Madrugada gezien, en ik beklaag het me niet dat ik daarom 's morgens met de trein naar Gent vertrokken ben om nog tickets te kopen. Niet veel zin om te bloggen eigenlijk ,dus dit wordt een kortje. Zaterdag was er een optreden op de markt van de Portables & de Kreuners,waar ik en een vriendin van me moesten flyeren. Beetje teleurgesteld in de Portables, sommige liedjes waren een beetje vals, maar misschien lag dat aan de beiaard. In de MaZ waren ze wel zeer goed daarentegen :) De Kreuners...welja, daar zwijg ik beter over. Het was wel ambiance, maar dat heb je ook bij "Heb je even voor mij" (Niet alleen ambiance, ook veel jongens die meisjes aanklampen met dat bepaalde zinnetje, mij onderandere ook. Het antwoord daarop was trouwens 'Neen'.) De volgende dag was het dan Vlaanderen Zingt, waar we ook weer ter plaatse waren om te flyeren. Toen we er toekwamen schaamde ik me eerlijk gezegd dood door daar rond te lopen. Er was 1 of andere accordeonist bezig en het was écht ... om de rillingen van te krijgen zeg maar. Gelukkig moesten we eerst nog naar Loes haar huisje om de flyers af te halen, hele miserie voor Isabel die een rugzak gevraagd had en het haar na 2 minuten al beklaagde...Ze had het gewicht ietsje onderschat. Na 3 uur en een half geflyerd te hebben, konden we beginnen aan de markt op te kuisen. Eén groot slagveld van krantjes! Blij dat wij enkel onze flyers moesten opruimen... Moeha, suckers.
Cactus was zalig! Het was hard zwoegen maar zeker de moeite waard! Niet alleen de optredens waren super maar we hebben heel wat nieuwe mensen leren kennen tijdens de opbouw & afbraak. De mannen hebben wel wat rekening gehouden met ons, de meesten toch. Sommige draaiden wel eens met hun ogen als we tegen vanalles botsten met onze herassen maar daar trekken wij ons niks van aan... Voor herhaling vatbaar! Zeker nu ik de "vaste helpster" ben van Nicolas & Kristof (die 2 zijn niet te doen samen!). Dan mag ik mee met de camionette vanalles verhuizen van het park naar de MaZ & terug. Handig als de rest in de stortregen loopt te sukkelen met herassen & nadars :) Ik mis heel die bende nu al, meer dan andere mensen die ik al jaren ken. Toch raar hoe een mens in minder dan 2 weken zo rap bevriend kan worden met mensen die ze nog nooit eerder gezien hebben. Net ontdekt dat je de tickets voor het optreden van Madrugada op de Gentse Feesten morgen in vvk moest kopen! EN het is mss hun laatste optreden in België !!! EN er zijn enkel nog tickeets te koop in de BILBO!!! HELP! Morgenochtend dus vroeg opstaan om de trein naar Gent te pakken om daar tickets te kopen in de bilbo :( (Wish me luck!)
Het moest er uiteindelijk toch eens van komen, Koala ging uit haar dak...(Koala=onze leerkracht biologie, ze ziet er uit als een koala met een bril en warrig haar, soms verzin ik er van die pluizige oortjes bij en dan is het natuurlijk onmogelijk om nog serieus te blijven...) Overlaatst vroeg er iemand of onze school niet bekend stond om zijn leerkrachten zonder gezag. Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik moet toegeven dat dat klopt. Zo goed als alle jonge leerkrachten op onze school (waar wij les van hebben) hebben geen controle over ons. Die van Frans is een vulkaan die op uitbarsten staat. Als het niet bij onze klas zal zijn, zal het bij een andere klas zijn, maar ze gáát uitbarsten, ben ik 100 % zeker van! Niet dat ik het wil, dat zeker niet. Maar ze is gewoon té braaf... Ze kan niet kwaad kijken, maar vanbinnen raast ze van woede, dat zie je gewoon. Achja, zolang ze zich niet wraakt op brave mij is het OK :)
Examens, komen snel dichterbij, paniek en geen paniek. Altijd mijn probleem geweest. Vroeger had ik er zelfs géén, in het eerste leerjaar heb ik zelf nog eens een blanco examen ingediend ('t is te zeggen, er stonden ventjes op getekend. Jaja, het "artistieke" zat er al van jongs af aan in ;)) Nu is het eerder "Damn! Nog 2 weken en we hebben examens! 