Ik ga alles missen, de lange busritten, de chickenbussen, de douanes, de verschillende munten, de muggenbeten en zandvliegen (alhoewel Puerto Rico we zullen zien), de backpackers, de hostels,....
Panama, Costa Rica, Nicaragua, Honduras, Guatemala, Belize en Mexico, het waren tweeënhalve leuke maanden maar nu is het tijd voor Miami en Puerto Rico!!!!!!!!!!!!
Terug in Mexico, we hadden nog 6 dagen en die 6 dagen gaan we in Yucatan benutten. We zijn van Chetumal rechtstreeks met de bus naar Campeche gegaan. Het was weer een lange dag en rond 22u zijn we in ons hostel aangekomen. De hostel heeft een ideale ligging (aan de Parque Central) maar de kakkerlakken in de bad was iets minder. De dag nadien hebben we Campeche bezichtigd, een stad die vaak door piraten werd overvallen, en Spanje in die tijd een muur rond het centrum heeft gebouwd. Er is ook zee, maar die is vervuild. De markt is, zoals de andere markten die we gezien hebben in Centraal-Amerika, leuk om te zien, veel fruit, groente, vis en lokale gerechten om te proeven.
Die avond hadden we een bus naar Merida (maar 2u rit). Merida is de hoofdstad van Yucatan en dus een groot stad. We zijn naar Nomada Youth hostel gegaan, die iets duurder is, maar heel gekend is. 130 pesos = 8 euro, maar heeft zwembad en ontbijt is inbegrepen.
We gingen zowiezo twee dagen in Merida blijven. De dag nadien (dag 1) hebben we een busje genomen naar Progreso. Een Italiaan in de hostel zei dat er een leuke strand was. En dat was ook zo. Het was een best lange strand met wit zand en veel leuke restaurantjes aan de boulevard. En weer hebben we lekker aan het strand gelegen (maar niet gezwommen, is niet de Caraibische zee dus niet zo mooi), gelezen, gewandeld, gegeten op het witte zand,... (Dag 2) We hebben het centrum van Merida verkend. We zijn naar een grote shoppingcenter gegaan met een bioscoop. We hebben onze avond gevuld met een romantische film en onze maag met nachos en popcorn. Om 23.30u ´s avonds hadden we onze bus naar Chiquila dus zijn we na de film naar de hostel gegaan, daar effe uitgehangen en nadien naar het busstation gegaan.
Om half zes ´s morgens zijn we aangekomen in Chiquila en we konden dadelijk de ferry naar het eiland Holbox nemen. We hebben een uurtje op het eiland gewandeld en we hebben beslist om de ferry terug te nemen naar Chiquila en door te gaan naar Cancun. 1 Holbox was precies Caye Caulker 2 er was een heel felle wind en de zee was niet mooi en meer dan luieren aan het strand is er niet te doen. Eens in Chiquila was er pas een bus om 14u en hebben we daarom een taxi genomen. We hebben een leuk hostel gevonden in het centrum met jacuzzi (wel koud water), ontbijt inbegrepen en gratis internet. We zijn iets gaan eten en daarna zijn we gaan slapen want we waren geen mens. ´s Avonds zijn we gaan wandelen en zijn op een plein uitgekomen waar een avond voor artiesten was georganiseerd. Er waren eettenten, souvenirtentjes en een podium met artiesten.
De laatste dag in Cancun want om ´s avonds om 22u is de shuttle naar de luchthaven. We gaan op de luchthaven slapen dan besparen we een hostel en vroeg opstaan. Alhoewel slapen op de luchthaven??? De laatste dag hebben we genoten aan het mooie strand van Cancun.
Belize, een klein jong (sinds 1981 onafhankelijk) land met zoveel verschillende rassen. Hier leven Kreolen (Caraibisch), Mexicanen, Maya, Chinezen en zelfs de Duitse Amish volk, hier Menonites genoemd. Belize is duurder dan al de andere landen.
We zijn dus met de bus van Chetumal naar Belize City gegaan en we hebben een goedkoop hotel gevonden. In Belize City is niet veel te doen, een klein centrum. Belize City heeft een Radisson en die zijn we dan ook gaan bezoeken en Nadia heeft een fax naar haar collega's in Hasselt gedaan. Nadien zijn we iets gaan eten en zijn we naar ons hotel gegaan want het regende. Dus hebben we gechilled in ons hotel.
De dag nadien hebben we de bus naar San Ignacio genomen. En ook daar was het weer nog slecht. Bewolkt en af en toe regen. Die dag hebben we San Ignacio te voet verkend. Veel is er ook niet te doen. Daarom hebben we voor de dag nadien een tour geboekt. Die avond zijn we nog een koppel in ons hotel tegengekomen die we een maand geleden in Nicaragua waren tegengekomen en later op de avond een man die we op het eiland Roatan hebben ontmoet. We zijn iets met John gaan drinken en daarna naar zijn hostel gegaan waar andere backpackers samen zaten.
