Zondag 8 maart

De intentie was om vandaag Table Mountain te beklimmen, maar het was veel te winderig en bewolkt, met andere woorden te gevaarlijk en de wolken zouden het zicht belemmeren.

We zijn dan met de andere 4 Belgen doorgereden naar Cape Point, maar hier zijn we ook niet geraakt. De koers (waaraan Matt Damon deelnam) in Cape Town blokkeerde heel het verkeer. De auto dan maar langs de weg gedropt om iets te gaan eten in een Franse boulangerie (jaja), en het was een échte boulangerie, met kat en al J

Uiteindelijk zijn we maar terug gereden naar de Lodge, nogal teleurgesteld.

In de avond was er gelukkig het concert in Kirstenbosch, wat weer één en al sfeer was (hoewel erg bewolkt).

Maandag 9 maart

Eerste dag in het hospitaal: we stonden op nefrologie, waar we een patiënt kregen om op te volgen.

Nadien kregen we een rondleiding op pediatrie. We volgden met zen allen (ik en Tom als diëtisten, 2 geneeskunde-studenten die we kenden van de lodge, een 3-tal lokale studenten en 2 dokters) de uitleg van deze dokters. Met de hele groep liepen we telkens in en uit de kamers, het was bijna hilarisch. Maar blijkbaar is dat de gewoonte hier. Ik zou het als patient (in Belgie) niet erg appreciëren als er tien man rond mijn bed kwam staan om over mij te discussiëren in plaats van mét mij. De patiënten hier zijn echt studiemateriaal…

De patientjes zelf hebben dikwijls ernstige ondervoeding (kwashiorkor en marasmus voor de nieuwsgierigen), en dikwijls is de prognose allesbehalve goed.

Vandaag heb ik mezelf nog maar eens het zwembad in gegooid J om baantjes te trekken, jawel, SLTT, jullie mogen trots zijn J (en er misschien een voorbeeld aan nemen want wat hoor ik allemaal, wordt er niet meer gezwommen? Hihi).

Dinsdag 10 maart

Een patiente met peritoneale dialyse liet ons vandaag zien hoe ze de glucose-oplossing in haar buikwand ververst. Niks spectaculairs, maar wel goed om eens gezien te hebben.

En ik heb precies de smaak te pakken, ik ben weer in het zwembad gesprongen (gestapt beter gezegd) J

Woensdag 11 maart

Na de follow-ups van de kindjes op de afdeling, hebben we een rondleiding bij de hemodialyse gekregen. De kunstnier werd uiteengehaald, allemaal mini-buisjes die het bloed zuiveren. Met een stetoscoop (ik waande me heel even dokter) luisterden we naar het bloed in een kunstmatige fistel. Ik weet niet wat die dokters daar horen, maar voor mij klonk het gewoon als een riool.

J

Ik heb net ondervonden dat lopen op zo’n loopband in de fitness eigenlijk niet zo erg is als ik dacht J. Ok buiten lopen geeft nog altijd meer voldoening, maar het ging toch goed. Ik ga zeker nog een keer terug!

Donderdag 12 maart

We stonden bij de prematuurtjes vandaag, dat is weer iets heel anders. Ergens heel schattig, maar ook gewoon zielig. Tja cliché, maar het is wel zo.

Er zijn er bij met een roos mutske op hun hoofdje, en allemaal hebben ze een veeeeeeeeels te grote pamper aan! haha koddig J

Ze worden hier toch wel goed verzorgd hoor.

In de late namiddag zijn we gaan wijnproeven. Jaja dat moet je hier gedaan hebben he J.

Al de wijngaarden liggen rond Stellenbosch, wij zijn naar die van Hartenberg gegaan: gratis en veel hihi. Allee de drie Belgen en de drie Duitsers gingen eens wijn proeven… J

Nadien zijn we gaan eten in Stellenbosch, in Lafayette, een gezellig restaurantje. Emke en ik bestelden een “bobootie ravioli schotel”, en kregen iets wat op ravioli in soep leek (is normaal niet de bedoeling…).

Het was maar weinig eigenlijk, dus bestelden we maar meteen een nagerecht. Chocolade-pannenkoeken met ijs, nja dat waren dus twee miniflensjes met een schepke ijs… en mijn koffie nadien was een mini-koffie…  Terug op de lodge hebben we dus nog buiten zitten eten J.

