Hoihoi allemaal,

Wij zijn van Kitchener naar St.Jacobs gereden. St.Jacobs is een plaatsje waar veel Mennonieten wonen. De Mennonieten leven (net als de Amish) nog op een erg traditionele wijze, bijv. geen elektriciteit, geen auto. Er is iedere donderdag en zaterdag een hele grote farmers market; per dag zo'n twintigduizend bezoekers. Vaak is er ook een veiling van paarden en handel in koeien en schapen.

Je mag daar ook op de parkeerplaats in je camper overnachten. Wij hebben een mooi plaatsje naast het Visitor Center gevonden.

Zaterdagochtend hoorden we al vroeg enig lawaai van het opbouwen van de markt. De parkeerplaats om ons heen liep al vroeg vol. Tegen 9 uur naar de overkant waar een groot gedeelte buiten is en een groot stuk overdekt is. Veel groente-fruit en ander eten. Veel eettentjes (Amerikanen en Canadezen kunnen niet zonder eettentjes). Veel 'kunst' en handwerk en braderie. Heel druk.

We kwamen op een gedeelte waar de paarden getoond werden. Later binnen was de veiling, met een veilingmeester die we kennen uit films, die een riedel afdraait, maar je weet niet wat hij zegt, alleen de uiteindelijke prijs wordt uitgesproken.

's-Middags naar de Antiques; een gebouw waarin een ieder z'n eigen winkeltje heeft met leuke uitgestalde waren.

In de namiddag de stoeltjes buitengezet. Regelmatig kwamen de paarden en koetsjes voorbij. We zijn de avond blijven staan en lekker buiten gezeten.

Dan wordt je zondagmorgen wakker en kijk naar buiten. Aan het andere eind van de parkeerplaats staat een restaurant. Gezien het aantal auto's werd dit restaurant gisteravond goed bezocht. Ook in Nederland geen vreemd beeld. Maar dat er op zondagmorgen al om 8 uur ook meer 20 auto's staan..... Tussen 8 en half 10 uur zijn er zeker 100 auto's de parkeerplaats opgereden en het blijft doorlopen. Allemaal hun ontbijt 'scoren'. Ook door de week zien we dit beeld bij andere eetgelegenheden. Een scoringskans voor de Nederlandse horeca?

Hoihoi allemaal, wij zijn vanaf de camping naar London gereden. We hebben een parkeerplaats op Walmart. Die avond stond ik vis te bakken in de camper toen er aangeklopt werd. Er stond een taxichauffeur,. Hij keek de camper eens in en vroeg of hij kon komen eten. Wij keken hem verbaasd aan toen we begrepen dat hij dacht dat we een eettentje waren. Gezegd dat ik alleen voor ons aan het koken was, ging hij weer met een dikke smile op zijn gezicht. 's-Avonds tegen 20.00 uur begon de REGEN met BLIKSEM en DONDER, een natuurgeweld van heb ik jou daar. De Walmartlichten vielen eerst uit, toen de lichten van de bedrijfjes er omheen. Wij hebben alleen maar zitten kijken, twee uur lang, toen werd het minder en rustiger. Via de radio hoorden we dat verderop richting Toronto ook een aantal kleine tornado's waren geweest. Het is toch zeer speciaal hier, want op de radio praten ze er nog dagen over na. De volgende dag met de bus naar downtown. Een plaats van 200.000 inwoners met een betrekkelijk klein centrum. De rivier die erdoor loopt heet wel the Thames, en er is een “Covent Garden”, en een St. Pauls Cathedral. In deze stad worden er ruim 100 jaar jaarlijks 1.000 bomen bijgeplant. Het heeft als nick-name: Forest City.

