You only live once, but if you do it right, once is enough.
16-08-2012
De Bugatti en de introductiedag
Ik ben gisteren, samen met Tanya, opzoek gegaan naar een fiets om de afstand tussen ons appartement en de universiteit af te leggen. Na een tijd lang onderhandelen ben ik de trotse eigenaar geworden van een Bugatti-fiets. Dit prachtig ocassiestuk kostte mij 500 Deense Kronen, wat overeenkomt met ongeveer 67 euro. Ik moest er enkel in slagen om mijn fiets, samen met die van Tanya, in mijn, niet al te grote, auto te krijgen. Met behulp van een touw zijn we daarin geslaagd. Het enige probleem was dat we, door de onzichtbaarheid van mijn nummerplaat, geen enkele politieagent mochten tegenkomen tijdens het traject dat ongeveer 20 minuten duurde. Zo slim als ik ben, dacht ik eraan om de navigatie van het GPS-systeem in te stellen op de kortste afstand in plaats van de hoofdwegen te gebruiken. Ik hoopte zo de arm der wet te slim af te zijn. Wat uiteindelijk bleek was dat het GPS-systeem mij door de smalle straten van de stad navigeerde. Doorgaans niet echt een probleem, was het niet dat net die dag de prinses van Denemarken de bloemenfeesten bezocht in het stadscentrum. Logischerwijs krioelden er politieagenten ginds. Gelukkig was de Deense politie meer bezig met het verwijderen van dranghekken dan het controleren van internationale studenten.
Na de klinkende overwinnen van onze Rode Duivels op het arrogante oranje, dommelde ik in zoals een lammetje onder een helderblauwe hemel. De wekker bracht daar, in de vroege ochtend, verandering in. De introductiedag stond voor de deur. We werden verwelkomd door onze tutors en rond de school gegidst. Natuurlijk konden ook de gebruikelijke kennismakingsspelletjes niet ontbreken.
Na een lange rit kwam ik uitgeput aan in Bøgeparken. Ik moet toegeven dat mijn eerste indrukken niet binnen mijn verwachtingen vielen. Ik was blijkbaar één van de eerste internationale studenten in de residentie. De overige bewoners kon ik echter niet als rasechte Denen beschouwen. Het werd mij onmiddelijk duidelijk dat ik mij tijdens mijn verblijf in Bøgeparken moet/mag aanpassen aan verschillende Islamitische en Afrikaanse culturen. Logischerwijs schrikken deze andere culturen en gewoontes een mens af. De basishygiëne in de hal baarde mij zorgen over de toestand van het overige gebouw. De gebruikelijke vooroordelen dwarrelden door mijn versufte hoofd. De ontmoeting met de concierge verliep kort maar krachtig. Een sleutel en een dozijn aan vuilzakken werden in mijn handen geduwd, ondersteund door enkele Engelse woorden en een hele hoop andere vreemde, vermoedelijk Deense, klanken.
Na het openen van de deur viel er een karrevracht aan telleurstellingen van mijn schouders. Het appartement, dat ik trouwens deel met 3 andere Erasmusstudenten, is gloednieuw. Alle meubels op mijn kamer waren nooit eerder gebruikt, sommigen zelfs nog ingepakt. De gemeenschappelijke ruimtes zijn desgelijks ruim en kraaknet. Er was echter nog geen spoor te bekennen van mijn roommates.
Na een indrukwekkende wandeling doorheen de stad en het station, en een praktisch bezoek aan Aldi Market, zocht ik mijn weg terug naar mijn toekomstige habitat. Daar wachtte ondertussen één van mijn Russische kotgenoten. De ontmoeting verliep hartelijk. Na een hapje eten besloten we de, nog altijd 'vreemde', buurt te verkennen. Verbluft door de enorme groene zones rondom de residentie, trachtten we kennis te maken met de plaatselijke bewoners. Dit bleken uiteindelijk enorme hartelijk en sympathieke mensen te zijn.
Na een zalig nachtje slapen werd ik gewekt door een horde duiven. Goedgemutst jogde ik nadien doorheen de mooie omgeving om vervolgens, samen met mijn kotgenote, een bezoek te brengen aan de University. Donderdag verwachten ze ons opnieuw voor de introductie. We zijn allebei ontzettend benieuwd. Niet alleen naar de schoolactiviteiten die ons te wachten staan, maar ook naar de andere kotgenoten die onze groep nog moeten vervolledigen.
Na een lange rit kwam ik uitgeput aan in Bøgeparken. Ik moet toegeven dat mijn eerste indrukken niet binnen mijn verwachtingen vielen. Ik was blijkbaar één van de eerste internationale studenten in de residentie. De overige bewoners kon ik echter niet als rasechte Denen beschouwen. Het werd mij onmiddelijk duidelijk dat ik mij tijdens mijn verblijf in Bøgeparken moet/mag aanpassen aan verschillende Islamitische en Afrikaanse culturen. Logischerwijs schrikken deze andere culturen en gewoontes een mens af. De basishygiëne in de hal baarde mij zorgen over de toestand van het overige gebouw. De gebruikelijke vooroordelen dwarrelden door mijn versufte hoofd. De ontmoeting met de concierge verliep kort maar krachtig. Een sleutel en een dozijn aan vuilzakken werden in mijn handen geduwd, ondersteund door enkele Engelse woorden en een hele hoop andere vreemde, vermoedelijk Deense, klanken.
