hallo wij zijn Nele en Florence! Welkom welkom welkom! snuffel maar even rond!
Nele en Florence in Zoeloeland
04-05-2010
It's teaching time!
En hopla daar gingen we weer! Na onze goed gevulde vakantie zaten we weer vol energie om de schoolpoorten van Bangani High school te betreden.
We werden voor het eerst opgehaald door de sympathieke leerkracht Pakamani in zijn blauw sportkarretje. Vanaf dan zouden we elke dag ons vast tripje hebben heen en terug met dit sympathieke gezelschap. De man heeft zo de gewoonte om elke dag te vragen hoe koud het is en deze vraag te beëindigen met een welgemeende, hèhèhèhè. Een geitje zou nog jaloers kunnen worden! Het autootje kraakte en piepte bij elke bobbel, maar uiteindelijk slaagden we er dan toch in de school te bereiken. Florence hoopte om haren Calvijn voor de eerste keer te zien lesgeven. Eerst maar een schietgebedje dat hij kwam opdagen, want dat was natuurlijk de hamvraag van die dag!! Gelukkig was die van de partij! Na veel smeken kon Florence haar leerkracht eindelijk meekregen om werkelijk zijn lessen te starten. What a Lucky day! Nele daarentegen mocht die dag meteen al haar showtje opvoeren en was er helemaal klaar voor! Mr. Zulu bleek het echter veel te druk te hebben met andere dingen (god weet wat) dan haar lessen bij te wonen. Uiterst vreemd als je weet dat hij daar normaal zelf zou moeten staan . Maar ach, ze kon die kleine leeuwenwelpjes wel temmen. Die dag kregen we ook in deze school ook een tweede Zoeloenaam. Florence werd omgedoopt tot Zandile, Nele kreeg de zeer logische naam Zanele. Spongi en Tandi klonk ons beter in de oren, maar intussen zijn we al gewoon aan onze nieuwe namen!!
Laat ons zeggen dat we deze school soms een brokje chaotisch kunnen noemen wat zeg je een brokje? Zeg maar gerust een flinke brok! Niets loopt er eigenlijk van een leien dakje. Na de pauze rinkelt de bel niet waardoor alle leerlingen rustig blijven rondlummelen en puberen in het gras of op de koer. Aan je les beginnen is onmogelijk aangezien er helemaal geen toeschouwers zijn in je les. Volgende conversaties waren dan ook geen uitzondering!
Zanele and Zandile: Waarom rinkelt de bel niet?
Leerkracht: De pauze is verlengd.
Zanele and Zandile: Maar ik moet nu les geven
Leerkracht: Ah, je had beter voor de pauze les gegeven
Zanele and Zandile: Maar dan heb ik geen uren voor dat vak in die klassen, ik moet enkel na de pauze lesgeven!
Leerkacht: Maakt niet uit, je had beter de uren van andere leerkrachten gestolen, want nu kan je geen lesgeven omdat de pauze uitloopt.
=> Zanele and Zandile met een mond vol tanden en een gezicht vol verbazing.
Resultaat: Wanneer een les niet doorgaat door meetings,geen belsignaal, leerkrachten die je eigen uren afpakken kan je eigenlijk gewoon hetzelfde doen: je steelt simpelweg de uren voor de pauze van andere leerkrachten. Het lijkt soms wel een kat-en-muis-spelletje!!
In begin namen we soms inderdaad uren van andere leerkrachten in, omdat er toch geen les werd gegeven, maar na een paar dagen beseften we dat dit niet hielp. Vanaf dan begon onze actie: leerkrachten blijf in je klas!. We probeerden met zo veel mogelijk leerkrachten te praten over lesgeven op hun voorziene uren. Maar of het iets zal uithalen? Het spreekwoord: het ene oor er in en het andere oor er uit, is hier vaak van toepassing.
Sinds kort kunnen de leerlingen ook warm eten op school, en als leerkracht moesten we dan natuurlijk ook het goede voorbeeld tonen! Het menu voor een volledige week bestaat uit rijst, bonen of pap (witte substantie: bloem en water) met een daar bijhorend sausje. Vooral de bonen zijn zeer populair en worden dan ook zeer veel klaar gemaakt. Pech voor Florence want die krijgt amper 10 witte bonen binnen. Nele daarentegen is wel te vinden voor deze plaatselijke delicatessen en eet dan ook flink haar bordje leeg. Wat zegt het gezegde ook alweer? Les goûts et les couleur, on ne se discute pas!
