mummies  Egypte

Mummies :  

Rijke mensen werden gemummificeerd als ze gestorven waren , omdat ze dachten dat ze hun lichaam nodig hadden na de dood .

Arme mensen konden mummificeren   niet betalen . zij werden naakt in de woestijn begraven ,liggend op hun linkerzij en met hun gezicht naar het westen gericht . het zand droogde hun lichamen uit en conserveerde hen net zo goed als een mummie. Ze kregen gereedschap, sieraden en voedsel mee in hun graf.

Zij hoopten duidelijk dat ze naar het koninkrijk van osiris zouden gaan .

Chefrens lichaam werd op een dodenschip gelegd ,onder de luifel. Op de voorplecht brandde een lamp. Aan beide kanten stonden twee weeklaagsters, die de beide godinnen isis en nepthys voorstelden .

Het lichaam werd over de nijl naar gizeh gevoerd. Voor de Egyptenaren was dit tochtje een symbool voor de reis die de farao spoedig zou maken door de moerassen naar de hemel  . in gizeh werd het lichaam gebalsemd. Dat duurde ongeveer 70 dagen en werd gedaan door speciale priesters die tot het gilde van de balsemers hoorden. . de ceremonies volgden de mythe van osiris . de man die de buik opensneed  om de ingewanden te verwijderen –de snijder- werd met stenen bekogeld en verjaagt misschien omdat hij de toeschouwers deed denken aan seth die het lichaam van osiris aan stukken sneed  het lichaam werd gewassen in een bad van natronloog ondergedompeld en in windels gewikkeld zoals isis had gedaan met het lichaam van osiris  de lever longen maag en darmen werden in een lijkvaas gestopt de deksels van deze vazen hadden de vorm van dierenkoppen zij stelden de vier goden voor die de ingewanden beschermden

 werd koning op de leeftijd van negen jaar hij. Hij was een kinderfarao van de 18^e dynastie die heerste over Egypte  tussen 1333 en 1323v.chr

Het mummificeren een bijzonder aspect van de oud Egyptische cultuur was het balsemen van de overledenen dit Egyptische gebruik vond zijn oorsprong in de klimatologisch en landschappelijke omstandigheden van het land in de prehistorie begroef men de doden gewikkeld in matten of dierenhuiden  in het zand van de woestijn in een dergelijke omgeving werd al het vocht om de weefsels van het lichaam ontrokken waardoor er natuurlijke mummies e ontstonden  toen men er echter toe overging de doden in kisten te leggen en hiervoor graven te bouwen , waren deze natuurlijke conserverende omstandigheden niet maar aanwezig, zodat het lijk wegrotte volgens de oud egyptische geloofsvoorstellingen was het echter van groot belang dat ook het aardse lichaam goed intact bleef. Vandaar dat men begon

 te experimenteren met methoden om het lijk na de dood tegen het natuurlijk proces van verval te beschermen bij de eerste pogingen werd het lichaam straks omwikkeld met linnendoeken  . men ontdekte echter dat het vergaan van het lichaam niet kon worden tegengegaan zonder de organen uit de borst en buikholte te verwijderen organen als geslachtsdelen , borsten , oren,ogen,mond en neus zijn dikwijls in het linnen gemodelleerd of er is op zijn minst een gezicht op het linnen geschilderd de buitenste lagen van de windels werden als kledingstukken bewerkt , bij vrouwen in de vorm van een lange nauwsluitende jurk , bij mannen in de vorm van een lende doek . de techniek mummificeren bereikte pas een volgend ontwikkelingsstadium i het middenrijk toen men ertoe overging de hersenen uit de schedel te verwijderen dit procedé werd aanvankelijk slechts sporadisch en vooral in de hoogste sociale kringen rond de Koninklijke familie toegepast vanaf het nieuwe rijk werd het gebruikelijk bij het balsemen van het lichaam zowel je hersenen als de ingewanden uit het lichaam te verwijderen na de neergang van het faronische rijk bleven de Egyptenaren de lichamen van hun overleden balsemen zij het meestal minder zorgvuldig dan voorheen in de 7^e eeuw n.chr raakte het balsemen in egypte dan ook gelijdelijk in onbruik.