Om 9u 's morgens de dag nadien zijn we met David, een lokale die 19 jaar geleden een grot heeft ontdekt in de bergen, meegegaan. Er zijn nog twee jongens meegegaan, Phillip een Deen van 24 en Damian van US. We zijn naar Barton Creek NP gegaan en midden in het woud zijn we met een klein kano de rivier opgegaan en naar een grot gevaren We zijn een 5 miles diep in de grot gegaan en we hadden spotlights mee want binnen is het pikdonker. David heeft ons een hele uitleg over die grot gegeven. Nadien zijn we naar Mountain Pine Ridge NP gegaan en daar was een mooi waterval waar we konden zwemmen. Damian hebben we daar achtergelaten, hij ging daar in zijn hammock slapen bij de waterval.
Na de tour zijn we terug naar San Ignacio gegaan en zijn we eerst iets gaan eten met Phillip en nadien hebben we de bus richting Hopkins genomen. We wilden niet nog een nacht in er-is-niks-te-doen San Ignacio. We zijn rond 21u in Hopkins aangekomen en hebben een goedkoop hostel gevonden voor 15 belizan dollar = 5 euro per pers in de dorms. Het was weer eens fijn om samen met andere backpackers te relaxen in de hostel.
De dag nadien hebben we een fiets gehuurd en we hebben Hopkins met de fiets verkend. Niet dat Hopkins groot is, het is een klein dorp van 1800 inwoners en een 3 tal straten groot. Het was wel veel leuker dan San Ignacio en Belize City. Je hebt het gevoel dat je op een eiland zijt. Iedereen hangt gewoon op straat rond, rijden met de fiets en doen niks anders dan wiet te roken de hele dag. Er is een strand maar die was niet mooi en de zee was ook vuil. Gelukkig was het weer veranderd en hadden we volop zon. Na een paar uur fietsen zijn we naar een resort gereden een eind verderop en zijn we gewoon dat resort binnengegaan en we zijn aan hun zwembad gaan liggen. We hebben ons een handdoek van daar genomen en zijn in de ligstoelen gaat liggen. Zalig! Toen we iets besteld hadden voor te eten, hebben we gezegd dat we in een hostel verbleven en ze hebben niks gezegd. Nadien zijn we terug naar het dorpke gefietst en zijn we naar de hostel gegaan en hebben de hele avond met de andere mensen samen doorgebracht.
In Hopkins zijn er twee bussen elke dag die voorbij komen om 7u 's morgens en om 14u. Er zijn geen taxi's.
De dag nadien gingen we richting Caye Caulker, een eiland van Belize. De bus van 7u 's hebben we niet genomen en dus nadat we ontbeten hadden, zijn we liftenend naar de snelweg gegaan. Iedereen had ons gezegd dat het gemakkelijk is en dat iedereen dat doet. De weg die we liftenend moesten doen is 5 miles. Wij zijn dus met al onze tassen op de weg gaan staan, waar nog andere mensen stonden te wachten. En nadat er een paar auto's gewoon door zijn gereden, zijn we gewoon beginnen te wandelen. Het was warm, de weg was vol gaten. Na een paar minuten is er dan toch een pick-up gestopt en zijn we meegereden tot iets meer dan de helft. Hij zei dat hij niet verder ging en dus zijn we terug beginnen te wandelen. Gelukkig is er na een tijdje weer een pick-up gestopt en zijn we achteraan gaan zitten. Die man hadden we de avond ervoor leren kennen in onze hostel. Ze hebben ons bij een bushalte op de snelweg afgezet en daar hebben we een tijdje moeten wachten tot er een bus voorbij kwam. Vandaaruit hebben we rechtstreeks de bus naar Belize City genomen en we hebben een ticket gekocht voor met de boot naar Caye Caulker te gaan. De boottrip duurde een 45-tal min. Toen we op de pier aankwamen, zagen we al dat de zee azurblauw was. Er stonden taxi´s (golfwagentjes) te wachten aan de pier die ons naar een hostel brachten. Het eiland is niet groot en de straatjes zijn van wit zand. Er is 1 lange straat die van een kant naar de andere kant van het eiland gaat en op die straat liggen alle winkeltjes, restaurantjes en hotels. Wij hebben op het einde van die straat een hostel genomen voor 250 pesos voor een kamer =15 euro, valt heel goed mee aangezien we op Caye caulker waren. Er bevindt zich op die straat een bar die filmen op groot scherm afspelen. Die avond hebben we The Hangover II lekker onder de blauwe hemel gekeken.
Er is niet veel te doen op het eiland buiten de excursies die de touroperators aanbieden en op het strand liggen. De dag nadien hebben we dan ook genoten van de zon en zee. Het eiland is een tijdje geleden door een orkaan deels verwoest geweest. De pier aan een kant van het eiland ligt dan ook deels onder water. Er ligt een bar/restaurant aan die pier en iedereen ligt daar te zonnen. Het water was zo helder, het leek wel een grote aquarium vol met vissen. Er zijn veel zandbakken in het water waardoor het water, in midden van de zee, nog aan je knieën kwam. Zoals ik dus al zei, hebben we die dag geluierd en lekker gegeten aan het strand. ´s Avonds zijn we naar een bar gegaan, met uitzicht op zee (zoals alle bars bijna) die schommels als stoelen had. We hebben geschommeld met cocktails (Nadia limonade) met wit zand onder ons voeten en een prachtig uitzicht. Die avond organiseerde de bar "Chicken drop", een spel waar je eerst een nummer koopt en nadien werd een kip in een ring (die ring had vierkantjes met nummers van 1 tem 100) gezet, dan begon iedereen tegen die kip te schreeuwen (ga naar daar of nummer 20 alsof die kip dat verstond) en waar de kip op poepte, dat nummer won. De gelukkige moest dan de poep van de kip opruimen en kreeg de pot. De kip heeft natuurlijk niet op onze nummers gepoept. Onze laatste avond in Belize met een poepende kip...
