1.   Kon jij je inleven in de personages? Waarom (niet)?
Ik vond het heel makkelijk om me in te leven in het boek van Federer, vooral omdat ik de sport ken en er al veel ervaring in heb. Ik ken alle spelregels zoals het moet en ken de gehele gedragscode. Natuurlijk kan je soms je emoties niet in bedwang houden en hier heb ik ook al ervaring in. Zo was het dan ook niet moeilijk om me in te leven in het boek.

2.   Vond je het boek duidelijk gestructureerd?
Het boek was zeer duidelijk gestructureerd. Het was makkelijk te volgen en te lezen. Alleen mag het niet te gestructureerd zijn en hier had ik soms wel wat last van. De hoofdstukjes waren niet te groot, dus was het wel makkelijk om af en toe eens te stoppen na een hoofdstukje. De schrijver gebruikt hier ook veel materiaal uit interviews, wat wel eens leuk is om te lezen en hoe Federer het letterlijk zegt.

3.   Vond je het taalgebruik van de schrijver gewoon, origineel, moeilijk, gemakkelijk, …?
Ik vond het een zeer gemakkelijk boek om te lezen omdat er veel gebruik werd gemaakt van korte zinnen. De schrijver schrijft wel redelijk formeel waardoor het boek iets minder persoonlijk wordt.

4.   Vond je de elementen in het boek die verassend, ongeloofwaardig, onrealistisch, humoristisch, schokkend ... waren?
Er waren niet echt speciale momenten waarvan ik echt verast werd. Dit vooral omdat ik alles ken in het tennis en omdat ik weet hoe het eraan toe gaat. Alhoewel ik wel verschoten was van Federer zijn perfectionisme. Hij vindt bijvoorbeeld dat er meer dopingcontroles moeten zijn en dat de spelers minder gebruik moeten maken van middeltjes zoals het hawk-eye. Dit is een elektronisch systeem dat je verteld of je de bal binnen of buiten slaat. Hij vindt dat alles door het menselijk oog moet worden bekeken, ookal gebeurt hier soms een fout in.

5.   Welke gebeurtenissen of passages maakten het meeste indruk op je?
Ik was redelijk verschoten dat Federer (zoals in het vorige boek ook beschreven) redelijk agressief was met zijn materiaal vroeger. Maar dit was gewoon het gevolg van alles te perfect willen doen. Dit was wel één van mijn favoriete passages.

1.   Vond je het thema van het boek interessant? Lag dat thema binnen je eigen leefwereld of was het een ver-van-mijn-bedshow?
Ik heb dit boek gekozen omdat ik zeer grote fan ben van Roger Federer. Hij is altijd een neutrale persoon geweest die af en toe wel eens een leuk trucje op het plein kan verkopen. Aangezien ik zelf tennis speel is dit zeker geen ver-van-mijn-bedshow. Ik weet na bijna 10 jaar zelf ook al veel over de persoon en het spel zelf. Het boek zelf vond ik zeer interessant omdat ik nu ook weet hoe hij aan de top is geraakt.

2.   Heb je al eerder iets over dit thema gelezen en kun je de aanpak vergelijken?
Ik had al eerder een boek gelezen over Rafael Nadal, zijn eeuwige aartsrivaal. Het enige dat te vergelijken valt is dat ze niet zonder slag of stoot aan de top zijn gekomen. Verder is de aanpak volledig anders. Roger Federer kwam uit een middenklasse gezin waardoor zijn ouders moesten gaan bijwerken om zijn tenniscarrière te kunnen financieren. Nadal daarentegen komt uit een welgestelde familie. Ze hebbe, wellicht evenveel moeten werken om aan de tennistop te geraken en dat hebben ze beiden gedaan.

3.   Wat waren je verwachtingen voor je het boek begon te lezen?
Ik dacht dat Federer een zeer talentvolle jongen was van in het begin, maar dat bleek helemaal niet waar te zijn. Blijkbaar heeft hij er ook hard voor moeten werken. Ook zijn karakter was bij het begin van zijn carrière anders dan naar het einde naartoe. Ook dit had ik niet verwacht: ik dacht dat hij altijd een zeer rustige man was.

4.   Vond je dat er voldoende was om je te boeien?
Ik vond sommige delen nogal langdradig omdat het altijd hetzelfde was. Elk tornooi werd beschreven en misschien hadden ze beter dit wat ingekort. Maar natuurlijk zijn al zijn successen het beschrijven waard.

5.   Vond je de personages sympathiek of antipathiek en waarom?
Aangezien het om mijn favoriet gaat, vind ik het nogal moeilijk om te zeggen dat hij niet echt sympathiek was. Federer is altijd een zeer sympathieke man geweest. Hij probeerde altijd zijn woorden goed te wegen zodat hij zeker niet te veel fout kon zeggen.