30 januari 2015, de mooiste dag van mijn leven, het begin van mijn relatie met de mooiste jongen op de wereld.
Dat was vrijdag, maar dinsdag werd duidelijk dat ik nog te depressief was om thuis te wachten op mijn opname en dus werd ik opnieuw opgenomen op de crisisafdeling. Mijn vriend komt elk weekend op bezoek en als ik buiten mag ga ik meteen naar hem of spreken we ergens in het midden af.
Het is mijn vijfde week hier en morgen mag ik eindelijk terug naar huis. Ik weet dat ik het niet had 'overleefd' zonder mijn vriend. Hij is echt mijn alles. Ik wist niet dat je zoveel voor iemand kon voelen, ik wist het niet. Maar ik ben blij dat hij het me heeft leren kennen.
Elke dag ga ik hem steeds liever en liever zien, en het is wederzijds, wat me echt een geweldig gevoel geeft.
Die vlindertjes in mijn buik houden me gezond, ze geven me hoop en een toekomst.
Een toekomst waarin we onze eigen kindjes hebben om voor te zorgen. Een toekomst waarin we samen zijn.
Moest je dit lezen schat, ik hou echt zielsveel van u en ik wil je echt nooit meer kwijt.
En voor anderen die dit lezen. Het is misschien al zwaar geweest tot nu toe, maar geloof mij. Op ieder potje past effectief een dekseltje. Het is misschien een hele zoektocht om de juiste te vinden, maar het is het meer dan waard!
Je leven gaat plots meer betekenen dan alleen je eigen welzijn, het gaat over hem/haar. Je leeft niet alleen.
En heb je die iemand al gevonden weet je precies wat ik bedoel, is het er nog niet van gekomen, geef dan niet op!
Ik geloofde er ook niet meer in, maar op een onverwacht moment was hij daar met zijn blauw-grijze oogjes en schattig snoetje. Het komt wanneer je het het minst verwacht. En als het zover is kan je je geen leven meer bedenken zonder hem/haar.
Mijn eerste dag in mijn nieuwe psychiatrie (de tweede) en ik had het alweer zitten. Ik kwam terecht in een groep met 3 andere meisjes en 5 jongens, waaronder een echt knap ventje. Allemaal waren we tussen de 17 en 21 jaar en voor het eerst voelde ik me op mijn gemak. Ik voelde me thuis en werd meteen opgenomen in de groep. Naarmate de weken vorderden kwamen er meer jongeren bij tot onze groep volledig was, met 11 jongvolwassenen. Gedurende deze weken kon ik hem niet uit mijn oog verliezen, ik zat "toevallig" naast hem aan tafel, maar ik liet nooit iets merken. Tot de derde week, dan hadden we kook-therapie met de halve groep. Ik en nog twee meisjes stonden in voor de appelmoes en tussendoor begonnen ze me uit te vragen. Heb jij een lief? Half. Ben je verliefd? Ik weet het niet. Zie je iemand zitten? Eum... ja? En toen begon het. De meisjes waren wakker en begonnen me uit te vragen over wie het was en wanneer het was begonnen en wat ik in hem zag. (op dit moment had ik wel nog een "relatie"...)
Ze bleven aandringen en aangezien ik me zo op mijn gemak voelde besloot ik hen alles te vertellen over deze speciale jongen. Ik heb ze ook gevraagd om me te beloven dat ze er niets van zouden zeggen (tegen niemand). Hun eerste reactie was dat het super schattig was en dat ze ons een super lief koppeltje zouden vinden. Aangezien zij hem al langer kenden vertelde ze me alles wat ze maar wisten. Zo kwam ik te weten dat hij 20 was en nog nooit een relatie had gehad. Ook het feit dat hij alleen bij zijn mama woonde en nooit bezoek kreeg zijn me vooral bijgebleven. En vanaf dan had ik er twee super goede vriendinnen bij die me alles vertelden wat hij deed of zei, zo kreeg ik langzaam gevoelens en konden zij roddelen en hadden ze een doel (namelijk koppelen).
De volgende week had een van hen echter het geweldige idee om het tegen de jongen te zeggen dat ik hem wel zag zitten. Ik was woedend op dat moment, maar toen bleek dat hij ook wel iets in mij zag was ik stiekem opgelucht. Zou echte liefde dan toch bestaan?
We begonnen meer met elkaar te praten en gaven soms al eens een knuffel. We werden heel goede vrienden en hoe beter ik hem leerde kennen, hoe vrolijker ik werd. Kon het echt zijn dat iemand van me hield?
