Zondag van de Georgian Bay naar Lake Huron gereden, dwars door Zuid-Ontario Het is een groot landbouwgebied, met een fijnmazig raster van wegen. De helft blijkt dirt-roads (grindwegen) te zijn. Als je dan de Tomtom volgt, zit je zo in the middle of nowhere. Je kunt dus niet zonder een goede landkaart.

We zijn bij Goderich op een camping aan het Lake Huron gaan staan. Om even voor 4 uur 's-middags werd het erg donker en begon het te hagelen, hard te regen en te onweren. Met een 20 minuten was het over. Even later hoorden we op de plaatselijke radiozender dat er bijna uit het niets een tornado was ontstaan en dat die zware beschadigingen in de plaats Goderich had aangericht. De binnenstad is afgezet en een deel geheel geevacueerd. Er is een dode en zo'n 70 zwaar gewonden. Ook nu (maandag) is daar nog geen gas en elektriciteit. Onze camping ligt zo'n 8 km boven Goderich. Hierbij realiseer je je dat je weer geluk hebt gehad..

Voor foto's zie:

www.ontariostorms.com

De bijgevoegde foto's zijn van 's-avonds, waarvoor een thunderstorm werd voorspeld. Deze wolken trokken weer langs ons heen.

Hierna naar de kust van de Georgian Bay gereden. Volgens de kaart liggen er zo'n 10 badplaatsen op een rij en loopt de weg langs de kust. Het blijkt een lang lint te zijn van aan beide kanten dicht op elkaar gezette vakantiehuizen. Je mag alleen op privegebied parkeren of op een van de weinige parkeerplaatsjes voor zo'n 10 auto's. Voor onze kar (9,5 m.) dus geen plaats. Kortom daar geen water gezien.

In de laatste badplaats (Wasaga Beach) was een verwijzing naar een gemeentelijke parkeerplaats. Vandaar was het slechts een klein eindje lopen naar het strand. Daar bleek een Chevy Corvette-dag te zijn. Er stonden zo'n 300 te pronken. Helaas dat het begon hard te waaien en te regenen.

Hoihoi allemaal,

Vandaag wilden we een cruise gaan doen in het land van de 30.000 eilanden(jes) in de Georgian Bay. Dit is een onderdeel van Lake Huron, een van de 5 grote meren op de grens van USA en Canada. We stonden al met de neus in de goede richting, toen Clemens het idee kreeg toch een aantal kilometers (75) verder te rijden naar een Nationaal Park. Het is een eiland waar je met een watertaxi naartoe wordt gebracht.

Zo gezegd zo gedaan. In het Nationale Park Georgian Bay Island aangekomen hebben we 2 daytripper-kaartjes gekocht, waarmee we naar het eiland zouden worden gebracht. Daar konden we in de uren die we daar zouden doorbrengen twee aaneengesloten hikes kunnen lopen.. Dus de wandelschoenen aan, de lunch in de rugzak en op naar de boot. Om 11.00 vertrek, om 15.30 uur weer opgehaald.

Op de boot werd ons verteld dat er 's-morgens een beer gesignaleerd was op het eiland waar we gedropt zouden worden. De beren blijken namelijk van eilandje naar eilandje te zwemmen. We moesten tijdens de hike maar flink met elkaar praten. En dat terwijl de bearbell in de kar ligt. Er kwamen ook veel slangen voor (waaronder ratelslangen), werd ons verteld. Maar daar hoefden we niet bang voor te zijn, want de laatste mens die gebeten was door een slang daar op het eiland was in 1950 geweest... Dus als we er een zouden zien, gewoon een foto van maken en dan met een boog er omheen lopen.

Het eiland bestaat uit kale rotsen die door gletsjerijs zijn gladgeschuurd en daarop groeien dan weer diverse bomen en struiken. Dus up en down en soms wel hele steile gladde stenen. Dan ben ik weer blij dat mijne Clemens erbij is om mij naar beneden of omhoog te helpen. (Dit altijd met het ongeluk in Nieuw-Zeeland in ons achterhoofd). We hebben inderdaad de 2 trails gelopen waarbij je over afgesleten rotsen loopt door bossen en regelmatig uitzicht over water met daarin veel plezierjachten. In de bossen kom je alweer schitterende paddenstoelen tegen..