De volgende dag zijn we via Paris naar Cambridge gereden, leuke stadje met een aantal oude gebouwen, tig kerken en een aantal oorlogsmonumenten. Vandaar door naar het vroegere Berlin, het heet sinds 1914 Kitchener. Ook weer een klein centrum, de grote mall buiten de stad, en een heel mooi park, waar we lekker bij de eendjes en de zwanen en de ganzen geluncht hebben. In het voormalige Berlin houden ze al meer dan 100 jaar jaarlijks het Oktoberfest. In de stad vind je ook zo'n houtenboom (zie foto), die je meer in zuid-duitse plaatsen tegenkomt.

Je komt hier heel veel Europese plaatsnamen tegen, vooral Duitse. Toendertijd door de pioniers vernoemd ter herinnering aan hun plaats van herkomst..

Zondag van de Georgian Bay naar Lake Huron gereden, dwars door Zuid-Ontario Het is een groot landbouwgebied, met een fijnmazig raster van wegen. De helft blijkt dirt-roads (grindwegen) te zijn. Als je dan de Tomtom volgt, zit je zo in the middle of nowhere. Je kunt dus niet zonder een goede landkaart.

We zijn bij Goderich op een camping aan het Lake Huron gaan staan. Om even voor 4 uur 's-middags werd het erg donker en begon het te hagelen, hard te regen en te onweren. Met een 20 minuten was het over. Even later hoorden we op de plaatselijke radiozender dat er bijna uit het niets een tornado was ontstaan en dat die zware beschadigingen in de plaats Goderich had aangericht. De binnenstad is afgezet en een deel geheel geevacueerd. Er is een dode en zo'n 70 zwaar gewonden. Ook nu (maandag) is daar nog geen gas en elektriciteit. Onze camping ligt zo'n 8 km boven Goderich. Hierbij realiseer je je dat je weer geluk hebt gehad..

Voor foto's zie:

www.ontariostorms.com

De bijgevoegde foto's zijn van 's-avonds, waarvoor een thunderstorm werd voorspeld. Deze wolken trokken weer langs ons heen.

Hierna naar de kust van de Georgian Bay gereden. Volgens de kaart liggen er zo'n 10 badplaatsen op een rij en loopt de weg langs de kust. Het blijkt een lang lint te zijn van aan beide kanten dicht op elkaar gezette vakantiehuizen. Je mag alleen op privegebied parkeren of op een van de weinige parkeerplaatsjes voor zo'n 10 auto's. Voor onze kar (9,5 m.) dus geen plaats. Kortom daar geen water gezien.

In de laatste badplaats (Wasaga Beach) was een verwijzing naar een gemeentelijke parkeerplaats. Vandaar was het slechts een klein eindje lopen naar het strand. Daar bleek een Chevy Corvette-dag te zijn. Er stonden zo'n 300 te pronken. Helaas dat het begon hard te waaien en te regenen.

Hoihoi allemaal,

Vandaag wilden we een cruise gaan doen in het land van de 30.000 eilanden(jes) in de Georgian Bay. Dit is een onderdeel van Lake Huron, een van de 5 grote meren op de grens van USA en Canada. We stonden al met de neus in de goede richting, toen Clemens het idee kreeg toch een aantal kilometers (75) verder te rijden naar een Nationaal Park. Het is een eiland waar je met een watertaxi naartoe wordt gebracht.

Zo gezegd zo gedaan. In het Nationale Park Georgian Bay Island aangekomen hebben we 2 daytripper-kaartjes gekocht, waarmee we naar het eiland zouden worden gebracht. Daar konden we in de uren die we daar zouden doorbrengen twee aaneengesloten hikes kunnen lopen.. Dus de wandelschoenen aan, de lunch in de rugzak en op naar de boot. Om 11.00 vertrek, om 15.30 uur weer opgehaald.

Op de boot werd ons verteld dat er 's-morgens een beer gesignaleerd was op het eiland waar we gedropt zouden worden. De beren blijken namelijk van eilandje naar eilandje te zwemmen. We moesten tijdens de hike maar flink met elkaar praten. En dat terwijl de bearbell in de kar ligt. Er kwamen ook veel slangen voor (waaronder ratelslangen), werd ons verteld. Maar daar hoefden we niet bang voor te zijn, want de laatste mens die gebeten was door een slang daar op het eiland was in 1950 geweest... Dus als we er een zouden zien, gewoon een foto van maken en dan met een boog er omheen lopen.

