Opgestaan en voelde dadeliijk dat er iets niet pluis was.Verschrikkelijke koppijn.Nen dafalgan en het zal wel over gaan.Niets was minder waar.Het werd nog erger.Afwachten en eventueel terugdraaien was mijn gedacht.Enige km verder was er eventjes twijfel maar kreeg van ozze Marc te horen.Thuis zitten is ook geen oplossing!!!Want platliggen kent ge toch nie.Das ook waar, dan maar eventjes doorbijten.Na 65km ne stop in den groenen hoek.Nog maar een dafalganneke maar hielp ook niet.Meer goesting om de ogen dicht te doen...Vandaag was het uitzonderlijk een rit met smalle fietspaden en paaltjes middenin dus het was dan ook nog eens goed uitkijken.Na ne km of 90 werd er platgeredenEn yes,ineens was de koppijn ook verdwenen.Wat was ik gelukkig.Kreeg zelfs de opmerking...HET...kan terug lachen.Inderdaad van tevoren kon er geen lach af,zelfs een babbel was er soms teveel aan.Uiteindelijk met ons 9 toegekomen aan sluyshof na ne km of 135.
