Wesley bestelde een drankje voor me en ik zag dat Louis in onze richting liep. “Hoi Neel!”.

“Hé Louis, dit is mijn vriend Wesley, Wesley dit is Louis.” Ik moest Louis duidelijk maken dat Wesley mijn vriend is, dus mocht hij niets verkeerd doen. Louis begreep de hint meteen, hij vroeg of we wat wilden drinken. We praatten een tijdje en hij vertrok. “Leuke kerel”, zei Wesley, “Waar ken je hem van?”. “Oh, gewoon van één of ander feestje. Kom op, laten we gaan dansen.”

De eerste maandag na de paasvakantie. Wat kan er deprimerender zijn? Zeker na de fantastische vakantie die ik heb gehad. Op mijn gênant ongelukje met mijn dansoptreden na, was er niks meer gebeurd. Of toch niks dat de moeite waard is om op te schrijven. Hoewel, Wesley en ik, wij zijn, ik weet niet juist wanneer, maar we zijn getrouwd! Grapje, zover zou ik echt nooit gaan. Maar we zijn wel met elkaar naar bed geweest. Sappige details moet je niet verwachten, maar ik kan wel vertellen dat het zeker voor herhaling vatbaar was. Al lukte het pas na een paar pogingen. “Foefoemoezepoes! Neeltje! Tijd om naar school te vertrekken! Ben je klaar?”. Pff, terug naar de realiteit. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik zal blij zijn wanneer school gedaan is. Wesley en ik gaan namelijk samen naar Spanje. Ik kan niet wachten! Samen op hotel in een grote kamer met een groot tweepersoonsbed… Ahh. Ja hoor, ik kan niet wachten. “Neeeeeel!” Oja, school, tijd om te gaan.

Toen ik op school aankwam zag ik Annelies alleen op de speelplaats staan en Vicky stond aan de andere kant. Ik werd op slag goedgezind. Ik had namelijk de roddel gestart dat ze stiekem een relatie hebben en dit had ik niet zonder bewijzen gedaan. Ik had een foto getrokken, waarop het lijkt dat ze elkaar gaan kussen. Maar in de werkelijkheid bogen ze zich gewoon naar mekaar toe om te roddelen. Dankzij Wesley heb ik de wondere wereld van photoshop ontdekt waardoor het een koud kunstje was om te zorgen dat het leek alsof ze kusten. Danku Wesley! Ik had de foto anoniem naar de hele klas verzonden. Daarna ging de roddel als een vuurtje rond de hele school en zelfs verder. Dat zal ze leren! Vanaf nu solt er niemand meer met Neel Peeters!

Onderweg naar de klas kwam ik die van aardrijkskunde tegen. Ze pakte mijn hand vast: “Gefeliciteerd met je dansoptreden, je was echt geweldig! Vooral het einde was goed!”. Ik vroeg me af of ze het incident met de gescheurde rok en de blote kont wel gezien had, of ze me misschien daarmee uitlachte, maar ze leek bloedserieus. “Danku” stamelde ik. God wat gênant! Zelfs mijn aardrijkskundelerares heeft mijn vernederende optreden gezien. Bij mijn volgende optreden trek ik een zak over mijn hoofd zodat wanneer ik weer een blunder maak, niemand weet dat ik het ben.

Ik kom juist van bij Wesley. Altijd als ik bij hem ben voel ik me euforisch en voldaan. Hij maakt mijn dag perfect. Ik ben blij dat ik hem heb, ik zou niet weten wat doen zonder hem. Gelukkig heeft Louis beloofd nooit een woord te zeggen over ons klein ongelukje. Tegen niemand. Dus Wesley komt er nooit achter. Hopelijk…

02-05-2008 om 00:09 geschreven door Neel  

Thuis aangekomen:

“Wesley, ik moet je eigenlijk nog iets vertellen…”

“Ok, maar eerst wil ik dat je naar mij luistert. Ik heb fantastisch nieuws: Ik heb een job gevonden!”

“Waaw, dat is geweldig! Wat is het dan?”

“Dat is nog een verrassing, ik zal het je morgen tonen.”

“Morgen?”

“Ja, we gingen toch samen naar dat verjaardagsfeestje van dat meisje van je klas?”

“Ja, dat is waar, maar wat heeft dat te maken met je nieuwe job?”      

“Dat zal je dan wel zien. Wat wou jij me nog vertellen?”

“Niets belangrijks, Annelies heeft weer een roddel verspreid over mij, je moet er niets van geloven.”

Ik kon hem nu toch niet zeggen dat ik hem bedrogen had?

Wesley keek me met vreemde ogen aan.

“Wat heeft Annelies dan gezegd?”

“Niets, het is onbelangrijk, houdt er gewoon over op.”

Omdat ik dat laatste op een agressieve manier zei, zweeg Wesley. Om de stilte te verbreken vroeg ik hem of hij de volgende dag wilde blijven slapen. Zijn gezicht klaarde meteen op en we kusten intens.

De eerste ochtend van de vakantie stond ik op met een stekende pijn in mijn maag. Ik was dan ook superzenuwachtig want vandaag moest ik voor de eerste keer optreden met de dansclub. Omdat ik het enige meisje was dat meedanste tussen al die strak gespierde negers, had ik een kort rokje aangetrokken om zeker op te vallen. Het rokje had ik geleend van Hanne en aangezien ik aan de mollige kant ben spande het nogal. Toen ik het podium opstapte zag ik dat de zaal compleet vol zat. Jammer genoeg was dit niet het enige wat ik zag. Wesley had plaats genomen naast Louis! Ik stond volledig aan de grond genageld en vergat de pasjes die ik de laatste weken elke dag had ingeoefend. Rocca die nog achter me stond gaf me een duwtje in de rug zodat ik voorover viel. Toen gebeurde het: het rokje scheurde vanachter helemaal door zodat iedereen in de zaal de string kon zien die ik speciaal had aangetrokken voor mijn speciale avond met Wesley. Huilend liep ik het podium af, recht naar de kleedkamers.

“Je zag er sexy uit…” Ik draaide me om en zag dat Wesley me lief aankeek. Hij had duidelijk niet met Louis gesproken. “Ik zag er vooral belachelijk uit” snikte ik. “Maar nee” zei Wesley troostend “niemand heeft je gezien.”.

Die avond was het feestje van Nelle. Ik had een topje met een gewaagd diepe decolleté aangetrokken en een stevige lange broek die onmogelijk kon scheuren. Deze was gemaakt uit slangenvel zodat ze perfect bij mijn krokodillenleren botjes paste. Eerst had ik nog overwogen om niet te gaan na het voorval tijdens het dansoptreden maar aangezien ik Nelle had beloofd om te komen stond ik in de deuropening Wesley op te wachten. In de verte zag ik een grote limousine aankomen die voor ons huis parkeerde. Toen ik Wesley zag uitstappen viel mijn mond open van verbazing. “Waar heb je dat ding gehaald?” riep ik uit. “Ik zal je een tip geven. Het heeft iets te maken met mijn nieuwe job.” “Heb je dan al zoveel geld verdiend dat je dit kan kopen?!” “Maar nee, dit is mijn beroep, ik ben chauffeur. Kom we moeten vertrekken.” Als een echt gentlemen liet hij me instappen in de wagen.

Aangekomen op het feestje voelde ik de brandende blikken op mijn stevig achterste. Ik zag Annelies iets fluisteren tegen Vicky en samen schoten ze in de lach. Wesley die het ook gezien had, nam me bij de hand en begeleidde me naar de bar. Hij bestelde een drankje voor me en ik zag dat Louis in onze richting liep.

25-04-2008 om 16:49 geschreven door Neel  

Ik wou net mijn jeans uittrekken toen…

… Toen we plots de voordeur hoorde dichtslaan. Ik schrok me rot! Oh nee zie mij hier nu liggen, zo half bloot. Ik duwde Wesley naast mij in bed en probeerde recht op te zitten. Maar met je broek tot aan je knieën is dit nogal ongemakkelijk.

-“Zeg Wesley ik dacht dat we alleen zouden zijn vanavond?”

- “Ja dat dacht ik ook!”

- “Zo kan ik dit niet. Sorry, maar mijn eerste keer moet perfect zijn! Ik hoop dat je daar kan in komen?”

- Ja natuurlijk.

We doen alles op zijn tijd, zoals jij het wil! Zei hij tegen me net voor ik naar huis vertrok.

Toen ik na de bel naar buiten kwam, stond hij al mij op te wachten. We zijn iets gaan drinken aan de kaai en daarna bracht hij mij naar huis. Althans dat dacht ik toch. In plaats van mijn voordeur zag ik de ingang van een klein restaurantje ,echt schattig! Hij wou nog iets speciaal doen alvorens ik naar Parijs zou vertrekken. En ja Parijs is tenslotte de stad van de liefde. Het eten was echt lekker en alles verliep perfect!

Woensdag morgen, ik was er helemaal klaar voor! Wesley is mij nog komen uitwuiven toen we vertrokken. Rond de middag kwamen we aan in Versailles waar we het kasteel bezochten. Echt gigantisch! Net zoals de Notre- Dame. Maar het leukste van de dag was de rondvaart op de Seine. De eerst dag was geslaagd, tot in het hotel. Het waren twee heel, nee veel te close vriendinnetjes waarbij ik op de kamer lag! Ik hoor ze het al zeggen, “Ah Neel dat wordt wel spannend zeker in het hotel , met je soortgenootjes op één kamer!”

En dat alles door ons Annelies! Maar ja wat maakt het uit!

