Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Maandagavond kon ik door een speling van het lot gratis naar de premiere van de film Dossier K. in de Metropolis. Toevallig had ik een week geleden De Zaak Alzheimer gezien, dus ik was al goed voorbereid. In tegenstelling tot De Zaak Alzheimer werd Dossier K. níet geregisseerd door Erik Van Looy maar door Jan Verheyen, maar dat heeft zeker geen slechte invloed gehad op de kwaliteit van de film. Vincke & Verstuyft zijn ondertussen mijn favoriete politieduo geworden! Deze keer mochten de heren achter de Albanese maffia aan, een taak die veel bloed, zweet en tranen kost. Blerim Destani is ideaal gecast als de typische aantrekkelijke maar gevaarlijke (en dus foute) man, terwijl de "Antwerpe Turk" R. Kan Albay schittert als de zwaarlijvige, Albanese maffiabaas van de Shehu-clan. Hij leerde speciaal voor deze film Albanees en kwam (nog eens) 30 kilo aan, aan inzet ontbrak het hem dus zeker niet. Hij zet dan ook een geloofwaardige Albanese peetvader neer die bij tijden ook nog eens grappig is! Marieke Dilles heeft zich erg goed ingeleefd in de rol van rotverwend poppemieke (omdat ze toch al alles heeft en alles kan krijgen, moet ze per sé verliefd worden op een gangster, lekker spannend en gevaarlijk) - ik realiseerde me pas achteraf dat zij dezelfde actrice is die de mooie, klassevolle Helena De Keyser speelt in de reeks De Smaak van De Keyser. Knap werk dus. Procureur Bracke en Majoor De Keyser mochten in deze film natuurlijk niet ontbreken, al gaat hun rol deze keer verder dan die van "lastige domkoppen".
De film zelf zit goed in elkaar, bevat veel tragiek en vuurgevechten, maar duurt op het einde wel iets te lang. En Jan Verheyen had er al heel wat uitgeknipt, dus de oorspronkelijke versie moet wel éllenlang geweest zijn. Maar het blijft een van de beste Vlaamse films die ik tot nu toe gezien heb, en ik hoop dat Dossier K. qua bezoekers in de buurt zal komen van Loft. Ik vind het trouwens heel fijn dat de Vlaamse cinema een remonte heeft gemaakt, zodat we dat imago van "vloekende boerenfilms" eindelijk eens kunnen afschudden. Wanneer komt de volgende over Vincke & Verstuyft uit?
Zoals beloofd krijgen jullie eindelijk het ondertussen beruchte filmpje dat we met ECHT opgenomen hebben. Het thema was "een waardige samenleving" en vorige week ging de film in premiere in De Vooruit in Gent. De toeschouwers en ook ikzelf waren zeer tevreden
Hieronder het deel van de film waarin ik voorkom:
Maar check zeker ook het tweede deel van de film, want dat is even interessant!
Enige tijd geleden lanceerden verschillende vrijzinnige verenigingen het project "Waardige samenleving". Een waardige samenleving is een samenleving die de grote verscheidenheid respecteert tussen individuen en groepen met oog voor de individuele ontplooiing en ontwikkeling van alle burgers. Hierbij wordt niemand uitgesloten en voelt iedereen zich verantwoordelijk voor de onderlinge samenhang en verbondenheid.
Onze film gaat op 18 november in premiere in De Vooruit in Gent, waar ook het vrijzinnig Denkfeest van de Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging zal plaatsvinden. Ik ben zeer benieuwd naar het eindresultaat! Ik heb al enkele fragmenten gezien en dat zag er allemaal al veel belovend uit. Ik hoop dat er veel volk naar ons meesterwerkje komt kijken! Meer info over het programma op http://www.h-vv.be/Sporen-naar-een-waardige-samenleving. Gratis inkom!
Later zal ik het filmpje ook op deze blog proberen plaatsen. Wat ik jullie wel kan meegeven, is een link naar het radio-interview dat ik met ECHT heb gedaan: http://outpost.vrt.be/privemp3/1026___HVW_20091023_162656.htm We vonden het allemaal erg spannend en we waren best zenuwachtig, maar al bij al was het een hele toffe ervaring.