Je hebt ook mummies die geconserveerd zijn door de natuur

In het engelse veen waarlage temperaturen en looizuur zijn huid en organen hebben geconserveerd zoals bij vele

hadden koppen , hetzij van goden de overledene .omstreeks 100v.c. werden de ingepakte organen in de mummie teruggestopt. Maar nog steeds werden canopen ,met niets erin, in het graf gezet. Deze nepcanopen droegen de koppen van de vier goden die de zonen van Horus werden genoemd

Imseti,met een mensenhoofd bewaakte de lever

Qebehsenwef,een valk,hield de darmen vast

Hapy, een baviaan,hield een oogje op de longen

Dwamoetef, een jakhals,bewaakte de maag

TERUG NAAR DE OUDHEID

Toetanchamon, de Kind-Koning

J ong was hij toen hij koning werd, jong was hij toen hij na een regeerperiode van nauwelijks tien jaar op slechts 19-jarige leeftijd stierf, een jongeling nog, Toetanchamon, de jongste farao die ooit Egypte regeerde. Nochtans was hij schatrijk, zoals bleek uit de kunstschatten die uit zijn vrijwel ongeschonden graf tevoorschijn kwamen bij de opgravingen van nov. 1922 tot het jaar 1928 verricht door de engelse egyptoloog Howard Carter, bijgestaan door de rijke aristocraat Lord Carvarnon die voor zijn gezondheid in Egypte vertoefde.

Toetanchamon was de schoonzoon, mogelijk een zoon of half-broer van de ketterse en reactionaire farao Akhenaten die een nieuwe hoofdstad Tell el-Amarna stichtte en slechts éen God: Aten aanbad. Na de dood van Akhenaten besteeg de jonge Toetanchamon de troon, bijgestaan door de 'raadgevers' Ay, een familielid, en Horemheb, een legercommandant. Deze hadden echter meer oog voor eigen heil dan voor 's lands belang. Zij maakten ongedaan wat de overleden koning Akhenaten tot stand had gebracht en verplaatsten het koninklijk hof weer terug naar de oude hoofdstad Thebe.

Toen hij de troon aanvaardde, trouwde Toetanchamon Ankhesenamum de jonge weduwe (en tevens derde dochter!) van de overleden farao Akhenaten. Bij de dood van Toetanchamon was Ankesenamum echter overgeleverd aan de genade van Ay en Horemheb. Zij stuurde daarom in wanhoop een bericht aan de koning der Hethieten in Klein-Azië met de volgende woorden: "Mijn man is dood en heeft mij geen zoon nagelaten. Zend mij één Uwer zonen opdat hij mijn man worde want het is ondenkbaar dat één mijner bedienden deze plaats zou innemen!" Na lang aandringen stuurde de koning der Hethieten een prins die echter op weg naar Egypte vermoedelijk door één der 'raadgevers' werd vermoord. Er zat voor Ankhesenamum niets anders op dan met Ay te trouwen die het land vier jaar lang regeerde opgevolgd door Horemheb. Deze laatste liet geen poging ongemoeid de gehate Amarna familie met wortel en tak uit te roeien en tevens de stad Tell el-Amarna met de grond gelijk te maken. Aldus kwam er een einde aan de 18^de dynastie, 1567 - 1342 v.Chr.

De Vallei der Koningen was de begraafplaats van de farao's uit de 18^de dynastie incl. die van Toetanchamon, zoals de piramides vele eeuwen terug. Vrijwel alle koningsgraven waren in de loop der tijden leeggeroofd, behalve echter dat van Toetanchamon dat onvindbaar bleek. (Zijn graf was wel vlak na zijn dood twee maal bezocht doch zonder noemenswaardige schade!) De pogingen van de amerikaanse archeoloog Theodore Davis in de jaren 1903 tot 1909 waren zonder succes hoewel hij wel een geheime bergplaats met begrafenisgereedschap en "memento's" vond welke verwezen naar Toetanchamon's laatste rustplaats.

