Canyoning in de Rocky Mountains Canyoning (ook wel gekend als canyoneering in Amerika) is een sport waarbij men de loop van een rivier door een canyon volgt, door middel van een combinatie van wandelen, klimmen, springen, zwemmen en abseilen.
Canyoning wordt vaak gedaan in afgelegen en ruwere omgevingen, waardoor navigatietechnieken en aanverwante vaardigheden om in de wildernis de weg te vinden aangewezen zijn.
Ontstaan van de kloven
Soms zijn deze kloven ontstaan door een spel van wind en water. In andere gevallen zijn vulkanisme en aardbevingen veroorzakers van de kloof. Omdat hierdoor verschillende aardlagen zijn vrijgekomen, kan een prachtig schouwspel van kleuren en rotsvormen ontstaan.
De ontstaanswijze van de kloof bepaalt voor een groot deel de manier waarop men zich door de kloof voortbeweegt. In de door wind uitgesleten zandsteencanyons, kun je vaak gewoon wandelen, met hier en daar een kleine afstap. Bij hardere steensoorten ontstaan vaak steile kloven met daarin veel water, waarbij grote abseils gemaakt moeten worden. Vooral bij de laatste soort canyons komt veel water voor. Dit maakt de canyons vooral spectaculair, maar tevens gevaarlijk. De beoefenaar van deze sport moet dan goed weten wat hij of zij doet.
Canyons kunnen zeer makkelijk of zeer moeilijk zijn, alhoewel het accent bij canyoning eerder op het esthetische en de fun van de canyon ligt, dan op de moeilijkheidsgraad. De sport wordt wereldwijd beoefend door vele duizenden mensen, van alle leeftijden.[1]
Uitrusting
Canyoningmateriaal bestaat uit klimgerief, statische touwen, helmen, neopreenpakken, canyoningschoenen, touwzakken en aanverwante materialen. Beoefenaars van de canyoningsport hebben jarenlang materiaal uit andere sporttakken gebruikt (zoals speleologie, alpinisme, enz.), maar aangezien de sport de laatste jaren aan populariteit wint, is er meer en meer gespecialiseerd canyoningmateriaal op de markt te krijgen. [2]
Het sportmateriaal van de canyoneer verslijt snel, vooral door de combinatie van water en rotsen, waardoor het een dure sport wordt. Neopreenpakken slijten snel door aan knieën en ellebogen. Het is dus aangeraden om de pakken op deze plekken te verstevigen met vloeibaar rubber of met beschermingsstukken.
Een beoefenaar van de canyoning sport noemt men een canyoneer.
Canyoning is een groepsactiviteit die met bij voorkeur met vier of meer personen beoefent. Als er dan iets misgaat, kan één persoon bij het slachtoffer blijven, en twee personen kunnen hulp halen.
Bij Canyoning is het *essentieel* om de juiste uitrusting bij te hebben, zoniet kan dit gevaar opleveren voor de gehele groep. Canyoning is en blijft een gevaarlijke sport, en mensen die met het verkeerde materiaal in een canyon gaan, of die niet weten hoe om te gaan met het materiaal vergroten de risico's van deze sport!
Gevaren
Canyoning kan gevaarlijk zijn. Omdat de sport in koud water beoefend wordt, is er een risico op hypothermia (onderkoeling). Bij springen of van glijbanen afglijden is er een risico op verkeerd neerkomen en kneuzingen of breuken. Ook de kans op verdrinken bestaat, uiteraard.
Het is vaak moeilijk om langs de zijkant uit een canyon weg te geraken (hoewel er soms escapes zijn), de enige uitweg is dan de canyon verder afdalen. Het kan soms uren of dagen duren voordat een reddingsploeg bij de slachtoffers van een canyoningramp kan geraken.
Om de gevaren te beperken is het aan te raden om altijd onder begeleiding van een gids te gaan.