Caye Caulker was mooi maar aan alle mooie dingen komt een einde en de dag nadien hebben we om 7u ´s morgens de boot richting Chetumal genomen. Chetumal ligt in Mexico. Je gaat ook door de douane per boot. Normaal duurde de reis 1.5u maar halverwege scheelde er iets aan de notor en zijn we moeten stoppen. Een andere boot was op weg en ondertussen waren we midden de caraibische zee met een eiland langs ons (ze zeggen dat die eiland van Leo Di Caprio is), er was geen andere plaats waar ik aangestrand zou willen zijn. Ik zou het niet erg gevonden hebben als de boot pas de dag nadien aankwam en dat we een dag en nacht op dat eiland moesten zitten (met Leo er dan bij). Maar hulp is gekomen en na 4u zijn we in Mexico aangekomen.
ola we zijn nu al een week in Mexico en het is een heel andere sfeer dan de rest van de landen. SAN CHRISTOBAL We hebben vanuit Flores een shuttle genomen richting San Christobal (Mexico). De rit duurde de hele dag en we zaten samen in de shuttle met Stefan en Omri waar we al een paar dagen meereizen en een Duits meisje. De grens van Guatemala naar Mexico was in de middle of nowhere. Eerst hebben we met de busje meer dan een uur een afgelegen weg genomen en dan zijn we bij een rivier aangekomen en daar hebben we een bootje moeten nemen. De douane van Guatemala was aan een kant van de rivier en de douane van Mexico aan de andere kant. We zijn rond 16u savonds in San Christobal aangekomen en we hebben allemaal dezelfde hostel genomen, buiten Omri. De kamer was voor 4 pers voor 400 pesos = 24 euro. Die avond zijn we samen aan het meer iets gaan eten. Stefan is allergisch van pindanoten en die avond neemt hij een gerecht met pindanoten. Gelukkig was hij er op tijd bij en heeft hij zijn pillen ingenomen. De dag nadien hebben we de straten van San Christobal afgeschuimd. We hebben de kerken bezocht, de lokale markt, winkeltjes,... en nog s avonds lekker gedineerd met Omri en Stefan. PUERTO ESCONDIDO Om 21u hebben zijn we onze spullen in de hostel gaan halen en zijn we naar het busstation gegaan om de bus richting Puerto Escondido te nemen. Stefan ging naar daar voor te surfen en we zijn hem gevolgd. De rit duurde 10u en we zijn om 10u s morgens in Puerto aangekomen. Puerto Escondido heeft een heel grote strand van meer dan een km en over de hele boulevard heb je restaurantjes en bars. We hebben ons een hostel genomen met uitzicht over de zee en strand. De hostal kwam 100 pesos per pers = 6 euro ongeveer. Die dag zijn we al dadelijk naar het strand gegaan. Stefan heeft gesurfd en wij hebben geluierd. Puerto Escondido is eigenlijk duur voor backpackers maar als je op vakantie voor 10 dagen gaat dan zou heel goedkoop zijn. Die avond was het Australia dag, want in Australia was het Nationale feestdag en wij hebben dat ook gevierd. De meeste bars hadden free ladiesnight en dus konden we gratis cocktails drinken. Omdat we heel moe waren van de nacht in de bus, hebben we 1 drankje genomen en zijn gaan slapen rond 23u. VERACRUZ De dag nadien hebben we uitgeslapen tot 9u, nog nooit gebeurd in die twee maanden. We zijn eerst naar het busstation gegaan voor onze ticket te boeken naar Veracruz, onze volgende bestemming. De bus was de dag nadien om 16u. Maar vandaag hadden we de hele dag om te relaxen aan het strand. Eerst zijn we wel van hostel veranderd want onze hostel had s morgens geen water, we konden zelfs onze tanden niet poetsen. Dus hebben we voor 1 euro per pers meer een andere hostel genomen en daar hadden we niet alleen onze eigen kamer maar ook eigen bad. En daarna hebben we niet veel gedaan buiten zonnebaden en wandelen op het strand. s avonds zijn we Italiaans gaan eten, we hebben lekker gegeten voor 4 euro per bord (Nadia, spaghetti con pomodoro e basilico en ik, spaghetti con aglio, olio e peperoncino). Die avond zijn we weer naar een bar gegaan waar ze gratis cocktails gaven aan de meisjes. Stefan is ook afgekomen en we hebben gechilled op de ligstoelen aan het strand.
De dag nadien hadden we dus de bus om 16u, dus hebben we gechilled op het strand tot een uur of 15u en dan zijn we onze spullen in de hostel gaan nemen en zijn we naar het busstation gegaan. We hadden ons broodjes klaargemaakt voor in de bus. De busrit duurde 15u en we zijn om 7u s morgens in Veracruz aangekomen. We hebben de hele nacht niet geslapen in de bus. We zijn misselijk geweest en ik heb zelfs een hele plastiek zak gevuld met het middageten (sorry voor teveel info).