De volgende dag moest ik er weer veel te vroeg uit, om op tijd de bus te nemen naar het Musée D’Orsay. ’s Avonds kregen we vrij aan het Centre Pompidou. In het begin liep ik een beetje verloren, ik wist niet goed met wie ik moest meegaan, tot er aan paar van de andere klas mij mee meenamen naar de Mc Donalds. Ik vond het best prettig!

Maar na het eten wilden ze drank gaan halen ergens in een nachtwinkel. En aangezien ik nergens anders heen kon… Jaja Neel Peeters ging er volledig uit de bol! Veel ervaring had ik nog niet dus ik was direct zo zat als een patat! Ja we hebben wat meegemaakt! Eerst te veel drinken en dan met drie man champagne doppen uit een fontein gaan vissen. Ik stond juist op zo een sproeier toen ik de laatste dop wou pakken en wat gebeurt daar?!! Ja! je kan het je al voorstellen! Die sproeier sprong ineens aan! En door de harde stralen vielen Manon, die me dan nog vast hield, en ik gewoon KNAL in het water! We waren van kop tot teen nat! De andere waren ons zo hard aan het uitlachen dat ze het bijna in hun broek deden. We zijn zo snel mogelijk naar het toilet geweest en dan was alles min of meer in orde.

Ondanks het feit dat we door en door nat waren was de busrit verrassend kort!

Op de bus kon ik me maar beter stilhouden en onopgemerkt naar het hotel gaan.

Omdat ik had laten zien dat ik ook wel en keertje uit de bol kon gaan kwamen ze mij ’s nachts halen mee te komen feesten in de kamer van Thomas, Jasper en Louis! Natuurlijk kon ik niet on-cool doen dus weigeren deed ik niet! Ik hoorde er echt bij!

Morning after! Nog half zat werd ik wakker! En,…oh nee! Was het feestje uit de hand gelopen? Want voor zover ik mij herinner werd ik niet in mijn kamer wakker! Ik voelde me zo rot! En ik dacht dat ik ging overgeven toen Manon zei “ zal ik u is updaten?! Je hebt van alles gedaan met de Louis!! Iedereen moest van Louis naar een andere kamer gaan verder feesten omdat jullie alleen wilden zijn!” Hoe was dat mogelijk dat ik niets meer wist?! Zou het een grap zijn?!

De laatste dag in Parijs! Het begon met hoofdpijn maar ik heb mijn ogen de kost gegeven in het Louvre! Vooral op weg naar de Mona Lisa. Dit moest ik gewoon gezien hebben. En daar dachten de andere ook zo over!Het bekendste schilderij ooit! Ik denk bijna het hoogtepunt van de reis. En oh nee, ik voelde iets opkomen, Manon kon het al zien aan mijn gezicht. Nee het was geen hoofdpijn! Nog al wel dat ik dat zakje van de bus had meegenomen! Nog geen 2 seconden later zat het vol. En ik moet toegeven ik voelde me weer tip top!

Om 16.00 u zaten we allemaal terug op de bus op weg naar huis.

Bij de aankomst was ik de gelukkigste leerling van heel O.L.V.I. Boom toen ik in de armen van Wesley vloog!

Thuis aangekomen:

19-04-2008 om 18:56 geschreven door Neel  

Beste dagboek,

Deze week was er eentje van vele verrassingen. Ik ben dan toch gestopt met de fysicavrienden en heb mij aangesloten bij de dansclub. Maandag was de eerste les ,ik was wel wat zenuwachtig aangezien ik nog nooit echt gedanst had behalve voor de spiegel in mijn kamer dan. Om half 8 stond ik aan de zaal in mijn roze trainingspak te wachten. Bleek dat ik het enige meisje was. We waren met een groepje van 10 waarvan er zeker 5 op mijn school zaten. Uitgezonderd ikzelf waren het allemaal negers.Ik was in de ghetto terecht gekomen. Tot mijn grote verbazing bracht ik het er vrij goed vanaf ,ik wist niet dat ik zo lenig was. Iedereen kwam dan ook kijken toen ik mijn benen in mijn nek legde. Op school kwamen mijn nieuwe vrienden mij direct tegemoet ,ik was 1 van hen nu. Dit had ik wel nodig aangezien Linda ,mark en de ander fysicavrienden mij nu als een baksteen lieten vallen. Na school kwam Wesley mij ophalen in zijn BMW. Oh ja dat had ik nog niet gezegd: hij is 23. Ja ,ik val op rijpere mannen. We gingen een avondje zwemmen. Toen ik mij aan het omkleden was besefte ik plots dat ik mijn bikinilijn vergeten te scheren was. De vrouw van het schoonheidssalon had nog zo gezegd om de 2 weken opnieuw ontharen. Nu stond ik daar in men bikini waar rode haren uitpuilden. Wesley had het wel opgemerkt maar deed of het hem niet deerde. Hij is toch zo’n schatje. Net toen we in het bubbelbad gingen zag ik Annelies. Ze kwam zwemmen met haar broertjes. Die zou ik eens jaloers maken en ja ik was in men opzet geslaagd. Zodra ze mij in de gaten had ging ik half op Wesley liggen en begon ik hem heftig te zoenen. Je had haar kop moeten zien,groen zag ze. Mijn dag was helemaal geslaagd. Woensdag ben ik gaan shoppen met Hanne, met haar kom ik de laatste tijd goed overeen. Mijn zoektocht naar de perfecte schoenen met een hakje kon beginnen. Ik had in de krant gelezen dat vrouwen die regelmatig hakken dragen een beter seksleven hebben omdat zij hun bekkebodemspieren constant trainen. En aangezien Wesley het onderwerp seks al enkele keren had aangesneden kon ik die extra hulp wel gebruiken. Na uren slenteren in het winkelcentrum vond ik dan toch mijn droompaar. Rode laarsjes van krokodillenleer. Die 400 euro had ik er met plezier voor over. De volgende dag kwam ik zo fier als een gieter naar school. Niemand zei iets over mijn nieuwe aanwinst maar hun blikken spraken voor zich : “Ooh waarom had ik die schoenen niet eerst gezien” en “ wauw, neel ziet er zo blits uit”. Met de speeltijd moest ik even naar het secretariaat en toen begonnen de problemen. Met de nodige show liep ik de tallu af. Bleef mijn hak toch steken zeker. Na een dubbele salto met schroef kwam ik met een smak op mijn gezicht terecht. Iedereen die me had gezien inclusief de lagere schoolkinderen lachten me uit. Maar ik liet het niet aan mijn hart komen,niets kon mijn humeur in de war sturen want ik zou die avond immers naar Wesley gaan. Ik telde de uren en minuten af tot het eindelijk zover was. Om 7 u kwam ik bij hem aan. Toen ik net wou aanbellen merkte ik een briefje op. “Kom maar binnen lieverd”. Had Wesley een verrassing in petto? Een beetje zenuwachtig ging ik binnen. Op de tafel stond een fles champagne. We hadden duidelijk wat te vieren ,maar wat? Misschien had hij na die 5 jaar eindelijk een job gevonden. Weer vond ik een briefje dat mij naar de slaapkamer wees. Wat ik toen zag was ongelooflijk. Wel duizend kaarsjes stonden rond het bed , bloemblaadjes erop en op de achtergrond mijn all time favourite Barry White. Vanavond zou het dus zover zijn ,ik zou ontmaagd worden. “ Is dit alles voor mij?” “Nee ,ik verwachtte eigenlijk iemand anders” grapte Wesley. Het ijs was meteen gebroken. We nestelden ons op het bed en begonnen te knuffelen en te kussen maar door de stress van wat komen zou , stampte ik met mijn voet tegen een kaarsje. Je kan je al voorstellen wat er toen gebeurde, de mat vloog natuurlijk in brand , wat kan je nu anders verwachten bij mij. Ik raakte meteen in paniek maar Wesley, koelbloedig als hij is, nam de champagne en bluste het brandje. Ik heb mij wel 20 keer verontschuldigd en mezelf vervloekt maar Wesley stelde mij gerust : “ Kom neel , de mood is nog niet verpest”. We vlijden ons weer tegen elkaar aan. Nu ging hij wat verder en binnen de kortste keren lag mijn t-shirt al naast het bed. Ik wou net mijn jeans uittrekken toen…

19-04-2008 om 18:55 geschreven door Neel  

Liefste Dagboek,

IK? Lesbisch? Hoe komen ze erbij? Mja … het zal weer een roddel zijn, zoals gewoonlijk. Ik trek er mij voorlopig nog niets van aan. Ik zal me later wel wreken. Maar nu iets helemaal anders want het voorbije weekend was weer druk druk. Vrijdagavond ben ik naar de kiekesfuif geweest ( en nee het is geen grap!). Gelukkig was Vincent er niet zodat ik me eens goed kon laten gaan. Na die derde Cosmopolitan voelde ik iets vreemd in mijn hoofd. Wat kon dat nu toch zijn? Oh nee, ik was voor de eerste keer tipsy! Het was echt een vreselijk gevoel. Ik dacht dat ik elke moment kon overgeven!

“Gaat het?” Hoorde ik plots iemand zeggen. Ik schrok me rot. Voor mijn neus stond een niet-onknappe jongen ( eigenlijk was het een heet stuk als ik dat zo mag uitdrukken). Hij bleek Wesley te heten. Ik werd meteen weer beter door het aangename gezelschap. We hebben heel de avond gedanst en gepraat. Toen hij mij thuis bracht vroeg hij of hij me weer kon zien. We wisselden gsm nummers uit.

