Vandaag was het een korte wandeling: eerst door het golvend Famenne landschap en de tweede helft langs het rustgevend gekabbel van de Maas. We logeren deze nacht op een slaapzaal met 4 in de abdij van Leffe. Het is tot nu de primitiefste slaapplek maar het gezelschap valt wel mee, ook wandelaars. We zitten hier op loopafstand van Dinant en zijn ons daar wat gaan bevoorraden. Wat een toeristische drukte!
We hebben ook bezoek gehad van onze goede wandelvriend Berto. Elke dag keek hij uit naar de blog en postte een reactie. Helaas kunnen wij jullie reacties niet lezen op onze smartphone. Reageren doe je best met een email naar www.bloggen.be/naarcompostela of je stuurt ons een sms-je want wij zijn ook wel benieuwd naar jullie reacties.
Zonovergoten groeten van op een bankje in de abdijtuin van de nog altijd enthousiaste Paul en Lut
Met z'n zevenen aan tafel, de grote tafel bij de lieve gastvrouw Anne-Marie... En de zon die ons naar buiten lokt... Wat zijn wij geluksvogels. We wandelen door een stad die ontwaakt en Jan Fabre schittert op zijn schildpad boven op de citadel en de broekspijpen worden afgeritst...de GPS loodst ons feilloos door afwisselend landschap. In het dorpje Arbre nodigt een mevrouw die een kunstgalerijtje openhoudt ons in haar tuintje uit op de koffie...en we gaan slapen in een grote natuurstenen hoeve ook de kampplaats van een scoutsgroep.
Onze tocht is zo boeiend vooral door de mensen die we onderweg tegenkwamen.
Ideaal wandelweer: licht bewolkt, 16 graden.
Gezellig ontbijt met ons gastgezin en dan op weg ( de pelgrimsweg letterlijk volgend): door de stad Andenne en groene rand, een rustig eind langs de Maas, richting Marche-les-Dames, naar de (verlaten) abdij Notre Dame en toen moest de GPS het overnemen, maar die liet het afweten. We kunnen kaartlezen en bereikten ons vijfde slaapplaats. We mochten weer zoveel gastvrijheid en gezelligheid van de gastvrouw ervaren, samen met nog een franstalig pelgrimskoppel.
De weergoden waren ons weer heel goed gezind en we hebben weer een prachtige wandeldag gehad, genoten van de mooie landschappen, de ontluikende lente, de typische dorpjes, de mensen die we ontmoetten... En er was een hele speciale ontmoeting: toen we even een pauze namen in een bushokje, kwam de overbuur ons elk een flesje water brengen. Hij had ons Compostelavlagje aan onze rugzak gezien en wat water zouden we zeker kunnen gebruiken. We kregen er zowaar de krop van in de keel..
En we hebben zonet weer een geweldig gastvrije avond doorgebracht bij ons gastgezin.
Wolken, regen en wind waren voorspeld. De regen viel mee maar de wind joeg over de weidse akkers en de stevige natuurstenen huizen in de Condroz. Rugzak en baasje vormden al meer een geheel.
Keuze te over aan bedden en een warme douche in het logement bij de immer glimlachende zwarte mijnheer pastoor.
