Onze tweede dag in Varanassi zou er eentje worden waarop we kennis zouden maken met datgene waarvoor de stad bekend staat, de GANGES. Het bleek een rivier met vele gezichten te gaan zijn. Naast de plaatselijke badkamer (elke goede Hindoeist moet dagelijks 3 keer kopke onder gaan en om het af te maken ook nog ne slok water nemen) is deze rivier ook het uitvaartcentrum bij uitstek (elke familie wil haar overledenen een rituele verbranding schenken, opdat de ziel van de overledene in een nieuw leven kan stappen en tevens buitenverblijf van menig Maharadja van India, de plaatselijke riool en drukke ‚boomstammetjes“-attractie van de stad. Onze gids sleurde ons nog mee naar wat andere tempels om ons tegen te klok van tienen over te leveren aan het ontbijt buffet.

De rest van de dag trakteerden we onszelf op een dagje „lui-lekker-land“ aan het zwembad. `s Avonds trokken we opnieuw naar de oevers van de Ganges om een laatste keer Varanassi te beleven.

Op naar onze volgende halte: Khajuraho, daar waar de Kama Sutra onderdeel uitmaakt van het leven van alle dag. Deze rit werd ons verkocht als een aangename rit met een luxe jeep van 7 luttele uurtjes. Jan werd net iets te intiem met de chauffeur en deze besloot dan maar om ons geduld wat meer op de proef te gaan stellen (slapen naast de chauffeur is not done!). Telkens zou de rit wat langer gaan duren, ging er iets kapot aan de jeep of moest hij de weg vragen. Na 14 uur kwamen we ge-shaked aan in het hotel van zijn keuze. Lange dag, maar gelukkig maakte het indrukwekkende landschap en een gezellige maaltijd veel goed.

We verdienden het ... nog eens uitslapen na de lange rit van gisteren. We moesten wel uitgeslapen zijn, want vandaag stond ons heel wat te wachten, die tempels met erotische beelden stonden op het programma. Gewapend met een met pannenkoeken gevulde maag trokken we er op uit. Onze gids troonde ons mee naar de westelijke groep tempels in Khajuraho. Waaaauuuwwww, indrukwekkend. Veel meer dan ondeugende beeldjes verstopt in een groot gebouw. De omvang en zin voor detail in de tempels sloegen ons met verstomming. Deze tempels horen bij het mooiste en indrukwekkendste dat we deze reis al zagen. Klein detail, we vonden ook een foto van Gertje Sips terug in deze tempels.In de namiddag hebben we het dorpje nog verder verkend op eigen houtje. Onze trotter leidde ons naar het lokale museum dat het midden hield tussen het Kempisch Museum en Technopolis. Het werd speciaal voor ons geopende en de curator toonde een naief enthousiasme (ijdele hoop dat hij ons iets verkocht zou krijgen). Na het eten trokken we terug naar de tempels voor een lichtspektakel, wat rochelende jappen niet te na gesproken, was ook dit weer een spectaculair schouwspel.

Hoe kan het ook anders, op zondag wederom vroeg uit de veren voor onze tocht naar Agra (met korte tussenstop in Orccha). Effe moeilijk gedaan over het hotel en uiteindelijk toch weer gekozen voor wat luxe. Ook wat het eten betreft zochten we terug wat voeling te krijgen met het westen. Na de Ronald McDonald in Varanassi, was nu de Pizzahut aan de beurt. Mmmmmmmm.

Maandag was het dan zo ver. De TAJ MAHAL! Als eerste in de rij bij de ticket verkoop, zoals het echte trotters betaamt. We gingen het complex binnen langs de westelijke in gang een gingen naar de grote toegangs poort. Eerste reactie: „knap, maar ik had het toch groter verwacht ...“, doch snel bleek, de Taj Mahal moet je over je heen laten komen. Al kiekjes nemend kwamen we dichter bij de Taj zelf en viel onze mond alsmaar verder open. Indrukwekkend, de grootsheid, de symmetrie, het oog voor detail, al het marmer, ... laat de foto`s later maar voor zich spreken. De beste riskja-driver tot nu toe voerde ons verder naar alle must see`s in Agra. Een van de hoogte punten in onze reis!

Nog een nachtje slapen en onze tocht naar jaipur wordt verder gezet... Meer nieuws volgt!