De volgende ochtend werd ik wakker door het getril van mijn gsm. Het was Wesley. Hij was mij dus niet vergeten. Het bericht luidde als volgt: “Goeiemorgen schone slaapster. Ik hoop dat ik je niet heb wakker gemaakt?” Nog voordat ik kon terugsturen ontving ik nog een berichtje en weer was hij het. Hij vroeg of ik die middag meeging naar de film. Natuurlijk ging ik mee!

Die middag aan de bioscoop

Ik zag hem al van ver staan. Toen ik aankwam toverde hij een roos tevoorschijn. ‘Dit begint al goed, dacht ik.’

We waren het allebei eens over de keuze van de film. Step Up 2. Op de laatste rij in filmzaal zat nog niemand dus nestelden we ons daar. De film begon en ik opende mijn zak Cheetos. Opeens voelde ik een arm om mijn schouder, ik keek Wesley aan en lachte. ‘Kus hem dan toch Neel! Dit is je kans, dacht ik.’ Maar ik durfde niet. Wie wil er nou ook zo’n stinkbek kussen? Ik schoot ineens wakker uit mijn droomwereld doordat ik de hand van Wesley altijd maar hoger en hoger over mijn been voelde glijden. Ik keek hem aan, we kwamen dichter bij elkaar. Ik voelde zijn lippen. Nog nooit had ik zo’n passionele kus gehad. Het verschil tussen deze kus en de wasmachine van Vincent was té groot. Ik probeerde me te concentreren op de film, al was dat niet gemakkelijk. Het was echt geweldig hoe ze konden dansen. Dat wil ik ook wel kunnen. Als ik de Fysica Vrienden nu eens links liet liggen en ik ga in plaats break -of streetdancen? Dan ben ik pas echt seut-af. De film was gedaan. Wesley en ik liepen hand in hand de filmzaal uit. En weet je wie ik toen zag? Jaja Vincent… met zijn mama. Ik gunde hem geen blik en kuste Wesley hevig om nog wat zout in de wonde te strooien. Ik zag hoe hij met open bek zat te staren. Het was een heerlijk weekend.

Kusjes Neel

05-03-2008 om 15:57 geschreven door Neel  

Liefste Dagboek,

Sorry dat ik gisteren zo snel weg was en men verhaal niet heb kunnen afmaken, maar het was namelijk al 5 minuten over 9! En ik heb mijn schoonheidsslaapje nu echt wel nodig na wat er laatst gebeurd is.

Ik zal beginnen waar ik geëindigd ben..

Toen Vincent zei dat hij spijt had van die weddenschap en mij de helft van het geld aanbood ging er enorm veel door men hoofd, moest ik hem vergeven of moest ik kei hard zijn.

Wel ik had voor het laatste gekozen. Ik heb het geld aangenomen en met deze woorden ben ik weg gestapt : Loop jij maar achter kippetjes zoals Annelies, maar deze zwaan is niet meer voor jou! Ik moet nog steeds lachen om de uitdrukking op vincent’s gezicht.

Toen ik thuiskwam heb ik meteen een grote doos genomen en alles wat ook maar iets met kippen of Vincent te maken had stopte ik erin. Mijn chicken run lakens, beeldjes, posters, zelfs mijn chicken run ondergoed waar ik zo aan gehecht ben geraakt ( hoewel het mij veel leed bezorgd heeft). Mijn kleine pluche kuikentjes, mijn dvd over de kip en het ei. Zelfs de verpakkingen van alle kippen die ik bij Vincent gaan halen was heb ik erbij gestoken. En om af te sluiten alle afbeeldingen van mijn nieuwe idool Koen van Mechelen. Nooit ofte nimmer zal ik nog iets met kippen of Vincent te maken hebben! Als hij oorlog wil kan hij het best wel krijgen.

Liefste Dagboek

Het was vandaag toch een helse dag op school. Toen ik aankwam kreeg ik al meteen reacties van iedereen. ‘’Goed gedaan Neel die nieuwe look doet je echt wel veel!’’ Hoewel ik blij was dat iedereen mij accepteerde en zelfs vond dat ik het goed deed, voelde ik mij toch anders dan anders.Niet slechter maar ook niet beter.

Toen ik net naar de klas wou vertrekken stond Vincent ineens voor men neus. ‘’Was ik niet duidelijk genoeg misschien?” zei ik. Met een beetje aarzelen kwam het er bij Vincent uit.

Neel het spijt me echt. Ik had het hellemaal niet mogen doen.

Het is wel schattig dacht ik maar antwoorden toch het tegenovergestelde. Ben jij nu een vent of hoe zit het? Zie je hier nu staan! Sorry, Vincent maar zelfs Sara zou nog niet met je uit willen! Net goed dacht ik toen ik verder naar de klas liep.

Nu ja, de klas, daar begon het allemaal.. Iedereen had het gehoord over mij en Vincent omdat vicky zo vriendelijk was geweest om het tegen iedereen te vertellen. Ze had er enkel een andere toon aangegeven! Ik had het kunnen weten! Vicky is altijd de vriend van de duivel geweest en nu was het juist hetzelfde. Toen ik binnenkwam begon het al iedereen begon spontaan te roepen. Ha die Neel, heb je tegenwoordig nog meisjes gekust? Is het daarom dat het gedaan is tussen jou en Vincent?

Meisjes gekust dacht ik? En ja hoor met een brede grijns zag ik vicky en Annelies samen fluisteren. Ik stond aan de grond genageld! Uiteindelijk heb ik mij omgedraaid en ben ik naar huis gegaan niet wetend wat ik moest doen. Gelukkig begint nu het weekend.

Liefs Neel..

X

29-02-2008 om 23:09 geschreven door Neel  

Liefste dagboek,

Morgen is het de grote dag, Valentijn! Ik heb daarstraks mijn geld geteld dat in mijn valentijn-spaarvarkentje zat. Het was net genoeg voor de kapper, voor een prachtig kleedje op de rommelmarkt én ik ben voor de allereerste keer naar een schoonheidsspecialiste geweest. Zowel de kapper als de schoonheidsspecialiste zeiden dat ze wel wat werk aan mij gingen hebben, dus namen deze bezoekjes de  hele woensdagnamiddag in beslag. Bij de kapper heb ik ongeveer 3 uur gezeten, ik heb nu lange blonde krullen tot over mijn schouders, het zijn extensions weliswaar. Bij de schoonheidsspecialiste duurde het nog net iets langer, namelijk 5 uur. Zij heeft mijn wenkbrauwen onder handen genomen, mijn neusharen en snor geëpileerd en de rest van mijn lichaamsbeharing gewaxt, dit was hoogst noodzakelijk volgens haar. Nadien heeft ze mij enkele schminktips gegeven en mij peperdure schoonheidsproducten aangesmeerd. Maar ook al zat ik een beetje boven mijn budget, ik wil dat iedereen naar mij kijkt en mij bewondert morgen. Gelukkig had ik na mijn bezoek aan de schoonheidsspecialiste nog net genoeg tijd om mijn prinsessenkleedje te gaan kopen. Op de rommelmarkt aangekomen, voelde ik dat iedereen naar me keek, “ik zie er prachtig uit” dacht ik. Toen ik mijn kleedje aan het betalen was kwam Annelies voorbij, ze keek naar mij maar zei niets. Ik denk dat ze mij niet herkende, dat is een goed teken! Nu lig ik juist in mijn bed, ik kan de slaap maar niet vatten want ik ben zo benieuwd naar de reacties van de anderen als ze mij morgen zien! Ik zal overstelpt worden met rode rozen, daar ben ik zeker van!

Slaapwel! X

Liefste dagboek,

Je raadt nooit wat ik vandaag allemaal heb beleefd! Om te beginnen was iedereen erg enthousiast over mijn nieuwe “look” en sommigen herkenden mij zelfs niet eens! “Woooow! Neel wat zie je er fantastisch uit!” “Neel ben jij dat?” Ik kon de complimenten nauwelijks nog tellen. Tot Annelies spottend zei “is dat je nieuwe look?”. Maar ik voelde mij zo goed dat ik haar negeerde en de klas binnenging. De les was nog geen 5 minuten bezig of ik kreeg een sms van Vincent, waar ik al meer dan een week niets meer van gehoord had. “Ik heb spijt van wat ik heb gedaan mijn lieve Neel.” stond er geschreven. Ik wist niet goed wat ik hiervan moest denken. Mijn lieve Neel, MIJN lieve Neel, zijn woorden bleven zich herhalen in mijn gedachten. “Wat zal hij van de nieuwe Neel vinden” dacht ik luidop. Hierdoor begon heel de klas te lachen, maar ik lachte mee, schaamde mij niet en werd niet eens een klein beetje rood.

Toen ik tijdens de middagpauze naar de refter wilde lopen, riep er een stem achter mij: “Neel, heb je geen zin om met ons mee te gaan eten?” Het was Vicky, één van de populairste meisjes uit mijn klas. “Ja natuurlijk!” riep ik zonder aarzelen terug. We waren nog maar net de schoolpoort buiten of ik zag het kippenkraam van Vincent al staan, “achja, het is markt”. Vincent was echter nergens te bespeuren, dat dacht ik tenminste. Enkele minuten later, toen we aan het wafelkraam stonden, dook hij ineens op vanuit het niets. “Da… Dag Neel” stamelde hij. “Dag Vincent” zei ik kort terug. “Kan ik je even alleen spreken?”vroeg hij. “Natuurlijk”

Hij vertelde mij dat hij dankzij mijn kort toneelstukje in den Beer de €500 van de weddenschap had gewonnen omdat zijn vrienden het echt geloofden en om iemand zwanger te maken moet je natuurlijk seks gehad hebben.

