Zo beval Amulius dat de pasgeboren tweeling in de Tiber moest worden gegooid. Maar de goden hadden beschikt dat juist op dat moment de Tiber buiten zijn oevers was getreden en traag stromende poelen vormde, zodat de hoofdstroom nergens te bereiken was. De dienaren van Amulius legden de tweeling in een rieten mandje en zette dit mandje in de rivier, in de hoop dat de babys zouden verdrinken. Het mandje waarin de tweeling lag dreef weg en toen het water uiteindelijk weer zakte spoelde het aan bij de Palatijnse heuvel. Nadat de twee babys wakker waren geworden begonnen zij verschrikkelijk te huilen van de honger. Een wolvin uit de omgeving, die haar dorst wilde lessen bij de rivier, hoorde het gehuil van de kinderen en ontfermde zich over hen en zoogde hen. Toen de opperherder van de koninklijke kudde, Faustulus genaamd, hen aantrof was de wolvin de kinderen zelfs aan het wassen door hen te likken. Hij nam de babys mee naar huis en gaf hen over aan de zorgen van zijn vrouw, Larentia, zodat zij hen groot kon brengen. Larentia noemde de kinderen Romulus en Remus en voedde hen op alsof het haar eigen kinderen waren. Zo groeide Romulus en Remus op tot sterke jongemannen. Ook zij beschermden, net als hun vader Faustulus, de kuddes van Amulius. Naast hun werk als herders vielen zij ook rovers aan en zij verdeelden de veroverde buit over de herders. Zo kregen zij steeds meer volgelingen. Tijdens het Lupercusfeest dat altijd op de Palatijnse heuvel werd gevierd legden enkele rovers, die woedend waren over het verlies van hun buit, zich in een hinderlaag. Romulus en Remus verzetten zich tegen hun belagers, maar de rovers wisten Remus gevangen te nemen en zij droegen hem over aan Amulius. Remus werd beschuldigd van het doen van invallen in het land van Numitor en dat hij daar met zijn broer en hun volgelingen op roof gingen. Dus werd Remus door Amulius uitgeleverd aan Numitor, zodat hij hem kon berechten. Faustulus had ondertussen aan Romulus verteld dat hij en zijn broer wel eens afstammelingen van de koning zouden kunnen zijn, omdat Faustulus wist dat er rond de tijd dat hij hen had gevonden op bevel van de koning een tweeling te vondeling was gelegd. Ook Numitor moest aan zijn kleinzoons denken toen hij hoorde dat de gevangene die voor hem stond nog een tweelingbroer had en zijn weinig slaafse houding zag. Numitor kwam tot de conclusie dat de gevangene en diens broer zijn kleinzoons waren. Romulus verzamelde een groep herders en samen met hen viel hij het paleis van Amulius aan. Remus kwam hem te hulp met een andere groep volgelingen, nadat Numitor hem had vrijgelaten. Zo werd Amulius door Romulus gedood en de tweeling hielp Numitor weer aan de macht. Nadat de macht in Alba Longa weer was overgedragen aan Numitor voelden Romulus en Remus de drang om zelf een stad te stichten op de plek waar zij te vondeling waren gelegd. Romulus begon aan de stad te bouwen op de Palatijnse heuvel en Remus begon te bouwen op de Aventijnse heuvel. Al spoedig ontstond er door hun heerszucht een ruzie. Wie zou er over de nieuwe stad mogen heersen? Omdat zij een tweeling waren kon er geen onderscheid worden gemaakt op grond van hun leeftijd. Ongeduldig wachtten zij af op een voorteken van de goden. Als eerste deed er zich een teken voor aan Remus: hij zag zes gieren aan komen vliegen. Maar toen dit net bekend was gemaakt zag Romulus twaalf gieren vliegen. Allebei werden zij door hun eigen volgelingen tot koning uitgeroepen. Remus vond dat hij koning moest worden omdat hij de vogels het eerst had gezien, Romulus vond dat de macht over de nieuwe stad aan hem toekwam omdat hij de meeste vogels had gezien. Er ontstond opnieuw een ruzie tussen de broers en om hem te plagen sprong Remus over Romulus muren. Romulus werd hierdoor zo woedend dat hij zijn broer doodde terwijl hij hem toeriep: zo zal het voortaan iedereen vergaan die over mijn muren springt! Door deze gebeurtenis kreeg Romulus alle macht in handen en sindsdien ontleent de stad haar naam aan hem.
