Na een fantastische eerste week op school gaat het terug iets minder :(. Rotweekend achter de rug. Ging afspreken met een vriend. Hij mocht niet van thuis. Hij is toch weggegaan. Niet met mij.
Hoe meer ik iemand ga vertrouwen en hoe meer ik me aan iemand hecht, hoe meer die mensen de neiging hebben me pijn te doen. Kan ook zijn dat ik te veel verwacht. Maar toch vind ik het niet leuk. Mijn leven bestaat uit een aaneenschakeling van mensen die me enkel 'graag hebben' omdat ze iets van me nodig hebben. Er zijn maar heel weinig mensen die bevriend met me zijn om wie ik ben en wat ik doe. Van 2 mensen ben ik heel zeker. Op hen kan ik altijd rekenen en zij kunnen ook altijd op mij rekenen. Wij weten dat van mekaar. Dan is er nog een groepje waarvan ik dacht dat ze me graag hadden om wie ik ben, maar keer op keer slagen net zij er in om me pijn te doen of om me zo diep te ontgoochelen. Ik denk niet dat ze het zelf beseffen, nu beseft de persoon het wel. Gelukkig. Ik ben iemand die heel veel voor mijn vrienden over heeft, sommigen profiteren hier wel van. Jammer genoeg. Waarom moet alles toch zo ingewikkeld zijn?
xxx Just me (gewoon iemand die zijn hart eventjes kwijt wil aan iets die mij niet zal teleurstellen of mijn vertrouwen zal schenden).
Hier ben ik terug, het is al een tijdje geleden. Eerst en vooral: Ik ben geslaagd in mijn eerste jaar! Ik was zo blij de dag van de proclamatie (10 september). Ik had het eigenlijk helemaal niet verwacht, ben wel gedelibereerd voor 1 vak.
Ben ook een tijdje op reis geweest. Het was een zalige tijd. Het was echt super :). Bijna iedere dag mooi weer, uitstapjes gedaan, leuke mensen leren kennen...
Ondertussen is het nieuwe academiejaar terug gestart. 2de Bachelor al ondertussen. Ik heb een fantastisch uurrrooster, veel vrije namiddagen en de maandag moet ik zelfs niet naar school. Beter kan gewoon niet. Heb ook al een leuke eerste week erop zitten... Heb het gevoel dat het een super leuk jaar zal worden, met super leuke mensen om me heen.
Finally I've found him back. Na 4 jaar; heb ik hem terug gevonden... J. Chandolin 2004: een formidabel kamp, een om nooit te vergeten, prachtige mensen, .... Het was een bergkamp en tevens het eerste jaar dat ik last had van mijn knie. Ik met mijn stomme kop, ging een paar bergjes beklimmen met een knie waar ik om de haverklap doorzakte. Toch heeft er niemand mij veroordeeld. Iedereen had begrip voor mij. Er waren er zelfs een paar die mij bewonderden om wat ik in die 10 dagen gerealiseerd had... Tijdens de daguitstap ging het nog. Tweedaagse was al iets lastiger. Man wat heb ik toen afgezien. J. heeft me echt massas geholpen en gesteund, wat ben ik hem ongelooflijk dankbaar. Hij stond ook altijd met een luisterend oor klaar, als je het efjes moeilijk had... Ik denk niet dat hij weet wat hij voor mij betekend heeft en nog betekend. Hij is een van de weinige mensen die niet direct een oordeel over me klaar had, omdat ik ergens last van had. De jaren die volgden op Chandolin zou ik met nog heel veel onbegrip te maken krijgen. De enige mensen die na hem niet met een oordeel klaarstonden zijn mijn TEW-vrienden... (en natuurlijk ook mijn beste vrienden die ik overhoud van het middelbaar...)
Regelmatig denk ik nog eens terug aan die fijne tijd in Chandolin... J. THANKS FOR EVERYTHING YOU'VE DONE FOR ME!!!
Hoe heb ik hem nu terug gevonden? In de kine hadden ze het over facebook... heb me daar toen aangemeld, daar zat hij niet... Al mijn vrienden zitten op netlog, dus ook daar aangemeld en J. z'n naam ingetikt en guess what; gevonden...
Het is eigenlijk wel nostalgisch: ik heb hem leren kennen toen ik ongeveer 1 jaar last had van mijn knie en nu heb ik hem terug gevonden (weliswaar weet hij het niet... alhoewel op netlog kun je je recentste bezoekers zien !!) ongeveer 1 jaar nadat ik van alle miserie van die knie verlost ben (van mijn andere knie zwijgen we!)
Nu heb ik natuurlijk niet het lef om iets in z'n gastenboek te schrijven of om commentaar te geven op een van z'n foto's van Chandolin...
11 Augustus. 1 jaar 11 dagen geleden dat ik mijn grote operatie gehad heb aan mijn linkerknie... 1 jaar 11 dagen dat ik geen pijn meer gehad heb in mijn knieën. Sinds 11 augustus heb ik terug last van mijn rechterknie... Alles begint terug van voren af aan. Kine; 2 operaties; lots of kine... Maar dat 1 jaar 11 dagen zonder pijn kan niemand mij meer afpakken. Dat was echt een formidabele periode.
Ongeveer 4 jaar heb ik pijn gehad; iedere dag; sinds 31 juli 2007 was er een einde aan gekomen. Er reste enkel nog de kine van mijn laatste operatie. Maar veel pijn heb ik niet meer gehad; enkel nog de pijn van de mobilisaties, maar dat is normaal.
Mijn rechterknie gaat immens vlug achteruit, het is nu bijna 2 weken en de pijn die ik nu heb is dezelfde pijn die in mijn linkerknie na 1 à 2 jaar had... Ik hoop dat ik mijn eerste operatie kan uitstellen tot de lesvrije week en hopelijk tot de grote vakantie. Ik hoop dat het met kine zal overgaan, maar ik weet dat die kans uiterst klein is...
