Zo voel ik me na x-aantal pogingen. Ben in het echte leven een mens met 2 linkerhanden en mijn hersenen weigeren blijkbaar ook te begrijpen wat er in technische handleidingen bedoeld wordt.
Lukt het me nu hier een foto bij te plaatsen! Welke doet er niet toe maar voor de nieuwsgierigen, de foto is genomen aan de Oosterschelde in Zeeland op een van de redelijk droge dagen in augustus 2014.
Deze blog omdat ik af en toe graag schrijf. Deze blog omdat ik al heel wat van mijn schrijfsels ben kwijtgeraakt. Deze blog omdat ik wil leren hoe 'zoiets' werkt en bewerkt wordt. Deze blog omdat ik een dierbare vriendin beloofd heb haar te helpen met haar klasblog. Probleem ... ik krijg geen teksten gekopieerd en ik kan geen bijlages toevoegen. Dat betekent dat al mijn schrijverijen moeten hertypt worden en dat met twee wijsvingers. Nee, dankjewel, dan zal ik nog wel enkele uurtjes verder ploeteren tot ik mijn probleem heb opgelost. Wie zoekt die vindt (hopelijk toch) en ...Wat je zelf doet, doe je meestal beter (volgens sommigen)! Vooraleer mijn eigen blog te starten, heb ik uiteraard wat rondgeneusd in bestaande blogs. Gek dat er zoveel zijn die geen enkele tekst, foto of wat dan ook bevatten. Het enige vulsels is de 'Proficiat-tekst' van Bloggen.be zelf. Blogs met één of enkele items vind je ook in overvloed. Het bloggen is blijkbaar bij velen geen lang leven beschoren. Ik vraag me af hoelang ik dit ga volhouden want het schrijven gaat met vlagen. En hoeveel geduld kan ik opbrengen om de technische kneepjes van een blog te doorgronden? Er gaat hier nog heel wat geblo(gd)(kt) moeten worden!
De achtergrond van deze tekst is nog een tikje te 'roos'kleurig om het weer en mijn bijpassende stemming te matchen. Na twee maanden genieten van l'Eté Indien kregen we vannacht af te rekenen met de eerste felle najaarsstorm. De ochtend zette de nachtelijke plensbuien verder, het terras bezaaid met bladeren van de notenboom, het lek in de regenpijp gestaag tikkend. Mismoedig stapte ik de auto in, me al voorbereidend op de waarschijnlijke file op de autosnelweg. Hoekje om kreeg ik ze in het vizier, een slordige V-formatie ganzen op weg. Had deze nacht hen bewogen om uiteindelijk toch maar te vertrekken? Er was nog geen hechte structuur, het leek alsof ze hun plaatsje nog moesten vinden, de routine nog te pakken krijgen. Ook het tempo leek nog niet aangepast aan de groep of worden achterblijvers gewoon in de steek gelaten? Kunnen dieren zich verheugen of twijfelen of is het enkel instinct dat hen drijft? Waar ligt dat zonnig oord waar ze overwinteren? Met weemoed zie ik hen gaan, teken dat de zomerse dagen nu wel definitief voorbij zijn. Gedaan met roséwijn drinken in de lommer van diezelfde notenboom. Tijd voor rood en lang sudderende stoofpotjes en dikke sokken in plaats van blote voeten in sandalen. O, wat verlang ik naar de zon, de zon zoals ze vorig weekend nog scheen. Ik verdwijn al in een winterblues voor de winter een kans heeft gehad. Veilige vaart vliegende V, ik wacht op jullie terugkeer, de rosé staat koud!
De achtergrond van deze tekst is nog een tikje te 'roos'kleurig om het weer en mijn bijpassende stemming te matchen. Na twee maanden genieten van l'Eté Indien kregen we vannacht af te rekenen met de eerste felle najaarsstorm. De ochtend zette de nachtelijke plensbuien verder, het terras bezaaid met bladeren van de notenboom, het lek in de regenpijp gestaag tikkend. Mismoedig stapte ik de auto in, me al voorbereidend op de waarschijnlijke file op de autosnelweg. 