Verklaring van de illustraties
Romulus en Remus worden bij de wolvin gevonden door Faustulus. Een schilderij van Peter Paul Rubens uit ongeveer 1615-1616. Het hangt nu in de Capitolijnse Musea te Rome.
Faustulus brengt de tweeling naar zijn vrouw. Een schilderij van Pietro da Cortona uit 1643. Het hangt nu in het Musée du Louvre in Parijs.
De Trojaanse oorlog vindt zijn begin eigenlijk al op de bruiloft van Peleus en Thetis. Alle goden waren voor hun bruiloftsfeest uitgenodigd, behalve Eris. Eris was de godin van de twist. Zij was woedend en gooide ongemerkt een gouden appel tussen de feestende goden. Op deze appel stond voor de mooiste. Zodra de appel ontdekt was ontstond er rumoer onder de goden en godinnen, want wie was nou de mooiste? Drie godinnen vonden dat zij recht hadden op de appel. Namelijk Minerva, Iuno en Venus. Zij vroegen Jupiter te beslissen wie de appel toekwam, maar Jupiter vreesde ruzie en wees Paris aan als scheidsrechter in de schoonheidswedstrijd. De godinnen probeerden Paris om te kopen door hem grote beloften te doen. Minerva bood hem succes in de strijd, Iuno stelde hem grote macht in het vooruitzicht en Venus beloofde hem de mooiste vrouw ter wereld. Paris koos zonder aarzelen voor Aphrodite. De vrouw die aan Paris was beloofd was Helena. Er was echter een probleem: Helena was al getrouwd met Menelaos, de koning van Sparta. Venus vond dit niet zon groot probleem en zij kwam haar belofte aan Paris na. Paris werd door zijn vader Priamus met een gezantschap naar Sparta gestuurd. Daar werd hij gastvrij ontvangen. Toen Menelaos plotseling naar Kreta moest voor de uitvaart van zijn grootvader greep Paris zijn kans. Hij voer met een deel van de schatten van Menelaos en met Helena, die door Venus een hevige verliefdheid voor hem had opgevat terug naar Troje. In Troje trouwde hij met Helena. Niet iedereen was daar even blij mee, want velen zagen in dat Paris door deze daad de stad veel onheil had berokkend. Menelaos was woedend en ging met Ulixes naar Troje om zijn vrouw en zijn bezittingen weer op te eisen, maar de Trojanen gaven niet toe. Omdat er meerdere koningen naar de hand van Helena hadden gedongen hadden zij op voorstel van Ulixes een eed gezworen. Deze eed hield in dat als de echtgenoot van Helena (het was toen nog niet bekend dat dat Menelaos zou worden) door haar in problemen zou geraken dat dan alle vorsten die mee hadden gedongen naar haar hand, hem te hulp moesten komen. Menelaos hield hen aan die eed en met behulp van zijn broer Agamemnon bracht hij een groot leger op de been. Met dit leger trok hij op tegen Troje.