Vrijdag 13 maart

Lang geleden dat we nog eens uit zijn geweest, dus vanavond gingen we naar Cape Town, Longstreet, the place to be.

Vanop het uitstekend (schuin afhangend…) terras van de Zula (een restaurant-discotheekske) keken we naar de hopen mensen in de straat. Van bedelende kindjes (erg opdringerig) en travestieten, tot vechtende parkeerwachters (een fel begeerde ‘job’ hier).

De pizza’s zijn hier rechthoekig, maar erg lekker, en je kan ze zelf samenstellen.

Het eerste cafeetje dat we binnengingen, was ‘the dubliner’, mmm beetje Europees J. Maar het was er zeker gezellig. Een live-bandje dat meezingers speelde. (De muziek die je hier op de radio hoort is trouwens dezelfde als thuis, het is zeker niet zo dat ze hier achter staan.)

Nadien gingen we naar de bekende club ‘Jade’, ergens in een achterbuurtje (was wel ff spannend) J. Overal tapijt, sofa’s, security, echt James Bond stijl én de inkom was gratis. Hier moet je niet in jeans binnengaan…  sjiek hoor!

Zaterdag 14 maart

Tweede poging Table Mountain. Na een uurtje klimmen was ik zo misselijk dat we terug zijn gekeerd. Ik was zo lastig op mezelf… maar het werd wel een beetje te gevaarlijk. Ik schommelde nogal J.

We zijn dan in de tuinen van Kirstenbosch gebleven, tegen de avond werd ik terug een beetje beter (ik kreeg namelijk honger) J.

We zijn dan naar Waterfront gereden en daar heb ik een krokodil ‘verorberd’, nja dus een stukje krokodil gegeten (het waren hier ook weer mini-porties, wat is dat toch??).

Naar verhalen geluisterd van twee studenten uit Jo’burg. Ze staan daar op gynaecologie, met een gekke dokter met absoluut absurde humor. Maar de omstandigheden daar lijken nog erger dan hier, de vrouwen bevallen daar gewoon in hun bed, en ze worden geslagen als ze te hard kermen.

Verhalen hoor je hier wel genoeg.

Zondag 15 maart

Het strand waar alle surfers heen gaan, is Sunset Beach in Muizenberg. Daar waren wij vandaag ook. Veel zon, veel zand en veel mensen. Niet opeengepakt, want het strand is heel wijd. Het was een luilekkerdagje vandaag J.

Maandag 16 maart

Deze week starten we in een nieuwe afdeling: oncotherapie. Via het ziekenhuis langs een ondergrondse gang (waar de keukens liggen en waar het naar varkens ruikt) naar de X-blok. Deze afdeling ziet er iets moderner (lees: verzorgder) uit: mooie gordijnen, muren en vloer, en alles felgekleurd. Aja, kleurig is het hier wel! Helemaal niet zoals dat ‘steriel wit’ van bij ons J.

Nadat we onze patient gekregen en bezocht hadden, mochten we een presentatie meevolgen. De lokale studenten hielden een voordrachtje in de speelruimte, met 4 jongetjes en 1 meisje, allen Hiv-positief. Gezonde voeding legden ze uit als Go-food (koolhydraten), Grow-food (eiwitten) en Glow-food (groenten en fruit). Wel tof gevonden!  

Een moeilijkheid voor hen is dat deze kinderen meestal niet weten dat ze Hiv-positief zijn. Dus de studenten moeten hen voorlichten over wat ze best eten omwille van het virus, zonder het te ‘verklappen’.

Daarna kregen we een rondleiding in de Hiv-afdeling. Veel kindjes hier die niet weten waarom ze er zijn, of die denken dat ze om een andere reden hier zijn.

Na de werkdag nog even naar mijn loopband in de gym geweest, leve de airco J

Dinsdag 17 maart

Meer uitleg gekregen over een laryngectomie en trageostomie (wat mijn patient dus had). Met andere woorden: de tumor in zijn strottenhoofd hebben ze weggenomen, en nu ademt hij via een gaatje in zijn keel. Als hij spreekt –wat nog erg moeilijk is- moet hij zijn vinger op dat gaatje leggen. Het klinkt absoluut eng als hij spreekt. Het is meer een gerasp.

