MTB vereniging, opgericht door MTB'ers voor MTB'ers!
Beschrijving
We willen een Full force Mountainbike club zijn, en in onze club naam M.D.F (mud dust fun), kun je de MTB elementen allemaal terug vinden. We willen met enkele mannen en vrouwen, leuke tijden doorbrengen op de mountainbike, af en toe een tripje maken naar hoger gelegen delen, en samen veel fun beleven, zonder aan anderen veel verplichtingen te hebben. Daarom hebben we geen stamcafe, ook geen andere instantie waar we na iedere rit noodgewongen naartoe moeten omdat we ons eens moeten tonen. Nee, we willen FUN beleven, en als we na de MUD nog DUST hebben dan gaan we de plaatselijke organisatie wel iets gunnen.
Wat wij als doel voor oog stellen is veel plezier beleven op de fiets!
We hebben niet stilgezeten ondertussen. het weer laat het wel niet echt toe maar dat houd ons niet tegen.
we hebben een aantal ritten gereden den ene keer hier de andere keer daar zolang we samen zijn en leute kunnen maken is het in orde. en onder tussen blijven we trainen voor het hoofddoel van het jaar voor sommige namelijk de rit in Malmedy Raid Des Hautes Fagnes op 23/06/2013 Wijken er met zen allen naar uit..
verslag daarvan volgt later natuurlijk.
we hebben onze tenues ook al gepast en besteld nu maar vol spanning wachten en wachten kunnen we niet want er is niets die een groepsgevoel aanwakkert dan in 1 en dezelfde tenue rond te rijden.
hier een bijlage van de rit in Malmedy als voorproefje veel kijkplezier.
Op zondag 21 april 2013 stond het Noord-Franse dorpje Cassel
voor het 8ste jaar op rij volledig in het teken van de mountainbikesport. De
Cassel Trophy is al bijna een decennia lang een klinkende naam in het oor van
menig mountainbiker. Twee MDFers, Stijn Bosch en Bas Boterman, mochten er
afgelopen zondag aan de lijve ondervinden waarom deze tocht zon begrip geworden
is in Noord-Frankrijk.
Vooreerst een klein
beetje hulp voor wie Cassel niet weet te positioneren op de wereldkaart. Dit
oud-middeleeuws dorp is gelegen in Frans-Vlaanderen. Als je via Poperinge La
Douce France binnen rijdt, dan kom je na een kwartiertje rijden plots een
plakkaat tegen met daar op de naam "Cassel". Na het beklimmen van de
Mont Des Recollets (155 meter) en de Mont Cassel (176 meter) kom je
uiteindelijk aan in het dorpscentrum. In een ver verleden was deze streek
Vlaams grondgebied. Getuige hiervan zijn de straatnamen, ze heten er niet
"rue", maar "straete".
Maar nu over naar de
orde van de dag, namelijk de Cassel Trophy editie 2013. Na het ophalen van het
stuurplaatje vertrokken we voor het 60 km lange avontuur, over dik 1200
hoogtemeters. Na de start kregen we al meteen een eerste beklimming van de
Casselberg voor de wielen geschoven, via een super smal paadje, aan een
stijgingspercentage van om en bij de 25 procent. Meteen werd duidelijk dat deze
tocht een ontzettend zware onderneming zou worden. Na het bereiken van de top
daalden we af naar de voet van de Mont Des Recollets. Deze prachtige heuvel
bestaat volledig uit bos. Via single-tracks werd bijna elke vierkante meter van
dit bos benut, uiteraard tot groot joleit van alle mountainbikers. Alhoewel,
langs de kant van de weg stonden heel veel (Franse) bikers met problemen, al
denk ik dat er ook wel veel bij waren die hun hartslag naar beneden probeerden
te halen.
Na dit schitterende
stuk bos, met magnifieke beklimmingen en sensationele afdalingen met een
stijgingspercentage van rond de 50% (!) hadden we reeds 200 hoogtemeters
overbrugt en stond er amper 5 kilometer op de teller. Gelukkig stonden er
daarna enkele recuperatiestukken op het menu, die echter van korte duur
waren... Een duo Franse bikers vlogen ons voorbij,. Na een Cavendish-achtige
kattensprong konden we nog net ons wagonnetje aanhaken. Kilometers lang konden
we het duo bijhouden, maar bij de volgende beklimming van de Casselberg moesten
we toch onze meerdere herkennen en ze laten rijden. De tweede beklimming van de
Casselberg was alweer subliem, halverwege de klim doken we nog eerst een
speelbosje in, waarna we in verschillende stapjes (onder andere door een
schitterend lintenparcours in een weide) naar de top klommen.
Op de 176 meter hoge
Casselberg stond de eerste bevoorrading op het menu. Na deze broodnodige
pitstop doken we een formidabele off-road afdaling in, met verschillende
schuine haarspeldbochten. Eenmaal in het dal stond al de volgende beklimming
van de Mont Cassel klaar, ditmaal via een briljante single-track op en rondom
een motocrossparcours. Beklimmingen met een ongeziene steiltegraad moesten
overwonnen worden. Na deze loodzware passage kregen we gelukkig enkele vlakkere
recuperatiestukken voorgeschoteld, maar opnieuw lag die dekselse maar o zo
prachtige Casselberg te blinken voor onze neus. Via een bos klommen we tot
halverwege de helling, waar we de keuze hadden tussen "facile",
"technique" en "hard technique".