Tien jaar lang werd de stad belegerd, maar de Grieken konden haar niet innemen. Uiteindelijk werd de strijd beslist door een list van Ulixes, de list van het houten paard. De Grieken bouwden een reusachtig houten paard, waar de dapperste Griekse helden in verstopt zaten (natuurlijk onder leiding van Ulixes) en zij deden net of zij de belegering hadden opgegeven. De Grieken waren met hun schepen naar het eiland Tenedos gevaren, waar zij wachtten op een signaal om terug te keren. Er was, naast de mannen in het houten paard, nog een Griek achtergelaten op het strand van Troje. Sinon was zijn naam. Hij maakte de Trojanen wijs dat hij daar was achtergelaten omdat hij ruzie had met Odysseus en dat de Grieken terug naar huis waren gevaren. Ook wist hij de Trojanen over te halen om het houten paard de stad binnen te halen. Hij zei de Trojanen dat het paard was achtergelaten als offer voor Minerva en dat de stad zou vallen wanneer zij het offer zouden vernietigen. Als zij het offer echter de stad binnen zouden halen zou Minverva de stad extra bescherming bieden. De Trojanen geloofden hem. Zij haalden zelfs een deel van hun stadsmuren neer om het paard, dat veel te groot was om door de stadspoort te kunnen, de stad in te kunnen trekken. Nadat het paard de stad in was gesleept gaf Sinon een lichtsignaal aan de andere Grieken. Zij kwamen snel weer terug naar Troje gevaren. Intussen was het donker geworden en alle Trojanen lagen, na tien jaar oorlog, eindelijk weer eens rustig te slapen. Ondertussen kwamen de Grieken die in het paard verstopt zaten hier ongemerkt uit tevoorschijn en begonnen een massale slachting onder de Trojanen. Even later arriveerden de rest van het Griekse leger en zo werd Troje ingenomen, verwoest en in brand gestoken. Enkelen Trojanen wisten de stad te ontvluchten. Onder hen bevond zich een lid van het Trojaanse koningshuis: Aeneas.
Verklaring van de illustraties
Het oordeel van Paris. Een schilderij van Noël-Nicolas Coypel uit 1728. Tegenwoordig hangt het in het Nationalmuseum Stockholm.
De Trojanen halen het paard de stad binnen. Een schilderij van Tiepolo uit 1773. Het hangt nu in de National Gallery in Londen.
Oorsprong
Ze is de dochter van Zeus ze komt uit het hooft van zeus daardoor is ze de (godin van de rede, voorzichtigheid en wijscheid)ze is ook de verdedigende god van de stad Athene. en de output een leger van de schedel van zijn vader - die had ingeslikt haar zwangere moeder (Hesiodus, Theogonie; Pindarus Olympische Spelen).. De plaats van zijn geboorte zou de meer Tritonis, Libië, vandaar zijn bijnaam Tritogénie. Het wordt ook vaak genoemd Pallas Athena (rituele bijnaam).
Ze verpersoonlijkt intelligentie in al zijn aspecten en beschermt fysieke activiteiten (spinnen, weven) evenals de kunsten en de literatuur. (Homer, Hymne, Ovidius, Fasti). Maar ze is ook de godin van de oorlog (Hesiodus, Theogony).
Beschermer van Athene, het is ook andere steden waar ze moest slapen (Sparta, Argos). In Troje werd ze zelfs aanbeden als een oude afgod, genaamd Palladion waarin werd gezegd dat, terwijl het zou blijven, de stad te overleven.
Athena koos om maagd te blijven, maar neemt Erechtheus die later een van de eerste koningen van Athene (Homerus, Ilias).
Attributen:
lans
helm
auspiciën (Homerus, Ilias)
Associated planten en dieren:
uil (symbool van inzicht)
olijf
Poseidon en Athena streden om de soevereiniteit over Athene en elk probeerde het beste cadeau om Attica te maken om deze macht (Herodotus, Geschiedenissen, Ovidius, Metamorphosen) verdienen. Arachne durfde te beweren dat het de godin van het weven kunst van Athena straft deze claim (Ovidius, Metamorphosen) overtroffen. Het Trojaanse paard Paris, zoon van koning Priamus, weigerde hem de prijs van de schoonheid, het ondersteunt de Achaeërs in de Trojaanse Oorlog (Homerus, Ilias) en wordt heftig gekant tegen Ares en Aphrodite, verdedigers van Troje (Homerus, Ilias) .