Hij sprak trouwens ook Xhosa (met klik J), dus ik verstond hem nog moeilijker dan mijn medestudente. Het gebeurde dikwijls dat zijn kamergenoot (ook een kankerpatiënt) zich gefrustreerd omdraaide en ‘vertaalde’ wat onze patient zei. De goedzak J.

Een andere patient weigerde dan weer haar drinkvoeding, omwille van sociale problemen, zij is 51jaar en weegt maar 25kg, en ze lijkt er alles aan te doen om toch maar niet naar huis te moeten. Ik vermoed dat ze nog liever sterft in het ziekenhuis dan terug te moeten. En dat mag je heel letterlijk nemen. Een hele discussie dus.

We kregen ook een rondleiding bij de orthopedie: allerhande protheses, ik vond het nogal eng (weeral J J). Overal vervormde hoofden, foto’s met pinnen,… gezellig is anders. Maar natuurlijk wel erg interessant.

De man die er werkte had zelf de ziekte van Parkinson, wat we in het begin niet doorhadden, en we stonden dan ook onze lach in te houden want hij was maar allemaal dingen aan het omstoten… ahum oeps… J.

17-03-2009 om 15:59 geschreven door Nele

Vrijdag 6 maart

Vandaag vooral les gehad in Human Rights en info over de community die we zullen bezoeken (de voorlaatste week van ons verblijf): Ukwanda (in Hermanus).

In de late namiddag reden we voor de twee keer deze week naar Waterfront, het haventje van Cape Town.

Het is er heel toeristisch en de toerist hebben we dan ook zeker uitgehangen (winkelen, ijsjes eten, rondhangen, naar de vuurspuwers kijken, …). Onvoorstelbaar hoeveel vogels er daar in de bomen zitten… je ziet ze niet maar dat ze er zitten is wel heel duidelijk (niet alleen door hun gekwetter) J. Nee, ik was NIET het slachtoffer hihi.

Tegen 24u waren we terug, maar de hitte hing nog steeds in de lucht, dus besloten we nog even een plons in het zwembad te nemen. Tof zo onder de sterrekens zwemmen. Het deed zeker deugd, maar vraag me niet hoelang het duurde eer we in het water zaten… (het was niet bepaald warm).

Alleen waren we zeker niet, de lokale studenten waren ons zelfs voor en zaten met kleren en al (en een wijntje op de kant van het zwembad) in het water J.

Zaterdag 7 maart

Vandaag stond het bezoek aan Khayamandi, een township vlakbij Stellenbosch, op de agenda. Vroeg vertrokken in ons wit volkswagentje met Tom en Tanja.

Tanja is wel vaker in ZA, en woont dan bij een deel van haar familie in deze township. Een vriend van haar leidde ons dan ook rond. Hij heet Mujo, maar zijn vrienden noemen hem Nele (je spreekt het uit als mijn naam). Het is afgeleid van een Xhosa-woord dat ‘zwarte huid’ betekent. Leuk om te weten… J

We lieten onze tassen in de auto en namen alleen camera en water mee (het was vreselijk warm). Kans om beroofd te worden was er niet, we waren met zen vieren (de kans is zowiezo klein, maar je moet niet overdreven toeristisch gaan wezen als je alleen bent). Maar ik vond het maar niks, zelfs bijna onbeleefd om er met mijn fototoestel rond te lopen.

Het uitzicht van de township zelf gaat van nette huisjes met waslijnen tot krotten op schuine hellingen. Alles staat heel dicht opeen en er zijn vele ‘steegjes’ waar je met je hoofd boven de huisjes uitkomt. Heel groot is het niet, maar de ene ‘wijk’ is heel verlaten en de andere druk

.

De mensen zelf zijn natuurlijk ook heel verschillend (allemaal wel zwart natuurlijk), achterdochtig tot uitbundig. Vooral de kinderen, ze komen zomaar op je aflopen, pakken je bij de hand, klimmen in je rug, en owee als ze je camera zien, dan zijn ze helemaal gefascineerd. Wat heel erg opvalt is de vrolijkheid, ondanks de armoede die hier duidelijk aanwezig is.

Ik wist achteraf niet goed hoe ik me moest voelen over dit leventje, ik was zowel heel erg vrolijk als aangedaan.

Deze mensen zijn van nature heel optimistisch, vrolijk. Ze nemen het leven zoals het komt, maar ja… een keuze hebben ze meestal niet.

