Natuurlijk is het leuk om terug te zijn. Zo belachelijk dat zélfs daarnet naar de Colruyt gaan een hele belevenis was. Met zo'n big smile en héél fonkelende ogen liep ik rond, net een klein kind dat voor het eerst naar de speelgoedwinkel gaat. Maar mijn uitbundige bui was meer te wijten aan het feit dat ik een héél leuke trip achter de rug heb. De vakantie was gewoon super!! En ik ben er nu nog meer van overtuigd (als dat eigenlijk nog kon), ik emigreer naar VANCOUVER!! Zo'n leuke stad, vind je vast nergens meer!!
Gezien ik niet IEDEREEN kan bellen om ALLES te vertellen, zal ik hier een resumé geven van onze 12-daagse avontuur Lees mee en GENIET
Dag 1 (sep20) Schoonma en pa brengen ons naar het station van Antwerpen. Gezien we daar eigenlijk 3 uur te vroeg waren, besloten we om een trein eerder te nemen (van 13u ipv 14u) Er was ons verzekerd dat we tijd genoeg hadden om in te checken (vliegtuig zou om 18uur opstijgen), maar voor het zekerste... Yah right, TOEVALLIG had die trein vertraging. het begon met 10 minuten, dan 25 minuten, vervolgens 45 minuten om uiteindelijk om 13.59uur (jep, 1 minuut vroeger dan de opkomende trein) aan te komen. 3 megagrote valiezen en enkele rugzakken werden letterlijk in de trein gegooid om dan vervolgens onze peuter vlug van haar oma over te nemen want de deuren gingen al dicht (de conducteur zijn uitleg was: jah, we waren al te laat!!!!) (Nota: oma vond dit afscheid vreselijk natuurlijk) De trein was overvol, maar zolang ons Fee kon zitten, was ik al lang blij ( wat is 2uur rechtstaan in een mensenleven hé)
Het inchecken ging héél vlot en we moesten dus nog anderhalf uurtje wachten voor we konden vertrekken. Ik nam al een fotootje van Fee, toen er op de camera "CARD Full" verscheen. Natuurlijk was ik het ander kaartje uit onze digitale vergeten halen. Balen, maar oké, dan maar eentje kopen. Probleem: de camera was te oud voor een deftig geheugenkaartje (Bart wou absoluut zijn (5j) oude camera meenemen ipv de digitale. Oké, die was ouder, maar de lens was véél beter, zei hij. In de winkel zeiden ze; "Mevrouw, 5jaar voor een camera is gewoon stokoud". Een kaartje van 516 MB was het HOOGSTE wat er in ging (BALEN!!!!) Uiteindelijk hebben ze het me gewoon gratis meegegeven (want tjah, ze MAKEN die niet meer, mevrouw). Dus tot daar mijn bedoeling om 500 foto's te nemen, dit werd shiften
Soit, de vlucht zélf was vermoeiend maar goed. Ook Fee heeft niet écht lastig geweest. Ze wou wel voortdurend rondlopen, maar dat mocht. Aangekomen in Vancouver taxi naar hotel genomen. Hotel was GREAT! Héél leuke kamer én supergrote bedden. Gezien Fee héél weinig geslapen had, zijn we toen maar op de kamer gebleven en om 20.30uur lagen we alledrie al te snurken...
DAG 2 Om 3uur maakte Fee me wakker, klaarwakker was ze (tja, met het uurverschil van 9 uur, logisch). Ik heb toen maar wat tv met haar gekeken en uiteindelijk is ze om 5 uur terug in slaap gevallen. Samen nog wat blijven liggen tot 8uur om vervolgens van het uitgebreide ontbijt te genieten. Vervolgens zijn we de stad te voet gaan verkennen. Dus vooral; geshopt en bezienswaardigheden bezocht, zoals Granville Island, The lookout, Canada Place, 8th Avenue, .... Héél leuke maar vermoeiende dag. Vermoedelijk rond de 21km afgelegd Terug vroeg in ons bedje om vervolgens...
DAG 3 ...om 3 uur terug wakker te worden. Pffff, stomme jetlag! Soit, lekker weertje die dag dus na een grote wandeling een fiets gehuurd om Stanley park en andere te verkennen. Btw; was superzalig. Vancouver is gewoon een heel leuke stad. En kindvriendelijk. En groot. En... Jep, ik ben verliefd geworden op de stad. Vond het superjammer dat we eigenlijk wegmoesten, maar het vooruitzicht naar de prachtige natuur, heeft me overtuigd. De haven, Lion's Gate, West End, Downtown, Yaletown, de Seawall, evertything was awesome!! En niet alleen omdat het op vakantie was, maar het voelde gewoon als .... thuiskomen. Dus mijn intuïtie klopte. Ik WIST gewoon dat Vancouver een stad naar mijn hart was. En het klopte nog ook! Vooral de rit langs de Seawall was puur genieten! Ook voor Fee was het super: al die speeltuinen langs de weg, wat wil een kind nog meer?! En het zijn de simpele dingen die eigenlijk het meest indruk gemaakt hebben; de vele propere wc's, waterkraantjes, propere en goed onderhouden wegen, zulke dingen die wij in Belgïe niet kennen maar Oh zo praktisch zijn. Ook alle mensen zijn zo vriendelijk, men zegt voor het minste; excuse me en men is hoffelijk (ik moet wellicht niet vertellen hoe het er hier aan toegaat). s'Avonds nog de auto gaan afhalen om terug vroeg in bedje te kruipen.