Het beschermt ook in het bijzonder een aantal helden, zoals Heracles en in het bijzonder Ulysses (Homerus, Ilias), die in wezen is de godin om rendement te behalen naar zijn vaderland, Ithaca (Homerus, Odyssee).
Het stelt de Athene hof van de Areopagus te oordelen over de misdaad van Orestes en alle toekomstige moorden (Aeschylus, De Eumeniden).
Zijn cultus wordt gevierd in veel steden, maar vooral in Athene, op de Akropolis zijn de jaarlijkse festivals Panathenaeïsche, die zich om de vier jaar de Grote Panathenaeïsche.
Romeinse equivalent: Minerva (mannen: de geest), die samen met Jupiter en Juno de Capitolijnse triade.
Hij is de zoon van Zeus en Hera (die beide, zo lijkt het, haatte!) Als Hephaestus, Hebe en Eileithyia. Het behoort dan ook tot de tweede generatie van de Olympische goden en een van de twaalf grote goden.
Van de archaïsche literatuur (Homerus) Ares is de god van de oorlog, of beter gezegd, woede krijger, die zich verheugt in het bloed en slachting (Homerus, Ilias). Dit is waarom het soms als moeder Eris, de godin van de Redetwist, het verklaren van zijn oorlogszuchtige stemming en rommelig, maar het is ook laf als hij lijdt, hij kreunde en vlucht als hij gewond is (Homerus, Ilias). Zeus, in dit geval, niet klagen veel ... (Homer, Ilias) Volgens de mythologen, hij is ook de personificatie van de storm. Buiten gevecht, het is allemaal dodelijke plaag aan stervelingen, bijvoorbeeld de pest (Sophocles, Oedipus the King)
Hij heeft bovenmenselijke afmetingen (zeven plethren, tweehonderd meter!) En vreselijke kreten.
Hij wordt voorgesteld met een pantser, en een helm en gewapend met schild, speer en zwaard. Hij vocht meestal te voet, maar kan ook worden gezien in een strijdwagen met paarden zwaarder wegen dan met onstuimige snelheid. Hij wordt vergezeld door demonen, die dienen als schildknapen, in het bijzonder haar twee kinderen, een tweeling had hij Aphrodite, Phobos en Deimos (de Terreur en de Terror) (Hesiodus, The Shield). Het wordt ook vergezeld door Eris (Discord, Querelle). De Grieken hield niet van veel Ares, in tegenstelling tot Romeinen vereerd Mars, de Latijnse equivalent. Geen stad was gewijd aan hem en er werd gezegd dat hij leefde in Thracië, wilde land met een ruwe klimaat van het noorden van Griekenland, waar zijn de vorst en stormen en doorkruist door krijgshaftige bevolking, was het Hier woonden de Amazones, vrouwen krijgers, zijn dochters (Apollonius van Rhodos, Argonautica). Op Thebe hij wordt aanbeden vooral omdat men dacht dat het de voorvader van de nakomelingen van Cadmus, de stichter van de stad. Wanneer men, om een offer te brengen, zou het water putten uit de "bron van Ares 'hij de draak gedood verdedigen deze bron (Euripides, Fenicische). Cadmus voor het doden van een slaaf moest Ares dienen voor acht jaar.
De meeste mythes met betrekking tot Ares zijn natuurlijk verhalen van veldslagen, maar God was niet altijd de top (Homerus, Ilias) en het lijkt erop dat de Grieken een zeker plezier in hem zegevierend nam tegen de wijsheid van Athena oa. Tijdens de Trojaanse oorlog, Ares het kamp van de Trojanen koos als Aphrodite, die hield van hem, en, tot tweemaal toe, onder de muren van Troje, Athena's interventie in een melee waarin Ares bevat leidt tot een gebrek aan laatste. Bovendien, tussen Athena en Ares strijd ongebruikelijk is: het is de eerste nederlaag van het viriele god van de oorlog, hoe hij is verslagen, in plaats daarvan, inderdaad, een nobele wapen is primitieve uitrusting (grote stenen) die uit zet van de actie (Homerus, Ilias). Terwijl hij jammerde en liggend in het stof, Aphrodite, vliegen naar de redding, getroffen door een wapen nog primitievere: een grote klap Athena (Homerus, Ilias).
