-... de jongen die ik graag zie om een knuffel vragen, waar ik al zolang op wacht. Ik zou hem zelfs niet zeggen wat ik voor hem voel. Het enige wat ik dan zou willen (en al maanden wil) is dat hij me vastpakt en zegt dat alles ooit goed zal komen. -... aan iedereen zeggen wat ik van hem/haar vind. -...aan een bijzondere vriendin de laatste van mijn serie brieven schrijven, die de post blijkbaar niet zo graag bezorgd. -... aan een andere bijzondere vriendin zeggen hoe ik mij soms in de steek gelaten voelde door haar. -... bungeejumpen! -... tegen mijn broer zeggen wat een klootzak hij is. -... onmogelijk op 1 dag, maar een reis naar Australië maken. -... nog eens naar mijn favoriete hotel in Oostenrijk gaan. -... als ik dan toch een knuffel krijg, er gewoon nog een vragen ;p -... misschien zelfs blij zijn, dat ik vanaf morgen terug papa's meid zou zijn.
In ieder geval, als ik dit allemaal lees is het voor mij duidelijk dat ik nog veel meer als 1 dag nodig heb!
Na vallen komt opstaan. Daarna val je weer, maar je moet blijven opstaan, ook al doet alles pijn, blijf opstaan! Blijf vooral ook vertrouwen in jezelf hebben. Want wat vandaag niet lukt, lukt misschien morgen wel. Misschien is het morgen wel jouw dag om te schitteren, en het zou zonde zijn dat je die dag mist doordat je het beu was om terug op te staan. Zelfvertrouwen is belangrijk, je kan er eigenlijk nooit teveel van hebben, wat anderen ook zeggen.
O en een tip: gun je zelf 5 minuutjes zelfmedelijden per dag als dat nodig is, maar niet meer. Je maakt er alleen jezelf & anderen triester door, zelfmedelijden vreet.
And when I'm gone, just carry on, don't mourn Rejoice every time you hear the sound of my voice Just know that I'm looking down on you smiling And I didn't feel a thing, So baby don't feel no pain Just smile back -Eminem.
Mijn lievelingsliedje, altijd al geweest. Maar sinds een maand geleden ook een liedje dat mij doet denken aan de zwartste dag uit mijn leven tot nu toe. Als je 's ochtends opstaat om naar school te gaan, maar voelt dat er iets niet juist is, probeer je het gewoon uit je hoofd te zetten. Maar als 5 minuten later de politie voor u deur staat om te zeggen dat je papa zelfmoord heeft gepleegd gaat je wereld stuk. Ervaring heeft het bewezen. En dan is er maar 1 vraag die voor de rest van je leven in je hoofd zal blijven zitten: WAAROM? En er is niemand die ooit het antwoord zal kunnen geven.
Of nee, misschien ben ik niet helemaal juist: er zijn duizenden vragen die in je hoofd rondspoken: -kijkt hij van boven mee naar mij? - heeft hij pijn gehad? - hoe moet ik nu verder? - wie zal mij behoeden voor de foute jongens (zelfs al zijn ze goed), wie zal mij een knuffel geven als het fout gaat, en zeggen dat alles goed komt? - gaat het ooit minder pijn doen?
En alsof al dat nog niet goed genoeg is, komen er ook nog de dagelijkse problemen voor: - ruzie omdat een vriendin je niets meer zegt, en je uiteindelijk toch laat staan - liefde - angst voor alles waar je schrik van kunt hebben -...
Sorry als dit een ietwat depri bericht is, maar eerlijk is dat ook mijn toestand nu, en het ergste van al: je kan het tegen niemand zeggen dat het niet goed met je gaat, want dan worden ze eerst bezorgd, ma na een tijdje zullen ze vinden dat je alleen maar zaagt, en dat je niets meer leuk vind. Dus is er maar 1 oplossing: lachen & zeggen dat alles goed is, het simpelste, maar ook het pijnlijkste.
Dus aan iedereen: maak niet dezelfde fout als mij, en praat, al is het maar iets onnozels wat je dwars zit.
Voor mij is het moeilijk: iedereen verwacht dat ik sterk ben & meestal blij, aar het kan geen kwaad om soms eens wat minder sterk te zijn.
Life sucks, maar geniet er toch maar van, want alle goede dagen zijn alle belangrijke dagen!
Zoals jullie misschien al door hebben, heeft elk bericht een titel van een liedje. Deze titel is van een liedje van three days grace, één van mijn favoriete groepen.
Life starts now, daar ben ik zaterdag achtergekomen. Het was een fuif in mijn dorp, en voor de eerste keer sinds mijn uitgaansleven begonnen is heb ik mij echt geamuseerd. Ik heb mij eindelijk eens volledig laten gaan. Nu bedoel ik niet dat ik volledig dronken was of zo, maar gewoon eens alle remmen los gegooid. En vanaf nu ben ik van plan dat meer te doen!