Veracruz is een grote stad, die rijk is geworden door petroleum. Je kunt dan aan de haven de kranen zien waar ze petroleum uitpompen. Hier komen geen backpackers, er zijn geen hostels, dus hebben we een hotel moeten nemen voor 250 pesos = 15 euro per kamer met ontbijt. We zijn van zon naar regen gegaan. De hele dag was het bewolkt en af en toe regen. We zijn dan ook de hele dag naar de shoppingmalls gegaan. Rond 18u waren we moe, hebben we noedels gekocht en zijn we in de hotelkamer gaan chillen.
Omdat er niet veel te doen is in Veracruz (er is wel strand maar het weer is slecht) zijn we de dag nadien s morgens naar het busstation gegaan en hebben we een ticket gekocht naar Villahermosa om 16u. We hebben onze bagages op het station gelaten en we zijn het centrum bezichtigen tot een uur of 15u. VILLAHERMOSA Om 23u zijn we in Villahermosa aangekomen en we hebben een taxi genomen en vroegen om ons naar het goedkoopste hotel te brengen (geen backpackers stad dus ook geen hostels) en de taxi stopt voor ene om de prijs te vragen en in midden van de weg was een grote gat en de taxi rijdt erin. Daar stonden we dan, in midden van de weg om 23u, gelukkig is er een andere taxi gestopt en heeft de arme man geholpen met de wagen. De hotelprijzen vielen mee, 250 pesos voor 1 kamer = 15 euro. De dag nadien hebben we Villahermosa bezichtigd, helemaal te voet, we hebben van 10 u 's morgens gewandeld tot een uur of 18u maar we hebben wel alles gezien, winkels, brug met hoge toren, pleinen met een rijke geschiedenis,... ik heb ook eens mijn haar uitgefohnt na 2 maanden bij een kapper voor 100 pesos = 6 euro, mijn haar is gegroeid... We zijn daarna naar het busstation gegaan, waar we onze spullen hadden gelaten, en hebben een ticket genomen naar Chetumal.
Chetumal ligt aan de andere kant van Mexico. Veracruz en Villahermosa liggen aan de Golf van Mexico. Chetumal aan de Caraibische zee. De bus was om 20u 's avonds en we zijn om 3u 's nachts in Chetumal aangekomen. Op station hebben we tot 7u gewacht om de bus richting Belize te nemen. We hebben effe genoeg van de grote steden van Mexico en hebben nood aan backpackers. We zijn met een klein busje en andere backpackers de grens van Mexico naar Belize gegaan en om 10u 's morgens zijn we in Belice City aangekomen. We gaan een weekje in Belize blijven en nadien moeten we terug naar Mexico en dan gaan we een andere gedeelte van Mexico doen tot 14 febr want dan is onze vlucht naar Miami, op Valentijn... misschien hebben we wel een leuke steward... De grote steden van Mexico zijn we in een snel tempo doorgereisd en nu zijn we klaar voor Belize.
WE zijn met een heel groep van Lanquin naar Flores per shuttle gegaan, twee shuttles allemaal mensen die we in het hostel hebben leren kennen. Het was een rit van 6u. Na een paar uurtjes van misselijkheid zijn we in Flores aangekomen. Een klein dorp dat in een meer gelegen is en met een brug verbonden is met het vasteland. Met de hele bende hebben we een hostel gezocht en die avond hebben we samen gechilled in de hostel en zijn we lokaal gaan eten aan de tentjes aan het meer. We zijn vroeg gaan slapen want we moesten om 4u ´smorgens opstaan om naar Tikal te gaan.
Iedereen gaat naar Flores omdat het 50km ligt van Tikal, een van de grootste maya ruines. De shuttle is ons komen ophalen om 4.30 en we hebben een uurtje gereden naar Tikal. Daar aangekomen heeft de gids zich voorgesteld en zijn we met de hele bende aan onze rondleiding begonnen. De rondleiding heeft zo´n 4u geduurd en we hebben uitleg gekregen over fauna, flora en de maya tempels. We hebben apen, krokodillen, vogels, tarantula´s,... gezien maar Tikal is vooral de Maya ruines en er waren veel tempels waar we er een paar van hebben beklommen. Van de hoogste tempel had je een heel mooi uitzicht over de hele jungle. Om 13u hebben we de bus teruggenomen naar Flores. We hebben de hele dag doorgebracht met een hele bende, Duitsers, Israeliers, Slovenen en wij Belgen. Het was een leuke lange dag. Maar morgen is nog langer want we gaan Guatemala verlaten en we gaan naar Mexico. We hebben beslist om een andere route te doen, we laten voorlopig Belize vallen (vele mensen zeggen dat het duur is en te Amerikaans) en we gaan het Zuiden van Mexico verkennen. Morgen om 5u ´s morgens vertrekt onze bus richting San Christobal in Mexico, 11 uur in de bus in de hitte. Kan niet wachten....
Vanuit Antigua hebben we de bus richting Lago Atitlan genomen. We hebben het met de chickenbussen gedaan, dus zijn we bijna 8u onderweg geweest. De weg naar het meer was weer een achtbanenrit. Het was een lange rit en Nadia is zelfs heel misselijk/ziek geweest. We hebben een paar bussen moeten nemen tot aan Panajachel. In Panajachel moesten we beslissen welk dorp rond het meer we gingen doen. Er zijn 13 dorpen en we kozen voor San Pedro. We hebben een bootje genomen en in 45 min waren we daar. Eens daar aangekomen, hebben we eerst een limonade gedronken en meteen daarna een hotel, geen hostel voor 1 keer, genomen. Voor 75 quetzales = 7 euro hadden we een kamer met tv en warm water.
