We genieten volop van onze laatste daagjes op guatemalteeks grondgebied..
Vorige week vertoefden we in MONTERRICO, een vakantiedorpje in een groot natuurgebied vlak aan de bedrieglijke (stille) oceaan.. Het dorpje staat vooral bekend om zijn grote zeeschilpadden die 's nachts uit het water komen om hun eieren te leggen..
Helaas niet deze periode van het jaar, we hebben er geen gezien..
Monterrico ligt aan de andere kant van het land, ten opzichte van rio-dulce en Livingston.. (ons vorige verblijfplaats) En aangezien we toch tijd hadden.. wilden we geen rechtstreekse toeristen shuttle nemen.. Maar met de wel bekende publieke busjes en chickenbussen van dorp naar dorp reizen...Hierbij zou onze hoofdopdracht zijn, guatemala city, de hoofdstad te vermijden, te gevaarlijk voor toeristen... Zondagmorgen vroeg vertrokken en na enkele keren overstappen, kwamen we 's middags toe in Jalapa, waar er gelukkig een hotelletje was waar we konden overnachten. De volgende dag vertrokken we met goeie moed richting Monterrico.. We moesten nog maar een derde doen.. Dus we zouden zeker tegen de middag aan komen... Helaas.. Bij een splitsing van drie hoofdwegen, bleek er geen enkele bus te rijden naar ons volgend dorpje, wat nog geen halfuurtje verderop lag.. Iedereen zei dat we geen andere keus hadden, terug moesten.. enkel via guatemala city zouden we in Monterrico graken.. Guatemala city: een grote choas.. Gelukkig kwamen we een goeie vent tegen, die voor ons een taxi tegen hield.. en ons naar de andere kant van de stad bracht.. Waar de bussen richting monterrico vertrokken.. Guatemala city heeft geen busstation of terminal.. Om elke hoek van de straat staan er chickenbussen.. Ondertussen drie uur 's middags gepasseerd.. ze vertelden ons dat we op een rechtstreekse bus zaten.. en slechts nog twee uurtjes te gaan.. Nu.. dit bleek toch niet zo te zijn.. ondertussen nog vier keer overgestapt.. eindelijk toegekomen.. Nee toch niet, bijna.. In het donker nog een bootje moeten nemen in de ongerepte natuur, die eindeloos leek... Toch plots kwam er een dorp tevoorschijn.. MONTERRICO Een van de regels voor elke reiziger, in elk boek vermeld: kom nooit in het donker toe.. zorg ervoor dat je tegen de middag een verblijfplaats gevonden hebt.. We waren weer es goed bezig.. De goedkoopste verblijfplaats lag op een 20 minuutjes wandelen.. Toch voor al die moeite werden we dubbel en dik beloond in Johnny's place.. (the place to be)
Daar verbleven we genoodzaakt een week in, wegens een geldprobleempje.. We konden beiden geen geld meer afhalen.. enkele dagen moesten we overleven met slechts 100Quetzal (10euro).. Gelukkig konden we het regelen om al onze onkosten op een rekening te zetten, en konden we ongestoord genieten van al het lekkers.. Johnny's place, een paradijs.. een van de beste plekjes in guatemala!! (zal je wel aan de foto's opmerken)
Eergisteren vertrokken van ons plaatsje.. Want een gratis luxe rit in een jeep naar onze volgende bestemming; San Pedro konden we toch niet laten liggen.. Gelukkig kwamen we er levend uit.. chickenbussen blijken toch soms veiliger hoor!
Dus nu zitten we weer aan het meer van atitlan.. in het hippiedorpje San pedro.. We zullen hier enkele daagjes verblijven.. om dit weekend naar Antigua terug te keren.. En donderdag gemakkelijk naar het vliegveld te kunnen vertrekken.. Zo hebben we vandaag ook ontdekt.. dat we hier donderdagavond uit guatemala opstijgen.. enzo de volgende dag pas: vrijdag 17 april rond 18uur aankomen in ons landje!!!
Zo zo .. dit was het weer... Je hoort nog van ons!