Omdat Vincent oprecht spijt toonde van wat hij gedaan had, kan je je niet voorstellen wat er toen gebeurde…

Maar dat vertel ik later

Neel Peeters

25-02-2008 om 16:33 geschreven door Neel  

Liefste dagboek,

Er is deze week weer zeer veel gebeurd . Het begon allemaal vrijdagavond.

Iedereen was goed gezind omdat de vakantie begon. Zelfs ik was goed gezind, maar niet omdat die vakantie begon , dat kon me niet zoveel schelen eigenlijk . Nee ik was blij omdat ik morgenavond een film ging zien bij Vincent. Natuurlijk was ik wel wat zenuwachtig niet goed wetende wat te verwachten van die avond. Zou hij al verder willen gaan dan alleen maar een kus? O nee misschien gaat hij proberen onder mijn bloesje te gaan. Bij die gedachte voelde ik me toch niet echt kiplekker, maar had me voorgenomen zo normaal mogelijk te doen bij Vincent.

Zaterdagmorgend heb ik wel 3 uur in bad gezeten. Omdat Vincent vorige keer nogal raar keek naar mijn benen, heb ik heel even op het punt gestaan om ze te scheren, maar toen dacht ik aan de woorden van men mama ‘ Je scheert je benen pas als je 18 jaar bent! ‘ en heb ik de 2 centimeter zwarte haren er toch maar laten opstaan. Toen ik helemaal was aan het wegdromen over hoe de avond zou verlopen ging opeens men gsm af.

Annelies belt, zag ik op het schermpje staan. Annelies die nu belt?

Waarschijnlijk om me uit te schelden op alle mogelijke manieren na die kip die haar niet zo goed is bekomen.’Rosse hoer, je denkt nu toch niet dat ik dit zomaar laat gebeuren. Ik pak je nog wel terug op één of andere manier, dan zullen we eens zien of je nog kan lachen !’ was het eerste dat ik hoorde toen ik men gsm opnam. Voor ik er een woord kon tussenkrijgen begon ze nog meer te roepen . ‘ Je bent echt zo dom dat je niet eens in ziet dat Vincent je helemaal niet wil ! ‘ Jij bent gewoon jaloers ja, dat hij mij wilt en niet jou! ‘ riep ik nog harder terug. ‘ Dit alles, jou versieren en doen geloven dat hij je graag ziet, doet hij enkel en alleen maar voor een weddingschap, voor 500 euro. ‘ Met die woorden hing ze op.

Ik viel bijna van men stokje . Is Vincent alleen maar met me samen voor een weddingschap? Ben ik niet meer waard dan dat? Allerlei gevoelens kwamen in me op. Woede, verdriet,.. maar vooral wraak!

Die avond had ik me voorgenomen dat ik niets afwist van de weddingschap en speelde ik dus het spelletje mee. ‘Gaan we anders niet naar den beer vanavond? Dan kan ik al je vrienden eens ontmoeten. Voor een film te zien hebben we tenslotte nog heel de vakantie tijd hé. ‘ vroeg ik aan Vincent toen ik binnenkwam . Een beetje verward , maar toch nog lief antwoordde hij ‘ Oke , als dat is wat je het liefste doet.’ Toen we op weg waren naar den beer was ik al aan het denken aan mijn plan en moest ik stiekem lachen.

Daar aangekomen gaf ik al zijn vrienden een kus op de kaak( wat toch echt wel niks voor mij is). We bestelden allemaal iets voor te drinken en gingen zitten . Oke nu is het moment aangebroken dacht ik bij mezelf .

‘Vincent , het is gedaan! ‘ zei ik met iets hogere stem zodat al zijn vrienden direct in mijn richting keken. ‘ Mij zwanger maken en dan niet eens er je verantwoordelijkheid voor willen opnemen gaat er over! Ik wil niks, maar dan ook niks meer met je te maken hebben! ‘ Voor hij iets kon zeggen liep ik het café uit. Dit heb ik hem toch maar eens goed teruggelapt dacht ik .

Op weg naar huis moest ik lachen toen ik terugdacht aan de verbaasde blik van Vincent en aan die van al zijn vrienden. De rest van de vakantie heb ik niets meer gehoord van Vincent.

Neel Peeters.

20-02-2008 om 19:10 geschreven door Neel  

Liefste dagboek,

Wat ben ik blij dat chrysostemos achter de rug is, werkelijk ik heb schrik om me nu te vertonen in school. Iedereen heeft me in mijn chickenrun onderbroekje zien staan.

En dat allemaal door Annelies, nooit gedacht dat ze zoiets lelijk zou doen. Ik dacht echt dat ze om mij gaf.. Ik voel me zo alleen nu, misschien geeft er echt niemand om me. En Vincent, die zal ook niets meer van me moeten hebben als hij het verhaal hoort…

Ik kan maar beter thuisblijven en zeggen dat ik ziek ben. Ik heb geen zin om weer al dat gepest door te maken. Ik had misschien beter verdronken in die stomme vijver, ik ben gewoon gedoemd om te mislukken.

Maar nee!! Neel, stop met zo’n stomme dingen te denken! Dit mag echt niet, en dat allemaal door die Annelies!

Nee, ik zal ze eens een Neel laten zien die ze niet kent! Wacht maar… wie laatst lacht best lacht!

Een paar dagen later.

Liefste dagboek,

Mijn eerste schooldag begon als een hel. Iedereen was gemeen tegen me…

“Hey lelijk eendje, ik bedoel lelijke kip!” “kippenmonster!”

Ik kon er echt niet meer tegen en besloot om terug naar huis te keren wanneer plots Vincent naar me toe kwam. “Hey Neel” zei hij terwijl hij mijn schouder aanraakte, ik schrok en begon te blozen. “Vincent…?” Meer kwam er niet uit bij mij.

“Wil je me straks komen helpen in het kippenkraam?”

Ooh nee dacht ik, ik kan geen kip meer ruiken of zien na heel deze kippenaffaire. Maar aan de andere kant kan ik dan tijd spenderen met Vincent. “Oké” zei ik. Dus zo gezegd zo gedaan, tegen half 6 ging ik naar het kippenkraam. Wat zag Vincent er weer knap uit, ik voelde me een beetje onwennig waardoor ik begon te klungelen. En dan was het zover, de eerste kip die ik vast had viel op de grond, en niet veel later een potje saus. Ik schaamde me dood… Maar dan wonder boven wonder kwam Annelies daar aan. Ik moest haar kip klaarmaken. Dit leek me een uitstekende manier om haar terug te pakken. Ik nam een kip die op de grond gevallen was en deed er een potje saus bij dat vervallen was. Voila dat is dan vijf euro alstublieft zei ik met een grijns op mijn gezicht. Oh ja wat ik er ook nog bij moet vertellen is dat ik er kruiden op deed waar Annelies heel allergisch voor is. De pret kon dus beginnen! Natuurlijk wist Vincent hier niks van.

Wat ik wel vreemd vond is dat Vincent nog niks had gezegd van mijn zware afgang bij chrysostemos. Daarom durfde ik niet veel zeggen. Na een koele stilte zei hij plots “Neel, heb je misschien tijd om straks mij iets te gaan eten?”

Wauw! Het is echt, hij geeft echt om me! Snel antwoordde ik “ja, graag”.

“Goed, ik pik je straks op om 20uur.”

Oh nee dacht ik, weer stress om een goede outfit te kiezen. “ja, ik deed een rok aan, dat vinden mannen toch mooi niet?” Ik dacht dat hij het wel niet erg zou vinden dat ik mijn benen niet scheer, dat mag ik nog niet van mijn mama. Gauw keek ik alles nog even na voor hij er was, mijn haar in twee mooie vlechtjes, mijn nieuwe bril aan. Maar dan oh nee, een puist in het midden van mijn voorhoofd. Dat dit juist nu moest gebeuren… Maar ik had geen tijd meer, daar ging de bel. Ik dacht dat ik droomde, daar stond hij, mijn droomprins en hij gaf mij een rode roos. Natuurlijk kleurde mijn gezicht al snel in dezelfde kleur. Hij had gereserveerd in een gezellig restaurantje. Spannend want ik was nog nooit op restaurant geweest. Na het etentje wilde hij nog even gaan wandelen maar die wandeling vergeet ik toch niet snel hoor… Nee die avond gebeurde het onverwachte. Het begon toen hij mijn hand vastpakte, dat voelde zo goed. Plots stopte we en keken we even naar de sterren. Ik was heel aandachtig aan het kijken en aan het overlopen of ik al de verschillende namen nog wel kende, en ja hoor ik had ze goed ingestudeerd. Maar na een tijdje had ik het gevoel dat Vincent niet meer naar de sterren aan het kijken was maar naar mij. Ik wist niet wat ik moest doen dus bleef ik maar aandachtig met mijn sterren bezig. Toen ik toch mijn hoofd even naar hem keerde keek hij nog steeds naar me. “Euhm waarom kijk je zo naar me” vroeg ik. “Het is die grote puist zeker” ja, sorry daarvoor. Vincent zei niks en bleef me aanstaren. Plots kwam hij dichter en raakte zijn neus de mijne. Ik was overdonderd en stond verstijfd van emotie. Dan was het zover, zijn lippen raakte de mijne. Daar stond ik met mijn ogen wijd open niet wetende wat te doen. Maar daar bleef het niet bij, hij begon in mijn nek te kussen. Ik begon te gieren van het lachen. “Hey, je kietelt me wel hé”. Zijn hand lag op mijn rug, maar niet veel later voelde ik zijn hand zakken en nam hij mijn achterwerk vast. Ik schrok en sprong een halve meter opzij. “ooh amai is het al zo laat? Oei ik moest al lang thuis zijn van mama. We kunnen maar beter gaan hé ?” Op weg naar huis voelde ik me een beetje onwennig, aan de voordeur aangekomen zei ik dat ik direct naar binnen moest en wuifde ik hem uitbundig uit. Net nu ik dacht dat ik deze keer geen stommiteiten had gedaan, kwam er een felle windstoot en vloog mijn rok omhoog. Oh nee en ik had juist die te grote onderbroek aan. Snel deed ik de deur dicht en maakte een vreugdesprongetje, Vincent heeft me gekust!! Maar mijn vreugde duurde niet lang. Wanneer ik de volgende dag naar school ging, zag ik Annelies. Ze stond vol met pukkels en had rode ogen. “Oei Annelies, wat zie je er niet uit, ben je allergisch ofzo?” Ze keek me kwaad aan. Ik zag hoe iedereen met haar aan het spotten was. Zal je leren dacht ik! Met de leswisseling ging ik even naar de WC, ik hoorde Vincent binnenkomen met zijn vrienden. Ik bleef rustig mijn ding doen op het toilet. Maar dan hoorde ik Vincent zeggen tegen zijn vrienden. “Het zal niet meer lang duren, gisteren was het bijna zo ver. Hou die 500 euro maar klaar mannen, vanavond nodig ik haar uit voor een filmpje bij mij thuis! En we zijn helemaal alleen ! haha”. De tranen schoten me in de ogen, ik denk dat ik zeker nog een uur op die WC heb gezeten. Wat een geluk dat ik mijn dagboek nog heb om mijn hartje in uit te storten.