Die avond hebben we in San Pedro rondgewandeld, iets gaan eten in een van de leuke restaurantjes aan het meer en zijn nadien een leuke film gaan kijken in onze kamer.
San Pedro is een leuke dorpje aan het meer met leuke winkeltjes en restaurantjes en een heel relaxte sfeer.
De dag nadien hebben we eerst ontbeten in een leuke tent en nadien hebben we een bootje genomen naar een andere dorp rond het meer, Santiago Atitlan, de grootste stad van Atitlan.
Onmiddellijk toen we daar aankwamen, werden we benaderd door een lokale jongen die een tour met een tuktuk aanbood. We hebben dan ook de 5 toeristische plekken bezocht
- de kerk van Santiago
- de mirador, vanuit een heuvel had je een mooi uitzicht over het meer en santiago
- aan het meer is een plek waar de lokale vrouwen hun kleren wassen
- een ritueel van de lokale Maya´s, elk jaar wordt er bij een familie een heilige in hun huis geplaatst, en de mensen gaan voor 1 jaar lang daar bidden en gaan voor te genezen, de Shaiman, voert dan een ritueel op hun uit, iets met alcohol op hun spitten, beetje raar maar wel leuk om te zien
- een plek waar ongeveer 200 mensen woonden, en die 2 jaar geleden door de lava verrast zijn geweest midden in de nacht en de meesten gestorven zijn, nu is het een afgelegen plek waar niemand wilt wonen.
Na onze rondleiding zijn we iets gaan eten en daarna hebben we in het dorp rondgewandeld, winkeltjes gedaan en om 16u hebben we de boot teruggenomen naar San Pedro. Die avond hebben we pizza besteld en hebben we die in onze kamer opgegeten terwijl we een film keken.
De dag nadien zijn we per shuttle (een bus die je rechtstreeks ergens brengt) naar Lanquin gegaan. We zijn om 10u ´s morgens vertrokken van Panajachel (eerst de boot weer van San Pedro naar Panajachel) en vandaaruit hebben we een rechtstreekse shuttle genomen, wat meer dan de chickenbussen kost, maar het werd wel aangeraden omdat de wegen niet erg veilig zijn tot Lanquin. In de shuttle waren we gelukkig met 6 man dus we waren niet opeen geperst maar het was een heel lange rit. Het laatste uur in de bus was een weg van 11 km, 11 km voor 1 uur, een hele hobbelige, dalende, afgelegen weg in midden van de jungle die ons naar het dorp Lanquin bracht. Op een bepaald moment kregen we wat schrik want er reed een wagen achter ons en de shuttle liet die door en de wagen stopte ineens, en een vrouw en ik kregen al schrik dat ze ons zouden overvallen. Het was best akelig. Maar er is niks gebeurd en we zijn om 23u veilig in onze hostel aangekomen. Ze hadden plaats in de dorms maar omdat Nadia zich niet goed voelde, hebben we een private kamer genomen, althans dat dachten we toch, want de kamer noemden ze een loft. We volgden de man en we kwamen aan bij een mooi houten huisje en opeens ging de man een klein ladder op en we keken elkaar aan en begonnen te lachen. Het was dus op de zolder, die we kruipend op moesten en het beste van al, er was geen deur, maar we hadden een mooi gordijntje om te sluiten. Maar we waren zo moe, dat het ons niet uitmaakte. WE hebben wel goed geslapen, we hadden een goed matras.
De dag nadien zijn we opgestaan en hebben we pas gemerkt hoe mooi de hostel gelegen was. We waren gelegen op een heuveltje aan een rivier. Iedereen gaat naar Lanquin om naar Semuc Champey te gaan. Om 9u ´s morgens vertrok er een groep van de hostel met gids naar Semuc dus hebben we ons dan ook maar aangesloten. 160 quetzales = 15 euro voor transport, inkom Semuc en de gids. We waren met een grote groep en zijn dus niet per bus naar semuc gegaan met iedereen moest van achter in een truck rechtstaan, best leuk. Lanquin is 1u van Semuc gelegen. Semuc ligt heel afgelegen in de jungle en er is maar 1 weg voor er naartoe te gaan. Omdat we pas ´s morgens ons hebben toegevoegd met de groep wisten we niet wat ons te wachten stond. Maar het is een van de mooiste dagen geworden (misschien zelfs uit mijn leven).
Als eerste zijn we in een grot gegaan, de grot is 4 km lang maar we hebben maar 400 meter gedaan. Het was zo leuk, iedereen kreeg een kaars en met die kaars zijn we de grot ingegaan. Meteen was het water al aan onze knieën en na een paar meters moesten we al in de donkere grotten zwemmen, klimmen en afdalen, een hele avontuur, en zo´n leuke sfeer met al die kaarsen in het donker. Soms was het wel best gevaarlijk, dan moesten we via kleine ladderkes naar boven klimmen en het was gladdig. Maar wel GEWELDIG... Nadien zijn we de rivier opgegaan met een rubberband en zijn we de rivier afgevaren. De rivier was ijskoud en onze poep heeft de hele tijd in die koude water gezeten. Maar ook dat was zalig, mee met de stroming en terwijl genieten van de rustige omgeving. Dan was het etenstijd en zijn we naar Semuc gewandeld. De rivier stroomt op een bepaald moment door onder een grot en bovenop die rivier zijn kalkstene zwembaden ontstaan met helderblauwe water. In die baden hebben we lekker gezwommen en genoten. We zijn ook naar de mirador gewandeld, wat bovenop een berg is, en dan heb je een heel mooi uitzicht van Semuc (de zwembaden). PARADIJS!!!!!!