Alle “wilde” dieren die we gezien hebben hierbij op de foto. De enige “beer” die we gezien hebben was in de vorm van een pootafdruk.(de Ranger beaamde dat die inderdaad van een beer is). We hebben dan ook gedeeltes tijdens de hike sinterklaasliedjes (en dan aangepast in het amerikaans) etc. gezongen. De beer is daar waarschijnlijk zo van geschrokken dat hij wel uit de buurt wilde blijven. Op de boot hoorde we dat hij echt aan het dwalen was in de buurt van onze trail, dus we hebben weer geluk gehad.

We hadden fantastische weer, heerlijk gelopen en gerust. Een hele fijne dag gehad.

Hoihoi allemaal,

Alweer een aantal dagen verder, die we met mooi weer hebben doorgebracht in het Algonquin Provincial Park. Het is een Provincial Park geworden aan het eind van de 19e eeuw om kaalslag door ongeremde houtwinning in dit prachtige gebied te voorkomen. Door het park loopt een gewone weg, de highway 60. Vanaf deze weg is slechts een heel klein deel van het totale gebied te verkennen. Het oppervlak van het totale park is ongeveer 1/5-deel van Nederland.

Je moet een toegangspas kopen als je de weg wilt verlaten en gebruik maakt van de trails, wateren en campings die aan de Hwy 60 gelegen zijn. De weg is in totaal 56 km.lang. In dit park zijn veel meren, waarop druk wordt gekanood. We hebben er een aantal trails gelopen, aan het water koffie gedronken en geluncht en op een mooie kampeerplaats de nacht doorgebracht. Helaas geen wilde dieren gezien, alleen op een wandeling schoot er een slang de bosjes in, maar te snel voor een foto.

Op het Visitor Center het leven bekeken van de tijd dat hier de houthakkers woonden en het toerisme op kwam. Er is zelfs rond 1900 een spoorlijn aangelegd met maar liefst 8 stations. Natuurlijk ook hier in dit center de nodige opgezette dieren, maar ik kon de foto's niet zo goed krijgen dat het echt leek, dus we doen niet net alsof.... De moose (groot soort rendier) is hier met zwarte beren en wolven een betrekkelijk veel voorkomende diersoort. Op het Visitor Center hebben we een presentatie van een ranger bijgewoond over wat je moet doen als je een moose tegenkomt. Een moose is meestal niet gevaarlijk, zolang hij zich niet bedreigd voelt, er niet een jonge moose in de buurt is of bronstijd is. De moose is 's-nachts het meest bewegelijk. Je ziet langs de weg danook veel waarschuwingsborden in dergelijke gebieden en lange remsporen. Er werden foto's getoond wat je 's-nachts van een moose ziet in de koplampen van de auto. Omdat het beest zo groot is, zie je bij het plotselinge oversteken alleen een paar lange poten. Bij een aanrijding valt de moose dan bovenop de dak. Een foto werd getoond waarbij de auto bijna dwars doormidden was. Zo'n moose weegt ongeveer 1.200 kg. Je wilt dan wel wat rustiger rijden.

Een paar foto's van het park zijn bijgevoegd. Omdat er weinig ' bewegende' beelden bijzitten, een foto toegevoegd van een walkingstick (wandelende tak), die we een paar dagen geleden tegenkwamen.

Hoihoi allemaal,

Onze dagen in Ottawa waren warm en gezellig. Het begon al goed in de bus, weer een gezellige man in korte broek, die de tijd nam om de vragen te beantwoorden. Hij vertelde toen dat op maandag, woensdag en vrijdag alle senioren gratis mogen bussen. Hij keek ons aan en toen ik een gezicht met veel rimpels liet zien, moest hij lachen en vroeg waar we vandaan kwamen, The Netherlands vertelden we. Dat was zo zeldzaam dat hij ons 2 day-passes gratis gaf en ons heel veel plezier wenste.

Aangekomen in het centrum gelijk naar het Visitor-Center. Het nodige bij elkaar gezocht en ons laten voorlichten over de activiteiten. Een tour gereserveerd door het Parlement House. Daar we nog 1,5 uur moesten wachten, hebben we een wandeling rond de gebouwen gemaakt. Het is er echt mooi,. De tour door the House duurde een klein uur. Eerst dezelfde controle als op het vliegveld en toen kwam Tessa, onze gids. Tessa slist en spreekt ratelend engels. Hierdoor hebben we er weinig van kunnen verstaan. Gelukkig hadden we ons ingelezen, dus we wisten er al wat vanaf.