De afgelopen week vertoefden we in de wilde Peten jungle van Guatemala.. Dit alles om een weekje te vrijwilligen bij ARCAS (een wildlife animal rescuecenter) gelegen aan de overkant van het peten meer, enkel te bereiken met een bootje..tegenover het piepklein eilandje Flores..
Arcas vangt wilde dieren op, aapjes, papegaaien, kleine krokodillen, een jaguar, neusdiertjes en nog een heleboel waar ik de naam niet precies van weet... gebracht door politie en guatemalteken zelf.. Vaak worden wilde dieren gevangen en opgevoed als huisdieren, maar een aapje wordt groot en sterk, meestal kunnen ze het hierna niet meer meester.. Ook gewonde dieren worden verzorgd.. De bedoeling van arcas is dat alle dieren weer zelfstandig en vrij in de wilde natuur/jungle kunnen overleven..
Een band krijgen met de dieren is dus niet mogelijk, ze moeten zo afhankelijk mogelijk blijven van de mens.. Indien dit niet lukt, houden ze het diertje op arcas voor nakomelingen in het bezoekerscentrum...
Nu, ons werk in de rescue afdeling.. de eerste dagen waren we elk verantwoordelijk voor een papegaaienkooi, dit betekent dat we drie x per dag; om 7u, 11u en 14u de kooi moesten kuisen en de dieren voederen..
Tussen deze uren kregen we elke dag allerlei klusjes, zoals. - de bladeren van de paadjes vegen ( jawel, in een bos!), klinkt onnuttig, maar dit voor het zien van slangen, zodanig we er niet optrappen eh.. - grote schoonmaak van de keuken - Onze badkamer schilderen.. :) -...
In de nammiddag waren we altijd vrij, en namen we samen met de andere vrijwilligers een duikje in het meer... Zalig hr! Alleen is het water niet zo fris. alleen een koude douche (als er water is) is werkelijk verfrissend..
De laatste dagen was er ook een toffe groep amerikaanse studenten, waardoor we plots met 24 vrijwilligers waren op arcas.. Er was bijna geen werk meer.. We kregen alletwee een andere kooi, eefje mocht nu de stront van de baby spidermonkeys opkuisen.. en ik van de pisotes, soort nieuwsgierige neusdiertjes... waarbij er een duidelijk plakaat ging, 'please, volunteers do not enter, dangerous animals'.. nu zoals je ziet of leest.. ik leef nog altijd! :)
We leefden dus die hele week ook echt in de jungle van Arcas en sliepen op een kamer in het vrijwilligershuis.. Voor het huis staat een bordje met de woorden : "Als je spinnen, schorpioenen of slangen ziet ; gelieve deze niet te doden." Spinnen, schorpioenen en slangen hebben we gelukkig niet op bezoek gekregen..muizen daarentegen! Elke avond zoefden de muisjes gezellig onze kamer rond en beten af en toe ook gezellige gaatjes in Eefjes kleren:)
Eergisteren zijn we uiteindelijk vertrokken en nu zetten we onze rondreis verder... ja, de tijd gaat hier snel vooruit, nog maar een klein maandje... en dan zijn we alweer in ons landje ..
Ohja, gisterenochtend zijn we naar TIKAL geweest, een van de grootste archeologische vondplaatsen van mayatempels midden in de jungle... Het was zeker en vast de moeite, maar toch net iets minder indrukwekkend dan voorgesteld..
Misschien waren we dan ook al zo gewend geraakt aan de wilde dieren..
Gisterenmiddag waren we al terug in El Remate, een gezellig vakantiedorpje aan het meer.. En morgen vertrekken we naar Belize (buurland van guatemala) en van daaruit naar caye caulker, een eiland van belize aan de caraïbische zee...
Ja, we gaan een zonnige tijd tegenmoet! :)
Adios!
P.s. we zitten al een heel eind achter met de fototjes, sorry daarvoor maar guatemala is technologisch gezien helaas niet altijd genoeg uitgerust voor ons..maar geduld ;)
en er volgen ook nog verslagen van de afgelopen maand voor we naar Arcas gingen maar Eefje heeft nu eventjes geen zin
om te typen dus ook weer een beetje geduld daarvoor gevraagd ;)
Het 'plan' om 3daagjes in mexico te verblijven werd al snel gewijzigd, het werd toch een weekje mexico... Want nu we in mexico zaten wilden we er ook 100% van profiteren om vanalles te zien..