I had two wonderful days... Vrijdag en zaterdag... BBQ bij mij thuis met TEW-bende. Gewoonweg zalig... Beetje drinken, eten, wat bijkletsen, massas fun maken en lachen... De dag erna naar zee. Jammer van het slechte weer, maar toch nog eventjes in zee gezwommen... Ook dit was fantastisch. Wat zou je toch zonder vrienden moeten doen?
De warmste dag van het jaar... Veel te warm naar mijn gedacht... Te warm om iets te doen... Al die mensen aan de kust en ik moet blokken. Toch nog iets positiefs: De boeken van de Zieners van Robin Hobb zijn uitgelezen! Prachtig verhaal, nu nog de boeken van de Nar. Vervolg op de Zieners. Het verhaal van FitzChevalric Ziener. Prachtig. Een aanrader voor iedereen...
The love of my life! Als 19-jarige is het misschien wat vroeg om dit al over een jongen te zeggen, maar ik zie die jongen nl doodgraag. Ik heb dit nog nooit zo intens voor iemand gevoeld als voor hem. Toen ik 16 was, ben ik eens verliefd geweest, maar dat was helemaal anders. Dat was toen gewoon verliefd zijn, nu is het graag zien en dat gevoel is zo veel intenser dan verliefd zijn. Graag zien is echt onbeschrijfelijk wat het me je doet. Alleen hij weet het niet en dat wil ik zo houden ook. Ik wil mijn vriendschap met hem niet op het spel zetten, gewoon omdat ik wel een relatie met hem wil. Ik hoop dat het met tijd wel zal overgaan... Klein nadeel: mijn gevoelens worden enkel sterker. Man wat zie ik die jongen zo graag. Ik zou alles voor hem doen, dat meen ik. Voor al mijn vrienden heb ik trouwens veel over. De ene persoon zie ik doodgraag, van andere mensen weet ik niet tot in hoever ik ze kan vertrouwen. Soms is het leven zo gecompliceerd...
Vertrouwen... wie kan je dezer dagen nog vertrouwen? Zelf weet ik het niet zo goed meer. Vertrouw alleen jezelf zou ik zo zeggen. Zeg niets in vertrouwen tegen iemand, want dat vertrouwen zal vroeg of laat toch maar beschaamd worden. Het is wel spijtig dat ik zelfs de mensen die ik het liefste zie niet meer mag vertrouwen. (familie uitgezonderd natuurlijk, op m'n pa kan ik rekenen no matter what!) Vrienden die zeggen dat ze je vrienden zijn, ooit zullen ze je kwetsen. Ik had in vertrouwen iets gezegd tegen m'n beste vriendin over de jongen die ik zo graag zie. Woensdag heeft zij tegen iemand anders lopen opscheppen hoeveel zij wel al weet over die jongen en ze begon gewoon al die dingen te zeggen. Conclusie: vanaf nu zeg ik enkel nog maar onbenullige dingen tegen mensen! Dingen die iedereen mag weten, dan kan het geen kwaad als ze die rondbazuinen. Maar de dingen die ik af en toe zo nodig kwijt moet, zal ik niet vlug meer durven vertellen aan iemand. Vroeg of laat zal die persoon het toch voortvertellen. Soms moet je harde lessen trekken uit wat er allemaal in de wereld gebeurt. Dit is er eentje van: Als puntje bij paaltje komt, kun je enkel jezelf vertrouwen! Wat eigenlijk wel jammer is... Mijn vrienden die zo belangrijk zijn voor mij... Ze zullen er niets van merken. Misschien dat ze minder van me te weten zullen komen, maar ja; ik kan niet anders.
Dit is de eerste keer dat ik met een blog begin. Ik weet niet echt hoe ik eraan moet beginnen....
Ik ben nu 19 jaar en heb al veel meegemaakt voor mijn leeftijd. Maar hetgeen ik meegemaakt heb, behoort tot het verleden. Wat ik hier wil neerschrijven behoort tot de toekomst. Nauw ja, dat hangt er vanaf, morgen behoort hetgeen ik vandaag geschreven heb ook al weer tot het verleden. Het komt er gewoon op neer dat ik je niet zal lastig vallen met wat in m'n verder verleden is gebeurd. Dat zou maar wat te neerslachtig worden. Ik focus me volledig op de toekomst...
Die toekomst bestaat op korte termijn vooral uit herexamens. Ik heb er 4. Accountancy, wiskunde, bank-en financiewezen en bedrijfseconomie.
Mijn leven bestaat voornamelijk ook uit mijn vrienden. Zonder hen, zou ik niet verder kunnen. Vooral de vrienden die ik dit academiejaar leren kennen heb, hebben me een flink stuk vooruit geholpen. Zij hebben me terug het gevoel gegeven dat ik iets waard ben en dat ik iets voor hen beteken.
Blogje, ik kan niet beloven dat ik hier iedere dag iets zal neerschrijven; of zelfs regelmatig, ik ben niet goed in het bijhouden van dagboeken en zo. Er zullen trouwens ook niet veel mensen geïnteresseerd zijn in mijn dagelijkse bezigheden. Ik ben namelijk maar een gewone 19 jarige persoon, die weliswaar al iets meegemaakt heeft, maar verder niets bijzonders is. Nu zullen er wel mensen zijn die zullen zeggen dat ieder individu iets uniek is, maar om dit van je eigen te geloven dat is nog iets anders.
Blogje, ik zal je voor vandaag laten, misschien kom ik morgen terug, maar zoals reeds eerder gezegd ik kan je niets beloven.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
