Mijn eigen grenzen afmeten en verleggen, dat betekent ook dat ik mijzelf zal tegenkomen,

het zal voor mij ook een emotionele tocht worden, 

onverwerkt verdriet proberen definitief een plaats te geven.

Het zal de eerste keer zijn in mijn leven dat ik mijn 2 zonen (20 en 18 jaar) zolang zal moeten missen, 

ze zijn mijn alles, zoals ook mijn partner, die kan jammergenoeg niet mee wegens werkomstandigheden, maar ooit doen we dat nog eens samen..

Ook neem ik deel om mensen die het moeilijk hebben een hart onder de riem te steken, ik hoop zoveel mogelijk in te zamelen, alle beetjes helpen. De eerste aanvragen komen stilaan binnen..

Kent u ook mensen, gezinnen die het echt moeilijk hebben in onze stad? De ene tegenslag na de andere te verwerken kregen?

Spreek er ons gerust over aan, mail ons en wij gaan proberen om er samen iets aan te doen.

Ik weet het, de tocht zal zwaar worden, we helpen er elkaar wel door, het zal ons zeker lukken!

Groetjes,