 Er is niets voor te stellen mooier dan een vrouw die in het strijkend avondlicht een tuin in loopt, het waait, het blad van de kastanje gaat tekeer, ze zoekt naar bloemen, snoeiend, alles als weleer. Daar bukt ze, rustig buiten elke tijd, verbonden met haar wereld, ook de mijne. Ik zie het aan in dit moment en wens dat ondanks ons verstrijken het beklijft. Liefs Myriam
|