4 Juni 2009 uitslag van mijn bloed is ....... alles ok Ik heb geen allergie tegen dieren. Kinderarts heeft mij nog eens gemeten en ik meet nu 53.5 cm en ik weeg 4.255 kg. Ik eet nu ook heel goed,dus ze hebben de juiste pap gevonden voor mij Voor de rest gaat alles prima met mij,ik wordt hier ook rotverwend van mijn beide mama's. Heb terug nieuwe kleertjes gekregen Ik begin ook al goed te brabbelen,plezant om te vertellen tegen mijn mama's Verder hou ik jullie zeker op de hoogte Dikke knuf van mij voor allen die op mijn First Site komt kijken
Op 29 April 2009 is mijn naveltje afgegaan mama Lien heeft het bewaard in een doosje. Op 25 Mei 2009 moest ik naar spoed,ik was kortademig en huilde veel. Ze hebben mij daar onderzocht,en moest 2 dagjes blijven. De eerste nacht heb ik niet veel geslapen,ik lag dan ook in een ander bedje en de omgeving was mij vreemd,mama Lien bleef bij mij slapen op de kamer. 26 Mei kwamen ze mij halen om bloed te prikken,mama en mama Lien werden wat ongerust want ik bleef weg,toen mama Lien vroeg waar ik bleef ging een verpleegster gaan kijken waar ik bleef,als ze terug kwam zei ze dat de prikkamer effkes bezet was en ik moest wachten tot de kamer vrij was. Toen ik terug kwam huilde ik luidskeels en snikte erbij,traantjes vloeiden over mijn kaakjes. Mama Lien nam mij over en trooste mij.Mijn beide mama's kregen er zelfs tranen van in hun ogen om mij zo te zien huilen. Toen mijn mama mijn pamper ververste zag ze iets ongewoons,ze riep mama Lien erbij,ze hadden mij geprikt in mijn beide handjes,beide voetjes en 1 keer in mijn hoofdje,mama was boos,t'was echt onnodig om mij zoveel keer te prikken,niet moeilijk dat ik zoveel huilde en erbij snikte,wie heeft da graag om zoveel keer geprikt te worden? Bloedafname is maar 1 keer geen 5 keer! Ik voelde mij net een proefkonijn. Toen mama Lien vroeg aan de verpleegster hoe dat kwam zei ze,''kzal het eens na vragen'' ..... maar die verpleegster hebben wij toen niet meer terug gezien. Tegen de avond namen ze mij mee naar een andere kamer waar ik slaaptesten moest ondergaan,vondt ik echt niet leuk .... overal werden er draadjes op mij geplaatst,op mijn hoofd,borstkast,voet,..... ik kon er echt niet van slapen alles lag in mijn weg. Mijn mama werd er emotioneel van en liep naar de gang om te huilen,ze kon het niet meer aan zien. Mama Lien bleef bij mij,maar ging toch effen naar de gang om mijn mama te troosten. Mama Lien bleef terug bij mij slapen.....slapen heeft ze die nacht zoals ik niet gedaan.Ik kon echt niet slapen,ik kwam af en toe huilend wakker,waarbij mama Lien mij probeerde te troosten. Na mijn laatste pap rond 3 uur s'nachts ben ik uiteindelijk van uitputting in slaap gevallen. Mama Lien werd gewekt door de verpleegster die haar ontbijt bracht,mama Lien was doodop na die paar uurtjes slaap die ze had. Rond 07.45 uur ben ik wakker gekomen,ik moest normaal gezien nog 15 minuutjes aan die draadjes nog,toen de kinderarts zei dat het niet meer nodig was. Oef ik mocht van die draadjes Mijn mama's waren heel blij Uitslag van mijn kortademigheid was RSV-virus,niet zo erg want ik had het begin ervan.Mijn mama's hebben mij net op tijd mij naar t'ziekenhuis gebracht;Als ze dit niet hadden gedaan en een weekje hadden gewacht,moest ik een weekje ziekenhuis doen en daar had ik totaal geen zin in,ik wil naar huis We zijn weer naar onze vorige kamer gebracht,en wachten daar op de resultaten van de slaaptesten af ...... alles was prima ik mocht naar huis. De bloedtesten horen wij op 4 juni 2009,dus we zijn benieuwd. Terug thuis heb ik mijn slaap goed ingehaald,ik heb bijna heel de dag geslapen en de nacht doorgeslapen. Ik voel mij nu heel veel beter dankzij de goede zorgen van mijn beide mama's.