Ken je nog onze Zuid-Afrikaanse vrienden? Den Michiel en den Albert? Na drie maanden samen op te trekken, is het ons een beetje beginnen opvallen dat onze vrienden steeds ultra toffe supercoole voorstellen doen om ons ergens mee naar toe te nemen, maar het steeds op iets anders uitdraait! Ze kunnen hun tripjes zo goed verkopen dat we precies een ander beeld krijgen dan hetgene wat ons werkelijk te wachten staat. Zijn we dan zo naïef? Maak zelf maar je besluit:
- Zij: We nemen je mee uit zodat je onze vriende
n kan leren kennen.
- Wij: partyyyyyyy!!!!
- Resultaat: om 18u kwamen we aan op een familiefeest, om 22u was het ten einde!
- Zij: We komen jullie oppikken om inkopen te doen in Bergville
- Wij: yeeeees, eindelijk niet superlang wachten op taxibusjes en niet tjoolen met een overvolle trolley! Hip hoi!
- Resultaat: Florence en Nele die zon uur en een half tevergeefs staan te wachten.. de boys hadden zich overslapen
- Zij: We nemen je opnieuw uit om je 21 verjaardag in stijl te vieren!
- Wij: eindelijk een echte Partyyyyyyyyyyyyy en geen familiefeest!
- Resultaat: we kwamen in een club terecht waar er alles samen zon 10 mensen waren. Van een party gesproken!
- Zij: We nemen je mee naar ons huis waar we samen kunnen braaien en een filmpje kunnen kijken
- Wij: Hmmm BBQ met patatjes met look en superveel groentjes en sausjes, daarna lekker uitblussen en een filmpje zien
- Resultaat: BBQ bestond enkel uit vlees en helaas was het al te laat om een film te kijken vertelden ze ons (23u30)
- Zij: We nemen jullie mee naar Pretoria om de blanke cultuur te leren kennen
- Wij: Whoehoe! Een guided tour met superveel info want het is hun geschiedenis! We zullen waarschijnlijk ook toffe cafeetjes doen, lekker niet toeristisch
- Resultaat: we zagen één monument (Voortrekkers monument) met mooie prenten op de muren die de volledige oorlog tussen zwart en blank toonde helaas wisten ze ons enkel te vertellen: hier zie je dus een slag tussen blanken en zwarten.
- Zij: We nemen jullie mee naar een feestje in Pretoria
- Wij:Yes, eindelijk een feestje in een echte stad!
- Resultaat: opnieuw kwamen we terecht op een familiefeest die een BBQ hield.
- Zij : We nemen jullie mee naar een reservaat waar je echte leeuwen en luipaarden kan zien in het wild en waar je zelfs de welpjes kan aaien.
- Wij : woehoe, we zullen de big five toch in het wild te zien krijgen, das iets anders dan een zoo!!
- Resultaat : we kregen leeuwen te zien die hun volledige leven opgesloten zaten in een klein kotje en nu een goede thuis hadden gevonden in een park waar elke leeuw op zoveel hectare grond zijn ding kon doen. Ze voederen de leeuwen om de 2 dagen Een beetje een Zoo-gevoel niet?
Begrijp ons niet verkeerd, het zijn echte schatjes, maar zoals je kan lezen zit er steeds een adertje onder het gras!!
Ondertussen tikken de uren verder en het einde komt in zicht... We durven we wel eens een Amarulla flesje te kraken en dan daarna lekker staan dansen in de keuken.
Tot later voor de laatste update.!
Donderdag 25 april weerklonk er een vreugdekreet in de Noordelijke Drakensbergen! Het was onze laatste werkdag en een weekje vakantie lachte ons toe! Onze eerste vakantieavond startte al meteen met heel veel plezier! Aangezien het dat weekend Pasen was, werden we voor een nachtje buiten gebonjourd uit de lodge. Ons nieuwe stekje bleek een soort van berghutje te zijn in de middle of nowhere. Heel erg gezellig en idyllisch, dat wel, maar daar bleef het ook bij! Het aanbod om er de overige maand te verblijven, werd door ons vriendelijk afgewezen. Het was er behoorlijk frisjes, waardoor we even alle dekens van de andere hutjes leenden om het in ons tweepersoonsbedje toch maar wat warmer te hebben. Zoals het hoort in een echte berghut: op de achtergrond allerlei vreemde geluidjes De nacht zijn we doorgekomen met Amarulla (het godendrankje) en One Three Hill! Feest!!