Howard Carter en Lord Cavarnon gingen echter zeer deskundig en systematisch te werk. Na jaren van vruchteloze arbeid werd in nov. 1922 een in de rotsen uitgehouwen trede ontdekt welke het begin van een trap met 16 treden bleek te zijn die leidde naar een deur met daarachter een gang met een tweede deur. Nadat in deze laatste een gat was gehakt keken Carter en Cavarnon in het voorvertrek met een pracht aan gouden kunstschatten. Het graf van Toetanchamon was ontdekt! Achter dit vertrek lag de dodenkamer met vier vergulde schrijnen en de sarcofaag van rood zandsteen. Hierin bevonden zich drie geneste doodskisten in de vorm van een menselijke gedaante, waarvan er één van zuiver goud was. De mummie in de derde kist droeg het thans wereldberoemde gouden dodenmasker. Deze ontdekking vond plaats in het jaar 1925 na 3 jaar van noeste arbeid.

Carter en Cavarnon, geholpen door een team van deskundigen, voltooiden tenslotte in 1928 de opgravingen en publiceerden in 1933 de laatste berichten!

Het beroemde dodenmasker van Toetanchamon van zuiver goud, versierd met halfedelstenen.

Het verborgen graf van Toetanchamon ligt vlak bij dat van Ramses VI onder de bergtop op de achtergrond. De piramedevorm van deze top kan de reden geweest zijn waarom de Koningen van het Nieuwe Rijk (zie aflevering "De oude egyptische tempels") deze vallei als hun begraafplaats verkozen.

Links en midden de tweede resp. derde doodskist van Toetanchamon, de derde van zuiver goud. Rechts de mummie uit de derde doodskist met dodenmasker en beschadigd bij het mummieficatieproces.

Bovenzijde van de binnenste doodskist.

De derde (binnenste) doodskist van zuiver goud, gewicht 1200 kg.

Gestyleerde waaier. Boven: De koning maakt jacht op een struisvogel. Onder: De koning keert terug van de jacht terwijl dienaren de buit dragen.

Gouden reliëf op kast. Toetanchamon, rechts, met zijn jonge vrouw Anthesenamum.

Eén van de honderden sieraden gevonden in het graf van Toetanchamon. Afgebeeld is een hanger die een gier uitbeeldt. De sieraden omvatten hangers, borstschilden, vinger- en oorringen uit goud, lazuursteen, turkoois, velspaat e.a. halfedelstenen.

Gedeelte van een met goud overtrokken rugleuning voorstellend Toetanchamon op zijn troon samen met zijn jonge vrouw die hem haar genegenheid toont. De rugleuning maakt deel uit van de troon aangetroffen in het voorvertrek.

Koninklijke degen met degenknop en schede.

Albasten lamp voorstellende stengels, bladeren en bloemen van de lotusplant. De middelste bloem is open, die aan beide zijden nog in knop.

Zuiver gouden standbeeldje,1 m hoog, van de godin Selker, één van de vier godinnen wakend over de vergulde schrijn welke de gemmuficeerde inwendige organen van de koning bevatte. Op haar hoofd de heilige ibis.

MUMMIFICEREN

...Eerst worden de hersenen zoveel mogelijk met een kromme haak via de neusgaten uit de schedel gepeuterd. Wat is blijven zitten, wordt met een kruidenaftreksel opgelost.
Vervolgens wordt langs een van de zijden met een mes van vuursteen een snede gemaakt zodat de ingewanden er een voor een uitgehaald kunnen worden. De buikholte wordt grondig gereinigd en uitgespoeld, eert met palmwijn en dan met een extract van fijngestampte kruiderijen; daarna stoppen ze de ruimte vol met gesorteerde en gekneusde mirrekorrels, kassie en alle andere soorten reukwerk, behalve wierook, en naaien ze alles dicht.
Als dat klaar is bedekken ze het lijk helemaal met natron dat ze zeventig dagen, en geen dag langer, laten inwerken.
Wanneer deze tijd is verstreken, wordt het lijk gewassen en van top tot teen gewikkeld in fijn linnen dat aan repen is gesneden en aan de onderzijde is ingesmeerd met gom, in Egypte het gewone vervangingsmiddel van lijm.
In die toestand wordt het aan de familie teruggegeven die ondertussen een houten kist heeft laten maken in de vorm van een menselijke figuur. Hierin wordt de mummie opgeborgen. Het deksel gaat dicht, de kist wordt als een kostbaar voorwerp in een grafkamer weggezet en daar rechtop tegen de muur geplaatst.'