17-11-2010 om 17:14 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie  

17-11-2010 om 16:26 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie  

Euhm… waar waren we gebleven…

Na Pokhara hebben we ons in een veel te krappe bus verplaatst naar Chitwan National Park (volgens de brochures het paradijs op aarde). De bus, die plaats gaf voor zon 20-tal personen van aziatisch gestalte, kon volgens de chauffeur veel meer verdragen. Gevolg: bezetting van 45 personen en 1 kip. De wegen van Nepal bezorgden menigeen nekpijn en de nodige blauwe plekken. Toch hebben we weer kunnen genieten van het wondermooie landschap. Nepal is echt een prachtig land.

Aangekomen in Chitwan, lieten we ons vervoeren naar onze lodges. (Bagage op het dak is voor ons al geen probleem meer) We hadden geluk want deze waren gloednieuw. De plaatselijke gemeenschap was zo fier dat ze ons dat dan ook zeker 23 keer heeft laten weten. ‘S avonds mochten we dan direct genieten van een mooie wandeling in het dorpje met daarna een zonsondergang aan de rand van het park met begeleiding van onze niet-goed-maar-toch-met-het-nodige-speeksel-engels-sprekende gids. Tijdens deze eerste wandeling moesten we reeds even op de vlucht voor een wilde olifant. We zijn er nog niet uit of dit echt was of behoorde tot het standaardtoneeltje dat gidsen hier opvoeren voor hun westerse toeristen. De volgende dag begonnen we vroeg met een kano-tocht en een jungle-wandeling, waarna we het elephant-breeding-center bezochten. In de namiddag mochten we een ritje op de rug van een olifant maken. Onze 4 westerse poepen pasten nauwelijks in het mandje but we did it! Tussen de activiteiten verkondigde onze gids blij dat we VRIJ hadden. Dit bezorgde ons – allen met een hart voor de chiro - het bivakgevoel van weleer. Wat hebben we allemaal gezien: olifanten, neushoorns, herten, veel vogels en tijgers (of toch hun tijgerpoten).

Volgende ochtend vertrokken we dan uit Nepal om terug te gaan naar het hectische india.

Een korte beschrijving van onze reis.

Eerst nogmaals 5 uur op een veel te krappe bus die aanhoudende platte band had.

Dan 20 minuten in de hitte op een fietsriksja naar de grens.

Papieren regelen in twee ambassades (lees tafeltjes met mannen achter die houden van stempelen).

Twee en half uur taxi (luxe!!!)

Vervolgens 5 uur op verschrikkelijk vies terras aan station in Ghorakpur. (lees gerust GOOR-akpur)

Om dan 3 uur door te brengen met 4 man op bedje van 2 man in stinkende hotelkamer.

Om dan vervolgens 2 uur te wachten op ongelooflijk goor stationsperron.

En als laatste nog een ritje van 7 uur op een trein die normaal maar 4 uur had moeten rijden. ( per ongeluk waren we op de verkeerde trein gestapt… kan gebeuren… Daarvan maakte de conducteur gebruik om ons wijs te maken dat we nog 10 uur moesten rijden naar Varanasi terwijl we er 2 uur later al? waren… Alsnog toch een meevaller)

Achteraf gezien zijn we het allemaal weer snel vergeten hoor. En we hebben ook nog wel wat kunnen genieten van het indische landschap en de cultuur, maar we hebben ons dan toch gepermiteerd om er een beetje over te gaan qua slaapplaats. Gevolg: we logeren nu in een superluxe hotel MET zwembad. Een beetje boven onze stand maar we hadden het verdiend. ;-)

Aangekomen in Varanasi, de heiligste stad voor de hindoes, hebben we er dan maar een Westerse luxe-dag van gemaakt. Alles opt gemakske. De plaatselijke Mac Donalds opgezocht en een beetje gerust en gezwommen.

Vandaag zijn we dan de echte stad ingetrokken. Na een bezoekje aan een overroepen archeologische vindplaats, hebben we ons gestort in de Chowk. Dit is een wirwar van kleine straatjes waar je van de ene geur in de andere terechtkomt, en liefst nog een mengeling van alles doorelkaar. Het is hier oppassen geblazen voor koeienstront aan de tenen en ook voor vogelkak op de borst. Onze riksja-chauffeur dropte ons bij zijn familie die het zijde-bewerken stevig onder de knie hadden met de woorden: Take a look- No buy – Please take picture. Wat ze nog meer onder de knie hadden was het verhandelen ervan. We lieten ons meeslepen in dit avontuur, we denken dat we deze keer stevig onderhandeld hebben en ons niet in het zak hebben laten zetten, maar zeker weet je dat hier natuurlijk nooit.. Het was gezellig. We zijn nu wat zijden sjaals en bedspreien rijker.