Liefs Neel oven stan het kijken maar naar mij.

18-02-2008 om 18:58 geschreven door Neel  

Er is weer enorm veel gebeurd in de voorbije week.

Laat ons beginnen met de uitgebreide discussie die ik met mijn broer had over mijn eenmalige werkdag in het kippenkraam dat ik aan hem te danken had! Hij zei me dat hij mij en Vincent op deze manier dichter bij elkaar wou brengen en dat dit een kans was om elkaar (en de kippenwereld) beter te leren kennen. Aangezien hij goede bedoelingen had heb ik het hem maar vergeven.

Gelukkig was er de avond van de kerstboomverbranding, het begon als een echte droom. Ik had met Vincent afgesproken dat hij me om 7 uur zou komen oppikken. Ik was erg zenuwachtig voor onze date dus ik wou er opperbest uitzien. Na mij helemaal op te tutten en mijn mooiste knalroze jurk aan te trekken riep mijn moeder me om te komen eten. Oh nee dacht ik, nu nog eten ik ben zo zenuwachtig dat ik geen hap door mijn keel zal krijgen. Eenmaal beneden zag ik dat we kip aten. Dit was een voorteken het moest wel, vanavond zou er iets moois gebeuren tussen mij en Vincent. Driiiing, de bel! Dat zal Vincent zijn, het kon niet anders. Ik nam afscheid van mijn ouders en haastte me naar de deur, daar zag ik een brief met mijn naam erop. Toen ik verder keek zag ik een hele weg met kaarsjes, in de brief stond dat ik het pad moest volgen. Dit deed ik dan ook en uiteindelijk zag ik vincent staan aan de vijver in het park, ik had me nog nooit zo gelukkig gevoeld! Nooit had ik durven dromen dat iemand zoveel moeite zou doen voor mij. Hij kwam naar mij en gaf me een kus op de wang, waardoor mijn gezicht dezelfde tint kreeg als mijn kleed. Plotseling vroeg hij me de vraag waar ik zolang op gewacht had. Hij vroeg: Neel, wil je mijn vriendin worden? Volledig uit mijn lood geslagen wist ik niet wat zeggen, ik was zo hard geschrokken dat ik men evenwicht verloor en hij me moest opvangen in zijn armen. Maar door een hevige windstoot vielen we beide in de vijver. Op die moment kwam Annelies voorbij. Het spotten begon onmiddelijk, hier de 2 waterkiekes zijn al aan het pootje baden. Ik schaamde me enorm ik verontschuldigde me bij Vincent en vertelde hem dat ik beter naar huis zou gaan. Ik moet me trouwens voor 100% concentreren op mijn outfit voor chrysostomos!

De ochtend van chrysostomos kwam ik als een echte prinses aan in de school, iedereen vond me mooi en gaf me complimentjes. Annelies daarentegen was verkleed in een heks met een reuze pukkel en werd door iedereen uitgelachen en gepest. Een kwartier voor de show mocht ik eindelijk weten wat mijn rol was. Ik mocht de hoofdrol spelen in een toneel van Assepoester. Annelies kon haar jaloezie niet langer bedwingen en schoot in actie, ze nam een zakje jeukpoeder boven en deed het stiekem in mijn kleed. Ik probeerde de jeuk te laten verdwijnen door te krabben en te bewegen, tot mijn jurk plots scheurde en ik in mijn slipje van chickenrun op het podium stond. Heel de zaal lachte me uit en ik schaamde me dood! Ik wou zo snel mogelijk de zaal verlaten, ik haastte me via het trapje af het podium, maar ja ook daar had Annelies aan gedacht! Ze had de plankjes van het trapje losgevezen waardoor ik met m’n gezicht op de grond viel. Deze dag was een nachtmerrie. Uiteindelijk mocht ik naar huis gaan van het secretariaat. Hopelijk komt Vincent dit nooit te weten!

Neel Peeters

27-01-2008 om 17:15 geschreven door Neel  

Hoi allemaal,

Ik bied eerst mijn excuses aan voor de 2weken dat jullie niets van mij hebben gehoord.

Er is zoveel gebeurd dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Eerst en vooral waren er de examens. Twee weken stress en huilbuien, je wordt er gek van. Maar het beloonde want ik had een zeer goed rapport. Vooral wiskunde en natuurwetenschappen waren super. Mijn hoogste cijfers van het rapport . Nadat ik mijn rapport had gekregen, ben ik een chocomelkje gaan drinken en wat ik daar heb opgevangen maakte me meer gelukkig dan een goed rapport. Vincent en Annelies hadden kei harde ruzie. Ik ben meteen naar huis gefietst om mijn broer te verwittigen. “ Wel, dat is interessant. Mijn plannetje begint te lukken” zei hij. De volgende dagen waren nogal saai en het werd snel Kerstmis. Samen met heel de familie rond de tafel, spelletjes spelen en verhalen vertellen. Nou, bij mij niet. Mijn familie is niet zoals een doodgewone familie. Mijn oom Rick is iemand die meer dan 1 pintje kan drinken en mijn opa kan je doen in slaap vallen van zijn verhalen ‘uit zijn tijd’. Vorig jaar was ons avondje onder de familie uitgedraaid tot een groot voedselgevecht. Hoe is dit gekomen vraag je je misschien af? Mijn tante had ontdekt dat mijn mama haar recept van kalkoenvulling had gestolen. Volgens mama natuurlijk niet, ze had het van het internet. Dit jaar was het voor de eerste keer eens rustig. Ja, mijn tante was er niet. Mijn opa en oma waren er niet. Kortom, we vierden Kerstmis alleen met het gezin. De dagen erna heb ik vooral binnen gezeten en afgesproken met “ de fysica vrienden”. Toen oudjaar aankwam, vroeg mijn mama of ik weg ging. “Mag ik dan weg?” Ze knikte. Ik wou naar Puurs gaan want Vincent ging daar ook zijn. Dus na het aftellen ( O ja ik wens nog al mijn lezers een gelukkig 2008 en veel succes in alles J ) vertrok ik samen met mijn broer Ben naar het CC waar het feestje plaatsvond. “ Vandaag gaan we deel 2 van het plan uitvoeren” zei Ben. Ik zuchtte. Eigenlijk wou ik het plan niet meer doorvoeren, maar ik kan geen neen zeggen tegen mijn broer. Ik liet hem maar doen. Hij verdween in de grote massa en ik stond daar moederziel alleen. Iedereen keek naar mij en begon te fluisteren. Ik voelde me niet zo goed en ging meer naar het podium. Een slechte keuze want daar stonden onze lovers te zoenen. Vlug ging ik naar de bar en bestelde iets. Eigenlijk wou ik weg, maar doordat de inkom zo duur was en ik er nog geen halfuur was, bleef ik nog maar wat. Ik ging terug naar de zaal en zette mij aan de kant. Plots kwam er een goed uitziende jongen op mij af. “ Hey, mijn naam is Flesse, kan ik deze mooie dame eens trakteren?” Hij vond mij mooi, hij vond mij gewoon mooi. Ik glunderde en voelde mij helemaal warm worden. Oh laat me nu niet blozen. “Ja” stamelde ik. Hij gaf mij een drankje en vertrok. Waarom ging hij weg? Ach hij zal wel terug komen verzekerde ik mijzelf. Maar na een uur kwam hij niet terug. Ik besloot om terug naar de bar te gaan. Daar was hij niet. Ik bestelde dan maar een drankje. Mijn broer kwam naast mij staan. “Ik heb je de hele tijd lopen te zoeken, waar zat je?” Ik zei niets. “ Oke dan, dan zie ik je straks wel. Kom tegen 5u naar buiten. Ik zal daar wachten.” Ik knikte en Ben ging terug weg. Ik dronk nog iets. En opeens begon alles te draaien. Ik zag de dame achter de bar dubbel. Wat is er toch met mij aan de hand? Ik ging terug naar binnen. En daar stond Flesse. “ Kijk eens wie we daar hebben, alles goed meid? Hier neem dit het zal je goed doen.” Ik nam het pilletje aan en nam het in. Een paar minuten later lag ik buiten op de parking. Vincent stond naast mij. “ Gaat het Neel?” Ik kon niets zeggen en kotste op hem. “Sorry” en alles werd donker. Ik werd weer wakker en lag in het ziekenhuis. Ik voelde me zo ziek. Ik keek naar links en mama zat naast me. Ze was zo bezorgd zei ze. “ Hoe kom ik hier?” vroeg ik haar. Ik wist helemaal niks meer. “ Je hebt een geluk dat die aardige Vincent je heeft gevonden. Hij is meegegaan met je naar het ziekenhuis en heeft mij opgebeld.”