De oudste mummies ontstonden bij toeval, doordat de Egyptenaren de gewoonte hadden hun doden in het hete woestijnzand te begraven. Door de hitte en het droge zand droogden de lichamen vanzelf uit. Op deze manier zijn vele mummies duizenden jaren goed bewaard gebleven. We spreken hier van een natuurlijke mummificatie.
Vanaf ongeveer 3000 v. Chr. Regeerden er koningen, farao’s, over Egypte. De farao’s en hun ambtenaren wilden niet zomaar ergens begraven worden. Daarom lieten ze reusachtige piramides en rotsgraven bouwen, waar ze zelf zouden worden begraven. Dit betekende wel dat er iets met het dode lichaam zou moeten gebeuren. Voordat de lijken werden begraven, werden ze op een speciale manier behandeld, zodat ze nog duizenden jaren goed bewaard bleven. In deze gevallen spreken we van kunstmatige mummificatie.
Speciale balsempriesters bewerkten de dode lichamen op zo’n een manier, dat het rottingsproces stopgezet werd. De dode lichamen werden naar een werkplaats gebracht in de buurt van de begraafplaats. Daar werd de buik aan de linkerkant met een vuurstenen mes opengesneden en werden de ingewanden eruit gehaald. Het was gebruikelijk dat de hersenen via de neusgaten uit de schedel werden gehaald met een bronzen haak. De ingewanden (de darmen, de maag, de longen en de lever) werden schoon gemaakt en bewerkt met zalfolie en werden vervolgens gewikkeld in linnenlappen.

De ingewanden werden in vier speciale potten gelegd, de kanopen. Deze potten hadden deksels in de vorm van een valkenkop, een jakhalskop, een baviaankop en een mensenhoofd. Het hart liet men in het lichaam achter. Men werd alleen in het dodenrijk toegelaten als men tijdens zijn leven geen zonden had begaan. Hij die geen zonden had begaan, had een licht hart. Men geloofde dat op weg naar het dodenrijk het hart werd gewogen, was het licht dan werd je toegelaten tot het dodenrijk. Maar woog je hart te zwaar, dan werd je onmiddellijk gestraft door `de verslinder van de doden’.

De kanopen beelden de vier zonen van de hemelgod Horus uit. De valk beschermde de darmen, de jakhals de maag, de baviaan de longen en de god met het mensenhoofd de lever. Horus zelf was de zoon van Osiris, de koning van het dodenrijk. Soms werden de gebalsemde ingewanden terug in het lichaam geplaatst, zoals bij de mummie Anchhor.
Het dode lichaam werd bedekt met zout en soda om het vocht aan het lichaam te onttrekken. Vervolgens vulden de priesters de lege buik met stro of linnen proppen en smeerden de huid in met hars en olie. De ogen werden door het zout zo aangetast dat ze verdwenen. Tot slot wikkelden de priesters het lichaam in linnen doeken. Het linnen plakte vaak aan de huid vast door de oliën en de harsen waarmee het lichaam was ingesmeerd. Bij sommige mummies kun je nog duidelijk huid, nagels en soms het haar zien.

Hoe mummies maken?

1) Verwijderen van hersenen.

2) Verwijderen van de ingewanden door middel van een insnijding in de linkerzijde.

3) Sterilisatie van de lichaamsholten en van de ingewanden.

4) Behandeling van de ingewanden: het verwijderen van de inhoud, ontvochting door middel van natron, drogen, insmeren met zalf en behandelen met gesmolten hars.

5) Voorlopige opvulling van het lichaam met natron en welriekende harsen.

6) Volledige onderdompeling van het lichaam in het natrum gedurende ca. 70 dagen.

7) Verwijdering van het voorlopige opvullingsmateriaal.

8) Onderhuidse opvulling van de ledematen met zand, klei en dergelijke.

