Ik ben Nancy De Meulenaer
Ik ben een vrouw en woon in Oostende (België) en mijn beroep is Medische pedicure, Permanente make up.
Ik ben geboren op 10/11/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Water aerobics, Muziek en lezen.
Hierbij verwijs ik naar de rubriek, Voorbereidingen voor vertrek, daar er bij een vertrek meer komt kijken dan men denkt
Een interessant adres?
Vertrek van Doha, Qatar naar Singapore
13-04-2014
Spring is in the air
De lente is begonnen, en dat hebben we geweten, de airco draait nu in iedere kamer automatisch op 22,5 graden, en op het terras draait de ventilator vrolijk rond, buiten is stijgen de temperaturen meer en meer, momenteel tussen de 30 en 38 graden, met een gemiddelde van rond de 35 graden, dus moet het binnen wat koeler blijven. dit lijkt veel maar doordat het een droge warmte valt het nog redelijk mee, als je aan het zwembad in het zonnetje ligt, kan je wat afkoelen in het zwembad. De intrede van de lente wordt hier gevierd met een feest waarop we uitgenodigd zijn.
Door de beheerder van het appartementsgebouw is op Donderdag avond een "Swing into Spring" party georganiseerd, in de voormiddag waren ze al bezig met het klaarzetten van de tafels en de kinderanimatie, ook werden er allemaal borden op de grasvelden geplaatst met afbeeldingen van diertjes die allemaal verwijzen naar de lente, je zou je in een sprookjestuin wanen met sneeuwwitje en de zeven dwergen, ook twee grote springkastelen werden opgebouwd. het restaurant werd voor de gelegenheid omgebouwd tot een buffetruimte met nog enkele tafels in het restaurant, maar het overgrote deel van de tafels stond buiten aan en rond het zwembad.
Daar we een beetje later waren doordat Harry moest werken waren we een beetje later, en daardoor hebben we genoegen moeten nemen met een plaatsje binnen, wat op zich ook niet verkeerd was. lekker dicht bij een heerlijk buffet, voor de BBQ moesten we naar buiten, maar net naast ons stond een mega dessert buffet, met een veel te grote chocoladefontein, dit was pas lekker, allen zijn we er een foto van vergeten te nemen, maar met een beetje verbeelding kan je meegenieten.
Daarna nog een koffie, en dan in ons bedje, want hoewel het Vrijdag is, moet Harry morgen werken. voor de meesten is dit hier de Zondag, maar wij houden ons aan het Europese weekend, dit zoals al in eerdere berichten meegedeeld is.
Hartelijk dank aan al de familie en vrienden die ons volgen en hun reacties doorsturen via onze blog.
Het doet ons veel plezier te weten dat er familie en vrienden zijn die aan ons terugdenken en die willen op de hoogte blijven hoe het ons hier vergaat, wij zijn dan ook blij om te vernemen dat jullie onze verhalen goed vinden en dat het net is of wij naast jullie zitten te vertellen. jullie mogen er op rekenen dat wij dit zullen verderzetten.
Aan de mensen die zich afvragen of ik geen spijt heb van de enorme stap die ik genomen heb, ik mis jullie wel, zeker de goed gesprekken met velen ( mis ik meer dan de voetjes ), maar ik heb zeker geen spijt van de beslissing die ik genomen heb, zeker niet voor wat ik er in de plaats krijg, zoals een man die met plezier gaat werken omdat hij weet dat er s'avond een vrouwtje is als hij thuiskomt, hij loopt volgens de collega's gelukkiger op het werk, en de kinderen en kleinkinderen die mis ik wel, maar we proberen dat op te lossen door zoveel mogelijk te skypen, goed dat dit bestaat.
De vraag is gesteld of ik hier al permanente make up gedaan heb, voetjes of handen verzorgd heb, momenteel geniet ik nog van een welverdiende vakantie.
Sport en zwemmen probeer ik zoveel mogelijk te doen, alle dagen aan het zwembad en een beetje zwemmen om voor de nodige koeling te zorgen, fitness probeer ik toch een tweetal keer in de week te doen, en ik ben Harry nog aan het overhalen om s'avonds samen te gaan, dit hadden jullie niet gedacht heel zeker.
Of ik de regen mis, de eerste twee weken heeft het hier ook geregend, en had ik tijd om aan te passen, maar nu de lente hier in het land is, wordt het alsmaar warmer, en tot hiertoe mis ik de regen niet.
Ik hoop hiermee een beetje op al jullie vragen een antwoord gegeven te hebben, stel maar gerust nieuwe en reageren op onze berichten vanuit Doha, Qatar.
Vanop ons terras zien wij talrijke villa's staan met hun eigen privé strandje, dit wekt natuurlijk onze nieuwsgierigheid.
Zaterdag is hier een internationale viswedstrijd gehouden, waarvan de prijsuitreiking s 'avonds werd gehouden op een podium, rechtover ons appartementsgebouw, de prijzen logen er niet om, allemaal prijzen in Natura, maar de eerste prijs had een waarde van 4000USD, volgende Vrijdag is hier de triatlon, waarvan het prijzengeld ook niet verkeerd is.
Nieuwsgierig als we zijn, gebruiken we de Zondagnamiddag om eens op prospectie te gaan op de Pearl en de strandvilla's eens te gaan bekijken, wat vanop ons terras nog blijkt mee te vallen, is in de realiteit een meer dan modale villa, ze lijken in werkelijkheid meer op kleine kasteeltjes, met de daarbij horende beveiliging.
Zelf in de jachthaven ligt een politieboot, die toezicht houd op er in en uit vaart.
We hebben ergens een wegwijzer zien staan dat naar het verkoopkantoor verwijst, dus wij daarheen. het gebouw heeft weeral, hoe kan het ook anders een futuristisch uitzicht, het heeft de vorm van een schelp, en doordat het volledig omgeven is door water komt de schelpvorm nog meer tot uiting. het blijkt dan ook de Oister ( Oester ) te heten. rondom heb je een waterpartij, waarboven een looppad gebouwd is, daardoor kan je volledig rond dit glazen gebouw lopen, het is een pracht om te zien, ook mag natuurlijk de aanlegsteiger niet ontbreken, als je niet met de auto wil komen, kan je dit gerust met de boot doen, kwestie van het drukke verkeer in Doha te vermijden.
