Voordat ik aan dit jaar begon was ik al veel met muzische dingen bezig. Ik speel toneel en doe vaak dingen met muziek en beeld. Toch heb ik dit jaar heel wat nieuwe dingen geleerd. In het begin was ik nog vrij verlegen om voor kleuters te staan, maar door een soort van typetje te spelen lukt het me beter. Ik was dan ook heel blij dat ik hoofdpiet mocht spelen. Ik heb dit jaar ook geleerd dat je op een heel korte periode een pracht van een show voor kleuters in elkaar kunt steken. Dit neem ik vooral mee naar mijn kleuterklasjes en naar de Intersocvakanties die ik in grote vakantie begeleid. De toneelstukken die ik gezien heb op kleuterniveau helpen mij om nieuwe ideeën te krijgen om uit te proberen in de kleuterklas. ( experimenteren met kussens, doeken, ijzerdraad) Ik voel mij in de klas ook veel zekerder en durf steeds meer me expressiever te tonen.
Toevallig zag ik tijdens een bezoek aan de Maan deze voorstelling verschijnen op het aankondigingsscherm. Het werken met ijzerdraad sprak me wel aan. Samen met Charlotte ben ik naar de voorstelling gaan kijken. Deze werd niet gespeeld in de gewone zaal van de Maan maar in een kleiner zaaltje. In het midden van de zaal stond een blok dat licht gaf. De acteur van het stuk zat klaar en maakte voorwerpen in ijzerdraad. Het publiek ging rond het blok zitten op gewone stoelen. In het zaaltje hing een plasmascherm aan de muur. Tijdens het stuk speelde de acteur meteen camera. Hij toonde wat hij vertelde met de in ijzerdraad gemaakte figuren. De camera gebruikte hij om deze figuren te tonen aan het publiek.De combinatie van de techniek en hoe de acteur er mee omging was echt heel speciaal. Ik vond het een super toneelstuk: goed geacteerd, origineel aangebracht en zeer leuk voor de kinderen. Het toneelstuk zelf is niet geschikt voor kleuters, maar meer voor lagereschoolkinderen. Het verhaal gaat over een jongen die verliefd is op een vriendin van zijn moeder. Hij adoreert haar en gaat helemaal op in zijn eigen fantasiewereld. De jongen kan het niet uitstaan dat zijn vriendin een vriend heeft en begrijpt helemaal niets meer van zijn leven. Het is een onderwerp dat vooral bij lagereschoolkinderen heel hard leeft, verliefd zijn! Ik vind de manier van werken ook wel leuk om in de kleuterklas te doen, bijvoorbeeld bij alternatief vertellen. Al de personages maken in ijzerdraad, lijkt me wel moeilijk, maar zeker het proberen waard!
Op 15 april ben ik naar de voorstelling thuis gaan kijken in t Arsenaal in Mechelen. Het stuk werd geschreven door Hugo Claus. Ik had wel grote verwachtingen bij de voorstelling, want enkele van de acteurs zie ik wel graag spelen; ook het feit dat het een stuk van Hugo Claus is zorgde voor verwachtingen. De voorstelling ging over een gezin dat juist een huis gekocht heeft. Ze hebben een deal van hun leven afgesloten, maar moeten daar wel gevolgen van dragen. Zo moeten ze zorgen voor de oude gekke vrouw die nog in het huis woont. De zoon van het gezin is helemaal niet opgezet met het huis en de bewoonster. Doorheen het stuk ontdek je een soort haat- liefdesrelatie tussen de zoon en de moeder en de vader. Het stuk grijpt je wel naar de keel. Het is een heel zwaar en donker stuk en loopt van het ene uiterste naar het andere.Je wordt als kijker constant geconfronteerd met de verschillende gevoelens van de personages. Wanneer het stuk stopt, weet je ook niet goed wat je moet denken. Het stuk is redelijk zwaar en vraagt om er over na te denken. Ik ben wel blij dat ik het toneelstuk gezien heb. Voor de voorstelling speelde de jongerengroep van t Arsenaal dit toneelstuk ook, ik wilde daar eerst ook gaan naar kijken, maar door tijdsgebrek is het niet meer gelukt.