Op een dag vroeg hij me of ik bij hem thuis wou blijven slapen samen met het meisje dat het hem vertelt had (we waren beiden heel close met haar). Ik stemde in en we hadden een hele leuke avond. Op een bepaald moment was ik zo moe dat ik ging slapen, de andere twee besloten naar de zolder te gaan om daar nog wat te praten. Ik werd wakker en ging hen stiekem afluisteren, ik verbaasde me enorm over het feit dat ze bezig waren over mij! Hij bleek gevoelens voor me te koesteren maar wist niet wat hij ermee moest aanvangen aangezien ik in een relatie zat. Zij gaf hem dan wat raad (welke weet ik niet meer precies), maar het heeft wel gewerkt. In de weken daarna groeiden we nog meer naar elkaar toe en we kusten. Ik wist dat ik zo mijn vriend bedroog, maar het kon me echt niets schelen, ik zag deze jongen graag, enkel hem. En zo ging het verder. We knuffelden en kusten elkaar soms eens op de lippen.
Op het moment dat ik ruzie kreeg met mijn vriend was hij er altijd voor mij. Hij stelde voor om bij hem te blijven slapen, dit keer alleen wij. Ik ging mee en na een fantastische dag en avond gingen we slapen. Hij was echter geil en smeekte me bijna om hem te ontmaagden. Ik schrok en had schrik (was het nu weer van dat? wordt ik enkel gekozen voor dit?). Uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Het heeft niet lang geduurd, maar ik heb er tot op vandaag nog steeds een groot schuldgevoel over. Ik heb zijn maagdelijkheid afgenomen, dit kan hij nooit meer terugkrijgen, nooit.
In de weken die volgden hadden we soms seks op de afdeling, het was nu toch eens gebeurd dus wat had het voor nut om het steeds af te wijzen?
Maar toen betrapte ik mijn vriend op zijn bedrog en ik had een manier om van hem af te raken. Hoewel ik wel iets voor hem voelde, was ik bereid hem zomaar te laten vallen, omdat ik veel meer voelde voor de jongen van mijn dromen. We maakten ruzie en een week later was het gedaan. Ik hoefde me dus ook niet meer schuldig te voelen door mijn "relatie" met DE jongen.
Maar ik bleek zwanger te zijn. Van mijn ex. Mijn nieuwe vriend steunde me hierin en door deze steun heb ik besloten om abortus te plegen. Ook hiermee zit ik nog steeds in mijn hoofd, maar het was het beste. Ik was niet in staat geweest om mijn eigen kindje op te voeden :(. Ik sloot me in mezelf op en hield alles meer en meer voor mezelf. Mijn ex bleef me nog even stalken. De band met mijn familie ging steeds minder goed. Er vielen opnieuw ontslagen en de groep waarin ik me zo goed voelde viel langzaam uit elkaar.
Dit was voor mij de druppel. Ik nam een overdosis. Ook mijn afscheidsbrief lag klaar, maar ik kon het niet en ging meteen na het innemen van de medicatie naar mijn mama. Ze belde naar de dokter en werd doorverwezen naar spoed. Ik stapte in de ambulance en nadien weet ik niets meer.
Ik kwam op een crisisafdeling van een psychiatrie terecht en was verplicht hier te blijven tot ik stabiel genoeg was om terug te keren naar mijn afdeling. Na een week kon ik eindelijk terug en ik was zo blij om hem terug te zien. Maar hij niet. Hij keerde zich volledig van me af en negeerde me dag in dag uit. Hij begon ook achter een nieuw meisje te lopen. Hij gaf haar alle aandacht die hij had en negeerde mij compleet. Ook zijn plaats in de groep leed hieronder, allemaal omdat hij zich volledig overgaf aan dit ene meisje dat zijn aandacht gewoon gebruikte voor zichzelf.
Ik kon het niet meer aanzien en begon mezelf uit te hongeren. Ik at of dronk niets meer. Ik sneed mezelf opnieuw (deze keer onze initialen in mijn been, diep zodat ze nooit weg zouden gaan). Ik verloor veel bloed en viel flauw. Ik werd verzorgd en in bed gelegd maar had geen energie meer om te eten of iets anders. Ik kon amper staan en deed bijgevolg geen enkele therapie meer mee. Op een bepaald moment viel ik uit bed, maar ik was te zwak om recht te komen of luider te roepen dan mijn gefluister. Na een halfuur werd ik door de verpleging gevonden en mijn ouders werden erbij gehaald. Ik kon amper een woord zeggen en weende alleen maar, maar toch hebben ze me overtuigd om een half yoghurtje binnen te houden.
Ik knapte langzaamaan weer op, twee weken later was ik weer in staat om gewoon te eten en alle therapie mee te doen. Toen kreeg ik ook het nieuws dat ik niet meer thuishoorde op de afdeling. Ik kreeg nog drie weken en moest dan op ontslag. Het enige waar ik aan kon denken was "Ik moet hem terugkrijgen". Ik begon liefdesbrieven te schrijven, ik verstopte liefdes-kaartjes tussen zijn spullen, ik schreef pagina's vol met mooie herinneringen van ons twee, ik deed alles om zijn aandacht terug te krijgen. Maar niets hielp. Hij bleef achter dat ene meisje lopen. Er gingen twee weken voorbij en ik gaf op, ik ging op vroegtijdig ontslag. Ik wist dat ik het niet nog een week zou volhouden en ging naar huis. Het gemis werd alleen maar erger en ik ondernam een laatste poging en vroeg hem of hij met mij wou afspreken. Tot mijn grote verbazing en vreugde zei hij ja.
