Hey
Mijn naam is America, ik ben afkomstig uit de lagere (arme) kaste en ik ben één van de kandidate van de selectie. De selectie is een soort wedstrijd dat georganiseerd werd door het koninklijk paleis van Ilea, met als doel een vrouw te vinden voor prins Maxon. Dit was fantastisch nieuws voor de meeste dames van mijn kaste, niet voor mij! Want dat betekende dat ik mijn familie en mijn jeugdvriend Aspen moest verlaten.
Mijn mama heeft me uiteindelijk overtuigd om toch deel te nemen aan de selectie, want dit moest volgens haar de perfecte kans zijn voor een beter leven. Tegen mijn zin ben ik een tijdje terug vertrokken naar het koninklijk paleis waar ik de komende tijd ging wonen. We begonnen met 35 meisjes en vervolgens werd de groep geslonken naar 6 deelnemers, en nu vormen we de Elite van 4. Dit hoort fantastisch te zijn, maar eerlijk gezegd valt het niet altijd mee. Vorige week kwam ik te weten dat mijn jeugdvriend Aspen (waar ik smoorverliefd op was) als wachter in het paleis werkt, ik kon mijn oren niet geloven. Hierdoor twijfelde ik over mijn gevoelens die ik had voor Aspen en de gevoelens die ik begin te krijgen voor prins Maxon.
Gisteren tijdens de etiquetteles schrok ik me dood, er vlogen uit het niets bakstenen door het raam. Elise (één van de kandidates) wierp zich onmiddellijk op de vloer en kroop zachtjes jammerend naar de zijdeur. Celeste slaakte een ijselijke kreet en rende naar achteren, en kon zo op het nippertje de glasscherven ontwijken. Kriss greep mijn arm en trok me mee naar de deur. Het was een rebellenaanval, werd me verteld. Terwijl we wegrende hoorde we het geknal van de wapens van de wachters. Niemand wist waar prins Maxon was. Heel even dacht ik aan Aspen, die het samen met de wachters moest opnemen tegen de rebellen. Silvia vond de weg naar de kelder, waar we ons moesten verstoppen totdat we een teken kregen namens de koning, dat het veilig was. Onderweg naar beneden werden we opgehouden door een wachter, volgens hem was het veilig en mochten we naar onze kamers keren. Maar niemand luisterde, ze wouden een officieel bericht namens de koning. En tot die tijd verschuilde ze zich in de kelder. Ik besloot om me terug te trekken, naar mijn kamer.
|