In mexico is het openbaar vervoer niet zo uitgebreid, als toerist kun je je alleen maar verplaatsen met reisbureaus of eigen vervoer.. We boekten dus telkens daguitstappen met een van de vele reisbureaus in de straten..
Zo vertrokken we donderdag ochtend om 6 uur van ons hostelletje naar PALENQUE, het bekende mayatempel park van mexico. Reusachtige tempels midden in de jungle, het spectaculairste vonden we dan ook het apengebrul, dat vlakbij leek..Maar na een letterlijk stapje in de jungle keerden we al gauw weer met het besef, dat het geschreeuw zich wel kilometers kan verspreiden.. Voorlopig dus nog geen apen gezien.. Onderweg naar Palenque, stopten we ook een uurtje bij AGUAS AZUL of de blauwe watervallen, prachtig, helderblauw water dat van het ene waterbekken luidruchtig in het andere stroomt.. Eveneens stopten we in MISOL-HA, een 30 meter hoge waterval...
San cristobal is een mooi, rustig, rijk, veilig stadje, het krioelt ervan de geiten of kever autotjes, kraampjes met lederen handtasjes en juwelen in natuurlijke materiaal; amber, verschillende soorten bonen, gekleurde mais enzovoort.. San cristobal is ook het eerste stadje met een echte winkelstraat, vol met marginale winkeltjes, restaurants, gezellige cafetjes waar 'revolution' al vlug ons stamcafe werd met iedere avond een andere band die kwam optreden. Het enige minpuntje is dat het stadje heel hoog gelegen is, zodanig dat het veel bewolkt is en 's avonds ook wat kouder... En eerlijk toegegeven we hebben voor het eerst in de afgelopen maanden een heel klein beetje motregen gevoeld..
Zaterdag zaten we om 10 's ochtends al in een reddersvestje op een (speed)bootje tussen de kliffen, CAÑON.. Als elke toerist op het bootje trokken we wel 10x dezelfde, jammer genoeg slapend krokodil..Uitendelijk 3 krokodillen gezien, zwemmen werd hier uiteraard afgeraden! Voor de rest ook nog een of ander soort van gieren en pelikanen gezien... Het was echt prachtig om tussen die hoge duizelingwekkende kliffen te varen!
Zondag besloten we toch nog enkele daagjes langer te blijven, zo verhuisden we ook naar een goedkoper, iets minder luxues adresje..
We gingen de uitdaging aan voor een paardenritje van 1.5 uur naar een indianedorpje; SAN JUAN CHAMULA.. Een dorpje waar ze hun gewoontes sterk vasthouden, geloof in goden en offers brengen... Maar dit kun je als toerist slechts waarnemen in de kerk waar de ingang betalend is! Dus aan het dorpje hadden we niet echt veel , maar het paardrijden daar in tegen was super, door smalle paadjes, omhoog en omlaag, in het bos, op straat.. en bij een open vlakte waagden we ons in galop en ook Eefje had het dit keer direct te pakken!! Het was een zalig gevoel!
Nog een dagje bekomen van het paardrijden... Genieten van het kleurrijke stadje en uiteindelijk terug vertrokken naar Guatemala, ons landje, waar we ons toch al wat thuis voelen..
Vandaag zitten we in HUEHUETENANGO, een drukke stad die niet zoveel toeristen aantrekt, behalve wij dan.. Het is hier echt gezellig, toch trekken we morgen verder richting COBAN, dus de komende twee daagjes vertoeven we alvast 11uur in een chickenbus, dit keer op onverharde wegen, benieuwd wat dat zal geven!
Ondertussen zit onze maand bij Caras alegres er al op.. Vorige week vrijdag namen we afscheid van de kinderen op caras alegres. De maand is voorbij gevlogen en we gaan het daar echt missen!