We spraken af in een restaurantje en gingen samen eten en daarna even wandelen in het stad. Ik was zo blij om met hem alleen te zijn en hij gaf me echt terug die verliefde aandacht. Op het einde gaf hij me een kus voor ik op de bus stapte naar huis en toen begon onze relatie. 30 januari 2015.
Na het contactverbod met mijn eerste vriend kwam al snel het gemis. Ik miste het om aandacht van iemand te krijgen en om iemand aandacht te kunnen geven. Ik miste de relatie en het romantisch samen zijn. Ik miste het om iets voor iemand te betekenen. En dus was ik zo stom om opnieuw op de TMF chat te gaan. Deze keer stuurde ik echter maar op 1 persoon terug.
Aangezien ik nu al wat ervaring had in het "sms-en met een potentiele vriend" ging het vlotter. We voegden elkaar toe op facebook en na zeker te zijn van zijn echte leeftijd, namelijk 22 spraken we eens af. Hij kwam me thuis ophalen en we gingen gewoon naar een parking om daar wat te praten. Ik merkte meteen dat hij niet mijn type was maarja ik voelde me redelijk waardeloos op dat moment en het was duidelijk dat ik voor hem iets betekende. De volgende keer gebeurde juist hetzelfde, maar deze keer kuste hij me. De keren daarna gingen we steeds een stapje verder (maar wel bleven we altijd in de auto op een parking).
Na de eerste keer seks in de auto hadden we zogezegd een "relatie". De keren dat we elkaar daarna zagen gingen we al eens naar hem thuis als zijn moeder niet thuis was om daar in bed (een vuile matras op de grond) te belanden. Hij kocht me ook lingerie van pabo?! en deze droeg ik dan voor hem omdat het zijn smaak was. Echte dates hebben we nooit gehad, behalve eens naar de pizzahut of de zee. Wel leerde ik zijn mama en meme kennen. Dit was de eerste keer dat hij een meisje voorstelde aan hun en voor hem betekende het ook veel. Ook zijn vrienden van op de kermis leerde ik kennen. Maar ik vond het maar een onhygiënisch volkje. Dit heb ik echter nooit gezegd, ik bleef flink en was blij met de aandacht die ik kreeg. Ookal moest ik in ruil seks hebben met iemand die alle dagen in werkkleren rondliep, op een matras op de grond slaapt, verslaafd is aan fastfood, into bdsm is, geen romantiek plant en vuile vrienden heeft. Hij was helemaal niet mijn type. Maar hij was stapel van mij en ik durfde hem niet in de steek laten. Ik kocht elke keer een treinticket om naar hem te gaan en hij bracht me met de auto terug.
Op een bepaald moment had ik echter nog zo weinig zelfvertrouwen dat ik terug contact nam met een van de eerste jongens waar ik mee sms'te. Namelijk deze uit Hasselt. Ik vond hem terug op facebook en hij vergaf me alles toen hij hoorde wat er allemaal was gebeurd.
Ik begon ook met hem af te spreken (telkens de trein heen en terug) maar hij was bijna net hetzelfde als de gast waar ik op dat moment mee verkeerde. Ook nogal veel fastfood en onhygiënisch. Maar hij had een toffe en aangename familie en vriendenkring. ik besloot dus (met hulp van deze nieuwe jongen) mijn tweede relatie stop te zetten. Ik belandde meteen in mijn derde relatie met de jongen uit Hasselt.
Ik wist helemaal niet meer wat ik deed en had geen enkel waardebesef meer. Ik gaf mijn lichaam en aandacht, voor wat weet ik zelf niet meer. Wat ik wel nog weet is dat het allemaal zo ingewikkeld was. Ik zat in mijn derde relatie terwijl mijn tweede ex zowel mij als mijn vriend van dat moment bleef stalken. Hij schold ons uit en verweet mij voor slet en hoer.
Dit heeft mijn zelfvertrouwen volledig doen zinken en ik begon in de problemen te raken. Ik kreeg angstaanvallen en flashbacks van elk moment dat ik in een relatie had gezeten. Ik werd langzaamaan depressief en door de stress op school zonk ik helemaal weg. Ik begon naar een psycholoog te gaan en deze vertelde me dat ik een post-traumatische stress-stoornis had. Ook was ik zwaar depressief en moest ik opname uit gevaar voor eigen leven.
Mijn vriend kwam me een paar keer opzoeken en in het weekend ging ik soms naar hem. Ik was ondertussen 19 geworden. De laatste keer dat ik bij die vriend was zal ik nooit vergeten. Hij maakte me vast aan de trap met handboeien en misbruikte me seksueel. Ik kon geen kant op maar durfde niet meer dan een beetje tegen spartelen uit schrik voor erger. Dat is de laatste keer dat ik hem heb gezien.