Binnenin hetzelfde futuristisch schouwspel als buiten, hier staat een volledige maquette van de Pearl, met alles erop en eraan, tot zelfs de mensen op de terrassen, auto's en boten in de jachthaven zijn ze niet vergeten, echt de moeite om te zien, en ik wil niet weten hoeveel uur hieraan gewerkt is. Nu we hier toch zijn, kunnen we toch zeker niet nalaten om eens na te gaan hoeveel zo een villa wel moet kosten, je moet je voorstellen dat wij hier geen van beiden op gekleed zijn, het is trouwens onze vrije dag, en we steken wel een beetje af tegen de rest van het publiek in maatpak, maar dit moet kunnen. de receptioniste is van het type met alles erop en eraan, hoofddoek inclusief en spreekt geen woord Engels, of wou dit niet doen, maar alleen Arabisch ( ik denk toch dat ik dit maar eens moet gaan leren ), een vriendelijke verkoper die wel Engels spreekt, weet ons te vertellen dat de prijs voor dit soort van modale villa's toch gauw een miljoentje of 40 QAR kwijt bent, omgerekend komt dit op een kleine 8.000.000 euro, het is mooi om weten, maar dit is niet betaalbaar voor een normaal werkend mens. een tip voor mensen met nog een kousje zwart geld op zolder van Oma, investeer in vastgoed op de Pearl, elk jaar gaat dit 7% de hoogte in, geen enkele bankrekening of belegging die dit opbrengt. we zien ook dat de Pearl nog volop in opbouw is, en op de maquette kan je zien hoe luxueus het hier zal zijn als alles klaar is.
Rond de jachthavens zijn de appartementsgebouwen opgetrokken ( in één daarvan wonen wij ) en onder de appartementsgebouwen en op de esplanade is er een volledige doorgang met winkelruimten voorzien, je kan volledig rond de twee parelschelpen van de Pearl, zonder dat je eigenlijk buiten hoeft te lopen, aan de kant waar wij wonen zijn al veel van deze winkels open, die merken uitstralen, als Emperio Armani, Hugo Boss, Delvaux en noem zo mar op, ook zijn er een leuke restaurantjes en koffiebars welke allen een aparte uitstraling hebben, ook zijn er een paar garages die de gewone merken als Roll's Royce en Ferrari verkopen, ook vind je een apotheker, een supermarkt, sportwinkel en niet te vergeten een GSM ( of moet ik zeggen I Phone, hier heeft iedereen er twee, eentje in de hand, de andere in de handtas of zak, je moet hier bereikbaar zijn, of je hoort er niet bij ) winkel, verder rond de schelpen staan er nog veel van deze winkels leeg, er is zelf een Medina Centrale, die is zeer goed onderhouden, maar staat volledig leeg doordat de gebouwen errond en de villa's nog niet gereed zijn. de ramen zijn afgedekt met mooie foto's zodat het eigenlijk niet al te zeer opvalt, en de twee grootste winkelketens hier zijn " opening soon " en " coming soon ", ik denk dat de huurprijzen voor een pand ook niet van de poes zijn, en toch hoor je in vele zaken kloppen en boren, wat laat vermoeden dat er vroeg of laat wel eens iets soon zal openen. Er opent elke week wel iets nieuws, een klein schoonheidssalon zou hier zeker niet misstaan, dit ontbreekt hier momenteel nog, misschien een idee voor een volgende prospectie.
Voor de rest is de Pearl nog in volle expansie, dit zeker als je weet dat hier in 2005 nog geen land was, en het is hier een droom om te wonen, je lijkt elke dag wel op vakantie, en als we s' avonds na het avondeten nog eens gaan wandelen aan de jachthaven, is de temperatuur nog altijd redelijk en heb je genoeg aan een sjaal om het niet koud te krijgen, en is er om 22u.00 nog altijd volk op de terrassen en zijn de winkels nog altijd open.
Eerst en vooral willen wij iedereen die onze blog volgt bedanken voor de mooie reacties, wij hopen jullie met onze blog een beetje te kunnen boeien.
Op de vraag van velen, of ik mij hier al thuis voel, mij kan aanpassen aan deze vreemde cultuur en of ik spijt heb van mijn beslissing, kan ik kort antwoorden. Ik ben druk bezig mij aan te passen en ik heb geen spijt van mijn beslissing, volgens de collega's van Harry, zie je aan hem dat ik hier ben, minder grommig en het volume staat niet meer zo luid. dus dat is al een goede reden om hier te zijn.
Deze week is de procedure om mij een Qatari identiteitskaart te bezorgen op gang geschoten, letterlijk en figuurlijk, wat normaal een maand of twee duurt, wordt nu in spoedprocedure gedaan, omdat ik in Juni naar de Filipijnen vlieg, moet alles zo vlug mogelijk in orde zijn, om de simpele reden, dat dit nog één van de weinige landen is, waar je als buitenlander met een verblijfvergunning een exit permit moet hebben om het land te verlaten.
Na de bloedprik van de vorige week voor het bepalen van mijn bloedgroep, moet er nog een medisch onderzoek gedaan worden of ik wel helemaal gezond ben en geen besmettelijke ziektes heb, anders zit ik de volgende dag op de eerste de beste vlucht naar huis. Ik zou natuurlijk niet Nancy heten als alles vlot zou verlopen. de eerste afspraak was op Dinsdag, de chauffeur ( Weer Moubaraque ) kwam mij halen om 12u.30 om naar het hoofdkantoor in Al Wakra te gaan, Daar aangekomen, en na een half uur wachten, kwamen ze tot de conclusie dat de afspraak verplaatst was naar Woensdag omdat er nog een collega van Harry mee moest naar het onderzoek. Natuurlijk waren de dames van het bureel op de werf, Harry en het hoofdkantoor vergeten te verwittigen, zodat ook niemand mij kon verwittigen. De mensen van het hoofdkantoor waren zeer vriendelijk, maar lieten de dames van de werf toch zelf maar naar Harry bellen om dit te melden, Ik naar huis, en het volume van Harry nog eens de hoogte in, afspraak voor de volgende dag, hetzelfde uur.
Woensdag hetzelfde scenario, afhaling om 12u.30, ditmaal wel naar het centrum waar het onderzoek moest plaatsvinden, natuurlijk zijn hier de ingangen voor heren en dames gescheiden, dus alleen naar binnen. Eerst registratie en dan bloed laten trekken, daarna een fotootje van de longen en klaar is kees, ik was op een tiental minuten uiten, de collega van Harry had echter meer tijd nodig, waardoor ik meer dan een uur buten heb moeten wachten, na een half uurtje was de chauffeur terug en kom ik in de wagen ( Met airconditioning ) wachten, een gouden raad als je naar een officiële instantie moe in Qatar, ga er nooit heen zonder een goed boek, een tablet of I Phone waar je een spelletje op kan spelen om de tijd te doden, want volgens de verhalen die ik al gehoord heb, gaat het niet altijd zo vlotjes.
Als er nu niets verkeerd gezien wordt in mijn bloed en mijn foto, is de volgende stap vingerafdrukken laten nemen. ze doen dit hier als een controle voor de toestroom van personen met een gerechtelijk verleden uit te sluiten, en zo de criminaliteit door vreemdelingen in te dijken, ze zouden dit beter bij ons ook doen!. De vingerafdrukken worden nagegaan in de databank van Interpol, blijkt er iets niet te kloppen wordt men onmiddellijk uitgewezen, zonder boe of ba, vlieger op en weg.