Vrijdag begon onze vakantie pas echt! Met de Bazbus naar Durban, één van de grootste steden van Zuid-Afrika!! De eerste avond werd goed ingezet met een bezoekje aan Suncoast World, een decadente uitgaansbuurt voor rijkere Zuid-Afrikanen. Honderden restaurantjes, ketens, een mega groot casino, een cinema, eventjes een shockingseffect voor ons, komende uit het hol van Pluto. Opvallend was ook dat er het stikte van de Indiërs!!!! We voelden ons even op wereldreis in India! Op deze magische plaats aten we voor het eerst een (overheerlijke) lasagna, waarvan we het overschotje mee naar huis kregen! De ober deed overduidelijk zijn best, vertaald in om de vijf minuten toch maar eens navragen of alles wel in orde was?! De avond werd afgesloten met het lange wachten op taxi Eagle, die nooit is komen opdagen Gelukkig hadden we een prachtig zicht op het voetbalstadium van Durban waar de spanning in juni te snijden zal zijn Weer maar eens gered door een vriendelijke man die ons een liftje naar huis bood.
De dag erna waren we al vroeg uit de veren om tstad van Durban te gaan verkennen! Winkeltje hier, koopje daar, stralend zonnetje Er waren duidelijk twee meisjes in hun nopjes! Twee maanden op droog water zitten (zonder winkels in de omgeving) heeft zo zijn gevolgen: onze voetjes hadden s avonds een voetbadje nodig! De hele dag door werden we door mensen aangesproken die ons vroegen of we soms verdwaald waren Oké, het stadsplannetje lezen was niet zooo gemakkelijk, maar na 5 uren rondlopen wisten we wel ongeveer waar we moesten zijn Het feit dat we zowat de enigste blanke meisjes waren in de town kan misschien wel de oorzaak zijn Op een bepaald moment stopte er zelfs een politiewagen om ons de weg te wijzen terwijl we perfect wisten waar we naartoe gingen. Blijkbaar waren cameras ons in het oog aan het houden en waren we gesignaleerd CSI Miami live! s Avonds hadden we een tripje gepland naar Ushaka Marine World, ook zon toeristisch gedoe waar alles in teken staat van de zee, de marine Helaas is ons avondje wat in het water gevallen, omdat we geen geld meer konden afhalen. Florence en Nele kennende => eventjes door het lint! Gelukkig was de dag erna alles weer in orde Opluchting alom!!
Zondag brachten we een bezoekje aan de botanische tuinen We voelden ons even in de Tuin van Eden.. Romantiek alom! Het hoogtepunt van deze dag was toch wel het moment waarop we in de tea garden even breaktime hielden. Nele met een gigantische hamburger voor zich, kijkend naar Florence die werd aangevallen door vogelpoep van een schonen overvliegende vogel! Niet echt een geschenk uit de hemel! Na nog even fanatiek souvenirs kopen werden we door onze vriendinnekes uit Joburg opgepikt. Al feestend in de auto (inclusief meekwijlen met de liedjes) gingen we op weg naar Hlu Hluwe, op zoek naar wilde safari-avonturen.
