Zo meteen vertrek ik naar een vriendin in Melle. De enige waar ik nu nog bij terecht kan, aangezien mijn Gentse leven zowat aan dingelen is. Blijkbaar heb ik het weer goed verprutst en zijn de vriendinnen waar ik anders zo op kan steunen het nogal beu. Ik vind het niet zo erg, maar het stomme is dat ik over twee weken naar dezelfde school moet als waar al die vriendinnen dus ook zitten. Mijn Nederlandse leven integendeel is top de laatste tijd! Ik moet me nergens druk om maken en kan gaan en staan waar ik wil. Vanavond is het het afscheidsfeest van mijn zus, ze vertrekt een jaar naar Mexico.. Ik ga ze zo hard missen, daarom heb ik niet zoveel zin in vanavond. Maar gisteren heeft een vriendin uit mijn Nederlandse leven beloofd dat we morgen schoenen gaan gaan shoppen, dat maakt me dan weer blij. Eigenlijk kan ik die vriendin geen vriendin noemen, het is nogal ingewikkeld maar soms vind ik dat zij eens naar mij mag stappen en niet ik altijd naar haar. Gisteren was het wel leuk, ze vroeg me of ik mee wou gaan wandelen met haar hond en we hebben het ontzettend leuk gehad, nu ja ik toch! Op die momenten voel ik me altijd zo intens gelukkig, met iemand op het prikkende gras zitten met uitkijk op het meer waar we zeilen, praten over niks speciaals en toch het gevoel hebben dat je je hart kan uitstorten. Super, voor die momenten leef ik.
Hey, ik dacht bij mezelf ik zal nog eens zo een bericht op mijn blog plaatsen, want ik begrijp de site nog niet helemaal xD
Gisteren avond had ik met een vriendin afgesproken elkaar vandaag aan het station te zien. Ik was vijf minuutjes te laat, en kreeg al een paar smsjes met 'Waar blijf je nu ?? ' Vreselijk gewoon! Ik kom net terug uit Nederland waar ik in alle rust en stilte een huisje heb, en toen ik terug thuis kwam moest ik even wennen aan de drukte van een stad. Nu ja, we spreken dus af aan het station, en stappen op de tram naar het centrum. Terwijl we daar wat rondlopen en kletsen, vertelt ze mij dat er straks een vriend langskomt ( ik zal die vriend B noemen ). Meteen ontplofte ik, ik kan B namelijk helemaal niet uitstaan en ik kon dus niet geloven dat ze straks zou zeggen, Es ( dat is mijn naam ) jij moet straks naar huis want B komt nog. Ongelooflijk !! Dus ben ik meteen naar de dichtsbijzijnde tramhalte gelopen met haar achter me aan, op weg naar huis. Ik was echt niet van plan me naar huis te laten sturen voor B! Vreemd genoeg stapte ze mee op de tram, en toen moest ik heel hard lachen, deels omdat ik heb echt zielig vond wat ze gedaan had en deels omdat wij altijd om die idiote redenen heel het centrum bijeen roepen, zo boos zijn we dan op elkaar! Toen we terug aan het station toekwamen, vroeg ik of ze nog mee iets wou drinken op een terrasje. Toen we dan daar zaten, begon ik erover dat ze de volgende dag naar Kroatië zou vertrekken, en ze zei: ' ik moet dan nog een kadootje kopen voor een vriend van mij, want hij stuurde me net een smsje dat hij een ring voor me gaat kopen. ' Opnieuw een ontploffing van Es, niet te geloven dat die meid van iedereen maar kadootjes krijgt alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Dus zei ik, 'oja krijg je weer een kadootje, das toch leuk he altijd kadootjes krijgen en nooit iets terug geven =) ' Toen werd ze dus nogal boos, want ze stelde haar recht en liep gewoon weg met de boodschap: 'ge zijt toch klaar me u drinken' Natuurlijk verwachtte ze van mij dat ik haar achterna zou rennen, maar aangezien ik daar veel te koppig voor ben liep ik recht de dichtsbijzijnde winkel binnen om een paar boodschappen te doen, en dan hup, recht naar mijn fiets waar ik nog een kwartier zonder resultaat heb ziten wachten. Gelukkig had ik net een pak koekjes gekocht.
Hallo allemaal! Dit is voor het eerst dat ik zoiets doe, in de hoop dat ik door al mijn gevoelens neerschrijf alles wat mezelf bezighoudt beter kan begrijpen, ik heb de nogal vervelende eigenschap alles ontzettend ingewikkeld te maken, en jammer genoeg komen er ook meestal problemen van. Gelukkig heb ik een aantal goede vriendinnen waar ik op kan steunen, maar als ik weer eens in "crisis" (zo noem ik periodes van gevoelens van minderwaardigheid etc. ) zit, zet ik hen hierdoor meestal onder grote druk omdat ze niet weten hoe ze er mee moeten omgaan.
Ik hoop dat jullie het een beetje leuk gaan vinden om al mijn hersenspinsels te lezen =)