In de late namiddag liepen we nog even door Stellenbosch. Over het marktje, door de straten. Hier waan je je gewoon in Spanje of iets dergelijks. Restaurantjes, dure winkeltjes.

Er was een winkeltje met zijde, hier hadden ze dekens, kussentjes en sjalen. De rupsen zelf hadden ze ook. De cocoons van de rupsen worden gekookt en nadien gesponnen. Wel leuk om te zien.

En ja ook hier was er weer lekker ijs (écht lekker), én het was maar 8% vet

Ze maken hier ook drankjes van gras. Ja klinkt heel gek, ik heb er nog nooit van gehoord, maar het zouden een soort energiedrankjes voor sporters zijn.

Nadien hebben we nog een filmpje meegepikt. Nuja het was een veel te droevige film: seven pounds, met Will Smith… op zich een goeie film maar veeeeeeeeeeeeeels te droevig. Niet gaan zien, tenzij je zakdoeken teveel hebt.

De hittegolf is over, voorlopig toch. Het is nogal frisjes, maar wie weet is het morgen weer bakken en braden (haha).

Vele groetjes van ‘Zwarte Huid’  (als Xhosa-naam dan toch, want mijn huid is verre van…) J

07-03-2009 om 20:06 geschreven door Nele

Woe 4 maart

Zoals beloofd ben ik dus begonnen met sporten. Het was meteen een goeie zware workout, het was puffen en zweten maar achteraf deed het wel enorm goed J.

’s Avonds was het braai, we hadden een slaatje, Afrikaanse wijn ('Spier') en struisvogel. Weer heel lekker dus J

Donderdag 5 maart

Vandaag was het weer Bischop Lavis, we volgden een aantal consultaties.

Het valt op dat de meeste mensen heel dankbaar zijn dat wij er zijn. In hun ogen zijn we echt hier om hen te helpen, hoewel we voorlopig alleen maar observeren.

Is wel erg leuk dat ze het zo zien.

Later op de dag zijn we naar Signal Hill gereden, een heuvel naast Lion’s Head. We hebben er gepicknickt, naar de sunset gekeken, zitten lachen met parelhoenders (die zitten hier veel) en ruzie gemaakt met buschauffeurs die ons autootje helemaal hadden ingesloten.

Daarna doorgereden naar Waterfront, het havengebied van Cape Town, waar we onze picknick verderzetten met ijsjes en drankjes, muziek en heel veel lichtjes J.

Van hieruit vertrekt ook de boot naar Robben Island, het eiland waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. De rondleiding wordt door een ex-gevangene gegeven en moet aangrijpend zijn. Nog iets om te bezoeken dus J.

Er is een hittegolf op komst (vandaag was het al 38graden), dus dat beloofd! We willen zondag Table Mountain beklimmen, maar ik vermoed dat het eerder een plons in het zwembad wordt J

Om even het verhaal van Tom en zijn eieren af te maken: hij was ze dus inderdaad vergeten… heeft er de hele nacht op gelegen… gelukkig dat hij ze al gekookt had. Nuja de methode is effectief: er zijn er geen gestolen J

06-03-2009 om 14:22 geschreven door Nele

kben nog eens op mijn blogje geraakt... het is niet makkelijk tijd te vinden om alles bij te houden

Zaterdag 28 feb

We hadden veel wind vandaag… op het strand liggen was niet evident (mijn maag is zeker geschuurd na al dat zand), maar twas de moeite. We lagen op het strand bij Langebaan (das idd een lange weg J) waar ze aan het kiten waren. ’s Avonds hadden we afspraak bij de Strandloper, een visrestaurantje in openlucht, bij het strand. Errug gezellig!! Helemaal in piratenstijl, warm brood en gebarbecuede vis nam.

Alles werd met primitief gerief klaargemaakt; we aten met een grote mosselschelp als lepel en met onze ganse vis moesten we naar vrouwen op de rotsen gaan, die trokken de kop eraf en de graten eruit en gooiden het op de rotsen achter hen.

Het was een 10gangenmenu, vis genoeg!

Er liep een man met gitaar rond die aan elk tafeltje kwam zingen, echt tof. De sfeer zat er vanaf toen helemaal in en na een tijdje zaten we dan ook Hollandse meezingers te kwelen J.

Zondag 1 maart

Lekker uitslapen (dat wil zeggen tot 8u… want dan is het licht en véél te warm in bed), en namiddag reden we naar de tuinen van Kirstenbosch. Zo mooi!