Deze avond was net een van de 3 avonden dat de Fortissimo (een taptoe) voor the House plaatsvond. Het 1,5 uur durende militaire spektakel werd opgevoerd door bands van totaal enkele honderden muzikanten en soldaten en een tiental kanonnen. Ook het carillon in de klokkentoren maakte er onderdeel vanuit. We stonden vlakbij de kanonnen. Als je er foto's van probeert te maken, kun je niet je vingers in je oren stoppen. Je hebt dan het gevoel dat je zelf ook de lucht in vliegt. En het kanon is sneller dan jij kunt knippen, maar zie het resultaat op de foto.

Een uur na de taptoe was er een lichtshow, die op the House werd geprojecteerd. De lichtshow Mosaika toont de geschiedenis van Canada en hoe de Canadezen Canada zien en voelen. Deze show wordt iedere avond gegeven in de maanden juli t/m september. 5 jaar geleden waren we er ook, maar toen in oktober. Dan is er weinig toerisme en dus ook weinig activiteiten. In de zomer is het dus wel een stuk gezelliger.

Zaterdag moesten we alweer vroeg in de stad zijn, want om 10.00 uur is de changing of the guard. Het is nog een ceremoniele activiteit, maar ze maken er toch weer een show van met een hoop muziek en zo'n 80 marcherende militairen.

We kwamen een Nederlands meisje tegen uit Helmond. Die had een half jaar in Quebec gestudeerd en had nu nog 2 weken om rond te reizen. Voor het eerst sinds 2 maanden weer een Nederlander tegengekomen.

De rest van de dag een route gelopen met aangrenzende toeristische attracties.

Hoihoi allemaal,

Wij hebben de afgelopen twee dagen in Montreal rondgelopen. Wij zijn hier 5 jaar geleden ook geweest, maar dat was nog in een vakantie van “snel-snel”, dus was er nog veel te zien.

Het is meer stad dan Quebec. Quebec heeft een compact centrum. Het centrum van Montreal ligt wat meer verspreid. De eerste dag hebben we de kern van Montreal lopend gedaan. De oude en nieuwe gebouwen staan door elkaar heen. Leuke oude pleinen en straten, met name in de buurt van de oude haven, met leuke terrassen. Maar een blok verder kantoortorens. Al met al hebben we toch heel wat afgelopen.

De tweede dag hebben we de dingen buiten het centrum bezocht en ons met de metro laten brengen (dagkaart $8). In een oudere buitenwijk zagen de trappen aan de buitenzijde (ipv trappenhuis binnenshuis). Dit hebben we in Quebec in meerdere plaatsen gezien.

Ze hebben hier prima openbaar vervoer. Weer zeer behulpzame, vriendelijke chauffeurs. Dat valt wel echt op hier. Er is er niet een chagerijnig. Ook de passagiers wachten gedisciplineerd in de rij op de bus (geholpen door lijnen op de grond).

We stonden een eind buiten de stad geparkeerd, waardoor we twee bussen moesten nemen om in centre-ville te komen. De eerste bus was een normale bushalte-dienst. De tweede bus een expressbus. Deze laatste heeft in de spits een (wisselende) busbaan. De baan is 'afgesnoept' van de rijweg, die de andere kant op rijdt. Je rijdt dus over de snelweg met de bus tegen het verkeer in, waarbij de busbaan alleen gescheiden is van het tegenovergestelde verkeer met pionnen. Daarmee heb je dus in beide spitsen wel een extra baan gecreeerd. De bussen rijden wel knetterhard over die banen. We zaten al te bedenken hoe we de klap zouden moeten opvangen als er een aanrijding zou komen. Binnen het half uur waren we met 2 bussen over een afstand van zeker 25 km in het hart van Montreal. En dat voor $ 2,80 (eur 2,10).

Er was 2 dagen regen voorspeld, maar we hebben erg goed weer gehad,. Een beetje te warm (ca 30 graden) met een hoge vochtigheidsgraad. De regen kwam in de avond en 's-nachts.

De foto's van de kerk en die van het interieur zijn de cathedraal van Montreal waar Celine Dion is getrouwd. Een leuke foto van kindjes, die voor een wandeling naar buiten gaan. Ze krijgen allemaal een hesje aan en gaan aan een koord, of in een grote bolderwagen.