Op 15 april ben ik samen met mijn twee neefjes en enkele vriendinnen naar het toneelstuk op berenjacht gaan zien. Ik vond het vooral spannend om te zien hoe mijn twee neefjes op het stuk gingen reageren. Het was een toneelstuk dat voor twee-en-half-jarigen was. Vooraf had ik een filmpje op youtube gezien over het toneelstuk. het zag er ontzettend leuk uit. Toen we aankwamen, werden naar een winkeltje geleid. Het licht ging zachtjes uit en het winkeltje werd heel zwaar verlicht. Zo hadden de kleinste kleutertjes geen enkel schrik. Plots kwam van achter ons de actrice die heel het toneelstuk zou leiden. Ze sprak echt naar de kleutertjes toe en maakte af en toe een grapje. Ze betrok de kleutertjes bij alles door vragen te stellen. Tijdens de voorstelling veranderden we constant van plaats. De kleuters mochten meelopen met de actrice. Je had echt het gevoel dat je op een berenjacht was. Tijdens de voorstelling werd er ineens ook een picknickmoment gehouden. De kindjes mochten eens in hun berenpoot kijken dat ze meegekregen hadden en kregen water om te drinken. Na de hele voorstelling mochten de kinderen op hun eigen niveau het hele parcours nog een keertje doorlopen. Sommige bleven bij één attractie, anderen liepen voordurend van de ene naar de andere attractie. Deze manier van een toneelvoorstelling is totaal anders dan we voordien gewoon waren. Alles stond opgesteld in een grote zaal. Bij andere voorstellingen komt je binnen in een zaal en neem je plaats voor het podium.Je kijkt dan echt naar iets, nu speelde je eigenlijk mee een rolletje in het toneelstuk. Een heel leuke ervaring.
Elk jaar werkt het tweede jaar kleuteronderwijs een project uit voor de kleuterschool van onze hogeschool. Dit jaar inspireerden we ons op de film en het boek De drie rovers. Donderdag 18 maart keken we s middags met heel 2 BAKO naar de film, daarna werkten we in groepen het scenario van de voorstelling uit en bedachten we activiteiten voor in de klas en op de speelplaats. Vrijdag 19 maart moesten we een hele dag materialen verzamelen, zelf maken en repeteren voor de voorstelling.
Het verhaal ging over Tiffany die op weg naar het weeshuis overvallen wordt door drie rovers. De rovers denken dat Tiffany geld heeft, maar dit is niet het geval. Na lang nadenken besluiten de rovers Tiffany mee te nemen naar hun hol. Enkele dagen later komen de drie rovers en Tiffany twee weeskinderen tegen. Dezen zijn weggelopen uit het vreselijke weeshuis. De rovers en Tiffany beslissen om de weeskinderen te helpen en bedenken een plan.
Uit dit projectheb ik vooral geleerd dat je op korte tijd met enkele mensen wel een project uit de grond kan stampen. Een film of boek kan hier als een goede basis dienen.Ik neem ook mee dat je een week of enkele dagen met vijfjarigen rond een voorstelling kan werken.Ik kon deze informatie ook gebruiken voor ons onderzoek van het vak CUMAWE, waar we rond toneel voor kinderen werken.
Op 16 maart gingen we met heel 2 BAKO onder leiding van de lector muziek naar het MUHKA. Het MUHKA is het museum voor hedendaagse kunst van Antwerpen. In het museum leiden ze groepen rond van alle leeftijden op hun eigen niveau. Je kan hier dus ook met kleuters komen kijken. Om ons hiermee kennis te laten maken, werden wij zelf rondgeleid zoals ze kleuters rondleiden. Ik vond dit wel interessant en zie het zeker zitten om dit eens met een klas te doen. Door de opdrachten leer je echt naar de werken die er hangen kijken en er linken bij te zoeken. Je krijgt uitleg bij de werken die je zelf leuk en interessant vindt. Dit alles wordt op een speelse manier en op kleuterniveau aangebracht. Kleuters mogen iets tekenen, een voorwerp bij een schilderij plaatsen en zeggen waarom ze vinden dat het erbij hoort Ik vond het wel spijtig dat er niet zoveel werken in het museum aanwezig waren. Op de bovenverdieping waren ze bezig om een nieuwe tentoonstelling op te zetten. Je had op weinig tijd bijna alles wel gezie
Op 21 december 2009 ben ik samen met enkelen van de klas naar het toneelstuk NeuzeNeuze gaan kijken in de Maan in Mechelen. Het was een toneelstuk voor 4-jarige kleuters.