Gelukkig was ik op dat moment in opname want anders had ik mezelf iets aangedaan.
Ik haatte mezelf en nam voor nooit meer een relatie aan te gaan met iemand waar ik niet 100% iets voor voelde.
In de psychiatrie kwam ik al snel in een groepje van nog twee jonge vrouwen en een gast terecht. We poolden samen, aten aan dezelfde tafel, ... Maar na het vertrek van de twee vrouwen bleef ik achter met hem. Hij begon me te verwennen omdat ik "de enige was die hij nog had". Ik kreeg knuffelberen en hij stond altijd klaar voor mij. Ik trok enorm hard naar hem toe en vertrouwde hem volledig. Op een bepaald moment moest ook hij met ontslag en hij vroeg me of ik nog iets voor hem wou doen. Zo naïef als ik was beloofde ik het meteen. Hij wou echter niet meer zeggen wat hij oorspronkelijk ging zeggen tot ik het uit hem sleurde. Ik had het uiteindelijk toch beloofd en een belofte moet je nakomen. Hij zei me dat hij graag had dat ik met hem ging douchen.
Ik schrok maar ik vertrouwde hem volledig en zei dus na een korte aarzeling 'ok' omdat ik het beloofd had. En ik voelde wel iets voor hem denk ik... We gingen samen in de douche en hij duwde me na amper vijf minuten al op mijn knieën om hem oraal te bevredigen. Ik wist niet wat doen en kreeg kokhalsneigingen. Ik duwde mezelf weg en ging uit douche en vroeg of ik hem niet gewoon mocht afrijden. Ik was mijn zelfwaarde kwijt.
Later bleek hij niet op ontslag te moeten en aangezien het al een keer was gebeurd kwam hij naar mijn kamer en deed ik wat ik gewoon en geleerd was om te doen.
De verpleging merkte dat we op elkaars kamer kwamen en we kregen een straf opgelegd. Ik moest een week in een isoleercel en hij moest zich een week weten te redden buiten de psychiatrie. Na deze week in afzondering was ik zo blij om hem (het zou gelijk geweest zijn wie) te kunnen vastnemen. Hij nam me opnieuw mee naar de douche maar ik weigerde me uit te kleden en probeerde buiten te komen. Hij nam me echter vast en versperde de deur. Ik kon geen kant op. Ik zat vast en aangezien ik een mager meisje van 19 was en hij een gespierde gast van 23 zat er niets anders op dan flink te luisteren. Dezelfde dag werd hij ontslaan omdat hij stoned bleek te zijn na zijn week buiten de psychiatrie. (ik durfde niets zeggen over wat er was gebeurd omdat ik het mijn schuld vond)
Ik bleef ermee opgekropt zitten en begin augustus kreeg ik een briefje van een andere man. Een pril liefdesbriefje. Ik wist dat deze man 33 was, maar samen plezier maken en lachen kon geen kwaad. We waren beiden niet in staat tot meer. Bij hem begonnen de gevoelens al snel te groeien en hij begon meer en meer met me te flirten. Hij stuurde romantische brieven, knuffelde me als ik het moeilijk had, luisterde keer op keer naar mij, hij was er echt voor me. Ik viel als een blok voor hem. We begonnen een relatie maar deden het allemaal op het gemak. Hij was zo voorzichtig met mij, hij behandelde me zo liefdevol, ik wist zelf niet dat dat kon. De andere mensen van onze afdeling vonden ons een mooi koppel en we groeiden dicht naar elkaar toe. Ik ging al eens bij hem thuis, we gingen samen naar de cinema, hij leerde mijn ouders kennen, ik werd voorgesteld aan zijn ouders, ook zijn dochtertje leerde ik kennen en het voelde allemaal zo compleet. We kookten samen en ik bleef in de weekends bij hem thuis slapen om dan samen terug naar de afdeling te gaan. Op het moment dat ik overgeplaatst werd van psychiatrie werd het iets moeilijker, maar ik ging elk weekend met de bus naar hem thuis of we spraken gewoon af ergens in de stad. Het was gewoon zo perfect.
Tot hij me bedroog. Ik had hem een week niet gestuurd of gebeld omdat ik een zware week had en een druk therapieschema en plotseling had meneer een ander. Hij heeft zelf een week bij haar gewoond. Hij vertelde me dat ze nooit meer hadden gedaan dan gekust maar ik geloofde het niet. Ik geloofde geen enkele man. Ik bleek dan ook nog eens zwanger van hem te zijn maar ik zat zo diep dat ik mijn eigen kind vermoorde en abortus pleegde. Ik haat mezelf er nog steeds voor, maar hij was nooit een goede papa geweest voor mijn kind. En ik was op dat moment totaal niet in staat om een kind op te voeden. Ondertussen waren we al oktober en ik besloot te breken met de eerste vriend waarvan ik had gedacht dat het liefde was.