Ons volgende doel is Ottawa, waar we rustig naar toe rijden.

Hoihoi allemaal,

Afgelopen vrijdag vertrokken uit Quebec. We waren van plan bij Trois-Rivieres te gaan staan, halverwege tussen Quebec-city en Montreal.. Bij Trois-Rivieres is ook een Sanctuaire, een bedevaartsoord. Wij kwamen aan om te parkeren, maar werden tegengehouden met de vraag hoelang we wilden blijven, dus wij met de vraag terug, hoezo? Normaal mag je 3 nachten blijven, maar in deze periode maximaal 9 dagen. Dit ivm de viering van Maria ten Hemelopneming op 15 augustus. Dit betekent dat er 9 dagen voorafgaand diverse aktiviteiten zijn.

Deze 'camping' is weer gratis staan met een donatie. Er is zelfs een dumpstation (een afvoer waar je de vuilwatertanks kunt legen). Er is daar ook drinkwater, dus we kunnen ook weer vers water innemen. En dat alles met zicht op de St.Lawrence rivier, die hier nog altijd zo'n kilometer breed is. Af en toe vaart er een grote oceaanstoren langs, op weg naar Montreal en Toronto en verder de Amerikaanse grote meren op. Hier in Trois-Rivieres vaart zo'n schip al 1.200 km (!) over deze rivier en dan nog zo'n 400 km naar bijv. Toronto...

Het bedevaartsoord herdenkt Maria. In 1888 heeft een Mariabeeld in bijzijn van 3 geestelijken de ogen opengedaan. Er is weer een grote kerk, diverse Mariakapellen, een kruisweg uitgebeeld door bronzen beelden. Wat ons wel opvalt, is dat de meeste bezoekers bestaan uit mensen van 60 jaar en ouder en daarvan 80% dames. Er zijn veel missen-rozenkransdiensten en een kaarsenprocessie iedere avond. Het wordt vij druk bezocht. Het jammere is dat het allemaal in het frans is. Het was ook in het engels maar er komen geen engelstalige mensen opaf, dus dat is afgeschaft.

Al met al toch weer leuk om mee te maken.

Morgen (maandag) gaan we door naar Montreal. In Montreal wordt naast het frans als hoofdtaal in de provincie Quebec, ook veel engels gesproken. Ik moet zeggen dat ons engels toch beter is. Als je de franstalige mensen een beetje kietelt, willen ze wel proberen engels te spreken, maar dat gaat zeer moeizaam, maar met een beetje humor kom je tot elkander.

Hoihoi allemaal,

Wij hebben 1,5 dag in Quebec rondgelopen. Het is een erg gezellige stad met veel mensen die muziek maken, kunstjes doen om zo een zakcentje bij te verdienen. Dit is wel voor de maanden juli en augustus. Er worden ook veel schilderijen te koop aangeboden door de makers zelf, je kunt ook jezelf laten tekenen of schilderen.

Het is een stad waar je een goede conditie moet hebben, het heeft een boven en een onderstad. Je kunt met een lift op en neer, maar de meeste mensen,en wij dus ook, lopen tig keer van boven naar beneden en weer terug, goed te merken aan je beenspieren. De stijging of daling, gaat door leuke gezellige straatjes, met leuke winkeltjes. Het was vrij druk, maar ook heel gezellig. Het is de enige stad in Noord-Amerika waar nog een volledige stadsmnuur omheen ligt.De Citadel ooit gebouwd om de stad te beschermen, maar de stad is sindsdien nooit aangevalen. Er is nu nog steeds een onderdeel van het leger in gehuisvest. L'Assemblee National is in feite het provinciehuis, zoals we dat ook in Nederland kennen. Een Canadese provincie kan over bepaalde zaken eigen wetten uitvaardigen, zoals in USA. Het provinciehuis lijkt hier ook meer op een state house zoals in de Amerikaanse hoofdsteden van de staten.

We zijn ook hier weer met de bus naar Downtown gegaan. Het openbare vervoer hier in Quebec is goed geregeld. In iedere bus zit een goed gehumeurde chauffeur in korte broek. Een had een bril op met gitaren. Als mensen de bus ingaan en zien dit zijn ze gelijk aan het lachen, waardoor ze ook vrolijk zijn.

