13/12/12

Zoals belooft, een berichtje :)

Vandaag leren voor biologie. Geen idee waarom maar ik voel mij echt down. Levenloos. Zonder energie. En hoofdpijn. Misschien moe? Geen idee...

Maar wat ik wel weet is dat ik dringend moet beginnen studeren... Ik heb echt geen zin. Wie wil er nu studeren als hij net heeft ontdekt dat zijn leven k*t is? Ik allesinds niet. 

Sorry voor het korte berichtje. Misschien volgt er strakt nog eentje, maar dat is niet zeker. 

X

Me

hey

Ik weet het ik heb echt al eeuwen niet meer geschreven, maar ik beloof dat er verandering in komt. Vanaf nu zal ik elke dag iets schrijven hoe klein dan ook... Ik heb net een super mooi liedje ontdekt van Jonathan Clay heart on fire.. echt mooi ik ben er al eeuwen naar aan het luisteren... geen idee waarom ik elke keer ... zet... Het zijn examens nog maar 3 te gaan, vorige week ook al examens gehad... eigenlijk zou ik nu moeten leren... Maar ik heb echt geen zin... ok die puntjes worden echt irritant. Morgen heb ik Nederlands. Geen idee wat er is , maar ik ben zo down.

Oh ja ik moet je nog vertellen over papa

Ik heb hem al 3 maanden, bijna 4 niet gezien/ gesproken... Ik mis hem wel... Ik ga samen met papa in thereapie voor alles wat er al is gebeurd. Ik mis mijn zussen wel hoor als zij een volledige dag bij papa zijn. In de vakantie gaan ze de helft van de vakantie bij hem gaan, maar nog niet direct gelukkig. Als de rechtzaak is gedaan denkik. Ik wil wel bij papa gaan, maar ik heb zo een schrik. Dat alles opnieuw geb. Ik wil dat niet meer. Het is al de 2de keer dat er zo iets erg geb. is . Ik wil dat papa toegeeft dat hij een alcohol verslaving heeft. Tot zolang wil ik niet bij hem gaan. Ik wil dat hij er iets aan doet. Als ik nu gewoon terug bij hem ga dan zal het eerst weer goed gaan en dan begint het gewoon terug opnieuw. Ik wil niet dat mijn zussen alles zien/ horen wat ik wel heb gehoord/gezien. Als ik niets doe dan zal er niets veranderen. Papa moet zich laten helpen. Ook als heeft hij nu al 4 maanden niet gedronken, het zal wel weer terug komen. Een alcoholverslaving is niet zo maar iets. Het is geen verkoudheid die wel zal weggaan. Het is een ziekte die voor altijd bij je blijft. Maar om te zorgen dat zo iets niet weer geb. moet hij er iets aan doen. En dat zal alleen gebeuren wanneer ik blijf volhouden. Hoe erg ik het ook mis om bij hem te gaan. Ik zou dolgraag terug gaan, maar dan zal ik elke keer met de schrik lopen dat dit alles weer opnieuw zal gebeuren. Ik heb nog steeds dat verschrikkelijke beeld van toen ik klein was en papa ook zo erg had gedronken, en er was toen een vrouw bij. Ik weet alles nog. En het ergste van alles vindt ik nog dat papa mij verweet toen hij zat was, dat het mijn eigen schuld was dat ik dat heb gezien... Ik zie het nog zo scherp. Elke keer als ik er aan denk. Als ik niets doe dan zal het gewoon terug komen. En dan zal ik er niet zijn om er voor te zorgen dat mijn zussen dat niet moeten zien. En dan zien zij ook elke keer als zij er aan denken het beeld. Ik wil hun gewoon beschermen. Ik weet dat het niet mijn taak is... maar het kan niet anders, want mama kan daar niets aan veranderen. Naar mama zal papa toch niet luisteren. Dus dan doe ik het, voor mijn zussen... Ik weet dat niemand mij begrijpt en dat zal altijd zo zijn... 

x

Me 

 

Ik weet het, het is al een tijdje geleden dat ik hier heb geschreven, maar nu moet ik echt mijn verhaal kwijt. Pas op dit kan een lang bericht worden.

mama en papa zijn al sinds ik 7 ben uit elkaar.