Goedgekeurd door de medische dienst, mag ik op Zondag ( is een gewone werkdag hier, de Zondag is hier op Vrijdag ) mijn vingerafdrukken laten nemen, Harry is op Zondag vrij, en om 09u.00 moeten we terug op het hoofdkantoor in Al Wakra zijn, hier krijg ik een arbeidscontract onder de neus geduwd dat ik moet tekenen omdat de firma van Harry mijn sponsor wordt, vanaf nu ben ik een secretaresse en heb ik een fictief loon, je moet een sponsor hebben, anders mag je niet blijven. dus die handel maar getekend, en wachten op dezelfde collega die een half uur te laat was. dan op weg naar de immigratie politie voor de afname van de vingerafdrukken. Ik zou weeral niet Nancy heten als het van een leien dakje moest lopen. volgens de begeleider gaan we niet naar het hoofdcentrum in Doha, maar heeft hij een afspraak gemaakt in het plaatselijk centrum in Al Wakra, daar aangekomen, slechts een dame voor mij, dus dit zal vlug bekeken zijn, wanneer ik aan de beurt ben, blijkt dat hier enkel families kunnen geregistreerd worden, firma's moeten naar het hoofdkantoor in Doha, de begeleider probeert nog een schuchtere poging tot onderhandelen, maar helaas pindakaas, wij moeten en zullen naar Doha gaan, hier geen registratie van firma's.
Dus op weg naar Doha, om 10u.00 in de voormiddag, er zijn betere momenten om dit te doen, daar gaat de vrije Zondagochtend, volgens Harry zijn we hier voor de middag niet weg, hij heeft er een halve dag gezeten. na een half uurtje komen we in het centrum aan, hier ook weer dames en heren gescheiden, maar de afname loopt redelijk vlot, de collega van Harry was zelf voor mij klaar, natuurlijk had het apparaat ( ze worden hier elektronisch ) genomen moeite om het vingerprofiel van mijn rechterhand te herkennen, waarschijnlijk door het vele vijlen aan de voeten en handen, is het profiel van mijn vingerafdruk niet zo sterk aanwezig, ze nemen hier ook een foto van je, natuurlijk loopt dit ook niet vlot, telkens het rotding een foto trekt, sluit ik mijn ogen, wat volgens die dame met de sluier niet mag ( dus open your eyes and keep them open ) is de lieve mededeling die ik meekrijg, maar uiteindelijk komt alles in orde, voor zover ik weet heb ik nog niks ergs uitgespookt en wordt ik niet internationaal gezocht, nu is het wachten op mijn identiteitskaart, die ik binnen de week ga krijgen.
Voor mensen die als toerist naar Qatar komen geld deze procedure niet, die moeten een toeristenvisum kopen op de luchthaven, of dit thuis regelen via het reisbureau. de inschrijvingsprocedure is enkel en alleen voor personen die in Qatar gaan wonen en er gaan werken, de identiteitskaart is tegelijkertijd een werkvisum en geld als exit permit voor de periode van één jaar, hernieuwen van een identiteitskaart kan administratief geregeld worden, naar het schijnt. We zullen het wel zien als het zover is.
Voorlopig is deze procedure voorbij en de vrije Zondagochtend ook, de volgende stap zal het rijbewijs zijn, daarover later waarschijnlijk meer.
Na veel vraag over ons appartement ga ik hierbij wat foto s zetten ,je komt bij ons binnen direct in de living er is geen hal ,de living is zeer groot, de totale oppervlakte van het appartement is 160 m², en als je weet dat de bos waar we vroeger woonden maar 60m² was, dan is dit zeer groot.
Er is een hal naar de keuken die ook groot is zoals je ziet ,in die hal is er ook nog een wc met lavabo ,daarnaast is er een lange hal met drie deuren de eerste is een logeer kamer met twee bedden en een grote badkamer, met inloop douche dus wie zin heeft en nog een reis moet plannen, laat maar iets weten, altijd welkom. De tweede deur is onze kamer, welke ook heel groot is met tv ,grote badkamer ook met inloop douche en alles er op en aan ,de derde deur is een berging met wasmachine en droger ,Wat een geluk dat ik één keer in de week twee mannen heb die alles grondig komen kuisen, inderdaad zijn het mannen die hier de schoonmaak doen, waar ikzelf tevreden over ben en dat zegt op zich al genoeg, op 1u30 zijn ze rond, dat is zeer snel maar alles is wel grondig gedaan .
Hierbij de foto s van binnen en ook het buiten zicht .
Hoe heb ik mijn eerste week overleefd, zonder Harry
Vorige week Zaterdag is Harry terug beginnen werken, dus ben ik nu op mijn eigen ik aangewezen, wat het ik de ganse week uitgespookt !!!!
Nu dat Harry op zijn werk is, heb ik maar besloten om de zaken hier eens grondig te gaan verkennen, en mij eens te laten zien, dus heb ik mijn goede voornemen om iets aan de conditie te gaan doen, eens kordaat om te zetten in daden. dus op Zaterdag tegen de middag de sportkledij aangetrokken en mij naar de fitness ruimte te begeven, na een tiental minuten op de fiets, en een andere tien minuten op de step, moet ik bekennen dat de fysieke toestand niet is wat het zou moeten zijn, dus hier is nog werk aan. na de fitness tijd voor een beetje ontspanning in de zon aan het zwembad, met een zeer goed voornemen beginnen aan baantjes t zwemmen, kan ik er wat aan doen dat er in het zwembad maar twee baantjes zijn, dus redelijk rap rond.
Ik denk dat het koppel uit de UK, het beter begrepen hebben dan ik, want die stappen in het zwembad, en krijgen geen krampen, er is dus toch nog iets dat ik niet begrijp. Natuurlijk heb ik ook de hitte wat onderschat, met het gevolg dat ik tegen de avond draai als een tol, Volgens Harry ben ik twee noodzakelijke dingen vergeten, namelijk genoeg eten en vooral te drinken, twee litertjes water is niet genoeg in temperaturen rond de 35° in de zon, weer een lesje geleerd.
Dus op Zondag een dagje platte rust, binnen in het appartement, lekker niets doen, om van de draaiingen te bekomen.
Maandag de was doen en het appartement een beetje poetsen, want Donderdag komt toch de poetsploeg.
Dinsdag besluit ik de Pearl eens te gaan verkennen, we wonen hier per slot van rekening toch, nietwaar. en tot de conclusie gekomen dat er rond de jachthavens ( Marina's ) golfkarretjes rijden die iedereen die het wil tot aan de volgende brug brengen, waar je na het oversteken van de brug, het volgende karretje kunt nemen, dit is allemaal gratis, waar ik dankbaar gebruik van maak in het terugkomen van het winkeltje ( Spinny's ), want het is wel een heel eindje te voet. Morgen wordt ik opgehaald voor pasfoto's en een bloedprik.