Hoihoi Allemaal,

Gisteren zijn wij naar Sainte-Anne-de-Beaupre gereden. Dit is een groots bedevaartsoord van de Heilige Anna, de moeder van Maria. Het eerste wonder was ruim 350 jaar geleden, een kreupele man kon weer lopen, vissers in nood kwamen goed aan de wal na het bidden tot St.Anna. Er hangen krukken in de kerk van mensen die na een pelgrimstocht hier naartoe weer konden lopen. Het laatste offficieel toegekende wonder (dit moet door Rome toegekend worden) was in 2005, een dame met pancreaskanker, helemaal opgegeven, is genezen.

Er komen zo'n 1,5 miljoen pelgrims per jaar, er staat een grote kerk, met een onderkerk. Een aantal kapellen, een grote kruisweg met bronzen beelden. Een cyclorama van Jerusalem, een museum, een giftshop.Een ruimte met een priester waar je jezelf of voorwerpen kunt laten zegenen.

Aan de overkant van de weg is een groot park langs de St. Lawrence rivier, waar je mag staan met je camper. In rustige tijden mag je 4 dagen staan. Tijdens de viering van de Sainte Anne-dag, mag je 7 dagen gratis staan. Wij staan op dit moment met zo'n 50 campers.

De viering van St.Anna is 26 juli. Dan is er een hele week van activiteiten. Er komen dan zo'n 50.000 pelgrims.

Gisteravond kwam een meneer langs en deelde enveloppen uit. Deze is voor een eventuele donatie voor het gratis kamperen.

Je kunt je er rustig een hele dag vermaken, wat wij vandaag ook gedaan hebben. Morgen gaan naar Quebec-city.

Hoihoi allemaal,

We hebben de afgelopen dagen een aantal kerken onderweg kunnen bezichtigen en een bedevaartsoord van de heilige Anna. Hiervan ook een aantal foto's.

In New Brunswick is het door elkaar heen engels- en franstalig. We kwamen in een kerk waar we in gesprek kwamen met een mevrouw, die de kerk voor ons opende (was nl. op slot) en zij vertelde dat er in die plaats rond 1985 een scheiding tussen de engels- en franstaligen had plaatsgevonden,. Dat resulteerde in gescheiden scholen, ziekenhuizen etc. Het ging zover dat er ook mensen waren die vonden dat ze ieder een eigen kerkgebouw moesten hebben. Dus werd er toen een nieuwe kerk bijgezet, met als resultaat dat er nu in 2 kerken nog een handjevol mensen komt.

Niet alle kerken zijn open gedurende de dag, soms kunnen we iemand te pakken krijgen die de kerk dan voor ons opent.

Vandaag (29 juli) gaan we de grens over naar Quebec.

Hoihoi allemaal, alweer even geleden, omdat we heerlijk aan het rijden ziin, maar niet echt spectaculaire dingen zien of meemaken. We rijden langs de kust van New Brunswick, met meestal uitzicht op het water, en af en toe een plaatsje.

Het centrum van de iets grotere plaatsen beginnen, net als in Amerika, leegstand te vertonen, omdat ook hier the Mall de winkels uit downtown trekt. Erg jammer.

Het weer is wisselend, dan een dag 30 gr.C.dan weer 16 gr.C. Een beetje regen, maar ook zon; echt Hollands weer,. Je hoort ons niet klagen. Goed vol te houden.

Wat we ook nog niet hebben meegemaakt op eerdere reizen, is dat we al die tijd nog geen Nederlanders zijn tegengekomen. We waren van de week op een Information Center in Miramichi waar wij de eerste Nederlanders van dit jaar zijn.

Van het hoogseizoen, wat nu toch op zijn hoogtepunt zou moeten zijn, is tot nu toe nog niets te merken. Dus overal plaats genoeg.

We laten jullie een aantal voertuigen zien waar de mensen hier mee op vakantie gaan,

Hoihoi allemaal,

Op onze laatste dag op Prince Edward Island hebben we een rondje gereden aan de westkant. Na een natte en winderige nacht werd het droog en konden we op pad. Onze eerste foto was van een kerk die naast het museum stond wat wij wilden bezoeken. Het was het museum over het leven van de Acadie bevolking. Hun historie gaat terug naar rond 1700. Een video bekeken, samen met een zaaltje vol bejaarde dames en een heer, een uitstapje van het bejaardenhuis.