Die avond in de hostel hebben we leuke mensen leren kennen en hebben we een klein feestje gehouden. WE zijn vroeg gaan slapen want om 8u vertrok onze shuttle naar Flores.
Dus we zijn in Copan aangekomen na een heeeel lange dag en hebben dadelijk een hostel gezocht. In de Viavia hostel (er was ook ene in Leon-Nicaragua), gerund door Belgen uit Antwerpen, was nog plaats. Die avond hebben we gewoon iets gegeten en hebben daarna gechilled in de hostel met heel Europa, er was een Italiaan, Fransman, Duitser,...
De dag nadien zijn we ´s morgens naar de Copan Ruinas gegaan. De inkom was 15 dollar maar als je in Copan zijt, dan zijn de Ruinas een must. Met de tuktuk-taxi zijn we ernaartoe gereden, de ruinas liggen een 700m van het centrum. Zoals overal bieden lokale gidsen zich aan maar we hebben de ruinas op ons eigen bezocht. Ik had persoonlijk er meer van verwacht vooral omdat er zoveel over wordt gesproken en natuurlijk de inkom van 10 euro. Maar het was wel mooi, je kon de oude vernielde stad nog herkennen. Nadat we we dat op ons gemak hebben gedaan, zijn we terug naar het centrum gegaan. We zijn eerst iets gaan eten met de Italiaan, Joshua, van onze hostel en nadien hadden we een afspraak met een lokale man die paardenritten aanbood. Nadia wou al heel lang paardrijden, ze rijdt graag paar. En de hele reis door konden we paardritten doen maar die waren best duur. Hier was het 10 euro voor 2 uren. We zijn per paard naar een hogergelegen dorp gereden. Het was leuk, ik had in het begin wat schrik want mijn zadel ging van links naar rechts plus de 'dingens' (weet niet hoe het heet) waar je je voeten inzet, waren van ijzer, en deed dus pijn aan je enkel.In het begin ging het lekker traag. Mijn paard was een beetje LOCO want de drie paarden bleven op een rij achter mekaar. Nadia als eerste, ik tweede en achter mij reed Joshua. Mijn paard wou niet dat Joshua zijn paard me inhaalde en als het paard ons bijna voorbij stak, flipte mijn paard. Die beet bijna zelfs het andere paard. En dan flipte ik wel efkes. Op de terugweg waren Nadia en Joshua voor mij aan´t rijden en zij kunden al galopperen. Mijn paard deed wat die andere paarden deden en boem als de andere sneller gingen, begon mijn paard ook. Alleen liet ik die niet lang galopperen en stopte ik na een tijdje. Maar ik vond het een leuke ervaring. De laatste keer dat ik paard heb gereden, waren met die van Greetje van Sledderlo (dankzij mijn zio Salvo ) Net voor we het centrum aankwamen, reden er nog drie mensen met een paard voor ons, en opeens vloog die man naar beneden. Gelukkig had hij niks. Die paardrit heeft ons de dag nadien spierpijn aan onze rug en billen gekost. Die avond hebben we de winkeltjes afgeschuimd en zijn iets gaan drinken met twee jongens van de hostel. Genieten van onze laatste avond in Honduras....
Honduras was heel leuk maar het was tijd voor onze vijfde land, Guatemala. We zouden normaal met de rechtstreekse shuttle van de hostel naar Antigua gaan voor 20 dollar maar die was volzet. Dus moesten we maar weer de chickenbussen nemen. We hebben er twee uur langer overgedaan, want we hebben drie bussen moeten nemen en we hebben de grensdouane zelf moeten doen. Maar we hebben veel geld bespaard, 3 euro voor de hele rit, ja Guatemala is goedkoop. Dat was wel de minst drukke grens die we toen nu toe gedaan hebben. We hebben in een 20min beide douanes gedaan.
We zijn eerst naar Guatemala City gegaan met de bus. Het is de grootste stad van heel Centraal-Amerika. Iedereen vermijdt de hoofdstad omdat die gevaarlijk is, maar wij hadden geen keus, we moesten de bus daar nemen voor naar Antigua te gaan. Het is goed gegaan, want wij zorgen dat we de busreizen altijd overdag doen. We zijn rond 18u in Antigua aangekomen en hebben dadelijk een hostel gezocht gelijk altijd. Yellow house had plaats voor ons, voor 60 Quetzales = 4 euro per nacht per pers en ontbijt (fruit, pannekoeken en koffie) inbegrepen. Zei ik het al dat Guatemala goedkoop is.... We zijn snel iets gaan eten, we hebben ons verwend na zo´n lange dag met lekker Europees eten voor 7.5 euro, wat duur is voor Guatemala en hebben nadien effe het centrum verkend.
