Bagan wordt in reisgidsen beschreven in  superlatieven. En dat is niet overdreven.

Op een gebied van 40 km2 staan duizenden pagodes, allemaal gebouwd tussen de 9e en de 11e eeuw...de ene al mooier dan de andere....allemaal op blote voeten te bezoeken...

Aan iedere pagode staan jonge kinderen klaar om hun souvenirs aan te prijzen. Ze zijn erop getraind...ze vragen aan toeristen uit welk land ze komen. En beginnen je te verwelkomen met goeiedag en hun kennis over je land...chocolade, bier en voetbal. Ze kennen hier meer Belgische voetballers dan ik!

Late namiddag naar de zonsondergang....met vele andere toeristen naar een pagode in het midden van het gebied....steil geklauter naar de hoogste verdiepingen, levert een onwaarschijnlijk mooie zonsondergang op. Uit de groene vlakte staan pagodes als paddestoelen naast mekaar...sprookjesachtig. 

En ook in Bagan gaat boedha met zijn tijd mee...Aan de ingang van de tempel wordt een drone gelanceerd, om foto's te maken.

De weg loopt hoofdzakelijk langs een eindeloze steppe, waar uren in het rond mens, noch dier te bespeuren is....geweldig mooie natuur. Bij ons maakten ze daar een natuurreservaat van...

In de dorpen waar we voorbij komen, zie je overal mensen aanschuiven aan  geïmproviseerde stemlokalen.

Iedereen wie we zien of waarmee we spreken is de euforie nabij: we gaan winnen...alles gaat veranderen, we gaan voor 100%....zij wordt president (Aung sang su kji)

In het plaatselijk restaurantje komt men ons enthousiast en in het beste Engels uitleggen dat ze blij zijn dat iedereen vrijuit zal kunnen spreken....

We zien de tellingen hier op tv gebeuren...ieder stembiljet wordt bestudeerd en wordt dubbel gecheckt en dan op de hoop van de partij gelegd. De partij met de grootste hoop heeft gewonnen. Aan het tempo dat de telling gebeurt, gaat het nog dagen duren vooraleer de definitieve uitslag gekend zal zijn....maar men is nu al aan het vieren...iedereen gelooft in een klinkende meerderheid van Aung sang su kji.

Het weer: het is hier winter en 34 graden, stralende hemel op 9 november....wat wil een mens nog meer!

We kozen voor een tussenstop in PYAH,  omdat in één trek door naar Bagan rijden, wel heel lang zou duren.

We hebben bovendien een heel voorzichtige maar trage chauffeur....we hebben 5u30 gereden over ca 300 km. 

Er zijn niet teveel wegen in Myanmar. En die zitten dan ook goed vol...ossenkarren,  bromfietsen, fietsers, riksja's, en auto's, mensen, koeien en honden. In Yangon mogen alleen auto's rijden. Buiten de stad kom je terug bromfietsen en fietsers tegen.

PYAH is niet wauw als toeristisch centrum. Een deel ervan is werelderfgoed. Maar eigenlijk is het een doordeweeks stadje me een grote pagode met een lift naar boven...ook hier moet boedha mee met zijn tijd. 

Wij zijn de attractie van de avond....veel westerlingen zien ze hier niet. Alle jonge meisjes willen met ons op de foto.

's Avonds op de lokale markt rondlopen is wel verrassend....eetkraampjes, met eten dat ik echt niet ken, groenten die ik nog nooit zag....zullen we toch eens moeten proeven.

Gaan eten in een restaurant dat aanbevolen wordt in de Planet: 3,6 euro....

Het hotel waar we verblijven is ook niet veel soeps....de kamer dat gaat nog. Maar de gang ernaartoe is bezaaid met een leger van sprinkhanen...in  alle formaten. Uitleg van de lokale mensen: het is hier winter en dan komen de sprinkhanen...ik wil niet weten wat hier in de zomer allemaal op die gang zit!

Morgen naar Bagan...

Had heel wat voeten in de aarde om de juiste weg te vinden. Heel drukke straten in Yangon, ons beperkt orientatievermogen en het kaartje van de Lonely Planet dat toch niet echt overzichtelijk was....

Maar we hebben de koloniale huizen vanuit de Britse periode gezien...in zeer vervallen staat. Met wat fantasie kan je evenwel wel zien dat Birma een rijk verleden gehad heeft.

Een drankje in een chic hotel en nog een in een typisch Birmaans teahouse: allebei leuke ervaringen, vooral het laatste...op stoeltjes op maat van de Aziaten...en dat is niet de onze! Bestellingen worden niet genoteerd,  maar naar de toog geroepen. Koffie en avocadojuice voor 1 dollar...couleur locale heeft zo zijn charmes.

Na de middag hebben we het vervolg van onze reis door Myanmar geregeld....uiteindelijk hebben we besloten om een drive te nemen. Iets duurder, maar we denken op die manier meer te kunnen zien...

Lare namiddag naar de Shwedagonpagode.

Ze wordt beschreven als de mooiste van Azië. En als we moeten vergelijken met wat we eerder zagen, is dat ook wel zo.

De stoepa is 98 meter hoog en belegd met goud....700 kg.

Er ligt meer goud op die stoepa,   dan in de kluizen van de Nationale bank, zegt men hier.

De pagode ligt op een heuvel. Men heeft roltrappen geïnstalleerd en op het domein zelf zijn wisselkantoren en geldautomaten. Ook Boeda moet mee met zijn tijd!

Morgen nog een dagje Yangon, en dan gaan we door naar het noorden.

De bestelde taxichauffeur stond ons op te wachten. Dat was dus ok.

In Yangon rijden ze rechts. Auto's hebben het stuur rechts....lijkt ons zeer ingewikkeld....een gewoonte wellicht.

In Myanmar rijden ook treinen....voorhistorische vehikels....maar ze brengen u van A naar B....of in ons geval, rond Yangon.

The circle line maakt een lus  rond Yangon. Het is een stoptrein die hoofdzakelijk gebruikt wordt door de mensen van Yangon zelf.  Maar een goeie manier ook voor buitenlanders om een eerste indruk te krijgen van het dagdagelijkse leven in de stad. Voor 1 euro kan je de toer van Yangon doen. De trein boemelt tegen 20? km per uur voort en geeft een beeld van wat mensen transporteren. ...de oogst van het veld, ballonnen, een vracht orchideeën,  een kleerkast, bamboestokken, samengeplooide kartonnen dozen....En daartussen verkopers van vanalles: hardgekookte eieren, sigaretten per stuk, een lokale lunch, water uit een bidon in bekers die doorgegeven worden. 

Als het station nadert gooien mensen hun vracht uit de trein, en gaan het langs de sporen op weg naar huis oppikken. 

Spoorlopen is hier niet strafbaar! Integendeel....mensen staan er een praatje te maken, lopen net zoals wij over het spoor om de trein te halen, nemen de kortste weg naar huis...over de sporen...

Best grappig om er als toerist naar te kijken.

Maar het uitzicht is wel doffe ellende....de bidonvilles van Yangon...geven zelfs in de blakende zon een troosteloze indruk.

Volgende zondag hebben ze hier historische verkiezingen en dat is hier wel te merken.  Aung sang su si zou ze winnen. 

Wie ook de winnaar wordt...er is hier nog veel werk aan de winkel om de meeste mensen een behoorlijke levensstandaard te bezorgen. 

Maar ja...wij mogen niet meestemmen!