Maar de lotgevallen van Ares zijn niet beperkt tot het gebied van de strijd. Bijvoorbeeld, verantwoordelijk voor de dood van Adonis jacht door Aloades (twee reusachtige zoon van Poseidon) zij omsluiten, op weg naar dertien maanden in een bronzen pot die uiteindelijk Hermes release (Homerus , Iliad).
Hij had vele liefdesaffaires, de meest bekende shows verenigd clandestien Aphrodite, het is waar dat ze was getrouwd met Hephaestus door Zeus, maar de smid god was lelijk en misvormd en Aphrodite werd verliefd Ares. Let hier het verschil tussen de Ilias en de Odyssee, de Ilias Hephaestus is de trotse echtgenoot van Aphrodite en Charis heeft weinig te maken met Ares, maar de bard in de Odyssee Demodocus rapporten een traditionele verhaal in rhapsodes in Ionië. Lorsqu'Héphaïstos leert van zijn tegenspoed zon, laat hij een nacht op de twee geliefden een draad die alleen in staat is te manoeuvreren en nodigde alle goden van de Olympus, die worden genomen om een grote gekke-show lachen. De tussenkomst van Poseidon, Hephaestus trekt het net en de twee geliefden vluchtten in verwarring, de ene naar de andere te Cyprus en Thracië ... (Homerus, Odyssee)
De banden met de dodelijke waren ook zeer talrijk en haar kinderen waren gewelddadige mannen die aangevallen reizigers en zich overgeeft aan elke vorm van wreedheid. Een van hen, Cycnos, viel de pelgrims naar Delphi. Het gebed van Apollo, Hercules grijpt en doodt Cycnos. Ares wil wreken zijn zoon, maar Athena buigt zijn speer en verwondde de god Heracles dij (Hesiodus, The Shield).
Tenslotte is de naam van Ares bevindt zich in de heuvel van de Areopagus in Athene, waar de misdaden beschouwd religieus. De legende zegt dat er ooit een bron aan de voet van deze heuvel een dag in de buurt is, zag Halirrhothios Ares, de zoon van Poseidon, proberen om het geweld te doen aan een van zijn dochters, Alcippe. Ares doodt Halirrhothios woede. Poseidon Ares wordt dan verschijnen voor een rechterlijke instantie van Olympiërs verzamelden zich op de heuvel (Euripides, Electra), maar deze voldoen aan de moordenaar.
Kenmerk:
dieren zijn gewijd aan Ares gier en de hond, maar het was een belediging voor de hond die het dier gekozen als Ares.
Romeinse Naam: maart
Poseidon
Naam mogelijk met de betekenis "meester, echtgenoot van de aarde." Overgeleverd door zijn wortel (pot: het idee van dominantie) naar het Griekse "despoten" meester, Latijns "potens" machtige meester.
Een van de Olympiërs, de oudste zoon van Cronus en Rhea. Swallowed bij de geboorte door zijn vader, en vervolgens gered door de sluwheid van zijn jongere broer, Zeus gedwongen Cronus aan zijn kinderen braken. Ontvangen deelde het rijk van de zeeën, meren en stromend water (Homerus, Ilias). Is gewapend met een drietand, beweegt op een wagen getrokken door paarden monsters mid-mid-slangen, heeft de macht om te schudden van de aarde, de rotsen van de kust, om bronnen ontspringen. Vaak omschreven als "temmer van paarden." (Homerus, Hymne aan Poseidon, Aristophanes Cavaliers)
Samengespannen met Hera en Athena te binden Zeus als straf moest de muren van Troje te bouwen voor Laomedon de koning, die hij weigerde de overeengekomen (Homerus, Ilias) te betalen. Poseidon nam de kant van de Achaeërs in de Trojaanse Oorlog, maar redde de Trojaanse Aeneas.
