Ik heb eventjes niet meer op mijn blog geschreven omdat het enkele helse weken geweest zijn maar ik ga echt mijn best doen om terug wat up to date te zijn 😄
Na mijn opname heb ik nog een extra weekje zonder chemo gekregen. Mijn bloed was te slecht en dan is het te riskant om chemo te krijgen. Ik voelde mij in die week weer stukken beter, het was super mooi weer, de kindjes waren bij mij. Ik heb veel afgesproken met vrienden en vriendinnen. Maar het is zo dubbel om te beseffen dat ik maandag weer chemo kreeg, ik voelde mij precies een gevangene dat terug moest.
Maar het is weer eens gebeurd, nu nog twee en de operatie en ik ben door het moeilijkste door... Dr Weynendaele had ook goed nieuws, de kanker is niet genetisch bepaald dus ik kan het niet doorgeven en de operatie is dus borstsparend. Ik was blij gisteren, maar vandaag weer heel wat minder. Ik ben zo emotioneel en weet met mezelf geen blijf. Ik wil gewoon slapen en mijn gedachten uitzetten.
Na mijn 12de chemo heb ik een weekje rust gekregen. Het was redelijk mooi weer die week, ik heb met vriendinnen en vrienden afgesproken, leuke dingen gedaan de kindjes waren bij mij. Ze waren ook super blij en alles verliep vlotjes. Het was echt een zalige week. Ik heb er zoooo van genoten om eens even terug energie te hebben, mij goed te voelen, eetlust te hebben. Maar het was ook zo dubbel, ik wou niet teveel aan maandag denken maar hoe dichter hij kwam, hoe minder goed ik me voelde. Wat gaat die nieuwe chemo weer geven???
Vandaag was het toch weer bang afwachten of de chemo zou doorgaan. Ik ben voor de eerste keer heel misselijk geweest, ik heb zelfs moeten overgeven. Gisteren (zondag) was het eindelijk beter. Ik voelde mij precies of ik uit mijne winterslaap was ontwaakt. Dagen met de rolluiken naar beneden in de zetel gelegen, zelfs mij wassen was een loodzware opdracht. Mijn spier- en gewrichtspijnen waren dan weer stukken beter. Karolien had mij goeie pijnstillers aangeraden. Ik had wel last van mijn schouders en nek maar dat was eerder wat van de stress en gepieker denk ik. En emotioneel dat ik ben, niet normaal. Ons mama luisterde vroeger graag naar Barry-white, toen ik tiener was haatte ik het als ze weer éénvan haar favoriete liedjes opzette. Onze Joren en ik lachten toen met hare speciale danspas (zo schattig als ze dat doet) als ik dat liedje nu hoor, begin ik te wenen? Dan denk ik aan vroeger en eigenlijk zijn dat zo' n mooie en leuke herinneringen om te koesteren. Amai ik ben serieus aan het afdwalen van het onderwerp precies 😜 jullie zullen wel merken dat ik momenteel TEVEEL energie heb.
Uiteindelijk ging ook de 12de chemo door... Joepie🎉🎉🎉🎉 de laatste taxol en carboplatium. Vanaf nu krijg ik altijd om de 14 dagen chemo en heb dus wat extra tijd om te bekomen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik de reeks heb kunnen afwerken want ik hoorde van veel lotgenotes dat ze moesten stoppen omdat de tintelingen in vingers en voeten te erg werden. Door de 2 weken rust tussen de 10de en 11de chemo ondervond ik dat die tintelingen toch iets minder werden, vooral in mijn mond dat vond ik echt vies. Ge hebt geen gevoel en smaak meer in de mond.