Weeral een vreemde maar toch uiterst boeiende ervaring. Daarna zijn we gaan kijken naar de ganges, waarrond hier het leven zich afspeelt.

Ondertussen zijn we er ook uit waarom wij vrouwen zoveel bekijks hebben hier. Onze boobies maken de mannen hier mentally happy (red. Onze indische taxichauffeur)

10-11-2010 om 00:00 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie  

Namaste!

We stellen het nog altijd supergoed! Het zonnetje schijnt hier al vroeg in de morgen en haalt ons telkens weer vroeg uit ons beddeke. S avonds is t altijd vroeg donker (rond zes uur lokale tijd) dus zijn we genoodzaakt uitgebreid te tafelen, een pintje te drinken en een kaartje te leggen! We leven dus als Buddha’s in Nepal.

Afgelopen dinsdag spendeerden we ons laatste dagje in Kathmandu en het beloofde een heftig dagje te worden. S morgens zuiverden we onze zieltjes in een tempel van Buddha, de schoonste die we tot nu toe zagen in zijn soort. Van Bodnath trokken we verder naar Pashupathinath waar we getuigen waren van verschillende lijkverbrandingen… Heel dubbel en confronterend allemaal! Vervolgens bracht onze taxi ons naar Bhaktapur, zonder twijfel de mooiste stad van de Kathmanduvallei. Het heeft de sfeer van een fantastische soek. De stad van landbouwers en ambachtslieden bezaaid met prachtige paleizen, tempels en woningen (hoewel we van sommige woningen denken dat ze er niet lang meer zullen staan omdat ze er zo kramikkelig uitzien). We zijn content eventjes weg te zijn uit alle smog en getoeter. Dorpelingen waren druk bezig met het bakken van potten en het oogsten en drogen van de rijst. Hier leerden we dat rijst gekruid wordt met druivenstront en zweetvoet extracten! Mmm! Het stadje ademde door dit alles gezelligheid uit…

Na ons laatste avondmaal in Thamel/Kathmandu moesten we vroeg uit de veren om de bus te pakken richting Pokhara… de natuur! Er stond ons een busrit van 6 tot 8 uur te wachten. Een exacte tijdsduur kon men ons niet geven… De ene zei 6 uur terwijl de andere ons zei dat we minstens acht uur op de bus zouden zitten. Je leest het tussen de lijnen… we hadden er niet bepaald veel zin in. Maar achteraf gezien was dit geheel onterecht! We hadden ogen tekort! De natuur, de plaatselijke dorpjes, de tegenliggers, de dieren op de baan, de boertjes… een leuke ervaring!

De trotter vertelde ons dat we moesten uitrusten in Pokhara en dat namen we heel letterlijk. We lieten ons in een ligstoeltje aan het meer wegzakken onder de stralende zon en de barman serveerde ons ‘verse’ sapjes en frisse pintjes.

Voor gisteren planden we onze sportdag. We deden een trekking in het himalaya gebergte (allez toch aan de rand ervan). Geen vogeltjes deze keer, doch pittig genoeg om op onze staart te trappen (waarom heeft evy gruyaert nog geen start to hike?). Na een heftige klim, genoten we van de natuur, de authentieke dorpjes en de rijstvelden om vervolgens weer al sakkerend te zakken. Stramme spieren, piekende blaren en mooigebruinde snoetjes als gevolg.  Moe maar voldaan de taxi terug naar ons dorp om te dobberen op het meer. Daar ontmoetten we tibetaanse vluchtelingen die ons uitgebreid vertelden over hun leventje als refugee om… hoe kan het ook anders… ons vanalle sierraden aan de hand te willen doen.
Vandaag bezochten we alles wat het dorp ons nog meer te bieden had. Om half vijf uit de veren om de sunrise in Nagarkot te beleven. Ten gevolge van de lange klim naar de top, hadden we er bijna geen woorden meer voor! Na het ontbijt trokken we er als alle chinezen met een privebusje en camera op uit om her en der de toerist uit te hangen.

Morgenvroeg zetten we onze tocht verder naar Chitwan, waar de olifanten op ons wachten. Hopelijk ook de tijgers, apen, neushoorns, ... want als ze dat in de brochure zetten dan verwacht reizende oom Roel dat ook! (‘en terecht!’, voegt hij er alsnog aan toe).