Het ziekenhuis leek stukken gezelliger. Ben kwam binnen. Hij vertelde me dat het plannetje was gelukt. Mijn geluk kon niet op. Op het einde van deze eigenlijk nog wel leuke dag, mocht ik naar huis. Ik kreeg massa’s SMSen van hoe het mij ging. Morgen is het terug school. Ik kijk er echt naar uit!

Groetjes Neel.

10-01-2008 om 00:00 geschreven door Neel  

liefste dagboek,

wat een week, wat een week.

Ik word elke dag meer en meer geaccepteerd, de beledingingen maken zelfs plaats voor een complementje.

Bij Annelies daarentegen, haar reputatie neemt de richting van de grond aan...

Zij dacht dat ik me zou laten doen met mijn stekelkopje, wel bij deze heeft ze verkeerd gedacht!!

Ik weet het, de examens zijn in zicht maar ik heb ook nog andere dingen aan men hoofd hoor.

Ze had maar een toontje lager moeten zingen toen ze aan men voeten lag, achja pech voor haar maar payback is a bitch!!

Men broer weet ondertussen heel de situatie, zoals gewoonlijk. ohja jullie weten nog niet dat ik een broer heb, het komt misschien omdat ik niet zoveel met hem meemaak, ik wil hem niet lastigvallen met mijn problemen;maar als je nu eenmaal op dezelfde school zit, dan gaan er wel eens dingen rond weet je. Hij is een goeie kerel hoor, hij heeft alles waar je maar van kan dromen en ik, ik loop in zijn schaduw. Dit zegt niet dat hij me links laat liggen, want je genen kan je niet uit de weg gaan eh.Ben wilt me helpen, zo had hij zelfs een geweldig idee. Nu ik erover terugdenk, het was zelfs duivels goed!! Ik moest hem vertellen waar Annelies nu vrijdag naartoe zou zijn geweest, zoals gewoonlijk was dat haar wekelijkse aanwezigheid in de Petrol waar ze haar schoolweek van zich afshaked. Broer zou er naartoe gaan met wat vrienden. Ik stamelde om te horen wat hij van plan was maar Ben probeerde me te sussen en hij zei dat het een verassing was. I mocht mee mits de bevestiging van mij moeder. Ik in de zevende hemel natuurlijk, ik zou gewoon getuigen zijn!! Vrijdag was het dan zover, we vertrokken samen met de bende richting het stad. Men broer vertelde me gewoon uit de buurt te blijven en op een afstandje toe te kijken. Natuurlijk ging ik meteen akkoord, ik ga niet zomaar in het midden van de dansvloer staan dansen hoor, daar ben ik veel te verlegen voor!!! Toen zag ik Vincent, het beste was volgens mij om beter geen hallo te zegge, dit zou niet strategisch geweest zijn eh. Terwijl Vincent dan de drankjes was gaan halen voor Annelies en hemzelf, schoot Ben in actie. Er was veel volk binnen dus het duurde heel lang voor Vincent door de massa kon. Tijd genoeg voor de wraak. Ik wist al langer dat Annelies wel iets voelde voor mijn grote broer, ik zag dat wel in haar ogen, en dan die ontkenning telkens, de leugens dropen zo van haar gezicht!!!! Ik werd stilaan ongerust, Ben flirte en het leek of hij het ook nog wel meende! Hij fluisterde iets in haar oor, zij glimlachte en antwoordde, ze keek even in het rond alsof ze niet betrapt wou worden en toen... ze raakten elkaars lippen!!!! waaattt!!!!??? Hoe kan een Peeters in godsnaam een bastaard kussen? Ik had opeens een slecht voorgevoel, ik wist het, Vincent zag hen zoenen. Kijkend naar hem kreeg ik een enorm schuldgevoel om wat ik hem heb laten aandoen, ik wou hem niet kwetsen, het ging om die achterbakse, schijnheilige, vieze..THEH! Ik kon het niet meer aanzien ik moest iets doen maar wat? Men verstand zei me om achter die arme jongen te gaan. Ben had geen troost nodig hoor, neenee hij vond het zelfs aangenaam om speeksel met dat mormel te verwisselen!! Zo'n verraad, hoe kon hij het in zijn hoofd halen? Vincent wou naar huis en ik wou ook niet blijven. Hij besliste om me naar huis te brengen, dus ik stuurde een sms naar men broer met de vermelding;'Ik ben door en de groete!' Wel thuis liep ik de trap op,wel zo stil mogelijk want ik wou men ouders natuurlijk niet wakker maken. Onrustig ging ik maar slapen. Broer antwoorde en zei me dat hij zijn bedoelingen zal vertellen de volgende ochtend. Waarschijnlijk was dit gewoon om mij gerust te stellen dacht ik. Hoe kan ik nu gerust zijn? Zomaar een vijand van je zus kussen kan niet!! s'Zondags vertelde hij het andere deel van de planning die hij nog niet wou vertellen. Ik snap het nu, misschien was het inderdaad beter dat ik het niet op voorhand wist, ik kan nu ook niet altijd mijn mond houden. Toen ik s'morgens op school aankwam was het voorval al rond gegaan, tja de school kan je nu eenmaal vergelijken met een krant, al de gossip gaan vloeiend voort als je de juiste persoon aanspreekt natuurlijk. Iedereen van mijn klas buiten Annelies stonden als bijen rond de honingpot, ik dus. Ze wouden alles in detail weten. Zo gevraagt, is zo gedaan. Het voelt zo raar maar ik denk dat er een nieuw tijdperk is ingegaan. Laat de dag maar beginnen!!

30-11-2007 om 16:37 geschreven door Neel  

Toen ik zaterdag ontwaakte speelde de gebeurtenissen van de avond ervoor zich als een film af in mijn hoofd. Een horrorfilm met Annelies in de hoofdrol als boze heks.

De tranen stroomde over mijn wangen als watervallen. Hoe kon ze haar beste vriendin zomaar een mes in de rug steken. Vincent met zijn blonde lokken en zijn stralende groene ogen was mijn droomprins ze had het recht niet hem aan te raken. Ik vertoefde een hele voormiddag in mijn bed bang om deze veilige schuilplaats te verlaten.

Tegen 12 u weergalmde mijn moeder’s stem door het huis” Komen eten Neelie peelie”.

Met tegenzin zwierde ik eerst mijn linkerbeen en dan mijn rechterbeen uit bed. Ik slenterde de trap af en plots drong er een bekende geur mijn neus binnen. Ik kreeg een krop in mijn keel. We aten kip.

“Hoe smaakt de kip  Neel?” vroeg mama opgewekt.

“Hoe smaakt de kip? Hoe smaakt de kip?” riep ik met een iets wat hysterische stem. “Van buiten ziet hij er mals uit maar van binnen is hij hard! hard! Mam keek mij ongerust aan. “Wil je misschien nog wat appelmoes liefje? “Appelmoes daar begint het mee he! Iemand biedt de kip een klein beetje appelmoes aan en voor je het weet gaat de appelmoes met je kip lopen!” Ik stormde de kamer uit.

Voor de rest van die verschrikkelijke dag bleef ik opgerold als een egel in mijn warme bedje liggen. Annelies heeft wel 5 keer gebeld maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om op te nemen. Ik zou het niet kunnen verdragen om haar irritante stem te horen gewapend met honderd verontschuldigingen die mijn brandende hartzeer nooit zouden doven.

Maandagochtend werd er geschiedenis geschreven: ik Neel Peeters zag op tegen een maandag geestverruimende wiskunde en natuur. Eenmaal in de klas kwamen, tot mijn verbazing, 2 jongens mij vertellen dat ze mij gemist hadden op het feest en dat ik een oogverblindende verschijning ben nu mijn haar aan het teruggroeien is.

Tijdens het 2^de lesuur glimlachte Annelies naar mij. Ik kon er niet uit opmaken of deze lach een “het spijt me” lach was of een uitdagende maar daar zou ik weldra achter komen.

Ik wende mijn hoofd af  en liet duidelijk uitschijnen dat ik nooit zou teruglachen. Tijdens het uur wiskunde was het hek helemaal van de dam!Onze testen van matrices werden overhandigd. Ik had een mooi ronde 8 en hou je vast aan de takken van de bomen Annelies had een 9.

Hoe haalt ze het in haar hoofd 1st de liefde van mijn leven af te snoepen en dan mij te verslaan op mijn terrein. Nu was het oorlog!!Het eerste verbale gevecht werd gestreden op dinsdag tijdens het laatste lesuur namelijk: godsdienst.

De leerkracht deed een lange redevoering over wat echte vriendschap inhield en wat de bouwstenen waren voor wederzijds respect in zo een delicate band tussen mensen.