Ik lag terug bij een oudere dame maar wel een lieve, de laatste weken lig ik ook in mijn bed. Ervoor weigerde ik dat want (ik ben toch niet ziek?) ons mama had haar breiwerkje boven gehaald, iedereen stond naast mijn bed. Als ge extra aandacht wilt in een ziekenhuis, goeie tip, begin te breien. 😉
Mijn gilet was bijna klaar, ons mama moest enkel de mouwen nog doen en na enkele uurtjes was hij klaar. Het resultaat was heel mooi, ik weet nu al wat ik van t weekend ga aandoen 😄
Het is nu 03.40u ik kan niet slapen van de cortisone. Ik zit met het idee om mijn keuken te schilderen enfin, 1 muur. Ik zou er zelfs zo aan willen beginnen maar ik weet dat da géén goed idee is want dan lig ik de volgende dagen KO. De oncoloog zegt dat sommige vrouwen die eerste dag of zelfs nacht aan hun lentekuis beginnen omdat ze zoveel energie hebben van de cortisone maar dat heeft natuurlijk ook zijn keerzijde hé! Ik zal morgen wel zien hoe ik me voel. Vorige week heb ik ook slapeloze nachten gehad maar dat was eerder door mijn gepieker. Ik heb vandaag een goed gesprek gehad met de psychologe, dat doet altijd deugd. Mijn hoofd is weer leeg en conclusie, ik moet egoïstischer denken, meer afspreken met vrienden of vriendinnen om mijn gedachten te verzetten. Zo altijd thuis zitten is niet makkelijk. Natuurlijk als ik ziek ben, gaat het niet anders en ik zit vaak alléén overdag, s' avonds en ook ' s nachts. Ik kan soms mijn verhaal niet kwijt... Ik mis mijn gesprekjes met mijn collega's, vaak over de kinderen enzo en dan zeiden we al lachend tegen elkaar: "ach, het is overal hetzelfde!" En ik voelde mij stukken beter. 😀
Mijn broer is ook klaar met zijn chemo, hij heeft vorige week zijn laatste gehad. Ik ben zo blij voor hem want hij heeft afgezien, vooral altijd héél moe geweest. Ik kijk er naar uit dat hij binnen enkele weken terug de moed en energie vind om eens langs te komen bij mij met zijn "Joren"mopjes. Ik heb ze gemist en ik kijk uit naar ons eerste feestje dat we zullen geven. Niets dan goede vooruitzichten maar nu nog effe op doorzetten en op de tanden bijten 😁
De 11 de chemo ging vandaag op een dinsdag door, het was gisteren Paasmaandag. Ons mama ging vandaag mee, toen we binnenkwamen zag ik een kleine verrassing, eindelijk een meisje van mijn leeftijd. We lachten eens naar elkaar en zij vroeg: "hoe komt dat jij er nog zo goed uitziet?" Ik voelde mij gevleid en ik zei al lachend dat ik mij heel hard opmaak, als ik buitenkom tenminste. Ze dacht dat ik geen pruik op had. Karolien kwam voor hare voorlaatste chemo, ik zag dat ze het zwaar had maar ze was zeer positief. Zij heeft haar operatie al gehad, de 4 zwaardere en nu taxol. Ze zei dat ze echt heel moe is en dat ze veel slaapt. Ze heeft ook twee kindjes en we hebben direct onze nummer uitgewisseld, ondertussen hebben we al iedere dag berichtjes gestuurd. Het is echt leuk om een lotgenote te hebben, we geven elkaar tips en steunen elkaar. Zij zei dat ze van de 4 EC chemo's heel misselijk was, ze gaf de tip om voor de maaltijd een cava te drinken, blijkbaar helpt dat tegen de misselijkheid. Ik ga deze week een voorraad inslagen 🍸
Vorige week was het een drukke week met de kids, ze hebben onderling veel ruzie gemaakt, ik kan minder verdragen en Luïs had een ganse week toetsten over zijn favoriete vak, wiskunde 🙄🙄
We hebben iedere avond geoefend, ruzie gemaakt en constant compromissen gesteld. Dat vreet pakken energie!!! We hebben een duidelijke afspraak gemaakt over de iPad. Een half uurtje op een weekdag, vermits eerst het huiswerk of de lessen gemaakt zijn en een uur in het weekend. Het is moeilijk om tijdens de behandeling alle regels en structuur te volgen maar het moet, voor de kindjes. Ik merk dat ze daar nood aan hebben, ook voor de rust in huis gewoon. Cas vraagt ook veel aandacht, als ik eens boos ben op hem, voor iets dat hij niet mag (Tegenwoordig is boeren laten aan tafel in 😄of voetballen in de living) is hij dan boos op mij en begint te petten of ik moet sorry zeggen tegen hem. 🙃
Het is voor hen ook allemaal niet makkelijk en ik lig daar soms echt wakker van, "hoe ga ik dit aanpakken??" Ik vind het moeilijk om sommige dingen uit handen te geven, ik heb minder energie. Ik zou het liefst van alles gewoon terug een normale mama kunnen zijn, dat er ALTIJD voor hun is. Ik moet gewoon in mijn achterhoofd houden dat dit maar tijdelijk is en ik zeg hun dat ook. "Binnenkort kan mama weer allemaal leuke dingen met jullie doen." Ik kijk er echt naar uit.