Het eiland bestaat uit kale rotsen die door gletsjerijs zijn gladgeschuurd en daarop groeien dan weer diverse bomen en struiken. Dus up en down en soms wel hele steile gladde stenen. Dan ben ik weer blij dat mijne Clemens erbij is om mij naar beneden of omhoog te helpen. (Dit altijd met het ongeluk in Nieuw-Zeeland in ons achterhoofd). We hebben inderdaad de 2 trails gelopen waarbij je over afgesleten rotsen loopt door bossen en regelmatig uitzicht over water met daarin veel plezierjachten. In de bossen kom je alweer schitterende paddenstoelen tegen..

Alle “wilde” dieren die we gezien hebben hierbij op de foto. De enige “beer” die we gezien hebben was in de vorm van een pootafdruk.(de Ranger beaamde dat die inderdaad van een beer is). We hebben dan ook gedeeltes tijdens de hike sinterklaasliedjes (en dan aangepast in het amerikaans) etc. gezongen. De beer is daar waarschijnlijk zo van geschrokken dat hij wel uit de buurt wilde blijven. Op de boot hoorde we dat hij echt aan het dwalen was in de buurt van onze trail, dus we hebben weer geluk gehad.

We hadden fantastische weer, heerlijk gelopen en gerust. Een hele fijne dag gehad.

Hoihoi allemaal,

Alweer een aantal dagen verder, die we met mooi weer hebben doorgebracht in het Algonquin Provincial Park. Het is een Provincial Park geworden aan het eind van de 19e eeuw om kaalslag door ongeremde houtwinning in dit prachtige gebied te voorkomen. Door het park loopt een gewone weg, de highway 60. Vanaf deze weg is slechts een heel klein deel van het totale gebied te verkennen. Het oppervlak van het totale park is ongeveer 1/5-deel van Nederland.

Je moet een toegangspas kopen als je de weg wilt verlaten en gebruik maakt van de trails, wateren en campings die aan de Hwy 60 gelegen zijn. De weg is in totaal 56 km.lang. In dit park zijn veel meren, waarop druk wordt gekanood. We hebben er een aantal trails gelopen, aan het water koffie gedronken en geluncht en op een mooie kampeerplaats de nacht doorgebracht. Helaas geen wilde dieren gezien, alleen op een wandeling schoot er een slang de bosjes in, maar te snel voor een foto.

Op het Visitor Center het leven bekeken van de tijd dat hier de houthakkers woonden en het toerisme op kwam. Er is zelfs rond 1900 een spoorlijn aangelegd met maar liefst 8 stations. Natuurlijk ook hier in dit center de nodige opgezette dieren, maar ik kon de foto's niet zo goed krijgen dat het echt leek, dus we doen niet net alsof.... De moose (groot soort rendier) is hier met zwarte beren en wolven een betrekkelijk veel voorkomende diersoort. Op het Visitor Center hebben we een presentatie van een ranger bijgewoond over wat je moet doen als je een moose tegenkomt. Een moose is meestal niet gevaarlijk, zolang hij zich niet bedreigd voelt, er niet een jonge moose in de buurt is of bronstijd is. De moose is 's-nachts het meest bewegelijk. Je ziet langs de weg danook veel waarschuwingsborden in dergelijke gebieden en lange remsporen. Er werden foto's getoond wat je 's-nachts van een moose ziet in de koplampen van de auto. Omdat het beest zo groot is, zie je bij het plotselinge oversteken alleen een paar lange poten. Bij een aanrijding valt de moose dan bovenop de dak. Een foto werd getoond waarbij de auto bijna dwars doormidden was. Zo'n moose weegt ongeveer 1.200 kg. Je wilt dan wel wat rustiger rijden.