Maar dat was het niet. Elke man had me slecht behandeld en belogen of bedrogen. Ik zat er volledig door en begon meer en meer te automutileren. Ik snee mezelf op mijn pols maar nooit echt diep, deze littekens zijn dus allemaal weggegaan. Maar na deze breuk ben ik dieper gegaan en de twee streepjes zullen nooit meer van mijn pols verdwijnen.
Ik ben niet alleen mentaal maar ook lichamelijk getekend voor het leven.
Amper twee dagen na onze eerste keer was ik weer bij hem thuis. Deze keer was ik zelf gekomen (met de bus) en hij liet duidelijk merken dat hij blij was. De films lieten we voor wat het was en al gauw nam hij me terug mee naar boven.
Ik dacht bij mezelf dat ik gelukkig mocht zijn dat ik een lief had (vooral een met zo een auto en zijn eigen huis enzo) en aangezien het al een keer was gebeurd, waarom zouden we het niet nog doen?
Ik liet hem dus zijn gang gaan.
Keer op keer liet ik hem zijn gang gaan.
We gingen niet altijd naar boven, soms trok hij zijn kleren al uit in de zetel en dan deden we het daar.
Maar de paasvakantie was gedaan en ik was het psychisch en fysisch beu. Mijn lichaam was dit helemaal niet gewoon en heel mijn cyclus was in de war. Ook kreeg ik sneller pijn als hij zijn ding deed omdat hij niet wachtte op het voorspel maar meteen nam wat genomen moest worden.
Ik nam afstand en hij merkte dit meteen. Ik weet niet hoe, maar hij wist precies waar mijn zwakke plekken lagen.
Hij stuurde een liefdesbrief en ging terug met me op date, deze keer naar zee. Het was al mooier weer aan het worden en we gingen een dagje naar Oostende. Het was zo gezellig om samen een ijsje te eten en gewoon te genieten van het samenzijn. Zonder dat er meer van moest komen. Ik weet nog goed hoe we samen een smos deelden in de subway en hoe hij me daarna plaagde door zijn autosleutel te verstoppen waardoor ik het autoalarm liet afgaan. Het was een mooie afwisseling van al het vorige en het kwam precies op tijd. Ik denk dat had hij definitief gestopt met romantiek dat ik toen al bij hem was weggegaan. Maar hij zag het aankomen en wist precies wat ik nodig had om bij hem te blijven.
In de grote vakantie ging het beter. We kregen beiden wat we wouden. Ik wou romantiek, en dus gingen we naar zee of de cinema of gewoon rondjes rijden of de kermis. En in ruil kreeg hij seks.
Eind juli ging ik met mijn ouders en zussen op reis naar Italië, ik wist dat dat moeilijk ging zijn omdat we normaal dag in dag uit naar elkaar stuurden. En dit ging niet mogelijk zijn aangezien ik in het buitenland was voor twee volle weken. Dus bleef het bij een mailtje om de twee dagen. Voor hem was dit te moeilijk en hij begon me dagelijks te bellen of stuurde tien mails per dag. Hij stuurde ook enorm veel berichtjes in de hoop een antwoord te krijgen, maar vanaf dat ik een berichtje terugstuurde verwachtte hij er nog eentje terug en nog eentje... Mijn ouders kregen het opnieuw in de mot en vonden het gedaan zijn. Het was een gezinsvakantie en hij moest me nu met rust laten. Het werd zelf zo erg dat mijn ouders de relatie niet meer wouden.
Ik ging hier braaf in mee, maar mijn hart was al verloren en dus smeedde ik samen met mijn vriend een 'complot'. Vanaf nu zouden we nog steeds een relatie hebben. Maar we veranderden zijn naam. Ik loog tegen iedereen, mijn familie en vrienden, ik maakte iedereen wijs dat ik een nieuwe relatie had. En dat leek ook zo want hij vertrouwde me meer omdat ik tot zoiets in staat was voor hem waardoor hij me minder stuurde op ongelegen momenten.
En zo ging onze relatie weer goed, konden we terug ademhalen en verdergaan.
Het einde van de grote vakantie kwam in zicht en ik ging steeds meer tegen mijn ouders liegen, Een dagje naar Bobbejaanland met vrienden bleek een dagje Bobbejaanland met mijn vriend. Een nachtje logeren bij een vriendin was een nachtje logeren bij het lief.
Natuurlijk moest het er ooit van komen en mijn ouders kregen het in de gaten. Ze vroegen om eens met hem af te spreken om eens met ons vier rond te tafel te zitten en te praten. Ik panikeerde meteen want ze wisten hoe hij eruit zag en ze zouden de leugen van zijn naam dus meteen door hebben. Dus een paar dagen voor we hadden afgesproken met mijn ouders schreef ik hun een brief waarin alles opgebiecht stond. (ik was te laf en bang om het in hun gezicht te zeggen) Dezelfde avond kwam mijn mama nog bij mij en ze vertelde me dat ze het al lang wisten. Ze vertelde me ook dat ze liever niet had dat ik hem nog alleen zag voor ze met hem had kunnen samenzitten. Uit schuld hield ik me hieraan en amper twee dagen later gingen we met z'n vieren iets drinken.