'k Ga echt m'n beste moeten doen! Deze keer begin ik op tijd met leren, minstens 1 week op voorhand." Maar dat gebeurt nooit, of toch niet serieus. Dan zit ik daar, met m'n cursus voor m'n neus, naar de woorden te staren, gedachten ergens anders. Na 5 minuten al opgeven en dan de rest van de avond voor de pc spenderen. Tv komt er zelfs niet meer aan te pas, het interesseert me gewoonweg niet meer, behalve the simpsons dan (ook al maanden geleden). In april moest ik naar het CLB voor mijn "leerprobleem", die man is echt vreemd, he gives me the creeps! Het heeft geen enkel nut gehad, die ongemakkelijke bezoekjes... of ja, toch wel: ik heb 2 lessen L.O.gemist :) De laatste tijd vraag ik me meer en meer af wat er van mijn toekomst gaat worden. Soms verlang ik er teveel naar. Ik wil vooruit, maar tegelijkertijd ook weer niet. Eigenlijk is er maar 1 reden waarom ik vooruit wil, en véél redenen waarom ik liever van dag tot dag leef. Achja, genoeg over de toekomst, iets anders nu... Maak kennis met 1 van mijn ergste frustraties: rokers. Ik snáp ze gewoon niet. Je maakt jezelf (en anderen)gewoon kapot door zo'n stomme stinkstokken. Het doet me pijn als ik mensen zie die ik graag heb, die de longen uit hun lijf staan te hoesten. Maar je kunt ze het onmogelijk aan hun verstand brengen, dat weet ik nu ondertussen ook al. Veel rokers zeggen "Hoe meer ze er op zagen en klagen dat ik rook, hoe minder vlug ik ga stoppen." En dat versta ik, maar hoe moet je ze dan wél doen stoppen? Als die foto's op de pakjes sigaretten al niet werken, dan weet ik het ook niet meer. Vroeger is er ooit eens een reclame geweest waar een dokter van die vieze witte brei uit rokerslongen kneep, vanaf dat moment heb ik gezegd: "ik ga NOOIT roken." Tot nu toe is dat aardig gelukt, in heel mijn leven heb ik nog maar 2 trekjes genomen: eerste keer was toen ik misschien 8 jaar was, op café met de familie. M'n oom zat te roken en vroeg of ik ook eens wou proberen, ik zei nee maar heb het uiteindelijk toch gedaan omdat hij hem in m'n handen gestoken had. Heb de rest van de avond met die vieze smaak in m'n mond rondgelopen, hoeveel ik ook dronk, het ging maar niet weg. Tweede keer was in het boudewijnpark, was toen 13 ofzo. Er lag een pakje sigaretten op de tafel in de cafetaria, m'n broer had er een opgestoken en me er een trek van doen nemen, "Hoe vroeger je het doet, hoe viezer je het vindt. Dan ga je er niet meer van moeten weten later." En hij had gelijk.
Dromen is leuk, tot wanneer je beseft dat het maar een droom is. Gisteren droomde ik bvb dat onze leerkracht geschiedenis zei dat we met de hele klas gratis naar Pukkelpop gingen! Ben 's nachts nog half wakker gekomen en echt beginnen twijfelen of hij dat nu werkelijk gezegd had.
Laat die vakantie maar komen! Het wordt wellicht de drukste ooit. Niet alleen door de festivals/optredens, ook werken hoort erbij. Tijdens het Cactusfestival zijn mijn oudertjes voor 10 dagen (of langer) op reis naar Engeland, mijn plan is om tijdens die 10 dagen een schilderij te maken voor mijn moederlief (ze verjaarde wel in februari, maar ja, dan wordt het des te meer een verassing!). Daar komt nog bij dat mijn kamer helemaal gepimpt wordt, specifieker: de flyers gaan van de muren(definitief waarschijnlijk?), de muren worden geschilderd (in het rood), misschien een nieuw bed, de kleerkast vliegt de deur uit, ik krijg een werktafel, nieuwe gordijnen (want flashy groen en warm rood zou nogal vloeken vrees ik.) Ook heb ik me al vrijwillig aangeboden om te helpen verhuizen bij een vriendin van me uit Ronse, en ook met de opbouw en afbraak van het cactusfestival, + stand-by werken op het terrein. Oja, en Isabel haar kamer helpen schilderen. Maar afgezien dat het waarschijnlijk wel zwoegen wordt, zie ik het toch helemaal zitten. Heb zo het gevoel dat m'n leventje eindelijk wat op gang komt. Het project van Klein Verhaal valt ook goed mee, spijtig dat het zo'n vreemde uren zijn altijd, 20u 's avonds in de week. Soms nogal moeilijk te combineren met huiswerk. Zoals vanavond, er is een bijeenkomst en iedereen moet z'n lievelingsdessert meebrengen. Hans & co zorgen voor "heerlijke dessertwijn" (No thanks) en dan gaan ze lekker desserts uitwisselen. Ik laat voor véél dingen mijn huiswerk links liggen, maar voor zoiets nu toch ook weer niet. Alleen vind ik het wat jammer dat er niet meer mensen van mijn leeftijd en zo tussen zitten, want die volwassen tetteren maar met mekaar en je krijgt er geen speld tussen. Daar zit je dan, in een hoekje, rond te koekeloeren. Tot er opeens iemand medelijden krijgt en iets vraagt, dan val je uit de lucht en wil je antwoorden, maar natuurlijk begint er dan weer iemand anders tegen die persoon te praten, lap. En áls er dan es jongeren tussen zitten, zitten ze natuurlijk aan de andere kant van de tafel, typical! Anyhow, de meesten vallen wel goed mee(behalve de vreemde militair, volgens mij heeft die een soort van autisme ofzo...). Vind het wel stom dat we (Isabel en ik) op de foto bij de groep van de snurkers staan, we snurken niet eens! De hele fotoshoot verliep 'nogal' chaotisch, vandaar dat we op de verkeerde foto staan. Geen blogsel meer in mijn hoofd nu, enkel chatsel...