Concurreren met Athena voor de overheersing van Attica, bood hij het eerste paard (Vergilius, Georgica) of een zout veer, maar Athena gewonnen door het aanbieden van de olijfboom. Angry Poseidon overstroomde de vlakte van Eleusis. Geconfronteerd met nieuwe concurrentie Hera en Argolis nieuwe mislukking domineren: ondanks het opdrogen van de rivieren van het land. Echter, hij er in geslaagd zijn gezag over Korinthe. Echtgenoot van Amphitrite, een van de Nereïden had hij vele liefdesaffaires. Gewon de reus Antaeus, de cycloop Polyphemus, het gevleugelde paard Pegasus, de ram het Gulden Vlies. Was ook de echte vader van Theseus, de zoon van koning van Athene Egeïsche Zee.
Vereerd in de hele Griekse wereld, vooral in Sparta, Ionia, Corinth (Isthmian Spelen) bij Kaap Sounion en alle zeehavens. De Ouden offerde zijn stieren en paarden.
Romeinse naam: Neptunus
APHRODITE
verkorte versie
Dit is een geweldige godin die behoren tot het Midden-Oosten en het is deze zelfde godin (Eurynome) die zijn voortgekomen uit Chaos en dansten op de zee werd aanbeden in Syrië en Palestina onder de naam Ishtar of Astaroth. Het is zowel Moeder Aarde en universele moeder, de drie delen van de wereld zijn onderworpen aan de wet (Apuleius Metamorphoses en Euripides Hippolytus). Godin van de Liefde en Schoonheid, ze verleid (en verkeerde) elk mens als god. Met zijn zacht spottende glimlach was onweerstaanbaar godin verstoken geest nog wijzer ... (Homer, Homerische Hymns)
In de Ilias, zij is de dochter van Zeus en Dione, maar volgens een traditie oudste en meest voorkomende, is geboren uit de zee schuim (aphros) waar Cronos, zoon van Uranus (Hemel) en Gaia (de aarde), had zijn vader ontmand met een sikkel en de geslachtsdelen van Uranus gooide in de zee van bloed en schuim veren dan een vrouw (Aphrodite) op deze geboorte te herinneren is vaak voegt op zijn naam Anadyomene het epitheton ", die stijgt uit de zee." Ze werd geboren in de buurt van het eiland Kythira in een schelp en werd onmiddellijk vervoerd door de Zephyrs aan de kust van Cyprus (Hesiodus, Theogony). Daar werd ze verwelkomd door de Uren (= seizoenen), dat de zeilen weefde, een kroon hem ciselèrent geïmpregneerd met de geur van de geurige bloemen (Homerus, Hymne) en de plooien van haar jurk vastgebonden met een magische riem (Homerus, Ilias ) voor het rijden met de Onsterfelijken.
Godin van de liefde, Aphrodite heeft de bevoegdheid om alle goden liefde of passie te maken om te inspireren een levendige, drie godinnen alleen deze macht te ontsnappen: Athena, Artemis en Hestia. Zeus, die houdt als zijn dochter, Marie, maar Hephaestus, de smid god, lelijk en misvormd, om misschien een goede werknemer die zo goed werkt in zijn arsenalen te belonen, ondersteunen de kracht van zijn rijk. Maar Aphrodite had reeds haar hart aan Ares, de god van de oorlog, dus het bedriegt haar man met haar, maar helaas Helios (de zon) ontdekt de twee geliefden, die informeert Hephaestus wraak. De vereniging van Ares en Aphrodite werd geboren Eros, de god van amoureuze verlangen, zelfs als er een andere traditie zegt dat Eros op aarde verschenen was voor de geboorte van de Olympische goden.
