Ik heb een paar voornemens voor het nieuwe jaar. Voornemen nr° 1: afvallen (of zeker niet meer bijkomen), het laatste jaar heb ik zeer veel kritiek gekregen op mijn gewicht en volgens mijn familie zou ik steeds meer op mijn papa beginnen te lijken (qua breedte). Aangezien dat mijn papa nogal een serieuze buik heeft zou ik dat eerlijk gezegd niet willen Voornemen nr° 2: beter mijn best doen op school. Mijn laatste rapport was rotslecht. Ik voel mij er nog altijd slecht van. Voornemen nr° 3: alles opschrijven in een dagboek. Dit wordt dus mijn eigen super persoonlijke dagboek.
Ik schrijf dit nu in de auto onderweg terug naar huis. Doordat ik ruzie had met mijn broers had ik besloten mee met papa te rijden. De ruzie ging over dat ik zijn op zijn facebook was geweest en zijn gesprek dat openstond met een of andere Ellen had gelezen dat hij niet eens wist. Het enige dat hij wist was dat ik op zijn facebook was geweest. Mijn kleinere broer Philippe had hem dat gezegd terwijl dat hijzelf er ook op was geweest maar heeft hij er natuurlijk niet gezegd. Ik heb al altijd problemen gehad met mijn broer, Nicolas. Wij zijn niet echt de broer en zus die alles met elkaar delen, elkaar alles vertellen. Bijlange niet. Ik weet zo goed als niks van hem. Nu weet ik dat hij een serieuze crush heeft op Ellen. Mijn mama vond dat ik mijn excuses moest aanbieden, maar ik ga mij echt niet excuseren omdat die mij een blauw plek heeft geslagen en dat ik zijn facebook had gelezen. Hij heeft er zelfs onbewust die avond zijn voordeel uit kunnen halen. Als papa niet met mij had meegelezen over die Ellen dan had hij nooit tot drie bij die Ellen op een fuif mogen blijven. Dat had hij aan mij te danken. Maar ja hij denkt dat hij dat volledige zelf gedaan heeft. Vanavond is het oudjaar. Normaal zou ik mee moeten gaan naar de overburen voor daar Nieuwjaar te vieren, maar omdat dat elk jaar doodsaai is weiger ik om mee te gaan. Ik heb ook geen zin om thuis alleen te zitten met Nicolas. Maar daar kan ik me tenminste nog opsluiten op mijn kamer. En Awkward kijken. Sinds kort één van mijn favoriete series. Waarschijnlijk ga ik vanavond helemaal alleen, zielig met een zak chips tv kijken. Al mijn vriendinnen vieren thuis samen Nieuwjaar of op de Chiro of gaan naar het vuurwerk kijken. Claire en Lore hadden mij meegevraagd maar die gingen met hun Chiro en ik met niet de meest sociaalste dus ik zou daar uiteindelijk maar zielig alleen staan. Dus blijf ik liever thuis. Claire en Lore zijn fantastisch, echt waar, maar de laatste tijd heb ik de indruk dat Lore steeds meer bij te populaire van het school wil horen. Het groepje waar ik de eerste twee jaren van mijn middelbare schoolcarrière ook bij hoorde. Maar enkel omdat toen mijn beste vriendinnen daarbij zaten. Ik had altijd het gevoel dat ik er net buiten stond en dat ik nooit mee kon praten. Ik ben blij dat ik nu mijn eigen groepje heb gevonden waarmee het echt klikt en die er wel altijd voor mij zijn. In mijn rapport zat voor de zoveelste keer een brief waarin stond dat ik beter van richting zou kunnen veranderen. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik weet best dat ik die richting aankan. Ik ben gewoon de laatste jaren veel te lui geweest. Een andere reden is dat er een jongen in mijn klas zit, Ben. Hij heeft iets. Iets charmant, iets wat je gerust stelt als je met hem praat. Ik denk niet dat ik verliefd op hem ben maar ik vind een wel leuk. Ik weet niet eens hoe verliefd zijn voelt. Ik ben nog nooit echt verliefd geweest. Nogal zielig, vind je niet?