Zonder twijfelen kozen we
voor de laatste optie, maar wat ons toen voor de wielen geschoven werd is bijna
onbeschrijfelijk. Een single-track afdaling langs een afgrond, mét
haarspeldbochten en mét een stijgingsgraad van minimum 50%. Bijna was Bas de
afgrond ingesukkeld, maar met al zijn stuurvaardigheid kon hij nog net zijn
fiets recht houden. Een andere biker die kort na ons kwam had echter minder
behendigheid, hij kwam met veel te hoge snelheid af en vloog zowaar de afgrond
in. Enkele meter lager brak een boom zijn val en kon hij relatief ongedeerd
terug uit de ravijn klauteren.
Na dit goddelijk
technisch stukje stegen we via een supersmal weggetje (stijgingsgraad 30%) naar
de top om daar de tweede bevoorrading te nemen. Na de technische afdaling
doorheen het bos kwamen we opnieuw in het dal waar we wederom vol aan de bak
moesten: een loodzware beklimming in een weide. Na een korte afdaling stond
andermaal een groot stuk bos op het programma. Kilometers lang draaien en
keren, op en af,... om duimen en vingers van af te likken! Eenmaal uit dit bos
stond nogmaals de Casselberg op het menu, opnieuw via een andere kant. Ditmaal
daalden we af via de moestuin van een vriendelijke oude Casselaar. We doken
daarna nog een park in (met lintenparcours), beklommen nog enkele heuvels en
kwamen opnieuw uit aan de finish. Daar kregen we te horen dat we nog een
laatste lus van om en bij de 8 km moesten afwerken. Die bleken er achteraf
echter nog 12 te zijn.
Het zwaarste was toen
uiteraard al achter de rug. We kregen meerdere licht golvende, mooie dreven te
verwerken. Tot onze verbazing stond ook nog een bevoorrading op het menu. Daar
maakten we kennis me een sympathieke mountainbiker uit Reningelst, die ons op
sleeptouw nam richting aankomst. Nog een laatste nijdige helling en hop, we
waren terug bij af, waar we ons broodje en drankje in de zon met heel veel
plezier en wat licht opkomende krampen konden verorberen.
Nagenietend van dit
mythisch avontuur reden we terug naar huis. We waren unaniem, deze rit was
gewoon buiten categorie, met voorsprong de mooiste die we dit jaar al reden! We
kijken nu al uit naar de Cassel Trophy editie 2014!!
vandaag Diksmuide gereden met Günther, was een tof ritje. de eerste strook liep alles vast van de modder ik heb dat nog nooit gezien. de wielen konden niet meer draaien alles zat vast. ik dacht al amai dat gaat hier iets worden vandaag. dan alles vrij gemaakt en verder gereden. toen liep alles goed en hebben we geen problemen meer gehad. na de eerste bevoorrading kwam de wind opzetten. we hebben goed doorgereden en hadden zo'n 56 km hebben wel verkeerd gereden en zaten een stukje op de 75 km. de laatste 2 km had ik krampen. heb weer een voldoening vandaag en op naar de volgende. heb wel nog een Duveltje gedronken met günther en dan naar huis.
Het was een enorm mooie rit, er zaten stukken in waarbij ik van
de fiets moest. Ik heb overal de moeilijke stroken genomen , en daardoor wel
van de mtb gemoeten, maar het was absoluut geen schande, want al na de eerste
km had je een terril die eigenlijk al dikke leute was, zelf daar moesten er al
van de fiets. Het kon al niet meer stuk, genieten van de eerste km ik dacht dat
kan niet blijven duren, maar niets was minder waar, ik weet het niet zo goed
maar er waren toch heel weinig km die echt plat waren, of het was omhoog of
omlaag, dus ja dikke pret.
Ik heb heel graag technische afdalingen, wel daar kun je ze
krijgen, ik moet toegeven dat er zelfs enkele inzaten waar de billen wat
toegenepen zaten ,Maar ik wilde niet plooien , dus direct naar beneden
gecrosst, FREEEEEEEDOM!!!!!!!
Halverwege ergens korte bocht, net voor een middelmatige
beklimming, en beetje mispakt. Door mijn eigen schuld gevallen en ik wilde nog
uitwijken voor iemand die al aan de kant stond en patat met mijne knie op ne
steen. toch wel 15 minuten tot mijn positieven moeten komen, miljaarde dat deed
zeer. Maar blijkbaar deed het meer zeer het moment zelf want ik kon nadien wel
weer doorrijden. Het was een echt plezier ritje, enkele fotos genomen , beetje
genoten van het decor, want dat kon je ook, en eigenlijk de toerist
uitgehangen.