Woensdagochtend is de chauffeur ( Moubaraque ) netjes op tijd, hij zal niet anders durven, op weg met Harry zijn vrouw, dat is een gevaarlijke opdracht, die als er iets moest misgaan, verstrekkende gevolgen kan hebben. Het is water aan het gieten, dus gewapend met een regenjasje ( Ik dacht dat het niet regende in Qatar ), dus een geluk dat ik er eentje bij heb, trek ik er met de chauffeur op uit, van de ene fotoboetiek naar de andere, in de eerste was te duur volgens hem, dus naar een tweede, met een tussenstop in één of ander labo, voor een bloedprikje in mijn vinger, om mij te vertellen, dat ik een vrouw ben, Nancy De Meulenaer heet en bloedgroep O+ heb, dat kon ik hen ook vertellen, door middel van de twee bloedgroep kaarten die ik bij heb, maar die dingen tellen hier niet, wat ik wel positief vindt, is dat de bloedgroep op je identiteitskaart vermeld wordt, wel even handig als je iets voorhebt, daar kunnen wij in België nog iets van leren.
Dan toch naar een andere fotoboetiek, ditmaal is de prijs in orde, het enige is dat ik terug de auto in moet om naar een fotoboetiek te rijden die juist naast het labo is, de chauffeur moet mij afzetten, om dan een parking te zoeken, want zijn vorig plaatsje was hij natuurlijk al kwijt. in dit boetiekje is de prijs in orde, en er worden een aantal foto's genomen, waaruit ik de mooiste mag kiezen, en wat er daarna gebeurde is helemaal uit den boze, het aardige mevrouwtje maakt mij zomaar eventjes tien jaar jonger door photoshop, ik heb haar gevraagd of dit even in het echt kon, maar dit lukt ook hier nog niet. dit lijkt me een leuke hobby, en ik denk dat ik mij hier eens ga op toeleggen.
Ik laat me niet thuis maar aan de shopping mall in city center afzetten is toch slecht weer dus wat kan ik dan beter doen dan de winkels eens te gaan bekijken ,daar is de chauffeur niet mee eens,want hij heeft redelijke twijfel hoe ik ga thuis raken, hier wachten is voor hem geen optie, want hij heeft nog andere dingen te doen, hoe moet hij in godsnaam aan Harry gaan vertellen dat ik niet thuis ben afgezet, maar aan de shopping mall, ik stel hem dan maar gerust, door hem te vertellen dat ik een taxi ga nemen, helemaal gerust is hij er toch niet in. na een uurtje of zo per verdiep in de mall, dus drie verdiepingen, zie ik ook nog dat er een grote fitness, een bioscoop en een kidsland in de mall is, helemaal et gek voor woorden, ik ben dn maar van frustratie de Mc Donald binnengestapt om een hamburgertje naar binnen te werken, om daarna met pijnlijke voeten naar een taxi op zoek te gaan. Ik weet nu ongeveer wel alle winkeltje zijn, vooral die met babyspullen. De taxirit kost mij 18QAR ( 3,5 euro ) voor een rit van een kwartier.
Donderdag en Vrijdag terug een beetje zwembad en lekker luieren, vanavond kome ze poetsen ( 17u.00 ), en Zaterdag en Zondag is Harry thuis. op Donderdag zijn ze de ruiten aan de buitenkant van het gebouw komen kuisen, ook een belevenis op zich, als je de gordijnen opentrekt op het achttiende verdiep ( eigenlijk 25 ste ) en er hangt een Indische ruitenwasser aan een touw voor je slaapkamerraam om zeven uur in de ochtend, je schrikt je rot, maar alle respect voor deze mensen, die hier komen werken, om het thuisfront van eten te voorzien.
Het heeft de gehele Woensdag geregend, wat zijn gevolgen gehad heeft op Harry zijn werk, door de regen worden de voorlopig aangelegde wegen herschapen in modderpoelen, die ook zijn gevolgen hebben op de uiterlijke toestand van onze wagen, het ding ziet er op Vrijdagavond niet uit, de modder hangt tot op het dak, en de wielen zijn enkel nog te herkennen aan hun ronde vorm, ik wil niet met dit aarden kunstwerk naar de stad om inkopen te doen, maar er is geen andere optie, of het is morgenvroeg kin kloppen. maar als we morgen buiten rijden is de eerste stop de carwash, althans dat is mijn gedacht ( want die op de werf zijn allemaal kapot ).
Op Zaterdag hebben we nog wat inkopen gepland bij Ikea, maar eerst langs de carwash, langs de automaat mogen we niet, wegens te proper, dus moeten we aanschuiven bij de manual carwash straat, waar natuurlijk een rij staat waar me U tegen zegt, blijkbaar zijn wij niet de enige met een vuile auto, dus op naar de tweede, en de derde ......... tot en met de vijfde, waar de wachtenden ook paraat zijn, dus maar eerst Ikea bezoeken. om nog eens te proberen als we terug komen, waar we te horen krijgen dat het volgeboekt is voor vandaag. je moet wel weten dat hier in Qatar je een bekeuring van 500QAR ( 100 euro ) kan krijgen als je met een vuile wagen rijdt, dus toch beter die handel laten wassen.
Na ons Ikeabezoek, rijden we richting Lusial om dan door te rijden naar Al Khor, natuurlijk langs een nieuwe weg die nog niet af blijkt te zijn, raar als opeens er geen weg meer is, gelukkig hebben we een terreinvoertuig en is hij toch nog niet gewassen, Harry heeft geen zin om terug te keren naar de berijdbare weg en we rijden dan maar langs een stuk piste door de woestenij, in the middle of nowhere, tot we een volgend stuk weg tegenkomen. het is hier allemaal redelijk vlak, zodat je toch een aantal richtpunten hebt om naartoe te rijden. na een uurtje bereiken we Al Khor, waar we zelfs een fietsenwinkel vinden, waar we natuurlijk stoppen om de prijs van een damesfiets te vragen, blijkt een damesfiets hier zo zeldzaam te zijn als een haar op een kaalkop, wat zou je anders denken, zie je ze al rijden met die lange zwarten jurken op een fiets, als die tussen de ketting draaien, dikke miserie. iets anders dan een kadermaatje 24 is er niet, maar de vriendelijke man gaat toch zijn leverancier eens contacteren voor een maatje groter, we zullen zien.
Zondagochtend is Harry dan maar om 06u.00 opgestaan om naar de carwash hier op de Pearl te gaan, waar hij nog twee uur moeten wachten heeft eer het aan hem was, in tegenstelling tot wat wij dachten, dat ze hier niet graag aan gingen beginnen is de wasser van dienst zeer opgetogen om de auto te zien, very dirty car boss, I like it, much work, love it. begrijpen wie kan, maar het zal wel aan mij liggen. Na ons ontbijt gaan we terug op zoek naar wat we vorige week niet vonden, namelijk Souq Waqif, dit keer het vanzelf gevonden en zeker een aanrader voor wie van plaatselijke marktjes houd, een echte souq. Dan voor we naar huis rijden, even de andere kant van Doha bekijken, we weten hier per slot van rekening onze weg nog niet goed, en zo leer je de weg kennen, je rijdt er maar wat op los en ziet maar waar je uitkomt.