Twee weekjes geleden zijn we met de vrijwilligersbende op weekend geweest naar Tilapa. Tilapa is een tropisch gebied aan de zee, niet ver van mexico! Voor al wie expeditie robinson ooit gezien heeft..stel je een beetje deze beelden voor..en daar zaten wij :D
Twas echt superzalig (wel een beetje wennen aan het enorme temperatuurverschil ( WARM!) en de kakkerlakjes en hagedissen die vrolijk rondtoerden in onze kamer) en ZO mooi :) Overdag vooral zwemmen in de zee, zonnen, verbranden en ´s avonds kampvuurtje op het strand waarrond we dan ook met onze slaapzakjes overnachtten aangezien we een nachtje op het zwoele strand onder de sterrenhemel toch verkozen boven een nachtje in de kamer omringd door gezellige beestjes ..
Vorige week vrijdag gaven we dan ook nog een ¨afscheidsfeestje¨ in onze tuin voor de vrijwilligersbende, met kampuurtje,pannenkoeken en warme chocomelk op z´n Belgisch!
Vorige week zijn we ook nog met enkelen naar San Francisco el alto geweest. San francisco ligt een eindje van Xela en staat bekend om zijn grote dierenmarkt op vrijdag! (fotos komen nog) De gewone markt loopt via een lange straat naar omhoog die uitkomt op de dierenmarkt.. Koeien, schapen, varkens, ganzen, kippen, honden, kookpotten, enzovandiedingen staan er als trossen tussen elkaar! Er hangt uiteraard ook een lekker geurtje als je je erdoorheen begeeft .. Nuja..San Francisco..echt de moeite om eens gezien en beleefd te hebben!
Voor de rest was het plan om dinsdag te vertrekken naar Mexico.. Maar wegens beetje ziek geworden te zijn hebben we gisteren pas Xela achter ons gelaten. Gisterennamiddag kwamen we dus toe, na een lange rit in de shuttle, in Mexico, San Cristobal! Mexico is eigenlijk meteen al een ander land van uitzicht, veel vlakker dan toch! San cristobal is echt een mooi stadje! We gaan hier nu enkele dagen verblijven.. Morgen gaan we naar Palenque en de Aguas Azul! Met andere woorden gaan we voor het eerst de Maya Tempels gaan bezoeken en daarna ook de Blauwe watervallen die spectaculair mooi schijnen te zijn :)
Voila, zo ben je weer een beetje op de hoogte van onze avontuurtjes hier ;)
Ik had jullie nog wat meer beloofd over waar we nu mee bezig zijn..
12 januari (2 weken geleden) begon onze eerste dag in Little Steps.. Little steps is een prive-kleuterschooltje buiten het centrum van Xela. Het plan was om daar 2 maanden te blijven om mee te helpen, een beetje engels geven,.. Maar het schooltje bleek niet echt de juiste plek voor ons, we konden er niet echt iets bieden aangezien alles al tot in de puntjes geregeld was ( zelfs leerkrachten engels in de klasjes).. We bleven er dus maar een weekje en zochten daarna Caras Alegres op..
Caras Alegres (blije gezichten) is opgericht door enkele Hollanders en wordt gestuurd door een groep vrijwilligers. We konden er vorige week maandag aan de slag en hebben er nu dus ook weer een weekje op zitten. De vrijwilligers zijn er om voor de kinderen naschoolse activiteiten en workshops te organiseren. We knutselen, spelen, organiseren activiteiten, om de kinderen ( ongeveer een 90tal) van straat te houden en een leuke bezigheid te bieden na school ( ongeveer van 2 tot 5u). In februari komen er nog andere dingen bij zoals hulp in de klas, bijles geven,enz geloof ik. Voorlopig blijven we bij Caras voor een maand en zien daarna wel weer verder :) Het is echt leuk werken( beetje jeugbeweging achtig) en de kinderen zijn er superlief :)!
Voor de rest verblijven we nu weer op een kamer in het centrum van Xela, bij Icaro tours ( waarmee we de Santa Maria trotseerden ;) ) Over 3 weken gaan we voor enkele dagen naar Mexico om de grens over te steken ( aangezien we geen visum hebben)..
Voila, zo weetjet weer een beetje ;) Hasta Pronto!