Augustus 31:

We waren bij mama en zouden normaal gezien tegen half 8 bij papa gaan. We waren met mama nog achter  pitta gegaan, en hadden het daar opgegeten. Ik had naar papa gebeld dat we later gingen zijn en zei dat we tegen 8 uur bij hem zouden zijn? Hij zei dat we 5 min op voorhand moesten laten weten als  we vertrokken. Om 7 u 45 stuurde ik naar papa dat we vroeger klaar waren met eten en dat we gingen vertrekken.

Geen idee meer wat hij daar op antwoordde. Toen we bij papa aankwamen was hij er nog niet. Ik heb hem dan meerdere keren gebeld en 1 keer heeft hij opgenomen om te zeggen dat hij afkwam. Mama was 10 min gebleven, maar moest toen vertrekken. Aan de telefoon had ik al door dat papa had gedronken.

 20 later dan hij had gezegd kwam hij thuis. Papa riep dat we naar beneden moesten komen.  (we zaten op ons kamer) We gingen naar beneden en ik zag dat hij had gedronken.  Op een gegeven moment zeg mijn kleine zus tegen papa: ' je gaat liever gaan drinken dan naar u jongste dochter haar voorstelling te gaan kijken. ' ( Ze was die week op kamp geweest en die dag was er een voorstelling) Hij zei dat ze als 12 jarige al oud genoeg was, en nog van die zever. Toen verloor ik het. Ik was zo boos, hij was zo zat dat hij niet eens meer wist hoe oud mijn kleine zusje is.  ( ze is 10) Ik ben toen tegen hem beginnen roepen en heb tegen mijn zussen ( ik heb ook nog een tweelingzus) dat we naar boven gingen. Die avond is hij niet gestopt met drinken, maar bleef gewoon verder drinken.  Altijd als papa zat is dan wilt hij praten, op zich nog niet zo erg, maar als je moet wakker blijven omdat hij niet wilt dat je weggaat of dat je eerst iets moet zeggen. En dat je zo graag wilt gaan slapen omdat je moe bent maar gewoon niet mag. En dat ja tot 12 uur moet opblijven gewoon omdat hij wilt praten. Als hij terug zat was dan zorgde ik ervoor dat ik beneden was zodat mijn zussen konden slapen en er niet te veel last van hadden. Of als hij met mijn tweelingzus wou praten hem ompraten of iets zeggen zodat hij zou vergeten dat hij wou dat ze naar beneden kwam zodat ze kon slapen en er niet te veel last van had. Ik wou/wil mijn zussen beschermen. Dus zat ik altijd bij papa en luisterde naar alle dingen die hij zij. Ook als hij zat is dan begint hij met straffen. Laptop weg, geen zakgeld. Die avond was dat ook. Eerst vroeg hij of dat ik naar beneden wou komen. Ik ging maar naar beneden want ik had schrik dat hij anders naar boven zou komen. Hij was weer aan het vertellen, en hij heeft die avond zoveel gezegd dat ik niet alles meer weet, maar wat ik wel nog weet is dit.