Een paar foto's van het park zijn bijgevoegd. Omdat er weinig ' bewegende' beelden bijzitten, een foto toegevoegd van een walkingstick (wandelende tak), die we een paar dagen geleden tegenkwamen.

Hoihoi allemaal,

Onze dagen in Ottawa waren warm en gezellig. Het begon al goed in de bus, weer een gezellige man in korte broek, die de tijd nam om de vragen te beantwoorden. Hij vertelde toen dat op maandag, woensdag en vrijdag alle senioren gratis mogen bussen. Hij keek ons aan en toen ik een gezicht met veel rimpels liet zien, moest hij lachen en vroeg waar we vandaan kwamen, The Netherlands vertelden we. Dat was zo zeldzaam dat hij ons 2 day-passes gratis gaf en ons heel veel plezier wenste.

Aangekomen in het centrum gelijk naar het Visitor-Center. Het nodige bij elkaar gezocht en ons laten voorlichten over de activiteiten. Een tour gereserveerd door het Parlement House. Daar we nog 1,5 uur moesten wachten, hebben we een wandeling rond de gebouwen gemaakt. Het is er echt mooi,. De tour door the House duurde een klein uur. Eerst dezelfde controle als op het vliegveld en toen kwam Tessa, onze gids. Tessa slist en spreekt ratelend engels. Hierdoor hebben we er weinig van kunnen verstaan. Gelukkig hadden we ons ingelezen, dus we wisten er al wat vanaf.

Deze avond was net een van de 3 avonden dat de Fortissimo (een taptoe) voor the House plaatsvond. Het 1,5 uur durende militaire spektakel werd opgevoerd door bands van totaal enkele honderden muzikanten en soldaten en een tiental kanonnen. Ook het carillon in de klokkentoren maakte er onderdeel vanuit. We stonden vlakbij de kanonnen. Als je er foto's van probeert te maken, kun je niet je vingers in je oren stoppen. Je hebt dan het gevoel dat je zelf ook de lucht in vliegt. En het kanon is sneller dan jij kunt knippen, maar zie het resultaat op de foto.

Een uur na de taptoe was er een lichtshow, die op the House werd geprojecteerd. De lichtshow Mosaika toont de geschiedenis van Canada en hoe de Canadezen Canada zien en voelen. Deze show wordt iedere avond gegeven in de maanden juli t/m september. 5 jaar geleden waren we er ook, maar toen in oktober. Dan is er weinig toerisme en dus ook weinig activiteiten. In de zomer is het dus wel een stuk gezelliger.

Zaterdag moesten we alweer vroeg in de stad zijn, want om 10.00 uur is de changing of the guard. Het is nog een ceremoniele activiteit, maar ze maken er toch weer een show van met een hoop muziek en zo'n 80 marcherende militairen.

We kwamen een Nederlands meisje tegen uit Helmond. Die had een half jaar in Quebec gestudeerd en had nu nog 2 weken om rond te reizen. Voor het eerst sinds 2 maanden weer een Nederlander tegengekomen.

De rest van de dag een route gelopen met aangrenzende toeristische attracties.

Hoihoi allemaal,

Wij hebben de afgelopen twee dagen in Montreal rondgelopen. Wij zijn hier 5 jaar geleden ook geweest, maar dat was nog in een vakantie van “snel-snel”, dus was er nog veel te zien.

Het is meer stad dan Quebec. Quebec heeft een compact centrum. Het centrum van Montreal ligt wat meer verspreid. De eerste dag hebben we de kern van Montreal lopend gedaan. De oude en nieuwe gebouwen staan door elkaar heen. Leuke oude pleinen en straten, met name in de buurt van de oude haven, met leuke terrassen. Maar een blok verder kantoortorens. Al met al hebben we toch heel wat afgelopen.