Ondertussen alweer een eindje geleden dat we iets lieten horen op de blog.. Maar we leven nog steeds! ;)
Een eindje geleden zaten we dus nog in San pedro, aan het meer van atitlan.. Van daaruit zijn we naar chichicastenango geweest die bekend staat om zijn prachtige en vooral enorme markt! We zijn er maar een nachtje gebleven en reden daarna door naar Xela (Quetzalthenango).. En Hoe ?! Omdat we het ondertussen al een beetje gewend zijn, gezellig vinden en vooral goedkoop..kozen we weer om te reizen met een chickenbus.. Het is echter een goed eind van chichi naar xela! niet dat de rit ons verveelde..in tegendeel! Ik kan de rit het best omschrijven als een rollercoaster ofzo..echt een zotte bedoening!! Van begin tot eind moesten we ons zo goed als mogelijk vasthouden om niet van de ene kant naar de andere kant geplet en gezwierd te worden, terwijl de chauffeur op VOLLE snelheid door de bochten in bergen en dalen zoefde!
(Ik(eefje) richt mij nu even tot de mama : deze chickenbus kan je gelijkstellen aan jou allerergste nachtmerrie;)!)
Nuja..we deden zoals de rest "Fe en dio y adelante!" ("vertrouw op god en vooruit!" dit is wat in de chickenbussen geschreven staat..) en maar goed ook..we kwamen heelhuids toe in Xela :)
In Xela overnachtten we enkele daagjes in The black cat, een hostel waar ook veel andere toeristen toekomen.. (toch even vermelden : reuzegroot ontbijd inbegrepen!)
En dan nu even wat meer verwijzing naar de titel van dit verslagje..Santa Maria..
Ik weet niet waarom maar zaterdag schreven we ons in voor een Full Moon Hike bij het touroffice Icaro.. Dit hield in dat we om middernacht met shuttles naar de voet van de Santa Maria vulkaan gingen om deze dan ook bij volle maan te beklimmen.. Klinkt allemaal wel sjiek natuurlijk..daarom dat we ons ook zonder veel te twijfelen lieten inschrijven waarschijnlijk..(maar wat we nog niet op voorhand wisten is dat de santa maria guatemala·s grootste vulkaan is..)
We waren met een grote groep van 20 man toen we vertrokken aan de voet van de vulkaan.. Ik zeg wel : toen we vertrokken.. want het duurde niet lang of de groep begon in stukjes te vallen in het duister.. Opeens waren we nog met 5 toen het paadje wel splitste zeker.. De drie anderen besloten opt goeie geluk het rechtse paadje te nemen maar Nel en ik besloten (wijs:P?) om te wachten op Juan, een van de gidsen die normaal nog achterop kwam..
En daar zaten we dan..Nel en ik int donker op een vulkaan..helemaal alleen..en Juan?..die kwam maar niet.. Dus! We besloten toch maar om ook het rechtse pad te nemen en al snel zagen we dat het linkse pad eigenlijk naar hetzelfde eind leidde.. Typisch!
Nu..na een eindje bereikten we de rest van de groep die blijkbaar niet echt ongerust een pauzeke namen. Omdat het te koud was om lang stil te zitten besloot de gids die voorop liep om verder te gaan. We stegen .. en stegen.. en stegen.. (niet normaal steil niettevergeten) en na een eindje had deze beklimming de pacaya in lengte al overtroffen! Het was een echte grenzenverleggende test van onze conditie en alweer begon de groep stilletjesaan uit elkaar te vallen. Aangezien er maar 1 pad was besloot de gids om niet steeds te wachten maar ging hij door en liet iedereen op eigen tempo steigen.. Wat we nog steeds niet doorhadden is dat we nog lang niet aan de top waren..
Ik was al met een slecht gevoel in de maag vertrokken in de gedachte dat het wel zou overgaan maar integendeel.. Hoe meer we stegen hoe slechter ik eigenlijk werd..nuja de top wilden we kostte wat het Kottste bereiken:D Na een eindje waren we weer met ons tweetjes en werd het vooral voor mij een kotsende en hotsende tocht..niet dat dit echt fijne weetjes zijn voor jullie ;)..