“Als het over echte vriendschap gaat dan moet je onze plaatselijke expert aan het woord laten he Annelies.”zei ik uitdagend, enkele meisjes van onze klas giechelde. ”Durf niet” antwoordde ze met haar tanden op elkaar geklemd. ”Ik wil alleen even aanhalen dat je me nooit uit de nood hielp wanneer iemand mij uitschold voor vuurtoren.”antwoordde ik rustig. “Je mag al blij zijn dat ik naast je wou lopen op de speelplaats.” Snauwde ze terug “Komaan is dat al dat je in je mars hebt om mij te kwetsen.”riep ik minachtend terwijl ik recht sprong van mijn stoel. “Eigenlijk nu ik erover nadenk is het grotendeels door jou dat ik zoveel gepest ben geweest!” brulde ik woedend! “Wat? Hoe durf je!!” riep Annelies met tranen van woede in haar ogen.“Ja hoor, die keer dat jij me uit dat raam liet klauteren terwijl jij goed genoeg wist wat er ging gebeuren! Of toen ik door jouw schuld uitgelachen werd omdat jij zonodig in de Octopus wou!!!!En alsof dat allemaal niet erg genoeg is ga jij, op het moment dat ik mij eindelijk terug wat goed voel in mijn vel, de jongen versieren waar ik verliefd op ben!!Dat is jouw visie op wederzijds respect zeker??!!Hierbij zijn alle meisjes gewaarschuwd verstop je mannelijke wederhelft of zij gaat ermee lopen!!” Annelies sprong op mij af en deed een poging om met al haar kracht aan mijn haar te trekken maar aangezien dit nog maar zeer kort was kreeg ze er geen grip op, verloor haar evenwicht en viel aan mijn voeten! Daar bleef ze kokend van woede liggen. Ik bukte mij en fluisterde stil in haar oor: “ Als je denkt dat je gewonnen hebt op het gebied van Vincent, ben je verkeerd!!Ik ben nog maar juist begonnen!!Laat de spelen beginnen!”.

22-11-2007 om 18:26 geschreven door Neel  

Vrijdag was de laatste schooldag. Om kwart voor vier was de vakantie officieel begonnen. Ik verliet de school met een bang hartje. Een hele week zonder wiskunde en natuurwetenschappen… pff… Tot overmaat van ramp was er deze week ook geen bijeenkomst van de fysicavrienden. Gelukkig stond Annelies voor mij klaar om mij te troosten en me moed in te spreken. Ze zei dat het allemaal wel snel voorbij ging gaan en dat ik maar wat extra oefeningen moest maken voor wiskunde. Daar had ze gelijk in, door het ‘raam voorval’ kon ik helemaal niet meer volgen en ik kan het me dus absoluut niet permitteren om slechte punten te halen! Ik kan ook geen uitleg vragen aan die van wiskunde want die wordt al boos als er meer dan twee mensen een vraag stellen en ik heb absoluut geen zin om een lesuur in de gang door te brengen omdat ik het zogezegd ‘uithang’.
Tijdens het weekend heb ik helemaal alleen geleerd want Annelies wilde naar een feestje in Puurs. Daar wilde ik echt niet mee naartoe want zeker de helft van de klas zou daar zijn. Ze liet me dus weeral eens in de steek. Zondag vroeg ze me (ik denk om het goed te maken) of ik de volgende dag iets met haar wilde gaan doen in Mechelen. Ik vroeg haar of we naar een of andere zitting gingen over wetenschap maar ze wilde er geen woord over zeggen. Maandag ging ik dus met haar mee. Haar ouders zette ons af aan mijn lievelingsrestaurant , nl. de Mac Donalds. Ik was helemaal in mijn nopjes. Nadat we lekker hadden gegeten vroeg ik wat we gingen doen. Ze vertelde me dat we gingen ‘poolen’. Ik had dat nog nooit gedaan dus voelde ik me niet helemaal gerust. We kwamen er binnen en een walm van rook kwam op ons af. Ik wilde daar het liefst zo snel mogelijk weer weg vooral toen ik zag wie er nog allemaal was. Annelies had gewoonweg achter mijn rug afgesproken met dat stelletje ongestelden! Blijkbaar had ze zich op dat feestje goed geamuseerd! Nadat ze mij alle regels had uitgelegd, die ik al niet zo goed verstond, zijn we begonnen. Tot ieders grote verbazing, inclusief de mijne, bleek het dat ik zeer goed kan ‘poolen’ zoals zij dat noemen. Ik won het ene spelletje na het andere en voor ik het wist stond iedereen rond mij. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel aandacht gekregen! Er werd nog met mijn nieuwe kapsel gelachen maar op dat moment trok ik mij daar echt niets van aan. Na ons poolfestijn zijn we nog een ijsje gaan eten samen met de aanwezige klasgenootjes. Eigenlijk zijn dat wel toffe mensen hoor! We hebben goed gelachen en ik voelde me voor één keer toch echt lid van de groep. De volgende ochtend werd ik wakker en ik voelde me zo slecht, niet te doen,… lap, ziek… Hoofdpijn, maagpijn, misselijk. Ik voelde me net zoals toen in de octopus. Ik moest van de dokter de rest van de week binnen blijven! Maar ja, dat gaf me de kans om mijn wiskunde oefeningen in alle rust te maken. Na mijn wiskunde oefeningen heb ik mij volledig op de rest van mijn taken gestort en heb ik af en toe op msn met mijn nieuwe vrienden gebabbeld. Ik moet toegeven, ik voel me een pak beter als ik er aan denk dat ik echt vrienden heb! Ik was wel teleurgesteld dat ik niet naar buiten mocht en dat terwijl het “Walloween” was in Walem, dat ik zoiets leuk moest missen! Annelies is er wel naartoe gegaan en ze heeft zich ferm geamuseerd vertelde ze me achteraf. Een schoon hé? In plaats van bij mij te blijven!! Daar bovenop komt ook nog dat ze daar een vriendje heeft opgescharreld! Ze heeft wel beloofd dat ik op de eerste plaats bleef en dat ze mij niet ging verwaarlozen. Over Annelies gesproken, binnen een kwartiertje komt ze met haar nieuwe vriendje op ziekenbezoek en eigenlijk ben ik toch wel een beetje nieuwsgierig. Ik hoop dat hij goed meevalt! Ik moet me dus nog snel klaarmaken dat ik er toch een beetje goed uitzie. Neel Peeters

08-11-2007 om 00:00 geschreven door Neel  

Na de zware week die ik achter de rug heb met negatieve uitschieters het voorval op de kermis en mijn haar dat helemaal naar de knoppen was had ik op betere tijden gehoopt. Maar dat sloeg even tegen zeg! Mijn klas was namelijk gisteren op het geniale idee gekomen om tijdens de les wiskunde de klas op stelten te zetten omdat die schone van wiskunde een beetje bijziend was. Dat dacht ik tenminste toch.  Tijdens wiskunde, ik kon het niet geloven? Dat was gewoon zonde van mijn tijd maar aan de andere kant was dit wel de ideale kans om mij te integreren in de klasgroep. Het  was trouwens de eerste keer in heel mijn leven dat er iemand op de speelplaats zich met mij durfde te vertonen, Annelies buiten beschouwing gelaten natuurlijk. Daarom vond ik het al raar. Maar soit, ik dacht er niet bij na en wou dit gewoon doen in tegenstelling tot Annelies me een beetje populair te maken. Zij was de enigste van de klas die niet mee deed aan onze stunt en daardoor delfde ze dus haar eigen graf. Wat een flauw trees, dacht ik maar dat heb ik natuurlijk niet laten merken, het blijft tenslotte mijn enigste vriendin op deze planeet. Tijdens de les wiskunde werd het plan uitgevoerd. Terwijl de leerkracht een zeer uitgebreide oefening op het bord schreef gingen we allemaal klaar staan  om  door het raam naar buiten te gaan. Ik mocht als eerste gaan omdat er volgens mijn klasgenoten niemand het voortouw durfde te nemen. Dus ik klom naar buiten met een hartslag van 150 per minuut. Ik liet dat natuurlijk niet merken maar zenuwachtig dat ik toen was, niet te schatten!Nog nooit had ik zotte toeren in mijn school uitgehaald. Toen ik uiteindelijk buiten was voelde ik me echt de durver van de klas. Maar toen ik de volgende wilde helpen sloten ze ineens het raam vlak voor mijn neus.  Die snotneuzen gingen gewoon als voorbeeldige leerlingen op hun plaats zitten en volgende de les zo aandachtig. Dit had ik zelfs nog nooit gezien. Annelies zat daar in de klas zonder zich te veroeren. Natuurlijk was het mijn eigen schuld maar moest ze me daarvoor in de steek laten. Onze klas is gelegen aan de straatkant dus stond ik op straat en moest ik wachten tot de schoolpoort terug openging. Ik heb de les dan maar proberen te volgen enkel door op het bord te lezen. De oefeningen die op het bord stonden waren als Chinees voor mij omdat ik mijn favoriete leerkracht niet kon verstaan .Later op de dag ben ik terug naar binnen geglipt en hebben ze mij terecht uitgelachen, hoe kon ik nou zo dom zijn. Die avond zat ik even in een dipje omdat ik niet kon volgen bij de fysicavrienden. Das was mij nog nooit overkomen. Maar met de steun van de mijn leraar van de fysicavrienden heb ik de bijna fatale achterstand ingehaald. Met de kale plekken in mijn haar hebben ze ook nog gelachen maar daar was ik al op voorbereid. Toch ondanks de mentale voorbereiding kwam het hard aan. Dankzij een ingeving van mijn waardevol brein hoop ik dat er morgen niet meer met mijn kapsel gelachen wordt. Ik ben namelijk mijn idool Britney Spears gevolgd door al mijn haar af te scheren. Dat zijn ineens twee vliegen in een klap want ik heb geen kale plekken  meer in mijn haar en niemand kan zien dat ik eigenlijk van nature ros ben. Nu ben ik eens benieuwd wat mijn klasgenoten ervan gaan vinden. Mijn medegenoten bij de fysicavrienden vonden het alvast goed. Ze zeiden dat het een fris coupke was. Annelies zei dat het een creatieve  gedurfde  maar stijlvolle oplossing was. Ik natuurlijk heel gecharmeerd door de complimenten maar ik ben niet gaan zweven daarvoor ben ik te bescheiden. Nu  ga ik slapen want ik mag nog maar 2 minuten op de computer van mijn mama en ik moet mijn  blog nog uploaden. Ze slaapt wel al maar in haar dromen ziet zij alles. Dat heeft ze mij toch gezegd. Slaapwel!