De dag nadien hebben we een rustdag genomen omdat we nog moe waren van de dag voordien. We hebben de ruines van de stad bezocht, we hebben de lokale markten afgelopen en de artisanale markten. Antigua is omgeven door vulkanen en er zijn al heel veel keren aardbevingen geweest. De mooie gebouwen (ook een koloniale stad) hebben er veel onder moeten lijden. Daarom zijn er nu veel ruines te bezichtingen. We hebben ene bezocht, een monnikenklooster. Het was een leuke dag. We hebben lokaal gegeten en gedronken voor 20 quetzales = 1.5 euro en het was nog lekker ook. ´s avonds hebben we een fastfood keten van Guatemala, Pollo Campero, geprobeerd. En natuurlijk was dat ook heerlijk We zijn vroeg gaan slapen want we hebben een excursie geboekt naar het vulkaan Pacaya.
Om 6u ´s morgens zijn ze ons komen ophalen en we hebben een uurtje gereden en zijn aangekomen in het laatste dorpje aan het vulkaan. We waren met 7 man en onze gids vertelde ons dat we altijd bij de groep moesten blijven want vroeger werden op de weg naar boven de toeristen overvallen. We hadden bescherming mee, een lokale man De weg naar boven was best zwaar, het ging steil omhoog en dat voor een anderhalf uur. We hadden ons dik aangekleed omdat ze zeiden dat het koud ging zijn. Dus we hebben goed gezweet. We zijn zo korbij mogelijk bij het vulkaan gewandeld en je kon al warmte uit de rotsen (of beter gezegd warme gekoolde lava) voelen. De gids had marsmellows bij en die hebben we mogen barbequen en lekker gesmolten mogen eten. We zijn zo´n half uurtje boven gebleven en nadien begon de afdaling, die was niet zo zwaar maar wel gladdig door de lavastenen, een aantal hebben dan ook de grond gevoeld. Na de terugrit zijn we ons gaan douchen en hebben we onze rugzak klaargemaakt want morgen gaan we verder. Vanavond gewoon chillen en gaan iets eten met Valeria, een Italiaanse vrouw die met ons het vulkaan heeft beklommen.
hallo iedereen, we waren dus in Esteli en hebben daar een rustige avond doorgebracht in het centrum en hebben lekker tv gekeken in onze kamer. We zijn de dag nadien vroeg opgestaan omdat we de bus naar de grens van Honduras moesten nemen. Tot de grens met de bus was zo,n anderhalf uur en eens aan de grens hebben we weer alle formulieren in orde gebracht voor Honduras binnen te gaan. Eens dat allemaal in orde was, wisten we totaal niet waar we naartoe gingen. Er was een koppel uit UKdie ons vroeg waar we naartoe gingen en we zeiden dat we het echt niet wisten. Ze bekeken ons wat raar omdat we geen plan hadden dus zijn we met hun op de bus gestapt. Daarna zijn er nog drie Brazilianen ingestapt die we eerder aan de grens hadden gezien. Ook zij vroegen waar we naartoe gingen. Ze zeiden dat zij naar de Bahia Eilanden van Honduras gingen en we hebben zomaar beslist om de drie Brazilianen te volgen. Dus geen plan en dan opeens een plan, we gaan naar het mooie eiland Roatan. We hebben wel de hele dag in de bus gezeten want we hebben de grens overgestoken in het Zuiden van Honduras en de eilanden zijn in het Noorden. We zijn van bus veranderd in de hoofdstad en vandaaruit een busrit van 7 uur gedaan tot La Ceiba, dat is nog het vasteland. Maar van daar kun je de boot nemen tot Roatan. Rond 22u zijn we in La Ceiba aangekomen, en hebben een hostel gezocht en zijn nog iets gaan drinken met de Brazilianen, Breno, Kadi en Cleo. Breno en Kadi zijn broers en Kadi en Cleo zijn man en vrouw.
De dag nadien hebben we de boot genomen tot Roatan, de ticket was best duur 28 dollar of 21 euro en de rit was ongeveer een uur. Het eiland is 50 km lang en 4 tot 2 km breed. We hebben ons snel een hostel uitgezocht aan het strand en zijn eerst iets gaan eten en daarna dadelijk naar het strand. Die dag hebben we gewoon gerelaxt aan het strand want we waren nog moe van de dag ervoor. 's avonds zijn we iets gaan drinken aan het strand. De bars waren wel leeg maar wij hebben er een leuke feestje van gemaakt. We hebben de avond afgesloten met een middernacht duik. De maan scheen dus het was niet pikdonker en het water was lekker lauw.
De dag nadien hebben we samen ontbijt gemaakt, Cleo en Kadi hadden een prive cabin met een keuken en hebben daar gekookt. Die dag hebben we ook gewoon geluierd aan het strand en genoten van het mooie weer en het prachtige blauwe water met lekkere cocktails in onze handen. Een lokale heeft ons aangesproken voor de volgende dag te gaan snorkelen met zijn boot. Iedereen is akkoord gegaan.