Dan een lekkere koffie gaan drinken in de Chocolat Bar, recht tegenover onze appartementsblok, die ik vorige week ontdekt heb, heel mooie en lekkere koffie en chocolademelk, alleen van de spicy versie moet je afblijven, want dan heb je een blusmiddel nodig. wat zien wij dat er naast de koffiebar geweest is, het restaurant " Maze " van Gordon Ramsay, dat vorig jaar in Maart, na het alcoholverbod op de Pearl zijn deuren heeft gesloten, en zich elders in Doha gevestigd heeft, in het St. Regis hotel, waar Alcohol schenken wel toegelaten is, waar ook het Belgian Beer Café gevestigd is, ook iets dat we moeten proberen.
Dit was het dan voor deze keer, we zetten er nog een paar mooie foto's bij, tot ziens.
De eerste foto die je zult zien, is nog van gisteren avond, tijdens een avondwandeling langs de jachthaven ( achter de hoek ), hetzelfde jacht als eerder op de week, maar dan bij avond, we hebben meer dan een uur gewandeld, en zijn nog niet eens rond de jachthaven geraakt, weeral met pijnlijke voeten in bed, ze deden thuis minder pijn.
Deze ochtend eerst uitkijken naar mijn Skype half uurtje met de kleinkinderen, ze waren laat vandaag.
Vandaag geen shopping maar op verkenning in onze nieuwe stad. voordat Harry morgen terug moet beginnen werken, dan zal het tot het volgende weekend zijn eer we verder op ontdekking kunnen gaan.
Bij ons vertrek ging het eigenlijk al een beetje mis, we wilden naar een fietsenwinkel gaan die we op internet gevonden hadden, en naar een souq gaan, maar helaas geen van beide gevonden, volgende keer beter, dan nemen we de GPS mee, een handig instrument in een stad als Doha. een fiets zou wel leuk zijn, bij ons hier op De Pearl is het vrij groot, en het is hier goed te doen met de fiets, maar eerst eens kijken wat het kost, of een goede tweedehands aanschaffen, als dat hier te vinden is.
Dan maar een uitstapje langs de zee aan de Corniche ( lees rondweg rond de stad ), een zeer toeristische plaats en wel gekend in Doha, iedereen brengt zijn picknick en handdoek mee om in het gras iets te eten en te drinken, of gewoon op Zondag, want dat is het hier vandaag, ook al is het Vrijdag, maar dat is de gebedsdag en voor de Arabieren de Zondag.
In tegenstelling tot, waar iedereen mij voor waarschuwde heb je geen last van de oproep tot gebed, door één van de vele moskeeën. Ik vind persoonlijk dat je in landen als Tunesië, Turkije en andere islamitische landen er meer last van hebt, daar hoor je het oorverdovend en schetterend geluid van de luidsprekers van de moskee, hier is dat niet het geval. Ik heb één keer iets gehoord om 15u.10 bij de onderbreking van de openbare omroep op de radio, en dit is zelfs niet storend. je ziet wel dat de islamieten naar de moskee trekken, maar moest je het niet weten, valt het nog niet op.
Terug naar onze ontdekkingstocht, parkeren we onze auto nabij het Islamitic Museum of Art, en wandelen we wat langs de promenade, het bezoek aan het museum stellen we uit tot een volgende keer, omdat op de terreinen van het museum een soort van kermis aan de gang was voor genodigden, wel leuk om vanop een afstand te bekijken.
Zo komen we aan de haven waar perfecte replica's van de oude parelvissersboten aangemeerd liggen, die nu enkel dienst doen voor toeristische rondvaarten, die gerestaureerd worden en gereed gemaakt worden voor het zomerseizoen en de daarbij behorende toeristen.
De parel die aan de ingang van de haven ligt, trekt direct mijn aandacht, zo heb ik er nog geen, die wil ik dus wel, maar helaas te groot om in de valies te steken, dan maar genoegen nemen met een foto van een poging tot diefstal van het pareltje, eerst over het muurtje klimmen, dan over een aantal rotsblokken, om alleen maar een foto te nemen, en met lege handen terug, gelukkig is deze daad niet opgemerkt door de politie, die zouden er niet mee kunnen lachen hebben.
Op de terugweg naar de auto, dwingt een dringend toiletbezoek, ons tot het binnengaan van een lokale koffie en shishabar op de kade, op een paar andere ben ik de als enige vrouw in een overwegend mannelijke wereld binnen gestapt, waar iedereen naar kijkt, alsof je een vreemde diersoort bent. dan begint de zoektocht naar het toilet, eerst een vers fruitsapje bestellen, en beleefd de vraag stellen waar het zo begeerde potje wel kan staan. ze sturen je door de ganse zaak, om terug op het terras uit te komen, om dan terug naar de keuken gestuurd te worden, om dan tot de conclusie te komen dat het eigenlijk aan de ingang was, eindelijk gevonden, bleek er alleen een toilet voor de mannen te zijn ( wat had je gedacht ). toch is er iemand die zag wat ik zocht, en die me verzocht om mee te gaan, die ook om de sleutel ging, want blijkbaar is het toilet voor dames niet het meest gebruikte kamertje in deze zaak. en is het handeltje dan ook altijd afgesloten en wordt alleen op verzoek geopend. zelfs het personeel was niet echt op de hoogte. gelukkig staat het water nog niet in mijn ogen, na al dat oponthoud.
In de zaak zitten zoals al gezegd overwegend mannen, die druk bezig zijn aan een shisha ( waterpijp ) te lurken, en tegelijkertijd ofwel druk bezig zijn op Ipad, laptop of Iphone, of een spelletje aan het spelen zijn, de waterpijp zal niet voor vandaag zijn, maar de volgende keer wil ik Harry dit eens zien doen. voor de rest een lekkere en ook verse fruitsap en ze doen en gelijk een paar flesjes water bij, dit alles voor de prijs van 23QAR ( een goeie 5 euro ), daar heb je bij ons met moeite één verse fruitsap voor.
We gaan dit zeker nog een keer doen, socializen met de locals, echt een belevenis.
De auto even ophalen en terug naar huis, voor een rustige avond op ons terras, het is hier per slot van rekening niet voor niets 30°, ook al is het vroeg donker ( rond half zes ) het blijft zalig om buiten te zitten.
Onze voeten doen weeral pijn, als mijn dokteres nu nog zegt dat ik niet genoeg beweging heb, dan weet ik het niet meer, ik heb hier al meer afgelopen tijdens de afgelopen dagen, dan een heel jaar aan de kust.