Na lang zoeken in het donker kwamen we uiteindelijk aan in Insinkwe Backpackers. Bij deze geven we ook even de tip mee om zeker geen driedaagse te boeken in deze lodge aangezien een driedaagse een vierdaagse bleek te zien en de prijs nog maar eens gestegen was. Ook de bediening is, laat ons het zacht uitdrukken, eerder traaaaaaagjes. We lieten echter ons goede humeur niet zakken en maandagmiddag zaten we vol enthousiasme in de safari-jeep die ons naar een cultural village zou brengen waar we van prachtige zoeloedans zouden kunnen genieten. Of course dit is Zuid-Afrika! De mensen van de zoeloedans hadden congé gekregen en we werden gedropt bij een hotel waar we een kijkje mochten nemen hoe ze wilde katten, lynxen en cheetahs voederden. Allemaal wel exciting om te zien hoe deze dieren megahoog springen om hun kippetje te vangen, maar het hoogtepunt was pas toen we cheetahs mochten strelen. Zoals altijd wilde iedereen wel een kiekje bij een cheetah. De blauwe cheetah dacht daar wel efkes anders over toen Judith en Nele samen op de foto wilden. Op een bewuste foto zie je hoe dat die cheetah geobsedeerd kijkt naar Nele haar blonde lokken. Gevolg: Nele met twee gigantische krabbels op haar arm van die lieve, zachte cheetah! De snoodaard!s Avonds was er nog een nachtwandeling om apen te spotten in de bushes. Of course, genene aap te zien
Dinsdag was D-day!! De dag van de safari! Beeld je in: vier meiden in een mega grote safari-auto in een wilddierenpark! Fun verzekerd! Judith, Sara en Florence gewapend met een fototoestel, Nele voorzien van een echte safarihoed die ze mocht lenen van haar Daddy. In de ochtend hadden we al zebras, buffels, giraffen, neushoorns en (vechtende) olifanten gespot! Enkel nog het luipaard en de lion en dan hadden we ze allemaal gespot. Helaas, geen enkele van de poesjes te zien! Onze sympathieke gids Richard kwam hoogstwaarschijnlijk even gek van al ons gekakel, eindeloos kiekjes nemen of kwijlend liedjes zingen Oja weetje: van die dag hebben we met 3 fototoestellen ongeveer 1000 fotos Bewijsmateriaal genoeg dus!! Florence was ook reporter en camerman van dienst waardoor we ook livereportages in bezit hebben!
De dag erna was dan eigenlijk wel een kleine ontgoocheling na zon spannende dag ervoor. We hadden namelijk wat last van een praatzieke gids, den Greg. Om 6u s morgens stapten we nog wat slaperig in de auto richting St-Lucia.. We waren echter nog maar twee minuten weg of meneer stopte al bruuske voor een duif Kwestie dat we toch wel alle dieren hadden gespot die er rondliepen en rondvlogen in Z-A! Drie meter verder Stop! Een interessante boom gesignaleerd!! Het enthousiasme van de vier meiden werd wel wat minder met de gedachte dat dit zo zijn tot zes uur in de avond Het was dan ook een gevecht om niet naast onze lieve Grag te moeten zitten in de auto! Die dag waren we bijzonder zwijgzaam. Gelukkig werd de dag wat opgekrikt met het spotten van nijlpaardjes. Deze diertjes zien er bijzonder lief uit in het water, ook al zijn ze (naar het schijnt) één van de gevaarlijkste dieren!
De laatste dag van onze trip hadden ze nog een ochtendwandeling voor ons in petto.. Jammer genoeg ben je niet meer zo onder de indruk van een vogel, boom of een voetspoortje als je al de Big 3 hebt gespot. De vrouwelijk gids deed duidelijk haar best, maar ze kon ons echter niet bekoren. De dag werd verder ingezet met nu wel een bezoekje aan de culturale village met bijhorende zoeloedans en dan hop weer de auto in richting Durban!! s Avonds deden we een tweede poging om Ushaka Marine World te bezoeken! Deze keer was het voor echt! We aten er een overheerlijke Marokkaanse schotel (jaja, kwestie van multicultureel te doen) en hadden er tijd van ons leven met de liedjes Hé buur, hé buur, zeg, mag ik je wat vragen, wil jij, wil jij, schommelen met mij en Er zaten zes kippen in een oud kippenhok, die gingen vanavond voor het eeeeeeeeeeeeerst op stok! Waarop Florence bij het laatste liedje zodanig enthousiast was dat ze haar hoofd tegen haar wijnglas stootte en een pijnlijk plekje had de dag erna!
Vrijdag was het dan weer tijd om de Bazbus naar de Drakensbergen te nemen waarbij we trots onze geliefde stekjes toonden aan onze vriendinnen van Johannesburg! Die dag was er ook een sale in het weeshuis waarop we meteen een highliner konden demonstreren. De avond werd afgerond met een heerlijke pizza in de Tower of Pizza!