Bij Cap Egmont komen we langs het bottle-house, een huis en kapelletje gebouwd van flessen. Het is er erg druk, een leuke gift-shop erbij en zeer vriendelijke mensen. In de tuin van het bottle-house is de onderkant van de grootste boom op de property, die in december 2010 in een zware storm het loodje heeft gelegd. Meneer Bill Gallant heeft hem beschilderd.

Onderweg komen we een huis in aanbouw tegen, boardpapier en hout. De meeste huizen bestaan hieruit. Bij tornado's en orkanen vliegen er daarom ook zoveel de lucht in.

Dan duikt uit het niets een grote stenen kerk op, met een mooi kerkhof en pastorie. Het is de Our Lady of Mont-Carmel-church. Als we naar de kerk lopen, roept een meneer al van ver dat we van harte welkom zijn om “zijn” kerk te bezichtigen en foto's te maken, we kunnen ook een video bekijken. In 1889 heeft een 29-jarige pastoor zo gelobbied dat hij een grote stenen kerk heeft kunnen bouwen met behulp van zijn parochianen, zo'n 100 gezinnen waar de kerk voor bedoeld was.

Zo kom je toch iedere keer kleine verhaaltjes tegen die in de historie zitten van Canada.

Gisterenavond de blog gemaakt met de bedoeling vandaag naar de Mac D. te gaan, heeft de nieuw gebouwde Mac D. geen internet. Dat was balen. Toch vrolijk op pad gegaan met een koffie en allebei een grote choc.muffin, voor 3 dollar 21. Dit is een ontbijt voor twee personen. Je kunt ook voor koffie met een hamburger kiezen als ontbijt.....

Via een toeristische route naar het Nat.Park aan de kust gereden, daar twee kleine trails gelopen. Er zijn veel muggen in het bos, niet leuk. Aan het strand geluncht, met uitkijk op het “drukke “ strand, ongeveer 10 mensen, en twee strandwachters.

Bij Covehead Bay is een leuk haventje met vuurtoren, strand en visrestaurantjes, we hebben lekker mensen zitten kijken en een strandwandeling gemaakt. Doorgereden naar New Annan naar een camping met INTERNET.

Gisteren naar Charlottettown gereden, de hoofdstad van de provincie Prins Edward Island. Vandaag met de bus Downtown. Leuke gezellige stad. Eerst naar de basiliek, daar een praatje gemaakt met twee heren die basiliekwacht hadden, ze hadden er ook een aantal prentjes, beeldjes, boekjes en rozenkransen liggen. Ik vroeg natuurlijk naar Christoffel, waarop de meneer vertelde dat Christoffel jaren geleden als heilige was “afgeschreven”, maar hier nu weer op nr. 1 staat. Hij had een medaille, maar daar heb ik er al 150 van. Vandaar naar het Provincial House waar we een video hebben gekeken over de vergadering die tot de Confederation leidde rond 1860.

Buiten is een voorstelling over en door Mi'kmaq-indianen; zingen en dansen. Erg leuk, lekker in de zon zitten kijken.

Nog even een klein gegeven over Prince Edward Island. Het is ongeveer even groot als Nederland met slechts 135.000 inwoners, waarvan 47.000 in de twee “grootste” steden Charlottetown en Summerside.

Zondag naar New Glasgow gereden, daar bij Walmart overnacht. Maandag de boot genomen naar Prince Edward Island. In de regen de overtocht gemaakt. Het is ontzettend rustig op de boot. We wachten nog steeds op de drukte van het hoogseizoen, die er nog steeds niet is.

We rijden in de regen het eiland op, en het eerste wat we tegenkomen na een aantal kilometers, een vuurtoren. Daar konden we weer naar boven. Er werd verteld, dat in deze vuurtoren, dat ook een radiostation is, de eerste noodsignalen zijn opgevangen van de Titanic (15 april 1912).Ondertussen is het droog geworden en gaat de zon schijnen.

De toeristische route langs de kust opgepakt. Die loopt grotendeels door 'aardappelland'. Prince Edward Island is een aardappeleiland, dus aan de kant van de weg een zakje 'echte PEI'- nieuwe aardappelen gekocht. Ze zijn erg lekker.