Hier ben ik dan Mijn naam is Sam Lowyck,en ben geboren op 22 April 2009 te Oostende. Lengte: 47 cm Gewicht : 2.835 kg Geslacht : Meisje Geboorteuur : 15.03 uur
De bevalling van mama is niet goed gegaan,ik vertel jullie in het kort wat er allemaal is gebeurd
Op 21 April moest mama naar H.Serruys kliniek om nogmaals aan de monitor te liggen. Na lang wachten kwam eindelijk de vervanger van Dkt.Sheirlinckx binnen,Dkt.Verhulst. Ze keek enkel naar de monitor en zei dat ze niets kon doen omdat mama patiënt was van Dkt.Sheirlinckx en zij geen patiënten afnam van haar collega! Mama Lien reageerde verbaast : ''Wat als Vicky haar weeën krijgt,wat dan?'' toen Dkt.verhulst zei : ''Sorry ik kan niets doen'' Ze deed zelfs geen onderzoeken,naar de opening,geen koortsthermometer,niets!! Stomverbaasd zijn mijn mama's terug vertrokken,waarop ze tegen elkaar zeiden dat ze echt ongerust waren,want ik was namelijk al 13 dagen overtijd. Mijn mama's hebben een 2 de opinie gevraagd aan een andere Dkt en zo heeft mijn mama's dezelfde dag nog een afspraak kunnen maken bij Dkt.Rombaut. Toen mijn mama's het verhaal vertelden aan Dkt.Rombaut heeft hij mama helemaal onderzocht en de bevallingsdatum terug uitgerekend,ik moest eigelijk al geboren zijn op 8 april en niet 11 april zoals Dkt Scheirlinckx zei. Mama moest die avond nog naar t'ziekenhuis(St-Jozef) waar ze de bevalling zouden inleiden. Na 2 pilletjes te hebben gegeven begon mama rond 04.00 uur de eerste weeën te krijgen,maar nog steeds geen opening. Rond 12 uur hebben ze geprobeert het vruchtwater te breken,die met veel moeite te breken was. Uiteindelijk is het gelukt en had mama haar eerste 1 cm opening. Mama Lien zag steeds op de monitor dat mijn hartje van 157 naar 70 ging,dit ging steeds op en neer. Naar meermaals de verpleegster te roepen,omdat mama Lien ongerust was,stelde de vroedvrouw voor om een inwendige monitor in te schakelen. Toen dit was gebeurt,ging alles bergaf,mijn hartje ging snel van 70 naar 60,50,45,.......40...... Groot paniek brak uit in de arbeidskamer van mijn mama. 6 verpleegster stonden plots rond mama heen,alles werd uitgeschakelt,mama kreeg plots een zuurstofmasker opgezet,mama Lien in volle paniek heen en weer lopend,tranen in de ogen,waarop ze machteloos stond toe te zien. Mama vroeg aan mama Lien wat er gebeurde,waarop mama Lien in gebarentaal zei : '' Hartslag van Sam is 40,het wordt een spoedkeizersnee'' Mama raakte wat in paniek toen de verpleegsters door elkaar riepen tot kalmte dat alles wel inorde komt! Maar in zo moment kon je mijn mama's niet tot bedaren brengen,want mijn leven was in gevaar,..... Bed los,OK verwittigd,lopend naar de lift,alles ging razend snel .... Mama werd direct naar de OK gebracht,toen mama Lien effen moest wachten in de wachtzaal. Minuutjes gingen voorbij,toen er iemand om mama Lien kwam,ze mocht naar de OK komen op voorwaarde dat ze steriele kledij moest dragen. Toegekomen in de OK zag mama Lien dat mijn mama haar buik al open lag,mama Lien hield haar sterk. Want mijn leven en dat van mijn mama was in gevaar! Mama Lien sprak nog effen moedige woordjes tot mama,toen ik opeens verscheen,helemaal blauw,....ik werd onmiddelijk naar de kinderarts gebracht.Ik huilde ...... Mijn mama's huilden mee,zowel van geluk als van in paniek, ..... Ze vroegen hoe ik zal heten waarop mama Lien luid zei : "Sam" en spelde het nog even S A M ,grappig. Mama Lien mocht naar de kinderarts komen en zag mij liggen,tranen in de ogen van geluk zei mama Lien : " Dag poppemieke,dag mijn kleine Sam". Ik mocht voor het eerst in mama Lien haar armen liggen en werd naar mijn mama gebracht,ik zag voor het eerst mijn mama,tranen van geluk Toen werd ik in een warme couveuse weg gebracht naar boven waar ik werd gewogen en men lengte werd gemeten. Mama Lien nog steeds schuddend op haar benen kon haar geluk niet op. Samen gingen wij naar een eigen kamer,waar wij op mama zaten te wachten ,...... mama bleef weg Mama Lien en Omie gingen paar keer vragen hoe het met mama ging,omdat zij zolang weg bleef,misschien waren er weer complicatie's? Maar alles was goed met haar na 2 uren en half kwam mama ook op de kamer Er zijn in die dagen veel bezoekers over de vloer gekomen die mij wilden bewonderen. Want ik liet iedereen wel wachten ook al was het niet echt mijn schuld maar de schuld van Dkt Scheirlickx en Dkt.Verhulst. Zij moesten al gezien hebben dat er iets niet klopte en dat mama haar baarmoederhals was gekanteld,mama kon geen normale bevalling krijgen,wat Dkt.Rombaut wel meteen zag!! Dkt.Rombaut zei zelfs dat er 80 % kans is dat de volgende bevalling ook een keizersnee zal zijn! Ik wil hierbij Dkt.Rombaut bedanken voor het redden van mijn leven,want zonder hem was ik er niet meer! Want Dkt.Scheirlinckx ging eigelijk wachten tot 27 april om in te leiden,als dit was gebeurd dan werd ik doodgeboren! Dus bedankt Dkt.Rombaut je bent mijn reddende held voor altijd!