De voorlaatste dag met onze geliefde vriendinnen mocht zeker niet voorbij gaan zonder een bezoekje aan onze geliefde stad Bergville. Wat keken ze hun ogen uit! Alle winkeltjes, marktjes werden onderzocht op eventuele aankopen.. En Sara won de trofee van gekste aankoop!! Trots als een gieter kwam ze naar buiten met een grote blikken doos (ongeveer 75cm lang, 40 cm breed) die ze onmogelijk als handbagage zal kunnen meenemen of in haar valies zal kunnen stoppen Misschien heeft ze die intussen wel al opgekregen Wie weet Bij deze hadden de meiden voor het eerst in hun leven in een taxibusjes gezeten waar dan ook volop fotos werden genomen als bewijsmateriaal! Een One Tree Hilleke hier, een Boonanza daar, een spaghettike, een geslaagde avond!
Zondag was dan de dag van de waarheid! Met pijn in het hart namen we afscheid van onze vriendinnen en dan begon ons leventje weer met ons tweetjes én zonder internet! De bliksem was nl het weekend ervoor ingeslagen in de lodge waardoor we nu nog meer afgezonderd zitten van de wereld
Maar! We houden je verder op de hoogte van onze avonturen!!
Jaja, we zijn er weer, een tijdje niets meer van ons gehoord, maar geen nood we are back in town! We weten zelf niet meer zo goed waar we gestopt zijn en eerlijk gezegd weten we ook niet waar we ons verhaal moeten starten, maar we doen toch een poging. Klaar? Hier gaan we dan!
Onze tweede week in Myendane zullen we natuurlijk ook niet echt vergeten. Buiten het feit dat het onze tweede en meteen ook al onze laatste week was, waren er toch nog een paar dingen gebeurd die we gerust met jullie willen delen. Maandag was een gewone dag, wat eigenlijk hier al uitzonderlijk is. Op dinsdag stapten we opnieuw de schoolpoort door met onze LVB op zak. Helaas, deze konden we niet gebruiken want onze leerkrachten wisten ons te vertellen dat er examens waren! Ja lap, onze week zou er weer volledig anders uit zien. Maar je kent ons, geen probleem we zijn namelijk flexibel ;-). Onze leerkrachten vertelden ons eerst dat er enkel vandaag (dinsdag) een test was, maar enkele uren daarna, toen we naar onze lesonderwerpen vroegen, schoot hen ook te binnen dat er eigenlijk de hele week testen waren, buiten op woensdag! Gelukkig zijn we veel-vraag- stellende-meisjes en vroegen we hoelang zon test duurt. Ongeveer een uur, vertelden er ons verschillende leerkrachten. Na een tijdje in Zuid-Afrika te vertoeven weten we natuurlijk dat we onze o-zo-lieve leerkrachten niet steeds mogen geloven. En gelijk hadden we, want die testen liepen grandioos uit. Één uur werd 2 uur, 3 uur Heel opvallend aan examens maken hier, is dat je precies aan groepswerk mag doen. Nuja elk zijn eigen methode, niet waar?! Tijdens deze examenperiode liep er toch heel wat fout, teveel dezelfde examenbladeren voor één leerling aan elkaar geniet, leerlingen die nog niet begonnen waren aan hun examen om 8u30 wegens spelen op de speelplaats, te weinig examens, geen geodriehoeken Door deze, laat ons toch wel zeggen minder aangename omstandigheden, verliepen die testen nóg trager. Daarom namen we zelf het hef in handen: we riepen de kinderen op tijd binnen, namen hun notebooks af, lieten hen zwijgen, gaven alle examens juist aan elkaar geniet aan elke persoon . Jaja we waren echte juffrouwtjes!
De laatste dag krijgen we een supermooi afscheid, volledig onverwacht. De school is heel erg arm, maar toch hadden ze een grote taart, en we mogen echt gróte taart zeggen, voor ons besteld. Deze taart aten we op met het volledige lerarenkorps bestaande uit 14 leerkrachten samen met chips, snoep en frisdrank. Wat een festijn!
Nele en ik waren stiekem jaloers op de kinderen hun schooluniform en daarom hebben we er dan ook maar eentje voor ons zelf gekocht. En dan nog op maat gemaakt! Wat een afspraak met de kleermakers al niet teweeg kan brengen he.
