Zo nu zullen we ons 1ste verhaal eens vertellen. Dit werd mij regelmatig door mijn oma vertelt en zou door mijn eigen overgrootvader beleefd zijn.

In begin jaren 1900 zei een vriend tegen mijn overgrootvader dat er elke avond laat aan de kerk twee dames verschenen die volledig in het wit gekleed waren en een boek droegen. Mijn overgrootvader besloot om samen met 2 van zijn vrienden diezelfde avond nog naar daar te gaan om het met eigen ogen te zien. Zo gezegd en zo werd gedaan. Eens het laat en donker genoeg was trokken de 3 vrienden naar de kerk, ze gingen plat op hun buik liggen achter een laag muurtje. Tot 1 van de vrienden het niet meer echt zag zitten en voorstelde van weer naar huis te gaan aangezien er toch nog niets gebeurt was. Maar onbevreesd als mijn overgrootvader was wou die daar niets van weten en zei dat hij daar bleef liggen tot hij zelf iets gezien had of tot dat het morgen zou worden en er niets gebeurt zou zijn. Dus bleven ze toch maar allendrie ter plaatse. Na een tijdje wachten verschenen opeens inderdaad 2 dames gehuld in een lang wit kleed met een grote hoed op hun hoofd zodat je hun gelaat niet kon zien, in hun handen droegen ze inderdaad een boek dat open was. Ze zweefden een paar centimeter boven de grond en gingen niets uit de weg, ze zweefde gewoon door de struiken heen en verdwenen een beetje verder weer zo plots als ze gekomen waren. Enige jaren later heeft er nooit nog iemand iets van gezien.

Tot op de dag van vandaag heeft nog steeds niemand een verklaring voor wat er toen gebeurde, of met welke reden deze dames in die tijd daar ter plaatse verschenen.