Ik heb nog totaal geen zin om uit mama haar buik te komen Het is er gezellig en warm. Mama is al een paar keer ongerust geweest,maar was totaal niet nodig Mama is dan ook een paar keer naar de materniteit geweest om aan de monitor te liggen en te kijken of er al een ontsluiting was ..... Ontsluiting is er nog steeds niet,maar alles is prima met mij Door dat mama haar gyneacoloog op vakantie is,is er een andere gyneacoloog die alles opvolgt.... Morgen mag mama terug aan de monitor en gaat de nieuwe gyneacoloog kijken of ik al wat gezakt ben,indien dit positief is gaan ze het inleiden en wordt ik waarschijnlijk morgen dus geboren Want dan ben ik al 10 dagen overtijd en is niet plezant voor mama om zo lang nog te wachten,want mijn mama's zijn echt benieuwd hoe ik eruit zie en ik ben natuurlijk benieuwd naar mijn mama's en hoe het buiten af eruit ziet ..... Ik hou jullie alvast op de hoogte en hopelijk kan ik jullie binnenkort begroeten
Niet veel baby's komen precies op tijd. Sommige komen vroeger, andere later. Hoe dat precies zo komt, daar zijn ze nog niet achter. De meeste laatkomertjes komen evenwel binnen de 10 dagen na de uitgerekende datum. Er is echter geen reden om ongerust te zijn mama, als ik nog wat langer wil blijven zitten. Inleiden doet men meestal na de 42ste week, tenzij mama echt ongerust is of er is iets mis met mij. Troost je mama, alles, ook het lange wachten, is zo vergeten als je mij eenmaal in je armen houdt.
Bijna is het zover en zal mama mij in haar armen houden. Ik wacht alleen nog op het startsein. Mijn beenderen zijn soepel en kunnen zich gemakkelijk aanpassen aan de vorm van het geboortekanaal. Dankzij de fontanellen (de openingen tussen de schedelbeenderen) kan ook mijn hoofdje zich versmallen tijdens de tocht naar buiten. Op het einde van deze week ben ik gemiddeld 50 cm groot en weeg ik ongeveer 3400 gram.
Mijn darmen hebben zich gevuld met een groen-zwarte ontlasting (meconium). Deze werd gevormd door een mengsel van gal, cellen uit de darmen en "afvalstoffen" uit de spijsverteringsklieren. Tijdens de eerste 2 dagen na de bevalling, komt deze eerste stoelgang naar buiten. Nu afwachten .....
Ik kom nu nog zo'n 28 gram per dag aan. De donshaartjes verdwijnen steeds meer en meer, en ik probeer al te ademen. Soms krijg ik hierbij vocht in de luchtpijp en dan voelt mama dat ik de hik heb. Mama krijgt het wat zwaar,slaaploze nachten .... mama hou vol want ik kom er weldra aan Op het einde van deze week ben ik zo'n 48 cm groot en weeg ik 3200 gram.
Het is normaal dat mijn mama mij wat minder voelt bewegen, er is immers maar weinig plaats meer. Is mama toch ongerust, dan belt ze de dokter, in de meeste gevallen kan hij mama geruststellen. Een baby geboren tussen 37 en 42 weken, beschouwt men al "a terme", op tijd dus. Wordt hij/zij voor 37 weken geboren, dan spreekt men van een prematuurtje. Op het einde van deze week ben ik zo'n 46,5 cm groot en weeg ik 3100 gram.
Ik ben er bijna aan toe om geboren te worden, alleen zijn mijn longetjes nog niet helemaal klaar. Rond deze tijd daal ik wat in, wat wil zeggen dat mama weer wat meer plaats krijgt voor haar maag en longen. Misschien moet mama nu terug meer gaan plassen, omdat ik na het indalen lager in mama's buik komt te liggen en zo tegen de blaas kan drukken. Op het einde van deze week ben zo'n 45 cm groot en weeg ik een goede 2900 gram.
Hier ben ik dan 
