Wij plannen om de via de binnenwegen door een landschap van werelderfgoed te rijden. De dorpen liggen op een hoogte of dan weer verweg in het dal. De landschappen variëren van groen naar dorre gesteenten. Grillige bergen, pastorale dalen.

Teggiano is zo een rotsdorp. Het uitzicht 240° graden genieten.

De straatjes zijn niet gemaakt voor onze auto ( een spiegel dichtgeklapt). Het dorp is nog niet in toeristenmodus en het kille weer draagt er toe bij dat ons zomers vakantiegevoel moet wijken.

Padula staat op het programma. Een klooster, werelderfgoed. Onze mond valt open van verbazing. De heilige Laurentius mag trots zijn op de paters die dit voor hem hebben gebouwd. De kerk met ingelegde koorstoelen, cederhouten deuren. Je komt van de ene binnenkoer naar de andere omzoomd met zuilen

 De grote keuken( met een reuzegrote openaardschouw)  betegeld met het mooiste aardewerk. Wij eindigen op een spectaculaire kloostergang met de ontelbare cellen op twee verdiepingen met een "marsveld" als middenplein. Het persectiefzicht van het hogergelegen stadje Padula is meer dan een postkaart waard.

Ondertussen is het guur geworden. De dreigende wolken lossen hun regen. Wij riskeren niet de bergpasjes en de slingerende wegen en zetten koers op de snelwegen naar Matera. 

In de guurheid naar de schoonheid, maar die blijft nog verborgen.

De camperplaats vinden wij vrij snel. Handig en verzorgd maar aan een drukke baan.