 Papa vroeg aan mij of ik bang was van hem  en ik zei ja. Hij vroeg waarom en zei omdat ik schrik had dat er iets ging gebeuren. Ik zei ook dat ik nog altijd droom van die ene nacht toen we 8 jaar waren en we nog op het appartement woonden. Hij kon zich niet meer goed herinneren wat er toen was gebeurd dus vertelde ik het maar. Die avond toen je zoveel had gedronken en met een mes had gegooid. En dat er een vrouw was die we niet kenden. Wij sliepen en waren wakker geworden van het lawaai. De onderbuur was ook gekomen omdat er zoveel lawaai was. Op een gegeven moment werd papa opeens boos en begon de vrouw haar jas, schoenen en handtas naar buiten te gooien (op de gang) en sleurde de vrouw aan haar haren naar buiten. De vrouw was aan het gillen en wij waren aan het wenen. Dan mocht de vrouw terug binnen. Geen idee wat zijn gedachten deed veranderen.  Papa zei dat we naar ons kamer moesten gaan en terug moest gaan slapen. We lagen samen in ons bed (2 persoon's bed) en opeen hoorden we in papa zijn slaapkamer een soort gepiep. We waren bang en niemand durfde gaan kijken. Omdat het gepiep maar niet ophield ging ik gaan kijken en zag papa en die vrouw samen. Vrijend. Ik ben direct terug naar ons kamer gelopen. Papa kwam en stak zijn hoofd door de deur opening en zei dat er niets aan de hand was. Die avond zag ik dat beeld steeds voor mij. Nu nog altijd als ik er aan denk. En ik krijg dan tranen in mijn ogen. Dat vertelde ik hem. Hij zei dat het de bedoeling was dat wij sliepen. Nu deed hij alsof het onze schuld was dat we waren wakker geworden van het lawaai. En dat het onze schuld was dat we het allemaal gezien en gehoord hadden. En hij zei ook dat het normaal is dat 2 volwassen mensen het met elkaar doen. En toen zei ik : 'Maar het is toch niet normaal dat een kind van 8 dat ziet! '  Toen ben ik naar boven gegaan. 

Dan bleef het eventjes rustig, maar dan kwam hij op ons kamer. Hij zei dat ik geen zumba mocht doen. En dat mij tweelingzus geen tekenacademie mocht doen. We mochten elk maar 2 hobby's. Bij mijn tweelingzus was dat ballet en chiro en bij mij tekenacademie en chiro. Hij zei dat hij nu eens iets voor zichzelf wou doen. Toen ik beneden zat bij papa had mijn tweelingzus naar mama gebeld. Ze had verteld dat papa zat was. Mama vroeg of dat ze ons moest komen halen. Mijn tz ( = tweelingzus) en ik wouden wel maar ons kleine zus niet. Ze had het nog niet door dat het niet veilig was. Mama zei dat als er nog iets was dat we direct mochten bellen en als het moest zou ze ons komen halen. Papa had ook gezegd dat ons kleine zus niet meer bij ons ( tz en ik) mocht gaan. Ze moest op haar eigen kamer blijven. Ik had haar gezegd (als papa naar beneden was) dat ze altijd mocht komen als er iets was. Om 10 u 30 wou papa nog met mijn tz praten en tot 12 uur heeft ze daar gezeten beneden. Dan was het rustig, niemand moest nog naar beneden gaan. 

Om 2 uur komt ons kleine zus totaal in paniek ( we waren al ingedommeld want wouden toch een beetje slapen en zo ging de tijd sneller.) op ons kamer en zei dat het stonk op haar kamer en dat ze moeilijk kon ademen (ze heeft ademhalingsproblemen) Wij zeiden tegen haar dat ze op ons kamer moest blijven en dat wij gingen gaan kijken wat er aan de hand was. Op ons kamer stonk het ook. Toen we de deur van ons kamer naar ons kleine zus haar kamer open deden, zagen we alleen witte rook. We moesten de deur direct dicht doen omdat we niet konden ademen. We hebben een kledingstuk gepakt en zijn naar beneden gegaan en we hadden schrik dat het brandde. Ons kleine zus haar kamer hing vol met rook. Toen we de trap afgingen ( de bovenverdiepingen zijn open, zonder deuren, behalve van de badkamer en onze kamer)  zagen we overal rook en konden moeilijk ademen. Elk raam dat we tegen kwamen deden we open zodat de rook kon weggaan. 