Prince Edward Island is voor ons een beetje thuiskomen, het lijkt net Twente-land, is heel gezellig aangelegd, maar niet echt spectaculair. Ze hebben wel leuke stoplichten, vierkante rode lichten; hadden we nog niet eerder gezien.

Hoihoi allemaal, het is alweer even geleden dat we geschreven hebben. Dit omdat het krijgen van internet een beetje een probleem was. We schrijven de blog dus maar vooruit en dan koffie drinken bij de Mac D. Want in Canada is de wifi moeilijk buiten te ontvangen bij Mac D.

In Amerika wel, dus dan kun je gewoon op de parkeerplaats gaan staan en je ding doen.

We hebben afgelopen donderdag na het praatje over de kreeften een camping opgezocht.

Daar werden we 's-avonds getrakteerd op een schitterende rode lucht. Het was helemaal bewolkt, de lucht brak en werd prachtig rood, maar 's-nachts brak de hemel open.

Wij stonden op een tentsite, en er stonden twee tentjes, waarvan er 's-morgens een weg was. Wij vroegen ons af, waar die nou gebleven was. Nou even verderop stond een schuurtje waar de tent inhing te drogen, moeder en zoon in de auto en pa ook in het schuurtje.

We zijn de vrijdag in een museum begonnen, over gebruiksvoorwerpen uit de 17e en 18 e eeuw, en over scheepsrampen. En een kaart, foto's en film over weersverschijnselen.

Onderweg onze eerste Moose gesignaleerd.

's-Middags in Pleasant Bay naar een Interpretive Museum geweest over walvissen.

We konden niet met de boot de zee op omdat het nog steeds vreselijk hard waaide, en ze niet uitvoeren.

Misschien zaterdag.

Maar zaterdag waren de golven nog hoger en er was dus geen whale-watching.

Dus verder gereden en in de regen nog een kleine trail gelopen en besloten richting Port Hawkesbury te rijden. Daar bij Walmart overnacht.

Hoihoi allemaal, gisteren zijn we het Cape Breton Nat.Park ingereden.Het was prachtig weer, zeer warm, en we hebben daar een trail gelopen helemaal naar een punt op de rotsen met een uitzicht over de oceaan. Het park is een beetje raar ingedeeld, zo rijd je in het park, en zo weer over “gewoon land”. Het park ligt in feite om de vissersdorpen heen.Wij hadden een camping op “gewoon land”. Naast ons stond een ouder echtpaar uit USA met een Volkswagen Camper California. De auto is 25 jaar oud. Paar jaar geleden gekocht voor $4.000 en heeft er al heel wat reizen meegemaakt. Van Panama tot in Labrador (het Alaska van Oost-Canada). Als je er in kijkt is de ruimte beperkt. Wat hebben wij het dan lux. Leuke verhalen tijdens een koffie bij ons.

Vanmorgen in de regen de camping afgereden, maar weer geluk, het werd droog, alleen de helft van de temperatuur van gisteren, dus goed aangekleed de trail gelopen. We hebben in een visserdorp Neil's Harbour, waar net een visserboot binnenkwam vol met lobster, uitleg gekregen hoe het nu eigelijk allemaal werkt. De kreeftvangst is slechts 2 maanden per jaar. In dat vissersdorp van half mei tot half juli (vandaag de laatste dag om binnen te halen). Zij vissen 6 dagen per week, zondags niet. De kreeftkooien (traps) worden per stuk aan een grote dobber (de kleur geeft de eigenaar aan) op de zeebodem neergelaten. In de kooi staat een pin waaraan haring, makreel of andere vissoort wordt geprikt. De kreeft zwemt door een trechter van touwen in de kooi en kan er dan niet meer uit. Vaak zitten er meerdere kreeften in een kooi.De visvangst van vanmiddag van die boot was 1 volle bak, ca. 60 stuks. Een kreeft weegt tussen een pond en 1,5 pond. Levend kost die in de haven ca. Eur 6,= per pond. In een eenvoudig restaurant aan de haven betaal je voor een een lobstermeal ca. Eur 15,=. Voor consumptie wordt de kreeft levend in kokend water gedaan en dan ca. 20 min. gekookt. De levende kreeft is bruin en gekookt rood. Voor het kreeftenseizoen wordt op krab gevist. Dat is in de maand april. Alleen leven van de kreeft- en krabvangst is voor een vissersgezin een minimum bestaan.