Ik was zo blij dat ik eindelijk eens een fatsoenlijke boom zag en groen gras (in de omgeving van de campus is het vrij dor en echte bomen zijn hier niet). De koelte van het park deed zo goed, na de drukkende hitte van de voorbije dagen.

Elke zondag wordt hier ook een concert gegeven, dus vandaag ook weer. Deze keer was het de beurt aan Malaika, een Zuid-Afrikaanse groep. Echt goeie muziek. We lagen met zen allen op een groene weide midden de bergen, twas zzzalig J

Dinsdag 3 maart

Na de lesdag van gisteren mochten we vandaag weer naar Bischop Lavis. We volgden er een aantal consultaties en namen foto’s van de community. Dit laatste was erg grappig aangezien we niet veel tijd hadden, dus we racete met de auto door de straatjes en…STOP – flits flits – en GO!

Namiddag hadden we les over de media. Deze studenten hebben een opdracht om een interview op de radio te geven, één in het Engels, één in het Afrikaans (Tygerberg Radio).

Hopen dat we mee mogen! En dan zal ik van op de achtergrond wel es goed roepen of n liedje zingen (Er is een nacht, of Vlieg met me mee, of …) J

Na de lessen hebben we Lion’s Head beklommen, de berg naast Table Mountain. Naast het mooie zicht en de deugddoende inspanning, ben ik tot het besef gekomen dat ik dringend eens terug moet gaan sporten J ‘amai da was nie simpel’

De bedoeling was om de zonsondergang te bekijken op de top. De zonsondergang heb ik zeker gezien, maar niet echt op de top…

Geen nood, na de nodige foto’s te hebben genomen, ben ik dapper verder geklommen, en jawel levend en wel boven geraakt J

Levend bovenkomen is dan ook niks in vergelijking met de afdaling. Dat was pas echt lachen… kheb dus een paar leuke fotos waar ik mooi rood en glimmend opsta hihi J

Hihi een leuke anekdote: al het eten en voorraad staat gewoon in de keuken in kastjes of in de ijskast. Iedereen begrijpt wel dat er af en toe dingen ‘geleend’ worden, en daarom heeft onze Tom daar iets fantastisch op gevonden.

Vandaag wilde hij namelijk hard gekookte eitjes eten, maar na het koken moesten we halsoverkop vertrekken naar Lion’s Head en vond hij er niet beter op dan al die eieren onder zijn hoofdkussen te verstoppen…

Hopen dat ie het niet vergeten is intussen J

Kwou nog ff zeggen dat ik jullie berichtjes op mijn blogske en facebook keitof vind! Echt leuk om te lezen! Kan helaas niet veel trugschrijven (facebook is vre-se-lijk traag hier)…

Baie groeties vanuit suid afrika!

03-03-2009 om 21:35 geschreven door Nele

Namiddag zijn we naar Simon’s Town gereden, jaja gereden! Zolang ge gas geeft is er geen probleem.

Ik leg even de verkeersregels uit, moeilijk zijn ze niet:

Je rijdt altijd links;

De maximum snelheid is … zo snel als de andere auto’s…; 

Een minimum snelheid bestaat hier niet, 30 rijden op de autostrade is geen uitzondering;

Geen ‘inhaalstrook’, dus iedereen zigzagt maar wat;

Voorrang van links (want er wordt links gereden) is er niet, wie het eerst aan het kruispunt komt, heeft voorrang. Zo simpel is dat hier.

Heel gezellig dus… J

In Simon’s Town is n heel tof strandje, vlakbij een grote baai. Het zit er vol met pinguins, ze zwemmen gewoon tussen de mensen. (Veel wordt er wel niet gezwommen, tis nogal frisjes int water).

Het zijn echt heel grappige dieren, maar lief zijn ze allesbehalve. Ze komen op je handdoek zitten en willen er niet meer af, ze happen in je tenen en tegen elkaar zijn ze ook erg bitsig…

Pinguins broeden hun eieren uit op hun poten, maar het moederinstinct van deze diertjes haperde toch fel… er lag 1 ei in het midden van de hoop, dat spoelde af en toe weg met de golven, en een tijdje later gingen ze het dan weer zoeken.

Misschien komt het door de hitte, want ze waren duidelijk erg loom.