De tweede dag hebben we de dingen buiten het centrum bezocht en ons met de metro laten brengen (dagkaart $8). In een oudere buitenwijk zagen de trappen aan de buitenzijde (ipv trappenhuis binnenshuis). Dit hebben we in Quebec in meerdere plaatsen gezien.

Ze hebben hier prima openbaar vervoer. Weer zeer behulpzame, vriendelijke chauffeurs. Dat valt wel echt op hier. Er is er niet een chagerijnig. Ook de passagiers wachten gedisciplineerd in de rij op de bus (geholpen door lijnen op de grond).

We stonden een eind buiten de stad geparkeerd, waardoor we twee bussen moesten nemen om in centre-ville te komen. De eerste bus was een normale bushalte-dienst. De tweede bus een expressbus. Deze laatste heeft in de spits een (wisselende) busbaan. De baan is 'afgesnoept' van de rijweg, die de andere kant op rijdt. Je rijdt dus over de snelweg met de bus tegen het verkeer in, waarbij de busbaan alleen gescheiden is van het tegenovergestelde verkeer met pionnen. Daarmee heb je dus in beide spitsen wel een extra baan gecreeerd. De bussen rijden wel knetterhard over die banen. We zaten al te bedenken hoe we de klap zouden moeten opvangen als er een aanrijding zou komen. Binnen het half uur waren we met 2 bussen over een afstand van zeker 25 km in het hart van Montreal. En dat voor $ 2,80 (eur 2,10).

Er was 2 dagen regen voorspeld, maar we hebben erg goed weer gehad,. Een beetje te warm (ca 30 graden) met een hoge vochtigheidsgraad. De regen kwam in de avond en 's-nachts.

De foto's van de kerk en die van het interieur zijn de cathedraal van Montreal waar Celine Dion is getrouwd. Een leuke foto van kindjes, die voor een wandeling naar buiten gaan. Ze krijgen allemaal een hesje aan en gaan aan een koord, of in een grote bolderwagen.

Ons volgende doel is Ottawa, waar we rustig naar toe rijden.

Hoihoi allemaal,

Afgelopen vrijdag vertrokken uit Quebec. We waren van plan bij Trois-Rivieres te gaan staan, halverwege tussen Quebec-city en Montreal.. Bij Trois-Rivieres is ook een Sanctuaire, een bedevaartsoord. Wij kwamen aan om te parkeren, maar werden tegengehouden met de vraag hoelang we wilden blijven, dus wij met de vraag terug, hoezo? Normaal mag je 3 nachten blijven, maar in deze periode maximaal 9 dagen. Dit ivm de viering van Maria ten Hemelopneming op 15 augustus. Dit betekent dat er 9 dagen voorafgaand diverse aktiviteiten zijn.

Deze 'camping' is weer gratis staan met een donatie. Er is zelfs een dumpstation (een afvoer waar je de vuilwatertanks kunt legen). Er is daar ook drinkwater, dus we kunnen ook weer vers water innemen. En dat alles met zicht op de St.Lawrence rivier, die hier nog altijd zo'n kilometer breed is. Af en toe vaart er een grote oceaanstoren langs, op weg naar Montreal en Toronto en verder de Amerikaanse grote meren op. Hier in Trois-Rivieres vaart zo'n schip al 1.200 km (!) over deze rivier en dan nog zo'n 400 km naar bijv. Toronto...

Het bedevaartsoord herdenkt Maria. In 1888 heeft een Mariabeeld in bijzijn van 3 geestelijken de ogen opengedaan. Er is weer een grote kerk, diverse Mariakapellen, een kruisweg uitgebeeld door bronzen beelden. Wat ons wel opvalt, is dat de meeste bezoekers bestaan uit mensen van 60 jaar en ouder en daarvan 80% dames. Er zijn veel missen-rozenkransdiensten en een kaarsenprocessie iedere avond. Het wordt vij druk bezocht. Het jammere is dat het allemaal in het frans is. Het was ook in het engels maar er komen geen engelstalige mensen opaf, dus dat is afgeschaft.