Het zal nu een paar daagjes duren eer we terug iets van ons laten horen, Harry moet terug gaan werken morgen, en ik ga uitrusten op mijn terras en misschien aan het zwembad, een paar dagen lekker niets doen, zoals ik van plan was
Veel zonnige en warme groetjes, en tot de volgende week, hierbij nog een paar fotootjes.
Na een veel te korte nacht ( welke idioot begint om zes uur, vier uur Belgische tijd, ik leef nog op onze tijd, in de ochtend te poetsen en rond te lopen boven mijn hoofd ) wordt ik wakker in een veel te grote slaapkamer, mijn vent gromt rustig verder, kruip ik op mijn terras, ik heb wel goed geslapen op die harde matras, ook al was het maar kort. maar daar ben ik redelijk snel terug af, want tijdens ons verlof blijkt er een zandstorm geweest et zijn, en alles hangt vol met fijn woestijnzand, en ik heb nog niets om het hier schoon te maken. Dus zit er anders niets op dan een beetje ontbijt te organiseren, Nescafé te maken en mijn ventje wakker te maken.
Na het ontbijt gaan we even kijken op de Pearl, wat je hier ziet is niet gewoon, er is juist een groot jacht aangemeerd, alles in Mahoniehout, dit blijkt hier heel gewoon te zijn, voor de prijs van dit jacht, koop je wel enkele appartementen, maar ieder zijn meug.
Veel kleine boetiekjes, veelal van de grote en duurdere merken, een Armani en Hugo Boss boetiek, vind je hier op de hoek van de straat, niks staat geprijsd, dus ben je verplicht van binnen te gaan, dat is voor een volgende keer, twee blokken verder een garage van Rolls Royce, met daar tegenover een Ferrari garage, altijd mobiel. gezien dit niet in het budget past, dan maar met onze auto ( Nissan Xtrail ), op zoek naar de Carrefour ( heb je hier ook ) om boodschappen.
Na een uur zoeken en er vijf maal voorbij gereden te zijn ( wie verwacht dit nu in een shopping mall ), rijden we de parking binnen, nu op weg naar de koopjes.
De gemiddelde shopping mall in Qatar, doet het grootste winkelcentrum in België verbleken, vijf verdiepingen hoog, met watervallen en een ijspiste, boetiekjes en eet en drankgelegenheden ( geen alcoholische ), teveel om op te noemen, goed voor als ik mij verveel, ik neem een taxi, breng er de dag door ( is geen probleem ) en Harry komt mij halen na zijn werk, het is hier toch geopend tot middernacht, ik hoop dat ik dan nog geld heb voor de volgende keer.
Met ons karretje door de Carrefour, worden wij al direct aangesproken door een westerse vrouw ( you are new here, welcome to Qatar ), het staat op ons voorhoofd, en lag in onze kar dat wij hier pas aangekomen zijn, nieuwe stofzuiger, mixer, koffiezet, strijkijzer en ga zo maar door, de eerste kar betaald en om een tweede gegaan, je beseft niet hoeveel een gemiddeld gezin ( wij zijn dan nog maar met ons tweeën ), nodig heeft, en dan was er nog geen eten bij, dat is voor morgen.
Een grappig detail is wel, wanneer je aan de kassa komt, in iedere winkel hier, een ventje klaar staat om je kar leeg te maken, alles te presenteren aan de kassier(ster), en dan alles door zijn collega aan de andere kant van de kassa in zakken te laten steken, dan mag je natuurlijk zoals Nancy geen wasmand kopen die de helft van de karinhoud beslaat, want dan is er grote paniek, tot je zelf gaat helpen, en dan zien ze het niet meer zitten, je verstoort hiermee hun natuurlijk ritme.
Na een ganse dag winkelen, één kop koffie, met de inhoud van een klein bad, en één broodje, naar huis met pijnlijke voeten, om de aankopen naar boven te doen en uit te pakken, hiervoor hebben we geen karretje ter beschikking, iedere zak of doos moet je dragen.
Na alles uitgepakt te hebben en in de kasten geplaatst te hebben, gaan we een hapje eten, op restaurant ( Chilis in Al Wakra ), zeker een aanrader voor wie hier in de buurt is, alles is gegrild ( zie hiervoor de foto's ) en het was zeer lekker, zelf ik heb alles opgegeten.
Thuiskomen en gaan slapen, op naar een nieuwe shopping day.
De Volgende ochtend vind ik het heel fijn, dat mijn kleinkinderen ( Quinten en Kiara ) even skypen voor ze naar school gaan, en vanaf nu mag dat van mij iedere ochtend als ze klaar zijn voor school, zo heb ik ook iets om naar uit te kijken, is rond 09u.30 bij mij, bij hun twee uur vroeger.
Op naar Ikea dus, voor de volgende shopping dag. zie hiervoor de foto's die spreken voor zich, en voor het middagmaal de enige echte Ikea balletjes, die heb je hier dus ook, de Ikea hier is een regelrechte kopie van de Ikea vestigingen in Europa, zelfde gebouw, indeling, producten en restaurant, het enige verschil is het personeel, weer die hulp aan de kassa en geen alcohol te verkrijgen.
Ik denk dat als ik binnen drie maanden terug in België ben, ik ga staan wachten in de Delhaize of Carrefour, tot ze aan de kassa mijn kar leegmaken en de zakken vullen en terug in de kar zetten, ze zouden beter mee naar het appartement gaan om alles boven te zetten.
Nog één maal terug naar de Carrefour om etenswaren te gaan kopen, want de ijskast is nog altijd leeg. hier kun je wel alles krijgen wat je bij ons kunt verkrijgen, behalve varkensvlees en alcohol.
Na alles naar boven gebracht te hebben, een slaatje met een Arabisch broodje naar binnen gewerkt te hebben, moe maar voldaan en met pijnlijke voeten in ons bed, morgen geen shopping op de agenda, we zijn er beiden even mee klaar.
Na een zalige nacht, het appartement een beetje huiselijk gemaakt met onze boodschappen, het lijkt al een beetje op een thuis, vandaag en beetje rust, deze namiddag gaan we naar Harry zijn werk, zodat hij mij kan laten zien, waarmee hij hier eigenlijk bezig is, het schijnt een hele groet zandbak te zijn, maar daarover later misschien meer.
Na ons appartement een laatste grote beurt gegeven te hebben, nog een gevecht geleverd te hebben met de droogkast van de wasserette van onze appartementsblok, is het ons toch gelukt ons tehuis proper achter te laten voor de komende drie maanden.
De bagage in de auto en op weg naar Zaventem, mooi op tijd om 11u.00 vertrokken om zelf met files onze vlucht van 15u.15 te halen, daar er werken zijn op de E40 weet je maar nooit.
In Zaventem aangekomen, blijkt de bagage aan de in check 78 kilogram te wegen, een beetje teveel, daar we volgens ons ticket maar 30 kg. per persoon mogen meehebben, met een goede en vriendelijke babbel van ons Nancy en een zeemansboekje, geen cent moeten bijbetalen, dit bovenop de 21 kg. van Nancy en de 40 kg. van Harry die al in Doha is. God mag weten, wat we allemaal mee hebben, nooit gedacht zoveel spullen nodig te hebben.