Iedereen spreekt (of sprak) over het einde van de wereld in 2012. Aan iedereen die nu leeft: wees gerust, de wereld zal niet plots ontploffen. Maar het klopt wel dat we ze kapot aan het maken zijn. En dan heb ik het niet over de natuur, of de wereld als ruimtelijk lichaam opzich. Nee, we zijn onze eigen maatschappij aan het kapot maken. We weten te veel om nog goed te zijn, we denken dat we alles de baas kunnen. Fout gedacht! We hebben nog altijd geen oplossing voor de grillen van de natuur. Of de hoeveelheid verstand iemand geboren wordt, of wat voor soort verstand. Er zijn veel intelligente mensen geboren die nu verafschuwd worden door de meerderheid. Simpelweg omdat ze hun verstand op de verkeerde manier gebruikten. Dat is iets wat bij velen ontbreekt: het idee om vooruit te denken. En dan niet 1stap, maar direct 2. De fout die vele machtige mannen gemaakt hebben is geweld, vroeger was men niets anders gewoon, maar nu moet je rekening houden met de maatschappij die geweld niet verantwoord vindt. Of toch niet openbaar. Alles om het imago van het mensenras te sparen. Maar je kan ook het gedrag van zij die radicaal tegen geweld zijn niet goed praten. Want ze gebruiken vaak evenveel geweld. Of hun denken is te gefocusd op het slechte in de mens om nog het goede te zien.
Ik beken, ik heb het ook soms moeilijk om nog het goede van de maatschappij te zien. Maar wat ik, en zowat iedereen op die momenten vergeet, is dat we zelf deel uit maken van die maatschappij, en even slecht bezig zijn. Wil je goed doen, geef dan al je spullen weg, en maak jezelf zo nietig mogelijk. Maar zeg nu zelf: eens je iets gewend bent, kan je niet meer zonder. Luxe is fout, maar iedereen droomt er wel van.
Ik ben er nog niet uit, wat goed en fout voor mij is. Waarden, normen, en wetten...
Live the life you want! (maar niet als het fout is...)
Dag 2 van het nieuwe schooljaar en alles is weer als vanouds, nog steeds dezelfde 'kliekjes' en weer een vloed aan roddels.
Alleen is er bij mijn vriendengroepje wel een verandering: een nieuweling. Niet helemaal nieuw, in het basisonderwijs zat ze namelijk ook op de dorpsschool, maar verwisselde ons dorp nadien voor de 'grote stad'. Maar na 4jaar blijkt het dorp dan toch aantrekkelijker te zijn.
Alle nieuwe eerstejaars zien is ook wel vreemd. Dit is namelijk mijn voorlaatste jaar in het secundair en ik voel mij al een oude rot. Nu ja, oud ben ik eigenlijk helemaal niet, en rot zou ook maar raar zijn, maar toch. Die eerste schooldag betekent altijd zoveel voor nieuwkomers, maar ik denk dat het voor de meesten wel goed verlopen is.
Misschien nog even de roddels afwachten voor ik daar iets over zeg.
Ook al ben ik niet zo naief om ze allemaal te geloven zonder eerst wat beter te 'checken'.
Je leert dus toch nog nuttige dingen op school.
Gelukkig is het nog een beetje mooi weer, dus voor allen die niet gaan werken, of nog niet naar school moeten: enjoy your vacation!
Eigenlijk is het just the 8 of us. 8fantastische vriendinnen die mij altijd bijstaan, en mijn altijd terugkomende fouten niet erg vinden. Ik zou niet zonder hen kunnen, ook al ken ik 5van de acht pas anderhalf jaar. Ze betekenen te veel voor mij, zoveel dat ik er schrik van krijg. I just love them.
Vraag aan een willekeurig persoon wat zijn of haar favoriete muziek is, en vaak krijg je hetzelfde antwoord: 'ik hoor alles graag.' Maar niets is minder waar, want bij zoveel genres zullen ze zeggen dat het slecht is, denk maar aan klassieke muziek, één van de minst geliefde genres bij de jeugd.
Maar wanneer iemand mij vraagt wat mijn favoriete muziek is zal ik nooit met een genre antwoorden, maar altijd met een persoon: Eminem. Ik zal nooit hiphop of rap zeggen, want de meeste hiphop/rap muziek gaat steeds over hetzelfde: sex & drugs. Natuurlijk gaan ook sommige liedjes van Eminem over deze thema's, maar nog veel meer teksten van hem gaan over het leven. Hoe hard het zijne was, en over hoe hij er bovenop is geraakt. Velen zeggen dat de Eminem van vroeger (drugsverslaafd en veel miserie) beter was dan nu. Maar daar ga ik niet mee akkoord, zijn muziek was inderdaad anders, aggressiever. Hij is veranderd, en dus ook zijn muziek, zeggen dat je hem terug wilt zoals vroeger, is zeggen dat je wilt dat hij terug aan de drugs gaat zitten. Dus denk na voor je iets zegt.
Eminem heeft mij vaak geholpen op zware momenten, of dan toch zijn muziek. Hiermee wil ik zeker niet zeggen dat ik even zware problemen heb gehad als hem, helemaal niet zelfs, maar te weten dat hij het zo zwaar had helpt mij mijn eigen problemen relativeren. Dat is wat iedereen zou moeten doen, leren relativeren. Tenzij het gaat over de échte problemen, die kan, en mag, je niet negeren.
Maar zoals ik in het begin al zei: music is like magic. Een zin uit een tekst van Eminem, en volledige waarheid. Een tip dus voor iedereen: ga opzoek naar je eigen favoriete muzikant, en zeg niet meer dat je alles graag hoort.
Oh en G.O.A.T staat voor: the greatest of all time, en dat is wat Eminem voor mij is.
Never too late, mijn nieuwe blog. De naam gebaseerd op een fantastisch liedje van Three Days Grace, maar de inhoud zal volledig anders zijn. Wat ik bedoel is dat het nooit te laat is om iets te beginnen, iets te herbeginnen, of iets te eindigen. Wat je ook doet, doe het omdat je het wilt, en niet omdat het zo hoort. Natuurlijk zijn er dingen die je niet graag doet, maar wel moet doen, maar toch, probeer van alles het beste te maken.