Het gesprek verliep moeizaam en ik zweeg voornamelijk omdat ik me zo schaamde voor alle leugens. Naar het einde toe vroeg mijn mama plots zijn identiteitskaart. Ik was verbaasd en vroeg in mezelf af waar die vraag vandaan kwam maar zweeg en wachtte af. Ze nam de hare en legde deze op tafel met de woorden "Ik ben wie ik ben en daar lieg ik niet over". Ook vroeg ze mij om mijn identiteitskaart te tonen, snel haalde ik hem boven en legde die naast de hare op tafel. Ik was vooral nieuwsgierig naar de plotse wending van het gesprek en ik wou weten wat er aan de hand was.
Toen zei mijn vriend dat het in de auto lag en hij het niet meteen kon laten zien. Mijn ouders gaven echter niet op en we gingen gezamenlijk naar zijn auto. Hier bleek het ook niet in te liggen en zijn rijbewijs bleek ook nog thuis te liggen. Omdat hij geen bewijs van zijn identiteit op tafel kon leggen mocht ik niet met hem mee. Ik ging met mijn ouders naar huis en onderweg legden ze me alles uit. Ze hadden achter mijn rug onderzoek gedaan en waren erachter gekomen dat hij niet van 1990 was, maar van 1980 en dat hij zijn huis samen met zijn vriendin had gekocht. Ik was helemaal overdonderd en wist niet wat te doen of zeggen. Ik ben in bed gekropen en heb hem een hele avond en nacht genegeerd.
De volgende morgen zaten er kopies van zijn identiteitskaart, rijbewijs en bloedgroepkaart in de bus. Allemaal met de datum van 1990, het was dus vervalst. Mijn ouders verboden me nog contact met hem te hebben en ik ging hier vanzelfsprekend in mee. Nu kreeg alles betekenis. Het feit dat hij op zo 'jonge' leeftijd al een dure auto en huis had, zijn ervaring met vrouwen charmeren, ... Ik stuurde dat ik hem nooit meer wou zien of horen en bleef erbij. Hij bleef me echter lastig vallen en stalken via mijn gsm, huisnummer, thuisadres, ... En mijn ouders besloten me mee te nemen naar de politie om een klacht neer te leggen tegen stalking. Ik deed mijn volledige verhaal en in ruil kreeg ik de waarheid. Hij bleek inderdaad 10 jaar ouder te zijn, hij had een vaste vriendin (die ik kende als zijn zus) en mijn ouders denken dat hij ook actief was in de prostitutie. Als gevolg van mijn klacht werd er een contactverbod opgesteld en hieraan heeft hij zich sindsdien gehouden.
Mijn examens waren gedaan en dus had ik weer tijd voor te smsen en me met andere dingen bezig te houden dan school. Ik stuurde hem dat ik uit de studeerperiode was en meteen kreeg ik een blij antwoord en de vraag hoe het allemaal was gegaan. Hij leek echt geïnteresseerd te zijn in mijn studies. Hij verontschuldigde zich ook uitgebreid over het jaloerse gedrag en de overmatige smsen, en ik vergaf hem.
Enkele dagen later kreeg ik mijn rapport en ik was er overal door. Dit moest gevierd worden maar natuurlijk waren er ook de feestdagen. De kerstvakantie begon en ik kon hem dus niet meteen zien. Wel smsten we vaak naar elkaar om te vragen wat we deden en of alles goed was en dergelijke. Op kerstavond ging ik met mijn ouders en zussen naar een familiefeest en ik kreeg van mijn tantes en nonkels de vraag hoe mijn examens waren geweest en of ik al een vriend had. Dit laatste negeerde ik omdat ik niet goed wist in welke situatie ik zat. Maar tegen mijn neef vertelde ik wel dat we al gekust hadden en deze nam het aan als een relatie. Ik was zo blij dat ik een relatie had en mijn vriend was er ook zeer tevreden mee. We stuurden vaak naar elkaar en hij stuurde me al eens een foto van het eten of de sfeer in zijn familie wat ik heel lief en vertrouwelijk vond.
De vakantie was gedaan en het school begon terug en ik kreeg het weer drukker, ook hij moest terug gaan werken (in ploegen) en dus was het moeilijker om af te spreken. In de krokusvakantie hadden we eindelijk alle twee nog eens tijd en hij kwam me opnieuw halen met zijn auto. Deze keer gingen we gewoon naar hem thuis, ik had films meegenomen en hij had pizza gekocht in de winkel. Hij woonde alleen en dat gaf ons veel privacy.