Plannetje van de 65
kwam redelijk snel in gedrang , mede door mijn fotos die ik aan het nemen was,
en ook door mijn enjoy tempo. Dus dan maar gekozen voor de 45, die er volgens
mij ietske meer waren. de bevoorradingen waren ok, zeker genoeg, geen luxe
maar, hetgeen je nodig had was er, wel 3 soorten drank( dat is eigenlijk wel
luxe), en op de 45 km, 3 bevoorradingen, al was de laatste met een
streekbiertje en een bier worst , best dat het niet ver meer was HIK, daarna
nog mooi stukje techniek gedaan, en aan de aankomst mogen genieten van de Red
bull.
De goesting om na
deze rit , nog veel boerewegels te doorkruisen is momenteel ver te zoeken, maar
wij hebben nu eenmaal niet die mooie streek die zij hebben, al mag er wel bij
verteld worden, dat het er enorm vuil is. Op het gemak naar de auto gefietst,
Voor iedereen hier op de blog .. DIT MOET JE GEDAAN HEBBEN.
tot de volgende
Hallo. Terug van weg geweest, door het aanhoudende slechte en koude weer hebben we niet zoveel ritten gereden. Maar we hebben zeker niet stilgezeten. we hebben namelijk toch wel tussen het slechte weer door een aantal ritjes kunnen doen vb de avondrit in Rekkem, assebroek, torhout, langemark enz.
nu het mindere weer gepasseerd is zal er hier ook wel regelmatiger gepost worden dus blijf ons gerust volgen.
vroeg uit de veren, vrienden oppikken en weg waren we richting Raismes, een ritje van 100 km die toch wel de moeite waard bleek te zijn. Toen we aankwamen hield ik even men hart vast of de rit wel dit weekend plaats vond, maar toen we ter plaatse waren stonden er nog enkele wagens. (opluchting, we waren gewoon 1 van de eerste). Vlug inschrijven en weg waren we. Na 500 meters direct het bos in lang verharde paden richting de eerste terrils. Na 15 km was het van dat een korte klim van 35% was eventjes te stijl voor ons en dwong ons tot afstappen, maar zo rap geven wij het niet op, terug naar beneden dan maar en nogmaals proberen boven te geraken op de fiets weliswaar, de bandjes wat zachter zetten en poging 2 was een feit maar het mocht niet baten, poging 3 dan maar,... poging 4 en poging 5 maar onze inzet werd niet beloond, te voet naar boven dan maar.
Daarna een leuk stukje afdaling richting een terril om u tegen te zeggen na een lange slopende klim maar geen einde aan kwam raakten we uiteindelijk boven, jaja dit keer zonder af te stappen en het afzien was het waard. een uitzicht om u tegen te zeggen en het mekka voor de fervent MTB'er. zalige single track met kleine heuveltjes, precies een skatepark voor mtb'ers, dikke fun om het kort te houden. daarna terug een leuke afdaling met modderige strookjes dat je je fiets wel in hand diende te houden, en als je achterrem het dan nog eens niet doet dan ken je wel betere momenten.
Terug op weg naar de volgende uitdaging via boswegels, ondertussen al zo'n 25 km in de benen en dringend nood aan bevoorrading. Km 30 het verlossende bordje van bevoorrading, zalig!
Snel wat krachten opdoen en terug de fiets op, een 2 tal km langs de weg om vervolgens terug offroad te gaan richting terril 3. Na het splitsen van de groep even een tandje bijsteken tot een gemiddelde van 21-22 over de laatste 27 km, afzien dus!
Zo gaat het de ganse rit door tot op 44 km de tweede bevoorrading. Daarna denkende aan de laatste 6 km, dachten we! Bij de rit richting finish waren we zo danig aan het kijken naar terril 2 dat we eens afslag hadden gemist en dus een ommetje hebben gemaakt van 4km, als het een troost mocht zijn waren we niet de enige, in tegendeel een 50 tal anderen hadden die afslag ook gemist. Na veel heen en meer rijden de juiste afslag gevonden richting terril nr 4. Terug een pittig klimmetje tot halfweg de terril om dan met een afdaling onder een boom de laatste km richting aankomst te rijden.
Ter plaatste aangekomen kijken om de fietsen af te spijten maar daar waren ze niet voldoende in voorzien, dus carwash dan maar. Vlug onze consumptie en broodje gaan ophalen ;) en het zat er alweer op! Een zalige rit die zeker voor herhaling vatbaar is!
Wat een zalige rit, de volle 45 km in de terilles? De fransen weten hoe ze een rit moeten organiseren, een bevoorrading om u tegen te zegge, zelfs soep en braadworst,fruit, snoepjes...
bij aankomst gratis broodje, gratis leffe en een kilo ajuin! En dan daar nog boven op een zalige rit, leuks technische stukken, af en toe een forse klim!
Zondag gaat M.D.F internationaal een trekken we naar Noord-Frankrijk, daar gaan we de terills van Flines-lez-Raches gaan verkennen. Nadien worden we door de organisatie elk met een kilo ajuinen verwend. (Het is eens iets anders hé)
De andere leden van M.D.F gaan zich wagen aan een heerlijke rit in het nabije Aartrijke, modder gegarandeerd!