Al met al toch weer leuk om mee te maken.

Morgen (maandag) gaan we door naar Montreal. In Montreal wordt naast het frans als hoofdtaal in de provincie Quebec, ook veel engels gesproken. Ik moet zeggen dat ons engels toch beter is. Als je de franstalige mensen een beetje kietelt, willen ze wel proberen engels te spreken, maar dat gaat zeer moeizaam, maar met een beetje humor kom je tot elkander.

Hoihoi allemaal,

Wij hebben 1,5 dag in Quebec rondgelopen. Het is een erg gezellige stad met veel mensen die muziek maken, kunstjes doen om zo een zakcentje bij te verdienen. Dit is wel voor de maanden juli en augustus. Er worden ook veel schilderijen te koop aangeboden door de makers zelf, je kunt ook jezelf laten tekenen of schilderen.

Het is een stad waar je een goede conditie moet hebben, het heeft een boven en een onderstad. Je kunt met een lift op en neer, maar de meeste mensen,en wij dus ook, lopen tig keer van boven naar beneden en weer terug, goed te merken aan je beenspieren. De stijging of daling, gaat door leuke gezellige straatjes, met leuke winkeltjes. Het was vrij druk, maar ook heel gezellig. Het is de enige stad in Noord-Amerika waar nog een volledige stadsmnuur omheen ligt.De Citadel ooit gebouwd om de stad te beschermen, maar de stad is sindsdien nooit aangevalen. Er is nu nog steeds een onderdeel van het leger in gehuisvest. L'Assemblee National is in feite het provinciehuis, zoals we dat ook in Nederland kennen. Een Canadese provincie kan over bepaalde zaken eigen wetten uitvaardigen, zoals in USA. Het provinciehuis lijkt hier ook meer op een state house zoals in de Amerikaanse hoofdsteden van de staten.

We zijn ook hier weer met de bus naar Downtown gegaan. Het openbare vervoer hier in Quebec is goed geregeld. In iedere bus zit een goed gehumeurde chauffeur in korte broek. Een had een bril op met gitaren. Als mensen de bus ingaan en zien dit zijn ze gelijk aan het lachen, waardoor ze ook vrolijk zijn.

Hoihoi Allemaal,

Gisteren zijn wij naar Sainte-Anne-de-Beaupre gereden. Dit is een groots bedevaartsoord van de Heilige Anna, de moeder van Maria. Het eerste wonder was ruim 350 jaar geleden, een kreupele man kon weer lopen, vissers in nood kwamen goed aan de wal na het bidden tot St.Anna. Er hangen krukken in de kerk van mensen die na een pelgrimstocht hier naartoe weer konden lopen. Het laatste offficieel toegekende wonder (dit moet door Rome toegekend worden) was in 2005, een dame met pancreaskanker, helemaal opgegeven, is genezen.

Er komen zo'n 1,5 miljoen pelgrims per jaar, er staat een grote kerk, met een onderkerk. Een aantal kapellen, een grote kruisweg met bronzen beelden. Een cyclorama van Jerusalem, een museum, een giftshop.Een ruimte met een priester waar je jezelf of voorwerpen kunt laten zegenen.

Aan de overkant van de weg is een groot park langs de St. Lawrence rivier, waar je mag staan met je camper. In rustige tijden mag je 4 dagen staan. Tijdens de viering van de Sainte Anne-dag, mag je 7 dagen gratis staan. Wij staan op dit moment met zo'n 50 campers.

De viering van St.Anna is 26 juli. Dan is er een hele week van activiteiten. Er komen dan zo'n 50.000 pelgrims.

Gisteravond kwam een meneer langs en deelde enveloppen uit. Deze is voor een eventuele donatie voor het gratis kamperen.

Je kunt je er rustig een hele dag vermaken, wat wij vandaag ook gedaan hebben. Morgen gaan naar Quebec-city.

