Hey 

Ik negeer Maxon al dagenlang, omdat ik me schaam. Mijn hele plan was mislukt, bovendien lachte hij me gewoon uit. Vandaag kwam Maxon naar me toe en zei hij dat hij geen ruzie meer wil, en dat ik hem niet meer moet negeren. Hij keek recht in mijn ogen en gleed zijn handen rustig in de mijne, ‘ik wil geen ruzie meer met je’, zei hij. Ergens vond ik het best wel schattig dat hij dat zei tegen me. Het was fijn om met zijn tweeën zo’n stil moment te hebben. ‘Wat zou je ervan denken als we morgen een dagje met elkaar doorbrachten?’ vroeg hij. Ik glimlachte. ‘Dat zou ik leuk vinden.’ Na een lang gesprek met mijn vader, haastte ik me naar de eetzaal. Toen de meisjes na het ontbijt vertrokken, bleven ik en Maxon in de eetzaal hangen. De koningin knipoogde naar me in het voorbijgaan en mijn wangen begonnen te gloeien. Kort daarna liep de koning langs me. Die keek me aan met een blik waardoor elk spoor van een blos verdween. 

Toen we eenmaal alleen waren, kwam Maxon op me af en vlocht zijn vingers door de mijne. ‘Ik zou je wel willen vragen waar je zin in hebt vandaag, maar veel keus hebben we niet. We kunnen niets buiten doen vanwege de rebellen, dus niet boogschieten, jagen of paardrijden’. Ik zuchtte.

‘Wat denk je van een film?’ Ik trok hem mee aan zijn arm. ‘Kom, laten we er het beste van maken’. ‘Zo ken ik je weer,’ antwoorde hij. We liepen door de hal, op weg naar de trap die naar het theater leidde, plots hoorde ik een ritmisch getik op het raam. Ik draaide mijn hoofd in de richting van het geluid en mijn adem slokte. ‘Het regent!’ Ik liet Maxons arm los en drukte mijn hand tegen het glas. In al die maanden dat ik in het paleis was, had het nog nooit geregend, en ik had me al maanden afgevraagd of dat ooit nog zou gebeuren. 

Maxon pakte mijn hand en begon te stappen naar de trappenhal. Wat voor avontuurlijks hij ook in gedachte had, ik was er klaar voor. Ik vond het heerlijk als hij zo deed. Hij trok me een grote salon binnen en duwde me naar de muur naast een grote open haard. Hij tastte achter een rand van de haard, en vond natuurlijk een geheime doorgang. Daarna duwde hij tegen een paneel in de muur. Daarachter bevond zich de zoveelste geheime trap. ‘Hou me vast,’ zei hij, en hij stak zijn hand uit. Maxon maakte een eenvoudig slot los en opende de deur…We keken tegen een muur van regen aan. En onder ons had je een prachtig uitzicht over heel Ilea. Binnen een paar seconden was ik zo goed als doorweekt. Ik draaide me om en keek met een dankbare blik Maxon aan.