Een beetje te veel... Op een bepaald moment begonnen we te kussen in de zetel en vroeg hij of ik mee naar boven ging. Daar was ik nog niet klaar voor en dus zei ik nee. Hij begreep het en we keken verder naar de film. Toen deze gedaan was vroeg hij het me nog eens, opnieuw weigerde ik. Hij smeekte bijna en dus gaf ik maar toe. Hij begeleide me naar boven, naar de slaapkamer. Ik ging gewoon op bed zitten en wachtte af. Hij kwam naast me zitten en duwde me zachtjes neer en vroeg of ik het niet koud had. Dit was niet het geval en plots trok hij zijn t-shirt uit. Hij kuste me en ik liet hem doen. Ik was samen met mijn eerste vriend en hij zei dat hij me graag zag dus waarom niet? Hij kwam op me liggen en trok mijn truitje uit. Zijn broek volgde en al snel lagen we in ons ondergoed in bed. Hij in een slip, ik in mijn bh en slip. Ik voelde meteen dat hij opgewonden was en terwijl hij tegen me aanduwde en me streelde kuste hij me voorzichtig. Zijn handen maakten behendig mijn bh los en plots smeekte hij in mijn oor voor meer. Ik duwde hem van me af en draaide me meteen op mijn buik. Terwijl ik op de tast op zoek ging naar mijn bh kwam hij terug bij me en verontschuldigde hij zich. Hij gaf me mijn kleren en hij trok de zijne ook snel terug aan.
Amper vijf minuten later zat ik al terug beneden in de zetel, helemaal verward van wat er juist was gebeurd. Het was de tweede keer dat we hadden afgesproken en dit was er bijna gebeurd?
Hij kwam niet naast me zitten maar hield beleefd afstand en vroeg of alles in orde was. Wanneer ik niet meteen antwoordde vroeg hij of ik liever naar huis ging. (ik had er dus uitgezien alsof ik er helemaal niet op mijn gemak was, wat ook wel waar was.) Ik knikte en hij bracht me terug naar huis.
De volgende dagen kreeg ik veel berichtjes met verontschuldigingen en liefdesverklaringen en ik vergaf hem. Op het einde van de krokus spraken we nog eens af en deze keer bleef het gewoon bij film kijken en gezellig samen zijn.
De krokusvakantie liep ten einde en school/werk begon terug. We zagen elkaar af en toe eens in de weekends en zo was het al snel weer paasvakantie.
Ik weet het nog heel precies, 16 april 2012, ik was ondertussen 18 geworden. We spraken opnieuw voor een volledige dag bij hem thuis af. Concrete plannen waren er niet, maar ik nam voor het zekerste wel weer films mee. Ik zat opnieuw in de zetel en hij kwam voor me op zijn knieën zitten en vroeg poeslief of ik meeging naar boven. Ik wist dat ik toch vroeg of laat weer ja ging zeggen en ging dus opnieuw mee naar boven. Het verliep net zoals de vorige keer. Maar deze keer toen ik me op mijn buik draaide stopte hij niet. Hij bleef me strelen terwijl ik trillend op mijn buik lag met een kussen tegen mijn borsten. En voor ik het wist waren we naakt en nam hij mijn maagdelijkheid af. Ik weet niet meer of het pijn deed of niet. Ik weet niet meer of ik me hard heb verzet of niet. Ik heb het verdrongen.
Ik weet alleen dat ik de hele tijd niet anders kon denken aan de moment dat het gedaan zou zijn.
Het heeft niet lang geduurd en toen hij klaar was kwam hij naast me liggen en zei dat ik het beste lief ooit was. Ik merkte toen pas dat hij geen condoom had gebruikt en dat ik dus vuil was, maar ik dacht het nog maar of hij had al keukenpapier bij de hand.
Hij deed zo lief voor mij en gaf me over alles een complimentje, complimentjes die niemand al ooit tegen me had gezegd. Ik ben de hele dag bij hem gebleven en beloofde hem om zo snel mogelijk terug te komen.
Je zit in het middelbaar, en de jaren gaan langzaam voorbij, je wordt al eens verliefd... En plots heeft iedereen (ja, zelf je beste vriendinnen) een lief. Dit gebeurde bij mij op mijn 17, toen ik in het vijfde middelbaar economie moderne talen zat.
Stiekem was ik jaloers, iedereen had iemand maar ik stond er alleen voor. Niet dat dit mijn resultaten op school beïnvloedde, of mijn populariteit, of de situatie thuis, ... Er was geen enkel negatief gevolg aan, behalve dan dat ik me uitgesloten voelde. Steeds moeten luisteren naar hoe geweldig de eerste serieuze relatie is is moeilijk als je het zelf nog niet hebt meegemaakt, vooral als je dan ook nog eens in de puberteit blijkt te zitten.