Tot later!

05-11-2010 om 13:29 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie  

Intussen lijkt het al bijna een week geleden dat we aankwamen zetten in India... Maar niets is minder waar!
Zaterdagmorgen zijn we in een wazig Delhi geland... Je zal het ons niet vaak horen zeggen, maar jammer genoeg was hier geen smog alarn van tel (zelfs de geurtjes van scheten zijn in de spits welgekomen)! Men zegt wel eens dat ik een assertieve rijstijl heb (Liesbeth), maar in vegelijking met onze taxi chaufeurs hier ben ik een sissi op de baan! Onze eerste kennismaking met de stad was dus heftig, maar we lachten ons een breuk! De taxichauffeur kent alvast het vlaams woordje 'zot'! Als we zeggen het lijkt al bijna een week... bedoelen we dat het haastige verkeer snel went... We ritsen er intusen vlotjes tussendoor!

Op de vraag wat is hier te zien, bleek het antwoord '4 belgen' te zijn! Als van oudsher is lange jan weer een attractie... Roel als blonde god is zeker ook gezien! En Rubentiaanse rondingen gaan niet onopgemerkt voorbij!  
Wat wij allemaal al zagen in India: rode fort - gate of india - ministerie van binnenlandse en buitenlandse zaken - connought place - hotel commonwealth games ...
Wat we zagen in Nepal: de ambassade - terrasjes - koninklijk paleis - wirwar in kleine straatjes (als mieren op een hoop)- durbar square - thamel - nog een de ambassade (hier zouden ze zelfs van de gemeente Brecht nog wat kunnen leren) - monkey tempel (met wel honderden aapjes)- terug de ambassade - patan by 'pikke' night (iemand trok de 'pries' uit) ..

Het zijn slechts eerste indrukken, maar we gaan zeker nog terug naar delhi om er ons verder in te verdiepen en we spenderen gelukkig ook nog een goeie week in Nepal om ook hier nog wat te 'proeven'! De grootsheid van de gebouwen die we zagen valt in het niets tegenover de overweldigende indrukken van het dagelijkse leven in Delhi en Kathmandu...

Wat hebben we geleerd?
1- negeren van schooiers en verkopers
2- I don't speek English, but she/he does (waarna je iemand anders aanduidt)
3- dat olifanten en koeien net als wij gewoon op straat thuishoren
4- dat we waakzaam moeten zijn voor de toeristenmaffia clans die ons altijd wel een uitstap/taxi/ gidstoer willen aanbieden voor een onwaarschijnlijk bedrag zelfs (vb 7 euro voor het aanpakken van je rugzak als je hem van je rug haalt om hem dan 1m verder in de taxi te leggen)
5- dat claxonneren zowel hey, pas op ik ben er ook, ik neem nu even voorrang van links of recht (kan je dan zelf nog kiezen), opzij opzij opzij, kijk uit politieman want je staat in de weg (om er vervolgens alsnog gewoon tegen tegen te vlammen)
6- dat rochelen op 1 cm van je voet geen 'aarigheid' is en snot snuiven een nationale sport
7- ...
 
Waarin scholen we ons bij?
1- afdingen (al denken we nu al vaak dat we goed bezig zijn)
2- de weg zelf zoeken (want straatnamen kennen ze hier nog niet)
3- typen met qwerty
4- ... lijstje ongetwijfeld nog aan te vullen

Wat we de indiers en nepalezen nog moeten leren?
1- Nederlands (hoewel ze Annemie al goed verstaan - onder het motto vlaanderen vlaams en India en Nepal ook!)
2- dat de cv van een wc madam dringend moet geupdate worden (naast wc papier aanvullen mag ze ook de bril afkuisen en de vloer dweilen)
3- ... ook dit  lijstje ongetwijfeld nog aan te vullen

Morgen brengen we een bezoek aan de kathmandu vallei waarna we kathmadu verlaten richting pokhara (idyllisch dorp aan de voet van de himalaya)...

Je leest het alles gaat goed met ons! Het eten is lekker, het drinken fris en de pillekes van 'Joske Glimlach' (lees preventieve probiotica) doen goed hun werk. We trekken de natuur in... tot later!

Kussen en knuffels van de vrouwen en  Joew van de mannen

02-11-2010 om 13:13 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie  

26-10-2010 om 11:46 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie  

26-10-2010 om 11:31 geschreven door Jan_Liesbeth_Roel_Annemie