26-10-2007 om 17:33 geschreven door Neel  

Neel! Ik zeg het niet nog een keer!! Pff met een diepe zucht zwier ik mijn linkerbeen en daarna mijn rechterbeen uit mijn bed. De reden waarom ik zo slecht gehumeurd uit mijn bed kom, is niet omdat ik nog moe ben. De vergadering van ‘de Fysica vrienden’ was immers op tijd afgerond waardoor ik op mijn normale uur in bed lag en ik dus 10 uur en half heb kunnen slapen. De reden waarom ik echt niet naar school wil vandaag is een gevolg van het voorval dat zich maandag voordeed op Boom jaarmarkt. Ik ben namelijk samen met Annelies naar Boom jaarmarkt geweest. Nadat we naar de koeien en schapen waren gaan kijken, besloten we nog even over de kermis te lopen. Dit is normaal niet van onze gewoonte aangezien ik de kermis iets vind voor onintelligente mensen die hun geld graag uitgeven aan dingen de hun dierbare hersenen door elkaar schudt. Maar ja, omdat Annelies persé een suikerspin wou, ben ik dan maar mee geweest. Toen we voorbij de Octopus passeerden, hield Annelies ineens halt. “Zouden we toch niet eens één keer de Octopus uitproberen?” Eerlijk gezegd had ik er echt geen zin in, maar om Annelies een plezier te doen heb ik uiteindelijk toch maar ingestemd. We namen plaats in een karretje en de attractie begon te draaien. Naar mijn mening draaide de attractie veel sneller dan door de normen toegelaten is en het duurde dus ook niet lang vooraleer ik me misselijk begon te voelen. En ja… toen gebeurde het… In dat karretje heb ik overgegeven op Annelies. En natuurlijk moesten juist op dat ogenblik al onze klasgenootjes passeren. Toen ik, lijkbleek natuurlijk, samen men Annelies, die vol overgeef hing, uit de attractie kwam, werden we langs alle kanten bekeken en uitgelachen. “Mannen, moet je zien hoe bleek onze vuurtoren ziet!” “Amai strevertje, je braaksel ziet er al even oranje uit als je haar!” Ik ben dan ook beginnen wenen en ben naar mijn fiets gelopen en onmiddellijk vertrokken. Later op de dag belde Annelies me op om te vragen hoe het met me ging en om te zeggen dat ik het me allemaal niet zo hard hoefde aan te trekken, dat de vlekken heus wel uit haar nieuwe debardeur zouden gaan. Met een bang hartje voor wat er de volgende dag zou komen, ging ik uiteindelijk slapen. De volgende dag brak aan en deze dag had ik dus helemaal geen zin om naar school te gaan. Eerst 2 uur gedrag, waar ik dolblij mee was omdat ze me dan toch gerust lieten. Maar dan, 2 uur LO en nog een s3 uur film ook! Het was gewoon de ergste dag van mijn hele schoolcarrière! Daarbij kwam dat ik tijdens de film honderden stukjes plakkerige snoepjes in mijn haar gekleefd kreeg waarvan mama er een paar uit mijn haar moest knippen. Hierdoor heb ik 2 kale plekken in mijn haar wat dus weer iets nieuws is om over uitgelachen te worden. Het valt dus goed te begrijpen dat ik enorm gelukkig ben dat ik vandaag maar een halve dag naar school hoef te gaan. Eindelijk nog eens een namiddagje gerust, thuis, waar ik me goed voel… Neel Peeters

19-10-2007 om 00:00 geschreven door Neel  

“Neel…Neel…Neel” verdorie het is half 7u , kom uit je bed ! Dit is het vreselijke gekrijs waar ik elke dag mee wakker wordt. Mijn mama houd er namelijk van mensen op een manier te wekken die je zelfs je grootste vijand niet toewenst. Pff…dat betekent weer een hele dag naar school gaan om daar weer zeven volle uren geviseerd ,uitgelachen en gekleineerd te worden. Het ergste is dat ik er geen benul van heb waarom dit gebeurt. Eerst dacht ik dat ze lachte om mijn uiterlijk, maar volgens papa is “hoogblond” zijn helemaal niet zo grappig . Vanwaar dan al die bespottelijke bijnamen als: “vuurtoren” of “dikke rosse ”?. Volgens mama gewoon uit jaloezie…maar ik weet het niet meer. Als het niet om mijn haar is , dan misschien om mijn figuur? Ik ben gewoon een “volslank” meisje van 17jaar en ben 1m55 groot, daar is toch niets mis mee. Ten slotte draag ik een best wel hip montuur van fisher-price. Wat dus ook niet echt grappig hoeft te zijn. Nu ja , vandaag zou ik er mogelijk iets minder goed uit zien. Ik heb het namelijk gisteren wat te bont gemaakt. Ik zat in de finale van “De Nationale Wiskundeolympiade.” Wat er voor zorgde dat ik pas om 21u in mijn bed lag. Zo’n zwaar avondje uit is toch al snel een aanslag op je uiterlijk. Maar die rust haal ik de komende maand wel in. Tenminste als de vergaderingen van “De fysica vrienden” niet te vaak uitlopen. Maar goed, naar school gaan moet nu eenmaal en tenslotte ga ik erheen om bij te leren. Na mijn tanden te hebben gepoetst en mijn door oma gemaakte trui te hebben aangetrokken, mag ik niet vergeten mijn pil te nemen. Oh…maar niet DE pil hoor. Alsof ik die ooit zou nodig hebben, geen kat die mij ziet staan. Nee, ik moet van de dermatoloog tabletten slikken om mijn hevige acné tegen te gaan. Een dag overslaan heeft immers fatale gevolgen voor mijn talgproductie. Na het ontbijt ben ik klaar om naar Annelies te fietsen , mijn beste vriendin op deze hele planeet. Met haar rijdt ik altijd naar school. Eigenlijk doen we zo wat alles samen . In de klas zitten we altijd naast elkaar, links op de eerste rij. Puur strategisch natuurlijk, want van op die plaats zijn de matrices nu eenmaal het duidelijkst te lezen. We lunchen samen , doen onze groepswerken ( indien mogelijk ) samen, praten samen over jongens en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het enige dat we , in tegenstelling tot de populaire tuttenbellen op OLVI , niet samen doen is het toilet bezoeken. Kan je het je voorstellen met twee tetteren terwijl je je boodschap probeert te doen, gewoonweg walgelijk! Als we eenmaal op school zijn aangekomen zetten we onze fietsen netjes waar ze horen, beneden in de fietsen stalling. Boven mag niet , dit is de plaats voor de mensen die s’ middags hun fiets mee naar buiten nemen. Maar ik blijf tijdens de middag liever binnen mijn vertrouwde habitat en eet dus rustig mijn boterhammetjes op in de refter. Hier heb ik dan ook nog even de kans mijn les te herhalen …ik zou zo maar eens een detail moeten vergeten en zo slechts een 8 ,of erger nog , een 7 op 10 kunnen halen. Ik zou het mezelf amper kunnen vergeven. Om 8u25 gaat de bel en barst de hel los. De rest van de klas komt in de rij staan en de opmerkingen beginnen : “halo, vuurtoren”…”uit de weg strever”…”amai rosse,nieuw kapsel?”. Tot de leerkracht de klas komt halen ,  dan is 6.5 plots één hechte groep. De hypocrieten! Maandag is voor mij , wat de lessenrooster betreft , normaal gesproken een hoogdag. Twee uur wiskunde en een uur natuurwetenschappen op dezelfde dag, wat wil een mens nog meer. Maar vandaag was anders. We hadden twee uur studie , die van wiskunde was ziek! Dat was zo wat het ergste wat me vandaag kon overkomen. De klas in euforie en Annelies en (vooral) ik in het middelpunt van de belangstelling. En dat is absoluut niet zo positief als het klinkt , in ons geval betekent dat het onderwerp zijn van gesprekken en meestal nog van grappen ook. Je merkt het heus wel als men met zijn vijven jouw richting uitkijken en vervolgens beginnen te schateren dat het een lieve lust is. Leuk is anders…maar ik heb me dan maar verdiept in de taak die de leerkracht had opgegeven. En zo was de les voor ik het wist ten einde. Als ook de dag …de lessen volgden elkaar aan een vlot tempo op en om kwart voor 4 kon ik eindelijk naar huis. Oef de spits is er af nog vier dagen te gaan en we zijn weer  twee dagen gerust. Thuis kan ik mezelf zijn…ik Neel Peeters.               

11-10-2007 om 00:00 geschreven door Neel  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Neel  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Neel