Voila, de eerste schooldagen zitten erop! En om maar meteen te antwoorden op dé vraag: "Nee, hoor, geen énkel traantje gelaten". Natuurlijk, ik had een droomscenario: van zodra mijn kleine snoes de andere kindjes op de speelplaats zag lopen, liep ze er onmiddellijk naartoe en was mama volledig uit haar gedachten! Dus waarom zou ik het moeilijk hebben, als zij er overduidelijk véél zin in had
Dus toen er een ander kindje hééééééél hard aan het wenen was (waarvan de mama natuurlijk al weg was), heb ik me maar ontfermd over haar. Heel grappig toen de kinderverzorgster toen naar me toe kwam en zei: "Mevrouw, U mag nu afscheid nemen van uw dochtertje". "Uhhhh, dit is mijn kindje niet hoor, de mijne is waarschijnlijk reeds de klas aan het reorganiseren "
En zo was het dus ook. Ons fee was al lang in haar eigen wereld verzonken in haar "keukentje". Dus toen ik afscheid van haar nam en haar vroeg of zij een beetje op dat kindje kon letten, kwam er een héél lang "Ja-aaaaaaaaaaa, mamaaaaaaaaaaaaa". (lees: vertrek nu dan toch!!)
Maar toen... toen kwam ik thuis....en het eerste wat in me opkwam was: "LEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEG!!!! Voor het eerst sinds haar geboorte dacht ik: Hoe heb ik OOIT zonder haar geleefd? Want je kunt je dat niet meer voorstellen, eens je kindje er is, dan lijkt het alsof die er altijd zijn geweest. NOT!! Ik liep écht verloren in het huis rond. Dan maar poetsen. (pfff, nog 2uur en half) Ok, vlug naar de winkel (vlug????) Dan maar eten maken (tja, en intussen voortdurend rondkijken of die bengel nu niet aan mijn rok hangt te trekken) Ultieme poging: boek lezen! Net zoals ik vroeger deed, maar nu eens zonder onderbreking 'mama, moe pipi doen" of "mama, kijk es wat ik kan"
Maar de minuten SLOPEN voorbij. Elke minuut heb ik gezien! Tot het 12.15 uur was. Yes!!!
En toen ze naar mij kwam gelopen en me de dikste knuffel EVER gaf, mja, ik geef toe, toen zat er ineens een "vliegje in mijn oog"
De eerste keer.... Mijn eigen online dagboek, super gewoon. De eerste keer dat ik mijzelf ertoe kan zetten om mijn privé openbaar te maken Natuurlijk ga ik hier mijn diepste geheimen niet prijsgeven, daar heb ik mijn honden voor , maar iedereen mag meelezen wat mij zoal boeit in het dagelijkse leven, waarmee ik mijn dagen vul én vooral...waarom
Vandaag om 22.50uur
Morgen de eerste schooldag van mijn kleine pruts. Ik kijk er al sinds haar geboorte naar uit Niet dat ik haar zo graag het huis uit wil (al kan ze soms écht onuitstaanbaar zijn) maar gewoon omdat ik ervan overtuigd ben dat de schooltijd de mooiste tijd uit je leven is. En uiteraard wil ik dat mijn bloedje alleen maar gelukkig is in haar jeugd Zélf vraagt ze al weken: "mag ikke na schooke gaan, maget maget?" De papa begrijpt er niets van en durft al es te vragen; is dit wel mijn kind Maar ik begrijp haar enthousiasme maar al te goed, ik ging namelijk zélf ook héél graag naar school.
Het liefste breng ik haar morgen naar de peutertuin, kijk hoe mijn schatje zich bij de andere kindjes voegt en maak mezelf dan wijs dat ik 27jaar jonger ben. Ik blijf dan tot het belsignaal gaat, zie haar kleine, mollige handje naar mij zwaaien terwijl ze trots en vol vertrouwen haar juf volgt. Daarna ga ik waarschijnlijk aan het raam staan tot ik het niet meer uithoudt en vermoedelijk mij in één of andere tent vermom en de klas binnensluip
Maar één ding weet ik zeker; Ik ga SUPER FIER zijn
"