Om te neuze neuze heb je twee neuzen nodig. In Groenland is het de normaalste zaak van de wereld. Het is er ijskoud, en van neuze neuze krijg je het helemaal warm. Neuze neuze is knuffelen en kussen in één. Het is superleuk! Vraag maar aan de twee eskimobroertjes: Freek en Ward. Zij hebben er een neus voor!
Doorheen 10 eenvoudige verhaaltjes gaan Freek en Ward op zoek naar een land waar het warm is, maar waar ze toch volop neuze neuze. Ze neuze neuze met de gekste dieren; de éne heeft een grote neus, de andere een kleine, de neushoorn heeft een lange puntige neus, de walrus een vieze vuile vochtige,
Weet jij waar het snikheet is en ze toch neuze neuze tegen de sterren op?
Het decor bestaat uit allerlei kussens, doeken, blokken. Alles bij elkaar is het een groot rommeltje, waar een tweetal kinderen met veel fantasie in spelen.
Na het toneelstuk mochten we met de regisseur en de twee acteurs praten. Ze vertelden ons het verleden van het stuk en hoe ze er aan begonnen waren. We kregen ook de gelegenheid om hen vragen te stellen. Na het gesprek kregen we een rondleiding achter de schermen van de Maan.
Uit deze voorstelling heb ik geleerd dat je met heel wat doeken en kussens een verhaal kunt vertellen. Een deken met bloemen kan een bloementuin zijn, een wit dekentje is de Noordpool. Zelf vul jij het personage in en voeg je materialen bij. Zo spelen kleuters ook hun spel in de huishoek of thuis.
Van 28 tot 30 september zijn wij met heel 2BAKO op creastage geweest in Brussel. In deze driedaagse zouden we alles leren over het poppenspel en de verschillende soorten. Ik keek hier wel een beetje naar uit, omdat alles wat met theater te maken heeft me wel interesseert.
In de loop van de driedaagse brachten we knuffelberen tot leven, we kropen in een donkere doos voor fluotheater, we hanteerden lepels en ander kosteloos materiaal als echte mannetjes Maar nog het belangrijkste van al, we maakten onze eigen handpop. Tijdens het oefenen en spelen kregen we ook een hele hoop tips mee, waar je tijdens het poppenspel op moet letten om het zo echt mogelijk te laten lijken voor kleuters. Enkele hiervan zijn: je handpop moet de kleuters aankijken, luid praten, een bekpop moet juist bekken wat je zegt, de speciale techniek van het afgaan enzovoort. Wanneer je zelf poppentheater speelt let je hier meestal niet op, maar nu je dit weet besef je ook dat door deze tips je pop echt tot leven komt en voor de kleuters echt een levende persoon/ beest is. Het spreekt hen aan en boeit hen.
Op de laatste dag hebben we ook voor kleuters een poppenspel gemaakt. Hier konden we echt tonen wat we geleerd hadden en tijdens het repeteren enkele zaken uitproberen. We discussieerden over wat zou werken bij de kleuters en wat niet.
Ik heb ontzettend veel geleerd tijdens deze driedaagse en wil het ook gebruiken in mijn stage.In elke kleuterklas krijg je wel eens te maken met een klaspop. Door deze stage weet ik deze pop op een goede manier te gebruiken en te hanteren.Dit geldt niet alleen voor een klaspop, maar ook gewoon tijdens een poppenspel.Het leren praten met een pop vond ik ook zeer leuk. Voor deze stage zou ik gewoon de mond een beetje mee hebben laten bewegen, nu weet ik hoe ik wat ik zeg, zo kan laten overbrengen dat de pop het precies echt zegt. Verder heb ik ook geleerd, dat je niet altijd een pop moet hebben als personage. Het kan ook even goed een lepel of een spons zijn dat je personage is. Door het zo juist mogelijk vast te houden en het zo goed mogelijk te bewegen, is het geen gewoon materiaal meer maar een echt mannetje. Ik ga zeker nog veel oefenen met poppen, zodat ik het bekken en hanteren nog goed onder de knie krijg. Deze stage was een goeie basis.