Het klimmen werd echt zwaar en er kwam letterlijk geen einde aan! Na een goeie 4 uur ( als ik het mij nog goed herrinner) waren we op het punt om het toch op te geven aangezien de top nog steeds niet te zien was in de wolken boven ons.. Maar net op dat moment kwam Juan..Hup! solo diez minutos! was de boodschap en er was geen weigering mogelijk ( ook al had ik net tegen nel gezegd : wat hij ook zegt ik ga geen stap meer naar omhoog hoor!)
En daar gingen we dus weer..en daar kwam inderdaad de top in zicht:) De beloning was dan ook zalig : een warm kampvuur en hot chocolat! en dit alles terwijl we voor het eerst de prachtige kleuren van de zonsopgang konden beschouwen op de top van de Santa Maria! (7730 m waarvan we 1500 m bestegen hebben over een beklimming van 4a5u!).
Nu nog de afdaling.. Dit was ook geen lachertje ( alhoewel ) om weer naar beneden te komen via de smalle steile aardepaadjes.. Nuja..ook dit grote avontuur overleefden we weer heelhuids:) (als je de spierpijn achteraf er niet bij neemt!)
Voila..zo weetjet ook weer allemaal een beetje..
Voor de rest zijn we vorige zondag aangekomen in Little steps, het schooltje waar we 2 maand vrijwilligerswerk gingen doen.. De plannen zijn ondertussen al weer gewijzigd maar daar vertel ik de volgende keer wel meer over .. Ben het typen een beetje beu ;)
Eerst en vooral een gelukkig/fijn nieuwjaar, de beste wensen, al het goeds enzovoort.. ! De overgang van 2008-2009 werd in Antigua al vroeg in de avond gevierd, met straattheater, muziek, en zoals elke avond in Antigua hier en daar vuurwerk, alleen nu nog veeel meer!! Dansen doen ze toch niet zo uitbundig zoals we hadden gedacht, het werd dus eerder een rustig avondje...
En maar best want de volgende ochtend namen we rond 7 uur een shuttle naar een van de mooiste meren van de wereld, namelijk het meer van ATITLAN.. naar het dorpje Panajachel aan de rand van het idd reuzachtig en zooo mooi meer!! De rit van 2.5u was toch een beetje afzien, alhoewel we niet in een chickenbus zaten, maar wel hubbel de bubbel, omhoog - omlaag, fringen en terug aanzetten, echt om missselijk te komen voor de wagenzieken onder ons .. Maar zoals ik al zei, het meer en het tropisch klimaat maakt alles weer goed..
Na een nachtje goedkoop in panajachel te vertoeven -slechts 2.5 euro voor 2 personen- en een zalige bakker te hebben ontdekt; dag en nacht open met allemaal lekker koeken, 10 pistoletjes slechts 50cent! Hier merken we nog duidelijker dat het leven in Guatemala soms echt goedkoop kan zijn.
's middags waagden we het om een duikje te nemen in het meer.. We trokken heel wat volk en leken een ware acttractie voor alle guatemalteken! Plots doken er van alle kanten mannen En vrouwen op die subtiel bleven plakken om te zien hoe twee blanke mensen er in bikini uitzagen.. Dus vlug in het water was de boodschap!
De volgende ochtend sprongen we in een bootje (niet echt hoog, want we sjoolen hier natuurlijk telkens weer al onze bagage van voor en vanachter mee ) naar Santiago Atitlan..
Santiago is redelijk rustig, met vooral dagtoeristen.. We zochten de goedkoopste hotelletjes af en belanden in Chi nim ya, zoals ons boek beschreef, met een knoddig uitbaatstertje.
Die middag zochten we een plekje waar we rustig konden zwemmen en picnicken. Na een lange wandeling langs akkers, tuintjes, priveverblijfjes, rotsen, bos en vooral veel groen, kozen we het plekje in de achtertuin van een rijke Amerikaan, en zwommen we naar een aanlegsteiger die wat verder in het water dreef. Eindelijk alleen op de wereld..
De volgende ochtend namen we weer de boot naar onze volgende bestemming; San Pedro; ook gekend als het hippie dorpje, heel rustig, mooie straatjes, vriendelijke mensen...
San pedro heeft ook een mooi strand, gemakkelijk bereikbaar via een paadje (sommige mensen mislopen het paadje echter en moeten daardoor doorheen prikkeldraad, over rotsen en riet ). Het strand, ook de was- en badplaats van de bewoners, is een heerlijke verfrissing! (hier vallen we al een heel stuk minder op als toerist..)