Maandag is de chemo weer niet doorgegaan, mijn bloedwaarden waren nog niet goed. Ik vermoedde het al want ik had keelpijn en was heel moe maar toch was ik teleurgesteld, weer een week opschuiven... Nu een weekje rust zodat ik dinsdag toch terug chemo krijg 🍀🍀🍀
Ik was totaal niet gerecupereerd en hoopte dat de chemo niet doorging. De oncoloog kwam bij mij zitten om alle bijwerkingen te bespreken. Hij zei dat de chemo niet doorging omdat mijn bloedplaatjes te laag stonden. Joepieeeee!! Ik heb een weekje verlof 👙🌴☀️🍹🍉
De tintelingen zijn er nog steeds en het vrij lastig. Je kan hier niets tegen doen, alléén maar hopen dat het ooit nog weggaat. De mutsen breien zal niet voor direct zijn😀
De 10de chemo was direct goe raak... Ik werd tijdens de chemo al draaierig en moest op mijn bed gaan liggen. Ik ben er gans de week niet goed van geweest. De nevenwerkingen kwamen ineens, tintelde vingers/voeten, hetzelfde gevoel in mijn mond, tong en lippen. Precies of de verdoving van de tandarts aan het uitwerken is. Donderdag had ik een heel slechte dag. Ik had zoveel spier-en gewrichtspijnen, dafalgan kon de pijn niet verzachten. Ook Slapen ging niet door de pijn. Ik heb naar het ziekenhuis gebeld om te vragen of ik niets anders dan dafalgan mocht innemen maar dat mocht dus niet. Vrijdag was het dan iets beter. Ik ben de kids gaan halen van school en moest voor beide naar het oudercontact, effe op de tanden gebeten😁😁 Zaterdag was het ergste voorbij... Enkel de tintelingen zijn er nog steeds, ik heb nog een klein beetje gewrichtspijnen maar dat valt echt mee. Pfff het begint zwaarder te worden, ik voel me 's morgens 90 jaar ipv 34. Ik heb iedere morgen een bloedneus omdat mijn neusslijmvlies aangetast is. Mijn wimpers en wenkbrauwharen zijn aan het uitvallen maar ik ben een wenkbrauwpoeder gaan kopen en nu ben ik erover aan het nadenken om valse wimpers te kopen.
Maandag is ons mama terug meegeweest. Ze had haar breiwerk terug mee. Ons mama en stilzitten, dat gaat niet samen 😉 ik had er minder zin in, eerlijk gezegd het begint serieus mijn voeten uit te hangen. Aan het onthaal zag ik ook een jong meisje zitten met een pruik op. Ze zat daar helemaal alléén zuchtte eens, volgens mij had ze er ook geen zin in. Dat was de eerste keer dat ik iemand van mijn leeftijd zag. Eens aangemeld en gewogen mocht ik naar mijn kamer gaan. Een beetje later kwam mijn kamergenote binnen en ik was heel blij, ik had al eens met haar samen gelegen. Een oudere dame maar een heel lieve en rustige. Ze breit ook al haar pullekes zelf dus we wisten direct over wat praten, ons mama probeerde mij het dan te leren ma pffff ik weet ni of da iets voor mij is zenne. Ik zou graag zowat mutsen maken dus ik ga vanavond met een stuk proberen waar ik wa aan kan prutsen. Hoewel ik mij niet zo echt goed voel dus ik zal nog wel zien.
Gisteren tijdens de chemo voelde ik mij ook al niet goed.
Gisteren en vandaag heb ik echt mindere dagen, zo zijn er nog al gepasseerd hoor maar die vergeet je vlug als je je beter voelt. Ik ben zo moe en futloos, alles is teveel, eten smaakt niet, drinken... Alléén water en het liefst van al wil ik gewoon slapen. Zelfs een bericht of telefoon beantwoorden is er teveel aan. Ons mama is de kids komen halen deze morgen en onze Joël komt ze brengen. Ik vind het erg op die dagen dat ik op andere mensen moet rekenen, ik doe dat liever allemaal zelf. Ook voor de kindjes vind ik het erg... Maar kom we gaan nu niet depressief wezen... Morgen is er weer een andere dag, hopelijk met pakken energie. Vandaag ga ik nog maar eens op tijd gaan slapen...
Klavertje 4