Ps : Aan het einde van onze stage in deze school heeft Nele haar kast volledig op orde gebracht! Klein applaus!
De week daarna begon onze observatie in Bangani, wat we daar allemaal gezien hebben, zou ik niet geloven, mochten we er niet geweest zijn.
De school zelf ziet er keurig uit. Het heeft zelfs twee verdiepingen waar we echt een WAAW effect van kregen. In welke sjieke school zijn wij hier beland Natuurlijk zou het geen echte Zuid-Afrikaanse school zijn mocht alles er vlekkeloos verlopen. De school werkt met een 7dagen cyclus. Bv: van maandag tot vrijdag is dag 1tot en met dag 5, maar het weekend daarachter gaan ze verder met dag 6 en 7 en daarna beginnen ze terug bij dag 1. Handig systeem als je het bekijk op vlak van wegvallende vrijdagen en maandagen. Helaas heeft het ook één groot nadeel, leerkrachten zijn het noorden kwijten en weten eigenlijk nooit welke dag ze zijn in de cylcus We vroegen aan meerdere leerkrachten op welke dag we onze bevonden in de cyclus. Nadat we 6 leerkrachten aangevallen hadden met onze vragen, gaven we onze zoektocht naar de juiste dag op. Natuurlijk rees de vraag, hoe weten de leerkrachten dan in welke klas ze moeten lesgeven? Het antwoord bleek ons al snel duidelijk te worden, ze weten het meestal niet. Vele leerkrachten gaan naar een klas, indien ze zin hebben om les te geven, en beginnen er hun leerstof te geven. Ik denk dat je dan ook kan geloven dat het een heel karwei was voor ons om ons lessenrooster samen te stellen. Florence vond er zelfs niets beter op om haar lessenrooster wat aan te passen. De reden? Klas 9A en 9B hadden 5 uur social science in een week terwijl klas 9C er maar 4 en klas 9D er maar 3 hadden! Aiaiaiai
We schrijven dit hier nu op een ludieke manier op, maar eigenlijk is het echt schrijnend dat dit voorkomt in een middelbare school. Deze school heeft zelfs een zeer goede reputatie want er komen leerlingen van een andere provincie naar hier Hoe moet het dan niet zijn in de ander middelbare scholen .
Daarna nog een kort woordje over ons project: Het was zeer fijn met de kinderen , zeker de verkleedpartijen waren lachen. Jammergenoeg kwamen er niet zoveel cursisten opdagen.
Nu we hier al een tijdje verblijven hebben ook Nele en Florence een soort sleur ontdekt. Dit is de taakverdeling die er plots vanzelf kwam. De onuitgesproken regels :
- Florence doet deur open van de taxibusjes en klimt er als eerste in, Nele sluit op haar beurt de deur.
- Nele betaalt in de taxibusjes de kleine bedragen terwijl Florence eerder het grove geld betaalt zoals de aankopen in onze lokale Spar.
- Ook in de winkel hebben we een regel: Nele geeft de voedingswaren door van de kar naar de toonbank, Florence stopt ze in de trolley.
- Nele draagt de lege trolley de hele dag, Florence draagt de gevulde trolley weliswaar een veel kortere afstand.
- Nele is hoofd van financiën en houdt alle geldzaken zorgvuldig bij, Florence is hierin eerder te vergeetachtig in.
- Om 7u starten we met het bereiden van onze o-zo-heerlijke maaltijd.
- Florence mag je hier gerust te chef-kok noemen, ze haalt dan ook graag haar kookkunsten uit om nieuwe sausjes uit te proberen. Nele voelt zich eerder veilig met de titel hulpchef. Groenten snijden en de tafel zetten doet ze het liefst. Afwas gebeurt samen, maar eerlijk gezegd is Nele Florence altijd voor. Minpunt voor onze chef-kok.
- Nele let steeds op de witte bandjes op haar lichaam en zorgt ervoor dat deze dan verdwijnen, Florence vergeet dit vaak maar ook nu heeft ze het te pakken gekregen!
Genoeg gepraat, wij groeten u en tot de volgende!
Deze week was de week van onze nieuwe stageschool; Myendane Primary School!