De liefdes van de goden Aphrodite waren talrijk: de unie met Dionysus werd geboren Priapus, de ene met Poseidon Eryx. De godin had afgewezen de vorderingen van Hermes Hermes hielp Zeus het sturen van zijn adelaar stelen een sandaal Aphrodite en breng het aan Hermes om haar sandaal terug, Aphrodite had om zich te verenigen aan Hermes. Van deze vereniging was geboren hermafrodiet, die in staat van zowel mannelijke als vrouwelijke.
Ze is ook betrokken bij het verhaal van de Argonauten: Hera en Athena vroeg zich af hoe hun favoriete Jason kon het Gulden Vlies te winnen; dan zijn ze geraadpleegd Aphrodite die beloofde haar ondeugende zoon Eros aan de tovenares Medea (dochter van koning Aeetes die hield inspireren vlies) dat een plotselinge passie aan te moedigen Jason (Pindarus, Pythische) te helpen.
Aphrodite streeft daarom om geboren te worden in de harten van de goden, in het bijzonder van Zeus verlangen om zich te verenigen met stervelingen. Om te voorkomen dat het claimt dat het de oorzaak is van zijn avonturen, koning van de goden Aphrodite is de aanwezigheid van een mooie sterveling, zodat ze verliefd wordt, dit sterfelijke Anchises was (Homer, Hymn) die zijn koppels die worden gehouden op de berg Ida in de buurt Troy. Hun vakbond werd geboren Aeneas, de Trojaanse prins.
Niemand kan weerstaan aan de glimlach van Aphrodite, maar het is niet altijd gebruik maken van deze macht. Ze kan niet bevatten zichzelf of toe te wijzen en jaloezie woedt gemakkelijk, en neemt ze wreed arrogante mannen naar haar als Hippolytus (Euripides, Hippolytus), de zoon van Theseus en Antiope, de koningin van de Amazones, maar de fatale en universele macht losgelaten in het bijzonder op vrouwen: het wekt in het hart van Phaedra, de tweede vrouw van Theseus, een sterke passie voor de jonge man. Hippolyte met afgeslagen Phaedra beschuldigt Hippolytus te hebben geprobeerd te verkrachten; smeken Theseus in zijn woede met Poseidon, en stuurt een zeemonster dat de paarden van de wagen van Hippolytus beangstigt en veroorzaakt de dood van jonge man. Illustreert een ander slachtoffer: de tovenares Medea (Euripides, Medea).
De godin wordt ook ontketend door jaloezie tegen meisjes wier schoonheid is gelijk aan de hare, zodat ze nog steeds haar haat ongelukkige Psyche (Apuleius, Metamorphosen) met Eros werden verliefd en wil met haar trouwen.
Zelfde houding Myrrha, wiens moeder schepte te hebben bevallen van een meisje mooier dan de godin van de liefde die zij inspireert incestueuze liefde voor haar vader en het meisje wordt omgezet in een mirre boom; Deze boom geeft geboorte aan Adonis Aphrodite, nog steeds ontroerd door de schoonheid ervan zegt Persephone, maar het wil niet het kind, totdat Zeus (of volgens een andere overlevering Calliope) levert zijn arbitrage . Aphrodite verlaat nooit Adonis, die zij verliefd is (Ovidius, Metamorphosen), maar een noodlottige dag, toen hij werd aangevallen door een wild zwijn en stierf aan zijn verwondingen. Deze dood stort Aphrodite van de pijn en het verhoogt het bloed naar het hart zwarte bloemen, anemonen (Ovidius, Metamorphosen). Zoals, rennen om haar te redden, werd ze gebeten in de voet een doorn rozen (bloemen gewijd aan de godin), wit tot dan toe zijn geworden ... rozen. Elk jaar, vieringen bestendigen het geheugen van Adonis (Theocritus, Idyllen)
Zoon van Pasiphae, de vrouw van Minos, en een stier die door Poseidon aan Minos. (Vergilius, Aeneis) De Minotaurus is sterfelijk. Vanuit een vakbond tegen de natuur, de Minotaurus draagt het stigma van zijn geboorte. Minos, om het te verbergen voor de ogen van de wereld, gebouwd door Daedalus enorme paleis (ondergrondse?), Genaamd Labyrinth, van een dergelijke complicatie die niemand kon er zijn. (Virgil Aeneis) In dit paleis waren bracht jongeren die het trieste menselijke tol betaald door Athene, die eindigde verslonden door het monster.