9) Opvulling van de lichaamsholten, met in hars gedrenkt linnen en zakjes met geurig materiaal, zoals mirre, kaneel, maar ook zaagsel en dergelijke.

10) Zalving van het lichaam met oliën.

11) Behandeling van de buitenzijde van het lichaam met gesmolten hars.

12) Inwikkeling van het lichaam en bijvoeging van amuletten, juwelen enzovoort.

toetanchamon en mummies

Putrefactie Beeld van een verrot kadaver. Putrefactie (verrotting) begint binnen drie dagen na het intreden van de dood. Vele insecten leggen, als de mogelijkheid het toelaat, eieren in het dode lichaam. Het lichaam begint van kleur te veranderen met als opvallendste "het wegschieten van kleuren" langs de slagaders en aders gelegen aan de huidoppervlakte (marmer tekening). Dit komt doordat het bloed begint te ontbinden en bacteriën de overhand krijgen. De kleur van de huid verdonkert ook. Na verscheidene dagen kunnen de insectenlarven uit het lichaam beginnen te kruipen. Reinigende dieren zoals knaagdieren beginnen van het lichaam te eten. Ongeveer een week na de intreding van de dood beginnen gassen, die door bacteriële en chemische processen worden geproduceerd, opzwelling van de organismen te veroorzaken. De bacteriën die tijdens het leven nuttig waren, zoals de bacteriën in het spijsverteringskanaal, keren zich na de dood tegen het lichaam. Nu gebruiken diezelfde bacteriën het dode lichaam als voedselbron. Door deze processen worden de interne organen vloeibaar. Binnen twee weken na intreding van de dood komen producten van ontbinding uit de lichaamsopeningen, zoals uit de mond, de neus, de anus en eventuele andere lichaamsopeningen (bijvoorbeeld wonden). De stank van rotting is op dit moment zeer sterk aanwezig. Binnen enkele weken zal onder druk weefsel openspringen, waarbij lichaamsinhoud (ontbindingsproducten) vrijkomen. Deze vloeistof wordt opgenomen door de kleding van de overledene, de kistvoering, het bedmatras, de vloer of de grond. Enorme hoeveelheden insectenlarven kunnen uit het lichaam komen als insecten eerder toegang hebben gekregen om eitjes te leggen. Aaseters kunnen op dit moment gemakkelijk delen van het lichaam wegnemen, omdat het lichaam niet meer een vast geheel is. Op dit moment is het lichaam een zeer onsamenhangend "voorwerp" geworden. De overledene zal op dit moment niet meer herkenbaar zijn als het individu dat het geweest is.[1] Mummificatie Hoofd van de mummie van Ahmose. Mummificatie (indroging): In geval van mummificatie begint dit eindproces ongeveer één maand na de dood, hoewel dit proces ook voorspoediger kan verlopen als de voorwaarden juist zijn (zoals de toestand van het lichaam van de overledene en de omgevingsinvloeden). Mummificatie ontstaat op een moment wanneer een lichaam uitdroogt door natuurlijke of door kunstmatige middelen. Twee omstandigheden zijn vereist voor mummificatie. Een droge omgeving. Lichaamsmassa: Mummificatie treedt eerder op als het lichaam van de overledene een lichaam betreft met weinig lichaamsvetmassa (in het algemeen een dun persoon). Zelden treedt mummificatie onder natuurlijke omstandigheden op bij te zware mensen. De oorzaak hiervan is de aanwezigheid van vocht in het lichaam. Vocht zorgt (samen met een hoge omgevingstemperatuur) voor een voorspoedig ontbindingsproces.[1] Mummificatie in Nederland In Nederland komt men vooral mummificatie tegen in geval van een vinding van een overledene in thuissituatie (overledene die al enige tijd dood in huis ligt). Veelal heeft de overledene dan in een warme en droge omgeving gelegen, waardoor de overledene (of delen van) mummificeert.[1] Egyptische mummies Bekende voorbeelden van mummificatie zijn de Egyptische mummies. 21-09-2011 om 19:52 geschreven door biba   0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (3 Stemmen) Categorie:toetanchamon en mummies