De week startte al helemaal goed! De zondagavond ervoor belde Zenzene, the partycarchauffeur, ons om 21u op om te zeggen dat hij ons de komende weken s morgens niet meer zou ophalen om ons te voeren naar onze stageschool What now? Zenzene beloofde ons om iemand anders op te trommelen, maar naar Zuid-Afrikaanse gewoonte zou daar nog nie te veel van in huis komen. En jazeker, op maandagochtend stonden we om 7u tevergeefs te schimmelen, wachtend op onze auto. Na een korte belletje met Zenzene himself, kregen we te horen dat het hem niet gelukt was om iemand te vinden.. Dat hadden we intussen ook al door! Hopend op een taxibusje stonden we daar dus wat maar te wachten En kijk eens aan, daar in de verte kwam er nu wel eentje af zeker! Hip hoi! Wel een halfuur te laat op onze school kwamen we dan toch maar aan. Bestemming bereikt! Onze observatie kon beginnen
Wat we daar allemaal gezien hebben.. onbeschrijfelijk! Te veel impressies in één keer! Ten eerste zijn de gebouwen immens vervallen; krakende deuren, beschimmelde muren, vuilnis op de grond, ramen die spontaan breken als je ze opendoet, ... We besloten om maar meteen de handen uit de mouwen te steken en de kasten met handboeken eens onder handen te nemen. Jaja, de opruimkriebels waren weer aanwezig! Maarja ook terech, wat was me da!! Alle handboeken zaten allemaal in die kast gepropt, alles door elkaar, andere lagen gewoon wat verspreid op de grond. We konden het niet meer aanzien en de hele kast werd uitgemest! Ook de grond werd deftig onder handen genomen! Oud papier in een kartonnen doos, briel en etensresten in de zak, Grote verandering was meteen merkbaar!!
Ten tweede zitten twee graden samen in één leslokaal ! Ambiance verzekerd Graad zes kijkt naar de rechtermuur van het lokaal, graad zeven naar de andere kant en ze krijgen tegelijkertijd les wat ervoor zorgt dat er enorm veel lawaai is tijdens het lesgeven. Wij slagen er echter wel in om ze stil te krijgen wat de verontwaardigende reactie van de leerkrachten oplevert How do you get them soo quiet?. Onze leerkracht Engels en wiskunde is ook dubbelgeboekt. Soms moet ze tegelijkertijd de twee vakken geven aan twee verschillende graden. Heel erg grappig toen ze vroeg What do I have to do? Should I teach English or maths? (diepe zucht)
Naast al dat is er nog een derde iets!! En wat voor iets! Toen we aan het observeren waren, besloot juf Charlotte dat de leerlingen niet braaf genoeg waren en dat ze maar eens gestraft moesten worden! Wij waren ons van geen kwaad bewust want de leerlingen waren behoorlijk rustig! Opeens werd de broeksriem erbij getoverd en werd elk kind eenmaal geslagen op de rug! Verontwaardiging alom aan onze kant, maar we mochten geen enkele reactie geven. Nadat ze iedereen van een slag had bediend begon ze aan haar tweede ronde.. Vreselijk om de kinderen hun gezicht te zien!! Daarvoor had ze ook nog iets gedaan met de oren van een meisje waardoor die vreselijk begon te wenen. Wat precies weten we niet, maar het zag er immens pijnlijk uit!!! Onze lieve Charlotte zei dan achteraf doodleuk dat ze het toch gewoon waren.. Even slikken en glimlachen en toch maar eventjes vermelden dat het in België verboden is! We waren gewaarschuwd dat dit zou gebeuren, maar als je er midden in zit en gewoon MOET weg kijken dan doet dit toch even pijn aan je geweten Bleken we achteraf te horen dat het in Zuid-Afrika ook verboden is
Ten slotte kunnen we ook wel zeggen dat wij écht wel een van de enigste leerkrachten zijn die er echt les geven. De meeste vullen hun tijd met wat rondlopen en zeggen dat de leerlingen lawaai maken indien ze geen les hebben. Of ze zetten zich met twee aan een tafeltje en kijken hoe wij lesgeven om dan ook met zn tweetjes het evaluatieformulier in te vullen. Aan toeschouwers geen gebrek!
