Hey

De laatste tijd voel ik me een beetje onzeker over mijn plek in de elite. Volgens de koning maken de andere meisjes meer kans bij prins Maxon dan ik. Ze deden meer fysieke toenaderingspogingen bij hem. Volgens hem was ik in dat opzicht geen partij voor hen. Ik was veel te gewoontjes. En alsof mijn band met prins Maxon niet al gecompliceerd genoeg was, was daar nog een nieuw probleem bij gekomen: ik moest ervoor zorgen dat hij mij weer terug vertrouwde. 

Ik wist tamelijk zeker dat hij met de andere meisjes niet heel ver was gegaan, maar het hield me wel bezig. Ik had nog nooit geprobeerd me verleidelijk te gedragen. De intieme momenten die Maxon en ik samen hadden doorgebracht, waren spontaan ontstaan. Dus hoopte ik hem met verleidelijk gedrag duidelijk te kunnen maken dat ik net zo geïnteresseerd in hem was als de anderen. Daarom heb ik vandaag gevraagd aan mijn dienstmeisjes om een strapless rode jurk voor me te pakken met een heel lage rug zodat iedereen in de eetzaal, niet alleen prins Maxon oog had voor mij. 

Ik haalde diep adem, stak mijn kin in de lucht en liep de eetzaal binnen. In de hoop dat iedereen al zou zitten, was ik expres een minuut of twee te laat. Mijn verwachting kwam uit, maar het effect was groter dan waarop ik gerekend had. Met neergeslagen ogen liep ik naar mijn stoel naast Kriss. ‘Nou ja, America…’ fluisterde ze. Ik boog mijn hoofd naar haar toe. ‘Pardon?’ reageerde ik, verbaasd. Ze legde haar mes en vork neer en staarde me aan. ‘Wat zie je er dellerig uit.’ ‘En jij ziet er jaloers uit.’ Blijkbaar was mijn opmerking raak, want ze bloosde en boog zich over haar bord. Ik probeerde wat te eten maar kon geen hap door mijn keel krijgen. Ik excuseerde me en stond als eerste van tafel op, waarmee ik Maxon de kans gaf om de achterkant van mijn jurk te bewonderen. Ik haastte naar mijn kamer, in de hoop dat prins Maxon straks zal langskomen. Tegen mijn dienstmeisjes had ik gezegd dat ik Maxons aandacht wilde trekken. Vanavond moest ik een overwinning zien te behalen.

Ik draafde door mijn kamer en stak de ene kaars na de andere aan om het zo gezellig mogelijk te maken. Toen er eindelijk op de deur werd geklopt, rende ik naar mijn bed, pakte een boek van het nachttafeltje en drapeerde mijn jurk om me heen. ‘Kom binnen’, riep ik. 

‘Dat ik snel’, zei ik. Ik klapte het boek dicht en stond op om hem te begroeten. Doorheen de avond probeerde ik verleidelijk over te komen en dus zocht ik veel toenadering tot hem, en hij tot mij. Net toen ik hem wilde vragen om mijn jurk een beetje open te ritsen, barstte hij in lachen uit. ‘Van alles wat je tot nu toe hebt gedaan, is dit wel het grappigst’!

‘Pardon?’ zei ik schokkend. ‘Ik zie je morgen weer,’ zei hij. En toen was hij weg. 

Diep gekwetst staarde ik naar de deur.