De vlucht is mooi op tijd vertrokken, tijdens de vlucht geen enkel probleem, vriendelijke stewardessen, en we zijn ook niet van de radar verdwenen, aangekomen in Doha na 5u25min vlucht. wat op zich snel is, de verwachte vluchtduur is 6u30min.
Aangekomen aan de immigratie, blijkt er een schrijffout in Nancy haar visumaanvraag te staan, wat had je anders verwacht, bij haar gaat er altijd wel iets mis. Na een half uurtje over en weer gepraat van de immigratie officieren, over de schrijfwijze van mijn familienaam, en een fotootje of vijf verder kan ik er eindelijk in, blijven lachen en vriendelijk doen, Harry zit ondertussen al bijna op de grond te wachten.
De bagage is de laatste op de band omdat we zo laat waren, al de andere bagage was al weg. Welkom in Qatar.
Eindelijk buiten de luchthaven, is de chauffeur die ons moet afhalen, nog niet gearriveerd, een telefoontje leert ons, dat hij very close is, hopen maar, anders taxi's genoeg.
Na een vijftiental minuten wachten, komt onze chauffeur eraan, die zich uitgebreid verontschuldigd, maar eigenlijk is het onze fout, want onze vlucht is te vroeg. de valiezen kunnen allemaal niet in de kofferruimte, dus zit ik wel met een paar stukken bagage op mijn schoot, nooit gedacht dat een mens zoveel bij kan hebben, onze chauffeur moet hetzelfde gedacht hebben.
De rit naar De Pearl, waar we gaan wonen is impressionant, futuristisch en overdreven, door al de verlichting op de wolkenkrabbers, weet je niet naar wat je eerst moet kijken, je waant je wel in een sience fiction film. je lijkt wel in de toekomst terecht te komen, wel zeer mooi en adembenemend.
Aangekomen in onze woonst, eerst alles eens bekeken, dan nog even de koffers uitpakken, want dat kan niet wachten tot morgen, en dan gaan slapen, in een nieuw bed, met een veel te harde matras, een veel te dik dekbed ( wie steekt er nu een zomer en winter dekbed in dezelfde hoes, mijn man natuurlijk ) hij heeft toch zijn best gedaan, en goed de dingen gekozen, zodat ik me toch thuis kan voelen in onze nieuwe woonst, en nu slapen maar.
Zoals eerder al gemeld komt het vertrek nu zeer dichtbij, de koffers zijn bijna gepakt, het appartement wordt nog eens grondig gepoetst ( ons Nancy kennende ), alles is geregeld voor ons vertrek.
Het volgend bericht zal vanuit ons appartement in Doha zijn, hierbij een paar foto's van onze nieuwe leefomgeving en onze living, vanaf aanstaande Maandag is dit onze nieuwe thuis.
Vele groetjes en tot de volgende week in onze nieuwe leefomgeving, in betere temperaturen dan hier in het thuisland.
Daar de hoofdredacteur van de Zeewacht ( Krant van West Vlaanderen ), vond dat er in het artikel met betrekking tot het afscheid van Nancy niet genoeg aandacht besteed was aan het eigenlijke vertrek, heeft journalist Bliek Vermeire ons gecontacteerd of hij nog eens kon langskomen om een artikel te schrijven rond het eigenlijke vertrek naar Doha.
Het artikel is verschenen in de editie van 14/03/2014, een paar dagen voor ons vertrek.
In bijlage vind je een foto van het artikel, scannen was een beetje te omslachtig door het formaat.
Vertrek komt dichterbij, afscheid van het werk genomen.
Ons vertrek komt steeds dichterbij, onlangs heb ik mijn laatste dag gewerkt, en heb ik afscheid genomen van collega's en patiënten.
Hierbij was de plaatselijke pers aanwezig, die hierover een artikel in de Zeewacht, een plaatselijke editie van de krant van West Vlaanderen, geplaatst heeft.
Zeer aandoenlijk, en toch met spijt in het hart neem ik afscheid, op weg naar een nieuwe uitdaging in het buitenland
Bezienswaardigheden en meest bezochte plaatsen in Doha
In Doha is er tot in tegenstelling wat men denkt, meer dan genoeg te doen.
Eerst en vooral is er het adembenemende zicht op de skyline van Doha, vanaf de stadsrondweg, Al Corniche.
Harry is wel al een vijftal maanden in Qatar, maar heeft echter nog geen tijd gehad om veel te gaan bekijken, hieronder een kleine samenvatting van de grootste bezienswaardigheden in Doha. In andere steden zijn er meer dan waarschijnlijk ook nog veel dingen te zien, maar daarover later meer informatie. Nu wij samen zijn, heeft Harry anderhalve dag vrij in de week, zodat we van alles kunnen gaan bekijken.
Doha is de hoofdstad van de rijkste land ter wereld ,Qatar .Het land telt twee miljoen inwoners waarvan slechts 300.000 lokale inwoners.
Er wonen vooral ook Europese en Oosterse expats. De oorspronkelijke inwoners van Qatar waren nomaden en parelvissers.
Maar sinds de ontdekking van gasvoorraden is Qatar in volle ontwikkeling .In dat licht werd Doha gesticht, een volledige nieuwe stad .
Doha biedt mogelijkheden voor elke toerist. Het is een ideale plek voor zonnekloppers. Het hele jaar door schijnt de zon er.
Van juni tot september is het er wel érg warm, januari en februari kunnen dan weer wat koel zijn.
Schoppers halen er hun hart op in de vele shopping malls .Een aanrader is het winkelcentrum Villagio waar men zowaar Venetië en Las Vegas heeft nagebouwd.
Voor sportliefhebbers is er het ATP en WTA tennistornooi, de Tour van Qatar die door Eddy Merckx georganiseerd wordt, en nog een hele rits andere sporttornooien met naam.
Qatar wil, naar aanleiding van de Wereldbeker Voetbal 2022, ook op dat vlak naam maken. het aantal stadions die hiervoor gebouwd worden en hun omvang is van nooit geziene origine.
Europese topteams komen hier trainen en testen, zoals Barcelona, Real Madrid en Bayern München.
Katara tenslotte is het culturele dorp van Doha, met een openlucht amfitheater en diverse tentoonstellingen. In Katara vind je vele restaurants en koffie bars, alcohol is er niet te vinden, hiervoor moet je in én van de vele internationale hotels zijn. Er is een museum voor moderne kunst, en eind dit jaar opent het nationaal museum de deuren.
Alle musea kan je er gratis bezoeken. En moet je ook gezien hebben: het Sjeik Faisal Museum, een privé collectie van al wat denkbaar is : van oldtimers tot fossielen....
Wij zijn Nancy De Meulenaer en Harry Van Stappen, afkomstig uit Oostende.