Vanmorgen trachtten we de zonsondergang te zien, maar we waren net ietsje te laat wegens wekkerproblemen.. Toch konden we van een frisse duik genieten om wakker te komen!
Door al dat moois besluiten we hier toch nog 2 nachtjes te blijven...
(door kabelprobleemjes kunnen we de prachtige fotos nog niet meteen allemaal op de space plaatsen voor jullie maar we vinden er wel iets op..)
De foto`s zijn al gelanceerd maar het verhaal van de pacaya hadden jullie nog te goed! ;)
Dinsdag 16 december om 14.00 waren we voltallig (11 man) en klaar om te vertrekken.. We pasten net allemaal in een shuttlebusje die ons na een flinke rit tot aan de Pacaya vulkaan bracht. Toen we uitstapten werden we overweldigd door kinderen die ons allemaal tegelijk en liefst zo snel mogelijk een wandelstok wilden verkopen. ´Five quetzales!` "Mine is best" "this one is Better" "No good one for You, THis One this one chica!" Eens we allemaal onze stok bemachtigd hadden konden we na een laatste sanitaire verlossing de beklimming beginnen..
Na een goed uurtje zweten en zwoegen bereikten we de plaats waar we onze tenten konden opzetten. We genoten (met een bekertje wijn bij de hand) met volle teugen van de zonsondergang die langzaam tussen de wolken verdween.. We sprokkelden wat hout en konden daarna beginnen aan het avondeten bij het kampvuur.
Eens het goed donker was konden we beginnen aan onze zoektocht naar de lava! Hoewel het redelijk mistig was besloot de gids toch een poging te doen om ons bij de lava te brengen. Door de dikke mist konden we met onze zaklampen maar net 2 meter voor ons uit zien en werd het een avontuurlijke tocht doorheen de brokstukken van de pacaya. Nel smeet zich meteen volledig! (letterlijk en figuurlijk ) De assige en losse steengrond van de vulkaan maakte het niet makkelijk voor de groep om zonder vallen en opstaan voort te bewegen Na een lange en koude zoektocht die nog steeds geen lava opgeleverd had besloot de gids om terug te keren. Maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan bleek.. Rondom ons was het pikkedonker wat het extra moeilijk maakte voor de gids om te zien waar we waren. Dit op zich leek ons al onmogelijk op een vulkaan als deze waar de enige herkenningspunten een rotsje meer of minder zouden kunnen zijn! Toch geraakten we uiteindelijk nog bij onze tenten na een verdwaaltocht van meer dan 2 uur! Wat een avontuur:)
De volgende ochtend werden we om 4u gewekt! Aangezien we de pacaya beklommen hadden om lava te zien zouden we ook niet eerder weggaan! Het was nog donker, waardoor we de lava goed zouden moeten zien, maar nog even mistig (zelfs mistiger) als voordien.. We gingen voor een 2e poging maar al snel besloot de gids dat het geen zin had om voor een 2e keer te verdwalen. Het werd dan maar een extra vroeg ontbijt in het duister.. Rond 5 uur zetten we onze 3e en laatste poging om lava te vinden in!
Het was nog steeds mistig maar af en toe konden we een glimp van de lava opvangen in de verte! Dit keer zouden we niet opgeven
Al snel trok de mist weg en naderden we de lava. Het was echter geen lachertje om met handen en voeten boven te graken. We moesten onszelf als het ware omhoog trekken over de loszittende(!) brokstukken en korrelige ondergrond!
Wat een euforie als we de lava uiteindelijk bereikten:) (Wat een mens er allemaal niet voor over heeft om warme massa te zien vloeien..) Het was alvast de moeite waard! We aten marshmellows die we boven de lava warmden en trokken veeeel foto`s!!