Ik begon dus een wanhopige zoektocht naar een lief. Het klinkt stom, maar ik weet zeker dat er nog onder jullie zijn die hetzelfde zouden doen of gedaan hebben. Ik begon te zoeken en tijdens een luie middag viel mijn oog op de chat van TMF. Zoals altijd waren er wel enkele jongens en mannen die stuurden. Ik besloot het erop te wagen en stuurde een berichtje naar enkelen van hen. Ik kreeg van de meeste nummers meteen antwoord. "Hallo, hoe heet je?" "Hoe oud ben je?" "Waar woon je?" "Heb je een relatie?" maar er waren ook seksueel getinte vragen bij "Ben je nog maagd?" "Zin in een one night stand?"... Aangezien ik deze vragen deels verwacht had besloot ik om het rustig en veilig aan te doen. Ik stuurde enkel nog terug op de 'normalere' berichten maar gaf nooit mijn echte/volledige naam of mijn adres. De eerste maand was ik Emma van 17 uit de buurt van Sint-Niklaas. Uiteindelijk stuurde ik nog met zo'n 4 jongens van allemaal mijn leeftijd ongeveer (18 - 22). Dus na amper een week had ik al een serieuze selectie gemaakt, niet dat ik dacht dat het ook serieus zou kunnen worden met iemand die je op een chat ontmoet.
Maar de dagen gingen voorbij en de jongens vroegen steeds meer aan mij. Een van hen begon erotisch te smsen, ik heb hier even op ingegaan maar het ging me te ver dus haakte ik al snel af. De andere drie jongens begon ik meer en meer te vertrouwen en ik kon bij hun met veel terecht. Het was alsof ik een gsm-relatie had. met hen, zo namen zij het toch op. Vooral de twee jongens van 19 werden al snel verliefd op me, of dat zeiden ze toch. Ze gedroegen zich alsof ik hun vriendin was, terwijl ze me nog nooit gezien hadden. Dit vond ik vreemd maar ik zag er niets verkeerd in. De derde gast van 22 was volwassener, hier had ik dus sneller meer vertrouwen in, vooral toen bleek dat hij in dezelfde gemeente leek te wonen als ik. We hebben eerst drie maanden gewoon smsen gestuurd en toen vroeg hij me op een date. Hij zou me komen halen op een afgesproken plaats en we zouden naar de film 'skyfall' van James Bond gaan die juist uit was.
Zo gezegd zo gedaan. Hij kwam me halen met zijn auto (een bmw m3, een stoere sportwagen die tot bijna op de grond hing). We gaven elkaar een knuffel en hij kuste me op mijn lippen. Hierdoor was ik even overdonderd, maar ik liet me niet zomaar afschrikken en ging mee. We reden naar Gent en gingen naar de film. Hij betaalde mijn ticket en ik had mijn eerste date. Na de film hebben we nog wat nagepraat en uiteindelijk gingen we huiswaarts. Het was tenslotte nog maar de eerste keer dat we elkaar zagen en ik was minderjarig, hij wou me dus veilig en tijdig thuisbrengen. Opnieuw gaf hij me een kus toen hij me voor de deur afzette en ik bedankte hem voor de leuke avond. De dagen daarna stuurde ik meer met hem dan met de andere twee jongens (zij woonden in Hasselt en Oostende en dat was onbereikbaar voor mij).
We begonnen dagelijks te smsen en al snel werd duidelijk dat er langs zijn kant wel interesse was in een relatie. Het was echter al december geworden en mijn examens kwamen eraan. Ik begon te studeren hiervoor, maar door het constante sms-verkeer was dit niet simpel. Mijn ouders merkten het ook dat ik nogal vaak was afgeleid door mijn gsm en spraken me er steeds vaker op aan. Hij wou me echter niet met rust laten en dacht steeds dat ik aan het liegen was en mijn tijd doorbracht met andere jongens in plaats van te studeren. Dit werd ik zat en ik legde mijn gsm uit tijdens mijn examenperiode en liet hem zo helemaal links liggen.
Misschien vraag je je af waarom ik een blog zou beginnen?
Wel dat heb ik te danken aan mijn vriend... (zelf kan hij niet ordelijk zijn dus moet ik het maar doen, mannen...)
Ik wist eigenlijk niet goed hoe ik eraan moest beginnen. Waarover zou ik schrijven? Zou er wel iemand dit willen lezen? Waarom zou iemand dit willen lezen?
Om eerlijk te zijn weet ik het nog steeds niet.
Maar aangezien ik momenteel bijna een jaar in de psychiatrie zit is dat misschien een goed begin. Er zijn namelijk nog heel wat misvattingen. Ten eerste, ik ben NIET zot of gek of gestoord of dergelijke. Ik ben net zoals ieder ander een individu dat een eigen pad heeft uitgestippeld gekregen, het mijne vertoont jammergenoeg enkele vreemde bochten.
Deze bochten lopen door de gezondheidszorg op verschillende manieren, maar dat lees je later wel.
Bon... mijn eerste tekst en ik ben al aan het zeveren.
Ik ben dus begonnen met mijn eigen blog om mijn vriend tevreden te stellen, een bezigheid te hebben en om een beetje duidelijkheid te scheppen over wat er allemaal mis kan gaan in een vrouwenleven.