Theseus, die Ariadne, halfzus van de Minotaurus heeft de beroemde draad die het Labyrint na het gevecht, uiteindelijk de Aarde te bevrijden van iemand die zo kwaad zal verlaten.
Het vertegenwoordigt de Minotaurus met het lichaam van een man gemonteerde kop van een stier, als om de schuld van zijn moeder Pasiphae herinneren. Echter, in tegenstelling tot gewone stieren, hij eet geen gras of hooi, maar menselijk vlees.
Met vriendelijke groeten verslag gever Ruben
Mythe Achilles
Oorspronkelijk afkomstig uit Phthia in Thessalië, zoon van de held Peleus en de Nereïde Thetis, hij regeerde over de Myrmidonen. Ardent en gevoelige aard, hij haat liegen. Hij zou liever sterven jong dan oud en glorieus en obscure (Racine, Iphigenia)
Bij de geboorte zijn moeder ondergedompeld in de Styx, de rivier van Hades, om onkwetsbaar. Alleen zijn hiel was er niet ondergedompeld. Hij werd opgevoed door de centaur Chiron en neemt deel aan de Trojaanse oorlog. Conflict is tegen Agamemnon en Achilles intrekt zijn tent. Maar de situatie wordt van cruciaal belang voor de Grieken, is zijn vriend Patroclus, Achilles gecoat wapens, hand combat, gedood door Hector. Achilles pijn. (Homerus, Ilias)
Gekleed in een nieuw harnas gesmeed door Hephaestus, gaat hij tevergeefs Hector. Zeus weegt dan het lot van de twee mannen is Achilles doodt Hector. Het verontwaardiging door het slepen van zijn lichaam achter zijn strijdwagen rond het graf van Patroclus. Maar die compassie voor de pijn van Priamus, maakt hij het lichaam van zijn zoon. (Homer, Ilias)
Enige tijd later, wordt Achilles gedood door Parijs op zijn beurt dat een pijl in de hiel bereikt. (Ovidius, Metamorphosen) Begraven met Patroclus Cape Sygée. Zijn graf werd een bedevaartsoord (Plutarchus, Leven van Alexander).
De Griekse en Romeinse Mythologie
Het Romeins model dacht op een andere manier over de goden dan de Grieken. Zou men een Griek naar Demeter vragen, dan zou hij vertellen over het bekende verhaal van haar verdriet over Persephone, die geschaakt was door Hades
Een oude Romein zou vertellen dat Ceres een officiële priester had, Flamen genoemd, die een junior was ten opzichte van Flamen van Jupiter, Mars en Quirinus , maar een senior ten opzichte van Flamen van Flora en Pomona . Ook zou hij vertellen dat Ceres samen met Liber en Libera de goden van de landbouw waren. Hij zou zelfs alle lagere goden een speciale functies geven, zoals Sarritor (de wieder), Messor (om te oogsten), Convertor (om te vervoeren), Conditor (voor de opslag) en Insitor (voor het zaaien) en tientallen meer. De rare Romeinse "mythologie" bestond dus niet uit verhalen over de goden, maar uit de schiking tussen de goden onderling, en tussen goden en mensen.
De normale godsdienst van de Romeinen werd later gewijzigd. Het weinige dat van de Romeinse mythologie bekend is werd later opgeschreven, door schrijvers die de oude tradities wilden behouden, zoals de geleerde Marcus Terentius Varro . Andere oude schrijvers, zoals de dichter Ovidius
werden sterk door de goden beïnvloed. In hun werken makten zij kennis met ale mythes uit het Griekse en Romeinse De Griekse Mythologie godsgeloof.
