TVA Nieuws

Oorspronkelijk stond er alleen de schuin afgesneden cilinder, waaraan links en rechts een vleugel toegevoegd werd.

Aan de straatzijde oogt de woning vrij gesloten.

Doorheen het gehele huis werd slechts een handvol kleuren gebruikt. De keuken oogt strak en sober.

Door de vele niveauverschillen in de woning zijn er overal trapjes en treden, al stoort dit nooit.

De langwerpige bureauruimte kijkt uit op het groen.

In een van de nieuwe vleugels kwam een extra slaapkamer.

Anne en Filip trokken in 1992 op huizenjacht in de groene rand rond Brussel. Ook toen al bleek dat geen makkelijke opdracht voor een jong stel. Een gelukkig toeval bracht hen naar een somber huis dat jaren later zou openbloeien tot een riante hedendaagse woonst.

In het groen
De villa zit rustig verscholen in rijkelijk groen. Het Zoniënwoud ligt binnen handbereik, net als de drukke Ring waarvan je nog vaag op de achtergrond het verkeer hoort. Een zwembad en volwassen bomen zijn de ingrediënten van een rustgevende tuin. «Toen we als bij toeval deze doodlopende straat inreden, zagen we een huis te koop. Het bakstenen pand was klein en donker en werd omgeven door veel te veel bomen die het zelfs in de zomer nog somber lieten ogen», vertelt Anne.

Afgesneden cilinder
De oorspronkelijke vorm van het huis in typische jaren 70-stijl was die van een schuin afgesneden rechtopstaande cilinder. Dat volume vind je alleen nog terug aan de achtergevel. De dakpannen ruimden plaats voor een zinken dak. Aan beide zijden van de cilinder moest een aantal bomen sneuvelen, waardoor er op dit 45 meter lange perceel voldoende plaats vrijkwam om telkens een ruime vleugel met diverse functies bij te bouwen. Dat gebeurde in twee afzonderlijke fasen.

Het woonvolume werd daardoor meer dan verdubbeld tot 315 vierkante meter. Niet alleen de uiterlijke vormgeving werd ingrijpend gewijzigd, ook binnen moest een bijna organisch gegroeid interieur plaatsmaken voor rustgevende eenvoud uitgevoerd in hoogwaardige materialen. Her en der merk je nog elementen die verwijzen naar de vroegere structuur. Zo verraadt een steunbalk boven het huidige keukenblok de vroegere situatie, maar zonder gedetailleerde uitleg en aanwijzingen zie je alleen een knap ogend, zij het ietwat gecompartimenteerd geheel.

Van grillig naar sober
Anne: «We startten in 1996 een eerste verbouwronde met alleen maar enkele ingrepen aan het bestaande interieur. De firma Obumex verbouwde toen onder meer de piepkleine keuken en bracht ons in contact met het architectenbureau A2D, dat later zou instaan voor de structurele verbouwingen. We streefden vooral naar een hedendaagse look en belandden dus als vanzelf bij het minimalisme van de jaren 90 met strakke vormen, veel licht en warme tinten. We wilden ook absoluut sober tewerk gaan, omdat de vormgeving van het huis op zich al grillig genoeg was».

Een eerste architecturale ingreep bracht een ruime wasplaats met toilet, sauna en douche palend aan de keuken en uitgevend op het terras met verwarmd buitenzwembad. Boven de wasplaats kwam een extra slaapkamer. Het oorspronkelijke buitenterrasje werd een dressing. In een tweede fase werd aan de andere zijde van de cilinder een flinke bureauruimte in twee delen voorzien met daarboven twee jongenskamers.

Luchtig labyrint
De vele niveauverschillen bemoeilijkten de verbouwingen. Het valt ook meteen op hoeveel trapjes en treden de woning telt, al stoort dit nooit. De ingrijpende verbouwingen lieten de structuur van het oorspronkelijke huisje versmelten tot een rijkelijk geheel dat oogt als een luchtig labyrint. Dat is meteen ook een deel van de charme, al werd er ook rust en harmonie gebracht door een doordachte en sobere keuze van kleur en materiaal.

Anne: «We hebben ons heel bewust beperkt tot een tweetal kleuren en het gebruik van steeds dezelfde materialen het hele huis door. De aankleding is zonder franje en de binnenmuren werden bijna integraal vrij gehouden en in een tijdloos beige geschilderd. Het hele huis door vind je de wit geoliede eik als vloerbedekking. In de badkamer gebruikten we zowel voor de vloer als voor wastafel en bad Massangis claire, een Franse witsteen met lichtgrijze spikkels. Buiten ligt dan weer de variant Massangis jaune in tegels van een meter bij een meter. Dit type is vorstbestendig».

Verbouwing of nieuwbouw
Anne en Filip hebben zelf heel veel ideeën en tijd in deze verbouwingen gestopt omdat ze precies wisten wat ze wilden. Er werd quasi elke week vergaderd met de architect. Anne: «Soms bedenken we wel eens dat we voor de prijs die we betaalden voor de volledige verbouwing eigenlijk net zo goed een even ruime nieuwbouw hadden kunnen zetten op dit perceel, maar spijt hebben we hoegenaamd niet. Dit is voor ons als een groot vakantiehuis: gezellig, ruim en charmant». (hnl belga)