Er is een tijd van komen ..maar ook van gaan dus moesten we beginnen aan de AFdaling..waar iedereen wel eens AFging We probeerden ons evenwicht te behouden terwijl we in horten en stoten de berg af slierden. Ik (Eefje) veroorzaakte een levende lawine (van 1 mega steen) waarbij ik de drie voorgaande mensen mee neerkreeg!(Nel inclusief ). Het afdalen was weer een en al lachwekkend avontuur:)
Met een beetje vertraging bereikten we om 8u onze slaapplaats en konden we gepakt en gezakt weer vertrekken voor de volgende afdaling. Deze keer rechtstreeks naar onze shuttle die ons uiteindelijk weer afzette in Antigua!
Voila zo heb je weer een beetje kunnen meeleven met een van onze avontuurtjes hier..
Tis al een eindje geleden, de zon schijnt hier nog steeds en ondertussen hebben we weer 'veel' meegemaakt..
Dit weekend ons ingeschreven in een ander schooltje Sevilla, wegens mijn leraar(Nel) die constant verhaaltjes zat te vertellen.. Ook is Sevilla op een minuutje stappen van ons huisje, wat echt luxe is.. En organiseert de school elke namiddag een activiteit, Zo hebben we gisteren een wandeling gemaakt naar Cerra de la Cruz, een plaats op een berg waar je een prachtig uitzicht hebt op Antigua, de vroegere hoofdstad van Guatemala..
Vorig weekend hebben we het voor het eerst gewaagd om alleen op een chickenbus te stappen richting chimaltenango, om af te stappen aan Los Aposentos met de bedoeling om daar te gaan paardrijden. Helaas, het bleek een kinder-familiepark te zijn, soort centerparks maar dan op z'n guatemalteeks.. Zoals je op de foto's wel kan zien.. Hierdoor bleek ook het paardrijden niet te zijn zoals verwacht, pas toen we er op zaten beseften we dat het paardritjes waren voor kleine kinderen; gewoon het paard laten doen was de enige optie.. We zullen niet verder ingaan op de details.. Maar het komt erop neer dat we er die dag in geslaagd zijn om ons, als enige toeristen daar, ferm belachelijk te maken voor het hele park :D Al bij al was het best een sensationele zaterdag!
Zaterdagavond was er in Antigua weer heel wat te doen in het central park, dat btw volledig verlicht is met kerstlichtjes in elke boom en plant.. Er stonden twee podiums, met op het ene een rockbandje en voor het andere verschillende soorten dansuitvoeringen. Op de achtergrond nog eens een toeterende fanfare en constant knallende vuurwerk! Sfeervol was het wel en het hele park liep vol!
Gisteravond zijn we naar een optredentje geweest in een salsa bar. Tegen het einde stond het stampvol met dansende toeristen en guatemalteken!
Zo heb je weer een beetje een idee waarmee we ons de voorbije week mee bezighielden..
Gisteren voor het eerst in ons eigen stekje voor de volle maand december gesetteld! Een zalig huis waarin we onze eigen kamer hebben. De rest (keuken, badkamer, living, ...) delen we met drie andere huisgenoten.
De eigenaar Victor leidt een organisatie O.X (outdoor excursions) die o.a. overnachtingen op de vulkaan organiseren. De andere 2 huisgenootjes zijn een koppel uit Amerika die besloten hebben alles achter te laten en een nieuw leven te beginnen in Guatemala, Antigua! Ze zijn gisteren ook net ingetrokken in het huisje en hebben al een rondreis door Guate achter de rug!
En niet te vergeten eigenlijk : Xela, de grote lieve hond als 6e bewoner en bewaker van het huis :)
Gisteren voor het eerst dus onze eigen muziek kunnen opleggen, je kan niet geloven hoe deugd dat deed :D! Voor de rest hebben we een rustig relax weekendje achter de rug en volgen we nog steeds elke dag spaanse les hier..
Aangezien we nu een hele maand een vaste plaats hebben is het dus mogelijk (moest je zin hebben) een briefje ofzo te sturen (tis maar ne hint e :P)
Als je iets wil sturen wacht dan best niet te lang ( kan soms een eindje duren eer het hier geraakt) en op het volgende adres ;
To Nel Deman/Eefje Verbeke O.X. 1st Avenida South #4b Antigua Guatemala, Central America
Voila
Da wast weer een beetje zeker (binnenkort volgen weer nieuwe fotos)
..
Hoi iedereen!