Zaterdag, de dag van Halloween, heb ik met een vriend het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika bezocht. Een paar jaar geleden was ik daar ook al maar door tijdgebrek was ik toen nog niet eens aan de helft van het museum toegekomen. Deze keer waren we van plan het museum eens grondig binnenstebuiten te keren Het Afrikamuseum ligt in Tervuren en het is nog niet zo gemakkelijk er te geraken met het openbaar vervoer. Je denkt dat je best via Brussel kunt gaan maar uiteindelijk is sporen naar Leuven en daar de bus pakken het snelst. We hadden de buschauffeur vriendelijk verzocht om een seintje te geven als we er bijna waren, wat-ie niet gedaan heeft Maar het museum en zijn omgeving loonden de moeite! Het museum zelf is een leuk paleisje, opgericht door Leopold II tijdens één van zijn vele vlagen van grootheidswaanzin, en het park errond is ook zeer aanlokkelijk. Je kan er eindeloos wandelen want het park gaat uiteindelijk naadloos over in een bos, en geen typisch Belgische electriciteitsmast, fabriek of autosnelweg te zien die het uitzicht kunnen verstoren. Voor het museum staan ook nog enkele leuke olifantenbeelden tentoongesteld. De Kai-Mookhype is nog lang niet overgewaaid. De vaste collectie van het museum zelf is zeer omvangrijk en interessant, maar helaas wat "stoffig". De opstelling is aftands en de vele opgezette dieren lijken elk moment uit elkaar te gaan vallen. Duiding is moeilijk te vinden. Hier is een opknapbeurt nodig! Anderzijds móet je wel onder de indruk zijn van de énorme prauw van massief tropisch hardhout, de énorme opgezette olifant en giraf en de énorme olifantstanden...Wow! De tijdelijke tentoonstellingen zijn, in tegenstelling tot de vaste collectie, wel met veel duiding en modern ingericht. De eerste tentoonstelling ging over de volkeren van de Omo-vallei. Vele mooie foto's maar ook veel uitleg, wat er voor zorgde dat zelfs ík nog heb wat heb bijgeleerd. De tentoonstelling over de maskers was hip, griezelig en fascinerend tegelijkertijd. De maskers waren ingedeeld naar thema en vooral bij het thema hekserij kreeg ik kippenvel Voor de dames is er op deze tentoonstelling nog een leuk extraatje te zien Maar als je wil weten wat precies, moet je zelf maar eens gaan kijken.
En wat was dat toch met De Lijn die dag? Stonden we te wachten in het bushokje, zoefde de bus opeens voorbij om 40 meter verder halt te houden bij zo'n lijnbordje dat al te ver van het hokje was geplaatst. Er kwam maar één bus per uur langs, dus je begrijpt dat het toen wel effe paniek was. Ik denk dat we toen even snel gespurt hebben als Kim Gevaert op het hoogtepunt van haar carriere!
Deze thermografische kaart is een gezamenlijk project van 21 steden en gemeenten in de Antwerpse regio, met steun van de Vlaamse Gemeenschap. Deze kaart geeft een indicatie van het warmteverlies van de daken op het ogenblik dat de opnames gebeurden. (vier koude nachten, begin maart 2009).
Mijn dak bleek alvast redelijk goed te isoleren, al kan het natuurlijk altijd beter. Let wel, als je bovenste vedieping uit louter onverwarmde zolder bestaat, krijg je uiteraard een vertekend beeld!
Op maandag 26 oktober ben ik op de radio te horen, samen met mijn collega-ECHT'ers. In het programma Het Vrije Woord babbelen we over de ECHT krant & club. Let vooral niet op ons gehakkel, gebrabbel, gestotter en gestruikel over woorden het was de eerste keer he!
De voorbije weken is het ziekelijke schoonheidsideaal van maatje 34 (of liefst nog kleiner) meermaals in het nieuws geweest. Eerst verklaarde de hoofdredacteurs van het Duitse vrouwenblad Brigitte dat ze niet meer met professionele modellen wensen te werken, aangezien ze achteraf altijd een hele rotklus hadden aan het via photoshop "verdikken" van de graatmagere schoonheden. Ontwerpen Karl Lagerfeld bleek het daar niet mee eens te zijn, we citeren: "Niemand wil vrouwen met ronde vormen zien. Negentig procent van de modellen zijn volkomen normale, goed geproportioneerde meisjes, met minder vet maar meer spieren. Meisjes die hamburgers en pizza eten." (ik heb vaak wilde verhalen gehoord van modellen die leven op sla, coke en champagne maar blijkbaar klopt dit helemaal niet ) Toeval of niet, maar in de Libelle stond net een modereportage voor vrouwen "met een maatje meer". Het ene model was zwaar maar zeker niet kogelrond, het andere model net een beetje dikker dan ik. Blijkbaar kan ik me dus maar beter in gaan schrijven voor de Miss Maxi -verkiezing Maar vandaag volgt de klap op de vuurpijl: Het Zweedse model Filippa Hamilton werd voor een recente advertentie van Ralph Lauren gephotoshopt tot een soortement buitenaards wezen (linkse foto) om daarna doodleuk ontslagen te worden wegens "te dik". Hamilton is 1m79 en weegt 54 kilo...
