|
Een eerlijke start.
Ze zeggen dat elk kind een eerlijke start verdient, bij ouders die ze lief hebben, goed voor ze zorgen en ze in bescherming nemen.
Maar wat als je als kindje nou nooit zo een start hebt gehad?
Geboren bent in een bergje van ellende, een moeder toen nog veelste jong een vader nooit aanwezig en zodra hij aanwezig is hij ze handen niet kan thuis houden letterlijk en figuurlijk!
Hoe kan je dan opgroeien tot een normale volwassen vrouw?
Waarom verbaast het mensen dan toch dat je soms een "steekje" los hebt zitten?
Ondanks dat ik altijd positief in het leven sta, benauwen sommige dingen me enorm en wil mijn leven nog wel eens anders verlopen als ik voor ogen had.
In het kort geschreven hoe mijn leven tot zo een "puinzooi" is gekomen..!
Geboren heb het levenslicht gezien.... word bij mijn moeder neergelegd... vader weet niet of hij zo blij is met een dochter...
Mijn vader tuigde mijn moeder af.... ging vreemd... en had geen oog voor mij....
Ouders gingen scheiden toen ik 3 was..... moeder kreeg de voogdij en mijn vader werd weekend papa.
Niks aan de hand, tot mijn moeder in de gaten kreeg dat ik sommige dingen anders deed als een ander kindje.
Werd aggresiever wilde niks meer... was in ene niet meer zinderlijk.
Belletjes gingen rinkelen. Sexueel misbruik?
Er viel niks te bewijzen, helaas want het was toch wel echt waar... maar ik was zo klein ik kon toen nog niks vertellen wist niet wat goed of slecht was.
op mijn 7de werd ik onhandelbaar, werd in een pleeggezin geplaatst mijn vader probeerde de voogdij te krijgen.
Helaas kreeg hij dit waardoor alle ellende begon!
Ben geslagen, geschopt, misbruikt, was zo vreselijk bang voor die man.
Van een lief meisje was niks meer over!
Maar helaas woonde ik in een christelijk dorpje en iedereen die er lucht van kreeg deden net of hun neus bloedde!
op mijn 11de liep ik weg van huis,fietste km ver...weg van mijn vader.
Ondergedoken met mijn moeder, werd er beslist dat ik voor een jaar naar een pleeggezin moest om tot rust te komen.
Daarna "eindelijk" bij mijn moeder wonen.
Maar ik was al zo beschadigd, had totaal een eigenwaarde! Was dus ook echt een heel moeilijk kind!
Werd op mijn 14de erg ziek, ze wisten niet wat er met me aan de hand was, doktoren zeiden dat het psychisch was! Gelukkig was er 1 arts die dat niet geloofde, na vele onderzoeken kwam er uit dat ik een autoimmuum zikete had.
Heb hiervoor weken verbleven in het AMC, eindelijk was het onder controle na vele zware medicatie.
Toen mijn moeder een relatie met iemand had die later munchhausen by proxy bleek te hebben en dus alles verzinde wat los en vast zat om maar enig momentje van aandacht te krijgen... zei dat hij doodging... en waarbij iedereen ook dacht dat die dat werkelijkwaar ging! Er bij mij weer iets kapot gemaakt werd.
Uit eindelijk gingen ze scheiden (thank god!!!) en werd mijn moeder verliefd op de beste man van de wereld die ze al jaren kende en waar ik al jaren mijn ellende bij uitstorte! Eindelijk een man wat echt een vaderrol vervulde!
Maar nog geen half jaar later bleek hij longkanker te hebben en stierf nog geen 2 maanden nadien..
Ik versleed vele slechte vriendjes... allemaal slecht met me voor maar jah wie was ik om dat in te zien? ging keer naar keer op me bek!
Daarna dacht ik eindelijk "het" vriendje te hebben, die werd na een half jaar aggressief... sloeg me regelmatig... maar ik wist niet beter als dat alle mannen slecht waren.. dus het zal der wel bij horen? een echte liefde en haat relatie!!! na 2 jaar perongeluk zwanger te zijn geworden, verplichte hij mij tot een abortus... met een mes op me strot heb ik gezworen dat te doen...
28 maart 2009 heb ik de abortus gedaan en eindelijk was dit het punt dat ik hem ook achter me kon laten!
Vele beschadigingen later kwam ik eindelijk "de" man tegen! was zo verliefd gingen vanaf dag 1 samen wonen.. verloofden naar 3 maanden was na 5 maanden zwanger en gingen na 1 jaar trouwen... was 32 wkn zwanger van ons murmeltje!
Eenmaal zwanger begon de ellende... zoals ik altijd heel stoer geroepen heb mijn verleden heeft me niks gedaan... ik ben een sterkte meid..! zo heeft het heel mijn leven veranderd na een soms nogal labiel histerisch wijf!
Nu vele zelfmoordpogingen later... vele snij momenten... wilde ik gaan bloggen... de leuke maar ook minder leuke momenten van dat ellendige borderline op schrijven....
Wie weet werkt het therapeutisch!
02-04-2012 om 12:51
geschreven door NiceAndFreaky 
|