Mijn echtgenoot Harry is al jaren als expat werkzaam in het buitenland, en ik ben van opleiding Medische Pedicure, een beroep wat ik jarenlang in mijn praktijk in Oostende uitgeoefend heb.
Daar Harry dikwijls tewerkgesteld was in landen waar het omwille van veiligheidsredenen niet toegestaan was om op familiebasis naartoe te gaan, is dit voor mij de eerste keer dat ik verhuis naar het verre buitenland.
Toen de melding kwam van het hoofdbureel van mijn man zijn werkgever dat hij naar Qatar moest, hebben wij daarop besloten om dit vanaf nu samen te doen.
Daar wij op 17 Maart vertrekken, hebben wij daarom ook deze blog aangemaakt, dit om ons wedervaren, de voorbereidingen en ons leven in het buitenland, nu meer bepaald Qatar met anderen te delen, en onze vrienden en kennissen de gelegenheid te geven ons via het internet te volgen.
Ook hopen wij dat wij via deze weg de ervaringen van anderen te kunnen delen, welke misschien nuttig kunnen zijn voor anderen die een vertrek naar Qatar plannen, of dit land als toerist wensen te bezoeken. degene die informatie kwijt wil of wil delen, kan dit plaatsen in ons gastenboek
Het appartement is gereed, de koffers zijn bijna gepakt, de visum is in orde, en het vlucht is geboekt, vanaf vandaag zal er op onze blog dus regelmatig nieuwe informatie geplaatst worden over ons vertrek en leven in Qatar.
De voorbereiding daar komt meer bij kijken dan je denkt.
Wat moet je doen om thuis je rekeningen naar omlaag te krijgen , als je adres in België blijft staan.
Bij ons valt er nu ook een inkomen weg dus, bekijk eens waarop je kan besparen.
Je vaste telefoon die kan weg je hebt je gsm toch, en laat je abonnement aanpassen aan de behoefte die je werkelijk nodig zult hebben , je tv, internet en elektriciteitsaansluiting kan je laten na kijken voor een goedkoper tarief zodat je het ook niet moet laten afsluiten, in mijn geval kwam dit 150 per maand goedkoper uit dan voorheen, dit zonder aan enig comfort te moeten inboeten.
Ik was zelfstandig dus moest ook alles afsluiten wat met de zaak te maken had BTW Handelsnr enz..
Heb je een auto ,wij zijn vijf maand weg en een maand thuis dus ik vond het niet meer nodig om de auto te houden, dus verkopen ,maar je kan ook indien je de wagen wenst te behouden, je verzekering laten stopzetten je moet dan wel elke keer je nummerplaat binnen brengen bij je verzekering, dan wordt die wel de tijd dat je weg bent stopgezet je moet er dan wel altijd om gaan, maar je bespaart wel geld de maanden dat je niet rijd ,je wegen taks loop wel door die kan je niet stop zetten. Verkoop je hem denk er dan wel aan dat je ook niet wacht tot de laatste moment, omdat je de nummerplaat moet binnen brengen en na een week krijg je een papier dat je ook nog bij je verzekering moet binnen doen en ondertekenen voor je je geld terug krijgt.
Voor Qatar heb je ook een papier nodig dat je gehuwd ben zodat je kunt samen wonen, ze vragen er niet altijd naar maar je kan het maar beter bij je hebben ,aanvragen moet je doen op het stadhuis of gemeente waar je getrouwd bent niet in de stad of gemeente waar je woont en moet ook getekend zijn door de burgemeester omdat het wettelijk moet zijn. samenwonenden die niet gehuwd zijn, worden in Qatar in principe niet toegelaten, dit omwille van religieuze redenen.
Als je niet meer werkt dan moet je ook voor de ziekenfonds bij je man staan ,bij ons is Harry bij de Dienst Overzeese Sociale zekerheid, dus ik moest een dossier indienen, veel geloop eerst gebel naar Brussel een week geduurd voor ik de juiste dame had, maar eens je die had kreeg je wel de juiste info ,ze heeft een papier door gemaild dat moest ik naar Harry mailen dat hij ondertekende en goedkeurde dat we wel getrouwd zijn ,en dan terug mailt dan ook je laten uitschrijven in je ziekenfonds en dat befaamde document erbij een uittreksel van het huwelijk register ( een gewoon is goed) als je zelfstandig was je documenten van stopzetting ,al deze papieren samen opsturen naar Brussel naar DOSZ .
Je vakbond opzeggen hoe weinig dit ook is je heb het niet meer nodig .
De reclame in je brievenbus nakijken en opzeggen is ook een leuk werkje je staat verstelt hoeveel je in je bus krijgt ,je kan wel via mail maar dan meer dan een keer mailen is nodig om dit stop te zetten, veel bedrijven schrijven je wel uit, maar blijven doorsturen.
Al je abonnementen opzeggen die je niet meer nodig hebt ,of laten doorsturen .
Zien wat je met je post zelf kan doen, iemand de bus laten leegmaken ,laten doorsturen,of je kan ook eens informeren of het niet via het werk kan ,dit van ons zal naar de firma gaan en wordt een maal per week doorgestuurd ,maar toch laat ik ook nog af en toe iemand kijken of er toch niets in de bus zit .
Dan ook je huis of appartement ,ik heb iemand gevonden die af en toe komt kijken of er niets is zowel binnen als buiten je weet maar nooit ,heb je planten die moeten ook water hebben ,en als je terug komt heb je wel geen zin om alles te kuisen zoals ramen en zo...ook het terug aan zetten van je ijskast en meer van dergelijke dingen.
Als je met kinderen gaat is er nog veel meer te doen, een goede internationale school zoeken, sport gelegenheden, dokters, tandartsen en dergelijke meer, dit vergt nog meer prospectie.
Ook je reispas moet in orde zijn, velen zeggen dat hij nog zes maand geldig moet zijn, maar je kan voor de zekerheid op je stadhuis of gemeentehuis informeren, normaal is het zes maand vanaf de dag dat je vertrekt ,
Je visum wanneer je als toerist naar Qatar komt, kan je op de luchthaven kopen voor 20 zorg wel dat je een creditcard bij hebt waar minstens 500 euro op staat, om het visa te betalen ,of via de werkgever die als sponsor borg staat voor de resident permit.
Voor de toeristen zijn er hele mooie hotels bijvoorbeeld WWW.k108hotel.comWWW.swbh.com ook meer info op qatarourism.gov.qa
Zo zie je maar dat je aanzienlijk kan besparen, door het een en ander eens goed na te kijken.
Dit is het zo een beetje zijn er vragen je kan ze me altijd stellen via onze dagboek die ik graag beantwoord.
Ik ben Harry Van Stappen
Ik ben een man en woon in Oostende (België) en mijn beroep is Technical manager.
Ik ben geboren op 10/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Deze blog voor ons leven en werken in het buitenland.
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Vertrek van Doha, Qatar naar Singapore