In het weeshuis gaat alles zo zijn gewone gangetje met privélessen Engels en wiskunde, klusjes, taakjes, . Deze week kregen we ook hoog bezoek van Mr. Musi. We hadden hem al enkele keren gesproken, maar deze week hadden we elkaar echt gevonden! We gaven hem vooral uitleg over onze lesvoorbereidingen , evaluatieformulieren bij de stage, middelbaar systeem in België, sociale zekerheid, trouwen met mensen die uit een lagere klasse komen waar het in een paar gesprekken al niet kan over gaan.
Naast het echte werkleven hier, kunnen we af en toe nog eens tijd vrij maken voor onszelf. Op vrijdag avond werden we uitgenodigd door onze Zuid-Afrikaanse vrienden, Albert en Michiel, jullie ondertussen wel al bekend ( dit waren de jongens die ons mee namen naar dat oude metefeesje). De bedoeling was om er een lekkere braai te eten ( BBQ bestaande uit enkel vlees) en daarna naar een filmpje te kijken. Helaas de puberige zus was ons voor en palmde de TV in. Ondertussen werd het 23 uur en dit is natuurlijk veel te laat om dan nog te beginnen kijken naar een film vertelden Michiel en Albert ons. Ja lap zeg!
Dames en heren hier komt het dan: tromgeroffel , trompet geschal en een kort verslag van onze tweede uitstap in 6 weken tijd!
Deze zaterdag zijn we met zijn vieren ( terug de 2 Zuid-Afrikaanse vrienden want ze beschikken over een auto die wij niet hebben) naar het Royal National park geweest. We komen hier zeer veel toeristen tegen in de Lodge die ons hun wilde avonturen vertelden over het Amphitheater dus moesten we dit toch kost wat kost te zien krijgen. Verkleed in toerist reden we het Royal National Rark binnen. Dit park bestaat uit: planten, riviertjes, watervallen, bruggetjes, hoog en laag gras, af en toe een bloemetje en bergen, bergen bergen. D e Zuid-Afrikaners hadden ons meer maal gevraagd: are you sure you wanna do this? Maar natuurlijk : we hadden onze wandelschoenen ( florence = all stars, nele tevassen die ze al 3 jaar niet meer aan had) aan, dus gingen we er keihard voor. We begonnen de tocht die in het totaal zon 14 km was Easy toch, dit is echt niet lang . dachten we! We wisten natuurlijk dat we gingen wandelen in de bergen, maar je onderschat die beste vrienden toch wel hoor! Daarbij waren we eigenlijk met zijn vijven want Lora ( =de zon) liet ons ook vandaag niet in de steek. Met een bloed rode kop, volle fles water( we hadden dit kunnen vullen in een riviertje) kwamen we op de plaats waar we het Ampitheater goed konden zien. We waren wat beschaamd maar zagen eigenlijk niet wat Nele had gelezen in haar reisgids: een rots waar constant water verticaal overstroomt. Toen we vroegen waar het Ampitheater was vertelden ze : you looking at it right now! Oeps . Het was dus toch, zoals Florrie Nellie had verteld : bergen die in een halve cirkel stonden, een beetje te vergelijking met een Amphitheater! Maar he beste vrienden: het was wel de moeite hoor, enkel hadden we net iets anders in ons gedachten : die rotswand met dat vele water dat er constant over stroomt. Wat we wel zagen : de tweede langste water val ter wereld! Yes dit is al eentje dat we kunnen schrappen van ons lijstje! Nu zat enkel de weg terug op ons te wachten, maar duidelijk ook iets anders namelijk : Mr. Rain! Kleddernat en vol met blaren kropen we tevreden ,van een dag dat we niet snel zullen vergeten,in de auto om pizza te gaan eten in de Tower of Piza!
Buiten dat Florence per ongeluk haar borstel heeft doorgespoeld is er op zondag niets speciaal gebeurd: we maakten lessen en verslagen zodat we er weer goed tegen aan konden gaan voor de week die kwam.!
Here we goooooooooooooooooooooooooooooo!
jaja en nu komen de filmpjes er onmiddellijk bij! we worden beter en beter! yezzzzzzz!
http://www.youtube.com/watch?v=HPUw7HpxXFg , onze wilde krijgers die stiekem zelfs heel sexy werden
http://www.youtube.com/watch?v=DP77JCCFdNg , onze twee favorieten met de hand-shake!