Op het eiland is het goedkoopste plaats ter wereld om je duikbrevet te halen maar wij hebben niet gedoken. We zijn wel de dag nadien met Captain Clay 's boot gaan snorkelen. Een jongen zwom voor ons en wij moesten hem volgen want de koralen waren best hoog. In het begin heb ik effe gepaniekeerd want we waren aan snorkelen en opeens was ik omgeven door koralen, ik moest echt drijven en niet met mijn benen bewegen om de koralen niet te raken. Maar eens we daaruit waren, waren we bij de Blue Channel, een van de prachtigste dingen die ik ooit gezien heb. Dus we waren zo diep en nog zag je het zand helemaal beneden en als je opzij keek, was er een heel lange en hoge muur van koralen dus het zand leek een tunnel en het water was blauw, daarom Blue Channel, gewoon prachtig. Nadien heeft de Captain ons naar de bekendste strand van Roatan gebracht, West Bay waar we de zonsondergang hebben gezien. Nadien hebben we avondeten gemaakt en zijn we gaan feesten omdat het onze laatste avond was en we moesten de dag nadien om 5u opstaan. Alleen hadden we het zo fijn, dat we die avond beslist hebben om nog 1 dag te blijven. Niemand wou van het eiland af.
De dag nadien hebben we ook gewoon relaxt op het strand. Die vier dagen op het eiland was een kleine vakantie in een grote vakantie. Het waren vier zalige dagen met goeie gezelschap, prachtige stranden en helderblauwe zee. Die avond zijn we niet gaan feesten want anders zouden we zeker beslist hebben dat we nog een dag langer gingen blijven. De dag nadien zijn we ook vroeg opgestaan en hebben we de boot teruggenomen tot het vasteland. Vandaaruit zijn de Brazilianen terug naar Nicaragua gegaan en wij hebben de bus genomen tot Copan, wat bekend staan voor de Copan Ruines. We zijn bijna weer de hele dag onderweg geweest, want dit keer zijn we van het noorden naar helemaal het westen gegaan. We hebben dus de helft van Honduras per bus gezien.
We waren de toeristische steden beu, dus hebben we ´s morgens de bus genomen naar Matagalpa, een stad gekend voor zijn koffie. We namen de bus in Leon en na een uurtje werden we weer gedropt in een 'middle of nowhere place' san Isidro want vandaaruit moesten we de bus nemen tot Matagalpa. gelukkig hebben we niet lang moeten wachten en na een busrit van een half uurtje en 0.75 cent kwamen we aan in Matagalpa. Veel is er niet te doen, de stad heeft zoals elke stad tot nu toe een park met de kerk, straatjes met winkeltjes en eettenten. Die namiddag en avond hebben we het centrum verkend, wat winkeltjes bekeken en lekker gegeten. In onze hotel hadden we een privekamer voor weinig geld en een tv. Die avond zijn we dan ook in het hotel gebleven en hebben een film gekeken.
Ik had in onze reisgids gelezen dat 15km van Matagalpa een afgelegen dorp ligt waar je een dag bij de lokalen kunt doorbrengen en logeren. We hebben dan ook de volgende dag een taxi tot San Ramon genomen en hebben ons aangemeld bij een organisatie UCA. Daar hebben ze voor ons een telefoontje gepleegd en na 10 min stond onze chauffeur klaar om ons te brengen naar La Reina. Er zijn 4 gemeenschappen en La Reina is er ene van. Het is een groot gebied waar 55 families wonen die in koffie, mais en bonen telen. Het gebied strekt zich tot in de hoge bergen en het is zeer afgelegen. Eens daar aangekomen, stond Elisa ons te wachten die ons eerst naar onze familie heeft gebracht. Daar gingen we eten en slapen. 'Onze' familie + kuikentjes en honden woonde in een kleine stenen huisje en wij mochten in een kamer de nacht doorbrengen voor 20 euro per pers met eten inbegrepen. Onze gids heeft ons de hele dag begeleid. eerst hebben we door hun hele gebied gewandeld en heeft zij de koffieplantages laten zien. Nadien hebben we mogen werken in de koffieplantage. We mochten de koffiebonen plukken en nadien hebben we de groene en de rode koffiebonen moeten sorteren. Namiddag hebben we nog een wandeling gedaan tot een mirador, hoog in de bergen waar je een mooi uitzicht had over heel het gebied. Na het avondeten was het al donker en veel was er buiten niet te doen, dus hebben we wat gelezen en met onze gastvrouw gesproken en zijn 'vroeg' (om 19u) gaan slapen. Om 3u werden we wakker geblaft door de honden. De mannen begonnen daar heel vroeg te werken in de koffieplantages, sommigen tot laat in de namiddag. ´s Morgens hebben we daar nog ontbeten en nadat we afscheid hadden genomen van 'onze familie' hebben we de bus teruggenomen naar Matagalpa.
In Matagalpa hebben we de bus genomen naar Estellí omdat vandaaruit de bussen naar de grens van Nicaragua naar Honduras vertrekken. Estellí is de laatste stad van Nicaragua die we bezoeken.
want om ´s avonds om 22u is de shuttle naar de luchthaven. We gaan op de luchthaven slapen dan besparen we een hostel en vroeg opstaan. Alhoewel slapen op de luchthaven??? De laatste dag hebben we genoten aan het mooie strand van Cancun. 
) Net voor we het centrum aankwamen, reden er nog drie mensen met een paard voor ons, en opeens vloog die man naar beneden. Gelukkig had hij niks. Die paardrit heeft ons de dag nadien spierpijn aan onze rug en billen gekost. Die avond hebben we de winkeltjes afgeschuimd en zijn iets gaan drinken met twee jongens van de hostel. Genieten van onze laatste avond in Honduras....