Top 10 van nummers waardoor ik deze week elke dag aan mijn mp3/pc gekluisterd zat: 1. Jason Wade - You Belong to Me 2. Dashboard Confessional - As Lovers Go [Ron Fair Remix] 3. Rich Prince - I'm on My Way (die drum, mmmm) 4. Tom Waits - Ice Cream Man 5. The Weepies - Riga Girls 6. Nick Cave & The Bad Seeds - People Ain't No Good 7. Self - Stay Home 8. Smash Mouth - All Star 9. Rufus Wainwright - Hallelujah 10. Saul Williams - Sunday Bloody Sunday
(Ja, de soundtracks van Shrek 1 & 2 zijn weer es bovengehaald...)
Eigenlijk zou een mens in zo'n weer buiten moeten zitten, maar daar heeft deze mens momenteel (nog) geen zin in. Waarschijnlijk is de grootste reden dat ik Madrugada gisteren gemist heb en het me zo erg beklaag !!! Ben op het laatste toevallig nog gratis binnen geraakt maar ze waren net met hun laatste nummer bezig en eigenlijk had ik het liever niet gezien want daardoor beklaag ik het me nóg meer...Heb wel een paar (slechte) foto's kunnen trekken... Hopelijk komen ze nog es naar Brugge voor zo'n laag prijsje want volgens mij zijn ze op weg naar de top. Anyhow: De grote vakantie begint stilletjesaan dichterbij te komen! Sweet 16 indeed. Ik mag dan wel zo goed als zero presents gehad hebben voor mijn belangrijkste verjaardag ooit, deze zomer overtreft waarschijnlijk alle mogelijk cadeaus! De enigste spelbreker zou zijn: een b- of c-attest. Maar aan de examens en rapporten denk ik liever niet... Vannacht weer zo'n onverklaarbare dromen gehad, over oude vrouwtjes die carjacken, de hele school die verkleed rondliep (leerkrachten onderandere in zorropakjes,...HAHA). De laatste tijd droom ik alleen maar bizarrigheden, niet dat ik er iets op tegen heb. Integendeel, ze zijn meestal vrij grappig. Eigenlijk zit ik al maanden met het idee om ze eens allemaal op te schrijven, maar natuurlijk komt het er nooit van. Er is zo 1 die ik never ever ga vergeten, hij ging over dat ik op een sleutel moest letten voor een reus die op reis ging. Dan denk je toch van "phuh, makkie"? Bleek alleszins niet zo simpel te zijn. De sleutel had ik aan een ketting rond mijn nek gehangen om hem zeker niet kwijt te raken. Alles ging goed tot hij plots op miraculeuze wijze van de ketting loskwam en in de wasbak viel. Ik probeerde hem nog te grijpen maar het wegspoelende water sleurde hem mee de dieperik in. Een tijd lang bleef ik roerloos naar het afvoerputje staren. Toen stond er opeens een konijn achter me die me, met zijn kopje scheef, aan zat te kijken. Terwijl ik me af vroeg wat het beest in onze badkamer deed zag ik dat het de sleutel in zijn pootje had (voor zover konijnen dingen in hun poten kunnen vasnemen). Heel behoedzaam liep ik naar het diertje toe, maar hij had mijn plannetje al door en had de sleutel nu in zijn grote oor vast (voor zover konijnen dingen met hun oren kunnen vastnemen). Ik maakte me klaar om me op het beest te storten maar nog voor ik de kans kreeg begon het konijn zijn oor rond te draaien(het is een speciaal konijn blijkbaar) waardoor de sleutel in een appelsien veranderde (aiai, Lucy in the sky with diamonds?) en de rest van de droom herinner ik me niet meer. Deze is dan ook wel van toen ik in het derde leerjaar zat of zo dusja, vandaar de kinderlijke figuurtjes: reuzen, konijntjes. Nu we er toch over bezig zijn:
Dromen in mijn wereld van papier kan stil verdwijnen ik ben hier alleen om rustig weg te kwijnen
een kleine zandkorrel in een onmetelijke woestijn
in een fractie van een seconde een speling van het lot valt alles waar je voor vocht door de dood kapot soms loop je aan de rand van dit ravijn en besef je pas goed dat elke dag de laatste kan zijn
