De koning, haar vader, wou dat ze ging trouwen, en hij heeft prinsen uitgenodigd, maar Madelief vindt geen enkele leuk.
Ze had haar gouden hart verloren aan Filip, de staljongen. En telkens als ze hem ziet dan klopt haar gouden hart sneller.
Ze moest het toch een keer aan haar vader vertellen.
Dus ging ze naar haar vader, en zei: papa, ik wil met Filip de staljongen trouwen. Mag dat?
De koning zei: Nee, hij is niet jouw type, ik zal er een kiezen, goed?
De prinses zei triest: oké... en liep naar haar kamer.
Toen schreef Madelief een brief:
Liefste Filip, ik moet van mijn vader met een andere jongen trouwen. Zou je toch naar het feest komen? Dat zou ik heel fijn vinden. Morgenavond om 8 uur.
Liefs Madelief.
Ze gaf het briefje aan haar hofdame en zei: Breng dit naar de staljongen alsjeblieft.
De staljongen las het briefje en vroeg: papa, mag ik naar het feest van Madelief? Oké, zei zijn vader, maar dan moeten we wel nieuwe kleren kopen.
MORGENAVOND OM 8 UUR
Het feest begint, zegt de koning. Wacht, zegt de prinses, er moet nog een gast komen.
De koning vraagt: oh ja? Wie?
Filip de staljongen, antwoordt Madelief.
De koning zegt: ah die vent! Nee die jongen mag niet komen. Wie heeft hem uitgenodigd?
Ik heb hem uitgenodigd, zei de prinses.
Maar Madelief je moet trouwen met prins Evert.
De paus vroeg: Madelief, wil je trouwen met prins Evert?
Ja..., zei ze triest.
Toen ze de paus: Evert, wil je Madelief als je echtgenote?
Evert zei: Ja!
Dan zei de paus: is er nog iemand tegen de bruiloft?
Ja, zei Filip, ik ben tegen de bruiloft!
De koning viel flauw.
Toen zei Madelief tegen prins Evert: eigenlijk ben ik op hem verliefd.
Evert zei: het is goed, trouw maar met hem, als je maar gelukkig bent.
De koning vindt dat Filip toch een aardige jongen is, en zegt: het is goed.
madelief trouwt met Filip en ze leefden nog lang en gelukkig.
Einde