Hoihoi allemaal,

We hebben de afgelopen dagen een aantal kerken onderweg kunnen bezichtigen en een bedevaartsoord van de heilige Anna. Hiervan ook een aantal foto's.

In New Brunswick is het door elkaar heen engels- en franstalig. We kwamen in een kerk waar we in gesprek kwamen met een mevrouw, die de kerk voor ons opende (was nl. op slot) en zij vertelde dat er in die plaats rond 1985 een scheiding tussen de engels- en franstaligen had plaatsgevonden,. Dat resulteerde in gescheiden scholen, ziekenhuizen etc. Het ging zover dat er ook mensen waren die vonden dat ze ieder een eigen kerkgebouw moesten hebben. Dus werd er toen een nieuwe kerk bijgezet, met als resultaat dat er nu in 2 kerken nog een handjevol mensen komt.

Niet alle kerken zijn open gedurende de dag, soms kunnen we iemand te pakken krijgen die de kerk dan voor ons opent.

Vandaag (29 juli) gaan we de grens over naar Quebec.

Hoihoi allemaal, alweer even geleden, omdat we heerlijk aan het rijden ziin, maar niet echt spectaculaire dingen zien of meemaken. We rijden langs de kust van New Brunswick, met meestal uitzicht op het water, en af en toe een plaatsje.

Het centrum van de iets grotere plaatsen beginnen, net als in Amerika, leegstand te vertonen, omdat ook hier the Mall de winkels uit downtown trekt. Erg jammer.

Het weer is wisselend, dan een dag 30 gr.C.dan weer 16 gr.C. Een beetje regen, maar ook zon; echt Hollands weer,. Je hoort ons niet klagen. Goed vol te houden.

Wat we ook nog niet hebben meegemaakt op eerdere reizen, is dat we al die tijd nog geen Nederlanders zijn tegengekomen. We waren van de week op een Information Center in Miramichi waar wij de eerste Nederlanders van dit jaar zijn.

Van het hoogseizoen, wat nu toch op zijn hoogtepunt zou moeten zijn, is tot nu toe nog niets te merken. Dus overal plaats genoeg.

We laten jullie een aantal voertuigen zien waar de mensen hier mee op vakantie gaan,

Hoihoi allemaal,

Op onze laatste dag op Prince Edward Island hebben we een rondje gereden aan de westkant. Na een natte en winderige nacht werd het droog en konden we op pad. Onze eerste foto was van een kerk die naast het museum stond wat wij wilden bezoeken. Het was het museum over het leven van de Acadie bevolking. Hun historie gaat terug naar rond 1700. Een video bekeken, samen met een zaaltje vol bejaarde dames en een heer, een uitstapje van het bejaardenhuis.

Bij Cap Egmont komen we langs het bottle-house, een huis en kapelletje gebouwd van flessen. Het is er erg druk, een leuke gift-shop erbij en zeer vriendelijke mensen. In de tuin van het bottle-house is de onderkant van de grootste boom op de property, die in december 2010 in een zware storm het loodje heeft gelegd. Meneer Bill Gallant heeft hem beschilderd.

Onderweg komen we een huis in aanbouw tegen, boardpapier en hout. De meeste huizen bestaan hieruit. Bij tornado's en orkanen vliegen er daarom ook zoveel de lucht in.

Dan duikt uit het niets een grote stenen kerk op, met een mooi kerkhof en pastorie. Het is de Our Lady of Mont-Carmel-church. Als we naar de kerk lopen, roept een meneer al van ver dat we van harte welkom zijn om “zijn” kerk te bezichtigen en foto's te maken, we kunnen ook een video bekijken. In 1889 heeft een 29-jarige pastoor zo gelobbied dat hij een grote stenen kerk heeft kunnen bouwen met behulp van zijn parochianen, zo'n 100 gezinnen waar de kerk voor bedoeld was.

Zo kom je toch iedere keer kleine verhaaltjes tegen die in de historie zitten van Canada.