Nadien zijn we in het centrum aan de haven nog wat gaan eten (mmm inktvis en frietjes) met een zwarte ober die Sabine heette  
dus twas een namiddagje lekker luieren.

Voor morgen staat er winkelen, zeilen en vis-braai op het programma. Benieuwd!


p.s. fotos laden lukt niet goed, ik ga nog n manier zoeken om ze op internet te zetten.
p.s.2. mijn nieuwe gsmnummer: +27 799 064 876   (vanuit belgie: sms is vrij duur, dus tis meer voor in geval van...)

Baie groeties!!
Nele

27-02-2009 om 00:00 geschreven door Nele

27-02-2009 om 00:00 geschreven door Nele

23feb

Hier zijn we dan!

Eindelijk internet na heel wat heen en weer geloop over de campus…

Kheb het nog maar net, en kzie dat ik al heel wat mails heb (tof tof) J maar ik heb nu niet veel tijd, dus hier even de laatste dagen…

Zaterdag zijn we aangekomen op het vliegveld van Cape Town, veilig en wel. De vlucht is heel goed meegevallen, hoewel ik denk dat Tom niet veel geslapen heeft… (er was niet veel plaats tussen de zetels  ) ik daarentegen wel. Eerst geld afhalen en dan een taxi gezocht, nuja gezocht… er stond er direct al één klaar en de taxichauffeur was al met mijn koffer weg. Ik toch een beetje argwanend , maar dat was blijkbaar niet nodig. De chauffeur stapt rechts in (jaja hier rijden ze dus aan de linkerkant), en Tom en ik werden op een zetel met koeien-motief naar de campus van Tygerberg gebracht J

De eerste dag & nacht was echt wel wennen, er was niemand te zien op de campus en nergens een winkeltje te bespeuren. Wij zaten ook niet meteen in de studenten lodge, maar in een soort hotel (Mankadan Lodge). Het was voor ons allebei een opluchting om in de International Student’s Lodge aan te komen. Een hele hoop internationale studentjes bijeen, vooral Nederlanders en Duitsers.

Vandaag was onze eerste ‘werkdag’, dat wil zeggen, eerst een korte rondleiding en vervolgens een aantal lessen volgen. De diëtisten van hier doen 4jaar over hun opleiding ipv 3. Ze hebben 3jaar theorie en het vierde jaar is alleen maar ‘practical work’. Terwijl wij maar 1 semester stage hebben.

Hun werkveld is ook veel groter dan het onze, en ze hechten veel belang aan ‘community work’. Daar ging de les van vandaag vooral over, naast het thema borstvoeding. Op dit laatste wordt hier ook veel dieper ingegaan dan bij ons, en dus hebben ze ons een hele hoop zelfstudie meegegeven… J

Straks gaan we winkelen in Tygervalley, hier bevindt zich een grote supermarkt en een hele hoop winkeltjes. Een auto heb je hier echt wel nodig. Te voet gaan wordt afgeraden. Dus, één van de volgende dagen hebben wij ook een autootje, dat wordt oefenen op links rijden & schakelen… en aangezien Tom zijn rijbewijs in België vergeten is, wordt ik chauffeur van dienst J

23-02-2009 om 21:59 geschreven door Nele

De examens zijn achter de rug, nu is het bijna zo ver:

    over welgeteld 16 dagen zit ik in het zuiden van Afrika!

Tygerberg, waar de unief ligt, is niet zo ver van Kaapstad af.

Ik logeer in de International Student’s Lodge op de campus van de unief, vlakbij het ziekenhuis waar ik stage zal lopen (blijkbaar is er een zwembad en fitnesscentrum aan verbonden, maar dat is hier natuurlijk maar bijzaak ).

Wat de stage zelf precies zal inhouden, valt nog af te wachten. Heb hier en daar al wat opgevangen van studenten die er al geweest zijn. Een concreet beeld kan ik er niet van vormen, maar het staat vast dat het een hele ervaring zal zijn. Zeker niet te vergelijken met de stage in ons Belgenlandje…

Ben al volop mijn koffer aan het samenstellen, vanalles aan het verzamelen en lijstjes aan het maken met wat ik zeker niet mag vergeten.

Maar ondanks de enige ervaring met inpakken moet ik toch zeggen: simpel is anders!!

Wat pak je mee als je 8 weken naar Afrika gaat? In ieder geval zonnecreme, denk ik zo

04-02-2009 om 16:44 geschreven door Nele