Om te begrijpen waarom ik deze blog maak en waarover deze zal gaan moet ik eerst iets meer vertellen over mijzelf.
Laat ik beginnen met wat standaardvragen:
Geboortedatum: 23 januari 1999
hobby's? zingen, piano spelen, Singeleke koor, series en films kijken, muziek beluisteren, puzzelen, GUK
Studies? Ik studeer sociaal werk in Gent.
Dit zegt natuurlijk niets over wie ik echt ben.
Ik heb een paar lastige jaren achter de rug en zou graag mijn verhaal met jullie delen.
Dit verhaal verklaart waarom ik een blog wou maken.
Mijn getuigenis
Alles begon in januari 2017, ik zat toen in het 6e middelbaar.
Ik was heel erg moe, had hoofdpijn als ik van school kwam en voelde mij in het algemeen slecht. Het lukte niet meer om voor school te werken. Ik had een burn-out.
Voor mij was dit een ramp. Ik was altijd al een strever geweest, een perfectionnist met zeer goede punten. Ik studeerde graag en kon niet accepteren dat ik dit niet meer kon. Praten met anderen was heel moeilijk aangezien weinig mensen begrijpen wat het echt is. Zeker op de leeftijd van 18 jaar.
Uiteindelijk geraakte ik dankzij vele maatregelen door mijn 6e jaar.
september 2017
Ik besloot om Sociologie te gaan studeren aan de universiteit van Gent. Ik hoopte dat alles voorbij zou zijn en ik mij weer 100% zou kunnen geven voor mijn opleiding.
Maar zo werkt het dus niet... Je keert nooit terug naar hoe je ervoor was.
Vlak voor de lessen begonnen ging het slechter met mij. Ik lag hele dagen wenend in mijn bed zonder te weten waarom. Ik voelde mij verschrikkelijk en had geen energie meer om uit mijn bed te komen. Ik wou ook met niemand praten.
Uiteindelijk ging mijn papa met mij naar de dokter en deze stelde vast dat ik een lichte depressie had. Veel kon de dokter hier niet aan doen.
Ondanks mijn depressie begon ik aan mijn studies. Door de afwisseling van goede en slechte periodes was het heel moeilijk voor mij om te voorspellen of ik het zou kunnen of niet.
Niet enkel op school was het moeilijk... Thuis was het ook niet ideaal. Ik ging toen vaak bij mijn lief logeren en dit botste heel vaak met de plannen van mijn mama. We zeiden allebei heel kwetsende dingen tegen elkaar en ik voelde mij hier niet thuis. De enige persoon bij wie ik terecht kon en waarmee ik kon praten was mijn toenmalig lief. Ik wou zoveel mogelijk bij hem zijn om mij niet alleen te voelen waardoor ik constant heen en weer moest verhuizen.
Ook in de relatie was het moeilijk. Ik was heel erg in de war door alles wat in mijn hoofd speelde. Ik wist niet meer wat ik erger maakte in mijn hoofd en wat niet. Ik vroeg ook heel veel van hem. Vaak kon hij mij niet geven wat ik wou. Ik zat ook in mijn eigen wereld, ik had het heel moeilijk om met anderen rekening te houden. Ik wist alleen dat ik heel veel moeite deed voor hem, mijn best deed om hem gelukkig te maken en heel veel om hem gaf. Maar de discussies eindigden altijd met ik die niet kon stoppen met wenen en mij nog nooit zo ongelukkig had gevoeld. Meer dan eens liep ik naar de logeerkamer waar ik uren zat te wenen terwijl hij aan het gamen was.
april 2018
In april besefte ik dat ik niet meer kon wat ik vroeger kon en beter zou stoppen met mijn studies. Ik volgde al een aangepast traject waardoor ik er minstens 5 jaar over zou doen.Ik besliste om een tijdje te focussen op mijzelf en meer in te zetten op therapie. Mijn ex raadde ook aan om eens naar een andere dokter te gaan en medicatie te nemen aangezien hij vond dat mijn dokter te weinig deed.
Ik ging naar een bewegingscoach en een psycholoog. Deze besliste dat ik best meteen begon met medicatie aangezien ik in september graag weer naar school wou.
In deze periode zat ik dus nog meer bij mijn ex. Uiteindelijk begon ik antidepressiva te nemen eind juni.
juli 2018
In juli maakte mijn lief het uit met mij. Dit had een grote impact op mijn therapie. Het was alsof mijn hele wereld kapot ging. Ik had zo lang enkel nog geleefd voor hem. Het enige wat mij motiveerde om buiten te komen was naar hem gaan.
Bij nader inzien is dit één van de beste dingen ooit geweest voor mijn herstel.
Vanaf dan ben ik nog meer op mijzelf gaan focussen en wat ik graag doe.
Ik besefte hoeveel ik had opgegeven voor hem en hoe hard hij mijn leven bepaalde.
september 2018
In september begon ik aan de opleiding sociaal werk op Arteveldehogeschool. Dit gaf mij terug een doel in het leven.
Ik ontdekte dat dit echt mijn ding was.
Sindsdien gaat het dan ook veel beter met mij. Ik ben constant op zoek naar dingen om mijzelf bezig te houden.
Ik heb nog altijd slechte dagen maar deze zijn niets vergeleken met de slechte periodes die ik heb gehad.
Ik ween bijna niet meer.
vandaag
Sinds vorige week ben ik mijn medicatie aan het afbouwen en ik ga nu ook minder naar de psycholoog.
Ik voel dat ik er nog niet helemaal ben maar als ik kijk naar 2 jaar geleden dan sta ik nu veel positiever in het leven.
Het enige dat ik nog enorm mis is kunnen ontspannen en genieten. Het is eeuwen geleden sinds ik mij echt ontspannen en gelukkig heb gevoeld.
Dat is momenteel hetgeen ik nog wil kunnen bereiken: kunnen genieten en ontspannen.
Ook ben ik nog steeds heel erg moe, heb ik last van hoofdpijn en is concentreren nog steeds moeilijk.
Dit was zo een beetje de samenvatting van mijn leven de voorbije 2 jaar. Als je vragen hebt, stel maar!
De bedoeling van deze blog is dus om andere mensen met gelijkaardige problemen (stress, depressie, burn-out...), vooral jongeren, te kunnen helpen en inspireren door hoe ik het heb aangepakt. Ik weet dat dit vooral voor jongeren heel moeilijk is om over te praten. Zeker burn-out is iets dat men niet vaak serieus neemt bij jongeren.
Als je dus hiermee zit en niet goed weet wat je moet doen kan je bij mij terecht voor tips.
Mijn doel is dus eigenlijk om iedereen die deze blog leest een beetje gelukkiger te kunnen maken.
Ik ben ook heel erg geïnteresseerd in make-up, beauty, koken... Dus leuke receptjes, beauty aanraders enzovoort kan je hier ook verwachten!
Vele knuffels
Fien
ps niet al mijn posts zullen zo lang zijn, ik heb mij een beetje laten gaan
