Titel: White Oleander Type : Drama Lengte: 109 minuten Jaar: 2002 Regisseur: Peter Kosminsky
Cover: De twaalfjarige Astrid slijt met haar moeder een ongewoon, maar zorgeloos leven. Tot de dag dat moeder hals over kop verliefd wordt op een man, die haar in de steek laat en haar hart breekt. Uit wraak vermoordt ze hem met het gif van haar favoriete bloem, de Witte Oleander. Ingrid wordt veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf en Astrid gaat van het ene opvanggezin naar het andere. Vanachter de tralies is de krachtige invloed van Ingrid de enige constante factor in Astrids leven.
Eigen Recensie Het verhaal begint met een meisje die een soort kunstwerk maakt van verschillende reiskoffers, zij verteld over haar leven en zo begint het verhaal. Astrid Magnussen woont samen met haar moeder Ingrid in Los Angeles. Ingrid is kunstenares en acht zichzelf beter dan de rest van de wereld en ze vertrouwd niemand anders dan zichzelf en zo voedt ze ook haar dochter op. Op het werk krijgt Ingrid telefoon van een zekere Barry die haar regelmatig opbelt, zij wil liever geen contact en laat dan maar zeggen dat ze er niet is. Na een korte tijd beginnen ze toch een relatie, in het begin gaat alles goed maar dan plots verdenkt Ingrid hem ervan een andere vriendin te hebben. Op een zekere namiddag rijden Ingrid en Astrid naar zijn huis, Astrid wacht in de auto tot haar moeder terug is. De volgende scene begint dat er bij hen thuis op de deur geklopt wordt, Ingrid wordt opgepakt voor de moord op Barry. Astrid wordt meegenomen door de kinderbescherming in afwachting van het proces van haar moeder. Ingrid wordt veroordeeld voor moord met voorbedachte rade en krijgt een gevangenisstraf van minimum 35 jaar, haar dochter wordt overgebracht naar een pleeggezin.
Astrid komt terecht bij de lieve Starr die zelf al een tienerdochter en een zoon heeft. Starr is een fundamenteel Christen die haar geloof op Astrid wil overbrengen. De rest van het gezin wil niets met het Christendom te maken hebben, maar voor Astrid wordt het geloof weer iets om naar uit te kijken, ze laat zich zelfs dopen. Tijdens de periode dat ze bij Starr woont gaat ze ook voor het eerst op bezoek bij haar moeder in de gevangenis. Ingrid is geschokt als ze ziet welke invloed het geloof van Starr op haar dochter heeft. Ze wil niet dat haar dochter iets te maken heeft met mensen die zij 'de vijand' noemt. Na het bezoek aan haar moeder doet ze haar ketting met een kruisje uit om zo weer voor zichzelf te denken in plaats van de denken in dienst van Jezus. Na een tijdje ontstaan er spanningen tussen Astrid en Starr omdat ze denkt dat er iets gaande is tussen Astrid en haar vriend Ray. Astrid ontkent dit en zegt dat ze in Ray een vaderfiguur ziet die ze nooit gehad heeft. Starr wil het hier niet bij laten en maakt ruzie met Ray, Astrid hoort alles en plots komt Starr haar kamer binnengestormd met een revolver in de hand. Ray probeert haar tegen te houden, maar toch schiet ze Astrid neer. Het is de zoon die naar de hulpdiensten moet bellen omdat Starr en Ray nergens meer te bespeuren zijn.
Na haar herstel van de schotwonde in haar schouder komt Astrid een weeshuis terecht. Ze wordt meteen geslaan door enkele oudere meisje omdat ze denken dat Astrid naar hun vriendje kijkt. S'nachts besluit ze haar haar kort te knippen en bedreigt ze één van de meisje in haar slaap, ze zegt als ze haar nog één keer slaan dat ze hen de keel zal oversnijden terwijl ze slapen. Later ontmoet ze Paul in het weeshuis, hij is een jongen die net zoals zij goed kan tekenen en al snel ontstaat er een speciale band tussen de twee. Als Astrid plots nieuwe pleegouders krijgt moeten ze afscheid nemen van elkaar.