Stom om te doen natuurlijk want als het brandde dan gaven we het nog zuurstof bij. Maar toen was ik zo in paniek en wou gewoon de rook weg. Toen we beneden waren ( de trap naar de bovenverdieping is wel afgesloten met een deur, maar die was toe) was er bijna geen rook maar wel een enorme stank. We gingen naar de keuken en zagen daar allemaal zwarte vlekjes op de muur. Toen keken we in de living en zagen de deur open staan en papa lag op de grond te slapen en lag bijna naast de deur. We gingen naar boven en direct belden we mama. Ze kwam zo snel als ze kon en binnen de 10 min was ze er. We pakten onze knuffels en jassen en schoenen en gingen naar buiten. Papa had niet eens door dat we naar buiten gingen. De deur heb ik op een kier gezet en zijn naar mama gerend. Mama rook direct de stank van de rook en we zijn naar huis gereden. We stonken alle 3 naar de rook. Onze kleine zus heeft haar puffer moeten nemen omdat ze moeilijkheden had met ademhalen. We hebben onze kleren direct uitgedaan. Omdat mijn haar zo hard stonk heeft mama mijn haar gewassen en hebben we ons wat gewassen aan de lavabo.  Mama gaf ons verse pyjama's en we gingen naar bed. Omdat ik zo moe was ben ik bijna direct in slaap gevallen. 

Zo dat was het mijn verhaal. Ik ben zo blij dat ik het heb kunnen vertellen. Mama heeft er een rechtzaak van gemaakt zodat het geen week week regeling meer is. Ik ben echt blij dat ze dat heeft gedaan. Het was al de zoveelste keer dat papa had gedronken als wij er waren. Nu 3 maand later is er nog altijd niets beslist maar zijn we wel al gehoord bij de jeugdrechter en zijn er al een paar zittingen geweest. Mijn zussen gaan nu al terug bij papa maar gewoon voor een paar uurtjes de zaterdag. Ik niet. Ik wil nog niet. Er zijn nog zoveel dingen gebeurd die hier niet instaan. Ik kan het gewoon niet om nu al terug te gaan. Ik hoopte dat papa dat zou kunnen respecteren. Maar neen, in plaats daarvan stuurt hij mij berichtjes die doen lijken alsof het allemaal mijn schuld is. En dan de mail die hij naar mama heeft gestuurd, hij zegt daarin dat hij ons niet meer wilt en dat we bij mama mogen blijven. Dan wilt hij toch dat we bij hem komen, en zegt hij dat hij van mij houd of dat ik nu boos ben of niet. En nu heeft hij tegen mijn zussen gezegd dat ze tegen mij moesten zeggen dat ik voor 5 december moet kiezen. Alles of niets. Nu zet hij mij  onder druk. Hij verwisseld zo veel van gedachten. Binnen 2 weken komt de zaak voor en dan wordt beslist hoe de regeling nu is. En ik mag kiezen van mama wanneer ik terug bij papa wil en ze zegt dat ik het op mijn eigen tempo mag opbouwen. Ik ben zo blij dat ik zo een super leuke mama heb die ons overal in steunt! IK HOU ZOVEEL VAN HAAR!!!!! 

x 

Me 

 

Mijn dagboek, een splinter nieuw dagboek. Van mij. De persoon aan wie ik alles kan zeggen. Niet dat ik je een naam ga geven zoals Anne Frank deed. Neen, jij bent gewoon mijn dagboek. Ik weet niet hoelang ik het zal volhouden, want schrijven is niet 1 van mijn favoriete bezigheden. Maar ik doe mijn best. Misschien zal het ook gemakkelijker gaan na een tijdje, als ik het gewoon ben. Ik wil zo graag alles vertellen, het tegen iemand kwijt kunnen, die niet oordeelt. Niet dat je zal antwoorden natuurlijk, maar het zal me deugt doen, eens alles kunnen vertellen zonder iets te moeten achterhouden omdat ik iemand niet wil kwetsen. De eerste pagina van mijn splinter nieuwe dagboek. 

x Me