
Een verre ochtendhaan kraaide
het morgenkrieken begon toen
jij de kamerdeur dicht zwaaide
luisterend op je deemsterende
stappen keer ik me nog
even naar jouw plekje om.
je nog aanwezig aura, gekruid
met golven van vrouwelijkheid
wekte begerend mijn verlangen
het nazinderende te vangen.
Fata morgana in gesloten ogen,
zinnelijk af druk 't minnen
je warmte nog steeds voelbaar
tussen 't nachtelijk linnen.
Het spiegelt of je bent er nog
jouw geur nog intens aanwezig,
het genot van nog even, heel
even in je nawarmte te zweven
Liefs Myriam

29-05-2015 om 00:00
geschreven door chika 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|