Pauzes op het werk

Deze stukjes schrijf ik meestal in mijn pauze. Ik moet er erg aan wennen dat ik echt meer als een uur pauze kan nemen... in Nederland was ik er namelijk aan gewend mijn boterhammetjes aan mijn buro te eten. Hier hebben we een paar restaurants in de buurt en tussen 12 en 2 kun je hier zowat een kanon afschieten over de afdeling zonder iemand te raken...Misschien ligt het aan mij maar je merkt hier duidelijk dat er een zuidelijkere (leuk woord) cultuur heerst. Hier is de lunch heilig. Misschien komt het door de maaltijd-cheques die ik hier veel mensen zie gebruiken. Maaltijdchecques zijn een soort van waardebonnen die je in kunt leveren in restaurants maar ook in supermarkten e.d. om etenswaar te kopen (ik weet inmiddels dat sommige supermarkten ze voor vanalles accepteren). Een soort extra vergoeding van de baas zeg maar... Volgens mij betaal ik er ook aan mee maar dat weet ik niet zeker. Ikzelf neem braaf boterhammetjes mee dus ik maak zelden gebruik van het restaurant. Mijn cheques geef ik thuis af zodat daarvan boodschappen kunnen worden gedaan...

Ook is de lunch hier een vorm van sociaal contact ofzo. Alleen als iedereen zit te eten dan komen ze wat los en durven ze wat met elkaar te praten.

Als ik dan al in het restaurant kom zie ik zowat iedereen aan de warme maaltijd (biefstuk, friet en groenten dus niet de hollandse kroket met brood). Nu weet ik dat ons dochtertje ook gewoon tussen de middag warm eet op school. Heel normaal hier in Belgie. Ook al iets nieuws voor me...Wel handig eigenlijk... Maar gelukkig is onze dochter gezegend met een gezonde eetlust dus ’s avonds schuift ze ook regelmatig nog eens aan de warme maaltijd. Aangezien het bij vlagen net een stuiterballetje is die door het hele huis vliegt maak ik me geen zorgen over het feit of ze al die extra energie wel verbruikt. En je maakt haar meer blij met een bord bloemkool dan met een bord friet wat ik best opmerkelijk vind voor een kind van 6.

Ze eet graag groenten en dat vind ik prima! Beter dat dan dat ze een hele dag loopt te snoepen.

Op moment zie ik de eerste collega’s van het parkeer terrein wegrijden naar wat restaurants verderop. Die gaan echt elke lunchpauze een uur of anderhalf weg van de zaak. Pas op,ze compenseren dat wel hoor! ’s Avonds zitten ze hier zeker tot een uur of half 7. Maar ja, hier zit je dan ook niet ’s avonds om zes uur aan tafel net als in de meeste nederlandse huishoudens...

22-11-2005 om 12:15 geschreven door Jean-Paul