Haar nieuwe pleegmoeder wordt de onsuccesvolle actrice Claire en haar man Mark. Mark is een filmproducent en is veel op zakenreis. Claire en Astrid worden al heel snel goede vriendinnen, Claire kan geen kinderen krijgen en haar band met Astrid scherpt haar moedergevoel aan. Als Astrid haar moeder nog eens gaat bezoeken in de gevangenis is Ingrid alweer sterk gekant tegen de band tussen haar dochter en Claire. Ingrid zoekt via brieven contact met Claire zonder dat Astrid dit weet. Als ze dit toch te weten komt is ze heel boos, maar ze stemt er toch in toe dat Claire en haar moeder elkaar ontmoeten. Alles lijkt goed te gaan tot Ingrid Claire onder vier ogen wil spreken zonder Astrid, wat er gezegd wordt is een raadsel, maar al snel krijgen Claire en Mark ruzie. Mark wil Astrid terug naar het weeshuis sturen en Claire wil hierin toegeven om haar huwelijk te redden. Mark besluit toch om haar te verlaten en Astrid valt in slaap in de armen van Claire, als ze wakker wordt heeft Claire echter zelfmoord gepleegd met een overdosis pillen.
Astrid gaat terug naar het weeshuis en ziet Paul terug, ze gedraagt zich echter zeer koel en afstandelijk tegenover hem. Hij zegt haar dat hij bijna 18 wordt en naar New York wil verhuizen, hij vraagt haar om mee te gaan met hem maar zij heeft geen interesse meer in Paul. Enige tijd later komt de advocate van haar moeder op bezoek in het weeshuis, ze wil dat Astrid liegt in de rechtbank zodat haar moeder vervroegd kan vrijkomen. Op een dag komen nieuwe mogelijke pleegouders op bezoek, Astrid loopt weg en ziet buiten een dame die erg opvallend gekleed is en enorm aan het stuntelen is om over het gras te lopen met naaldhakken. Ze zegt tegen haar begeleidster dat ze bij deze dame wil gaan wonen.
Zo belandt Astrid bij haar derde pleegmoeder, de Russische Rena Gruschenka. Rena heeft nog een aantal andere pleegmeisjes die ze laat werken op een kraam met tweedehands kledij. Rena is geobsedeerd door geld en al snel veranderd Astrid van een blond braaf meisje naar een gothic persoon met zwart haar en rode lipstift. Astrid bezoekt opnieuw haar moeder en die kan de nieuwe verschijning van Astrid niet appreciëren, ze zegt dat haar dochter eruit ziet als een goedkope hoer. Astrid ziet in haar moeder de verantwoordelijke voor de moord op haar vorige pleegmoeder Claire. Astrid zet haar moeder voor een moeilijke keuze: liegen voor haar in de rechtbank en dan wil ze haar moeder nooit meer zien, ofwel laat ze haar niet getuigen en offert ze haar leven op voor haar dochter. Ingrid geeft haar dochter geen antwoord op deze vraag.
Astrid krijgt spijt dat ze niet met Paul is meegegaan en zoekt terug contact met hem op. Enige tijd later staan ze samen te wachten in de gangen van het gerechtsgebouw waar ze zal getuigen in het voordeel van haar moeder. De rechtszaak wordt echter afgesloten en Astrid ziet hoe haar moeder terug naar de gevangenis wordt gebracht, ze wilde toch niet dat haar dochter voor haar zou liegen. Paul en Astrid vertrekken toch naar New York waar ze gaan samenwonen. Het eindpunt van de film is hetzelfde als het begin, Astrid werkt verder aan haar kunstwerk van reiskoffers, met in elke koffer een deel van haar leven met in de eerste koffer foto's van haar moeder en het eindpunt is de reiskoffer van haar leven met Paul. Met dit kunstwerk wil ze het verleden achter zich laten, als een doos die je dichtdoet.
Deze blog zal gebruikt worden om films te bespreken. Dit zullen de films zijn die ik momenteel in mijn bezit heb zodat ik later de besprekingen kan raadplegen. Ik wil ook gerust op verzoek een bepaalde film bespreken
Titel: White Oleander