Het artikel over Hamilton staat in een katern waarin ook bericht wordt over de toenemende hongersnood in de wereld, met foto's van kindjes die even mager zijn als het model. Nu vraag ik me af waarom we strijden tegen hongersnood in de Derde Wereld terwijl vrouwen in onze eigen maatschappij even dun moeten zijn. Wat is het nut van voedselhulp sturen als we hier dit schoonheidsideaal toelaten? Net zoals we vinden dat vrouwenbesnijdenis tegen de mensenrechten ingaat, maar labiaplastie tegelijkertijd aanmoedigen aangezien alle vrouwen een "perfecte vagina" moeten hebben. Dat is zo paradoxaal aan onze maatschappij.
Gelukkig is er ook goed nieuws: in Frankrijk is er een wetvoorstel ingediend om een melding te plaatsen bij elke gepubliceerde foto die gephotoshopt is. Op die manier kunnen vrouwen zich niet meer spiegelen aan een realiteit die niet bestaat. En wat mij betreft, mag dat wetsvoorstel er in ons land ook komen en indien mogelijk in alle landen ter wereld!
Gisteravond was ik wat gymnastiek aan het doen in de woonkamer toen ik plots een vreemd hoopje zag bewegen in onze achtertuin. Ik dacht eerst dat er een boomstronk tot leven was gekomen maar het was natuurlijk een egel Lang geleden dat we er nog eentje gezien hadden in de tuin! Hij sloeg helaas op de vlucht door een of ander geluid bij de buren, maar ik heb nog net deze (onzuivere) foto kunnen maken.
Door pc- en internetproblemen heb ik in geen maanden geblogd. Maar sinds vandaag ben ik terug! Een gloednieuwe laptop zal me helpen bij het bloggen. En we gaan meteen van start met wat foto's van mijn reis in Thailand. Thailand is een prachtig land, ideaal om op vakantie te gaan. Mooie natuur, vriendelijke mensen, lekker en gezond eten, goede voorzieningen, tempels, olifanten, paradijselijke eilanden...Wat wil een mens nog meer. Ik heb Thais gekookt, op een olifant door het oerwoud gereden, een bamboe-rafting gedaan, gaan tuben, gaan snorkelen, ik heb tussen gekko's geslapen en ik ben gaan fuiven op één van de beruchte Full Moon Parties op Koh Phangan. Allemaal onvergetelijke ervaringen! En ik heb zeker zin om ooit nog eens terug te gaan. Ik vat mijn reis verder samen in 5 foto's:
Tempelbezoek in Chiang Mai
Fietstocht door de buitenwijken van Bangkok
Show met transseksuelen Werelderfgoed-Boeddha te Sukhothai
Eindelijk is het zover...Over enkele dagen bevind ik me op het Aziatische continent. Nu maandag reis ik van Brussel naar Istanbul en van Istanbul naar Bangkok! Van daaruit maak ik met GO-26 een 24-daagse reis doorheen het noorden, centrum en zuiden van Thailand. Ik verwacht me aan prachtige tempels, een woeste jungle, paradijselijke eilanden, olifanten, lekker weer en nog lekkerder eten in het land van de glimlach. Mijn bagage staat klaar, ik hoef het enkel nog in te pakken. Ik ben eerlijk gezegd wel een beetje zenuwachtig!
Ik ben dus weg van 20 juli tot 12 augustus. Tot dan!
Met deze beelden nemen we afscheid van het mooie Al-Andalus. Ik vond het een hele leuke reis en zou graag nog eens terug gaan naar die streek. Sevilla, Cordoba, Ronda en Estepona staan nog op m'n verlanglijstje. Maar dat is iets voor in de toekomst. Zeer binnenkort ben ik weeral weg, en dit keer brengt de stalen vogel mij naar...Thailand!
Het Alhambra is een echt wonder dat maar moeilijk te bevatten is in een foto. Toch ga ik jullie proberen enkele indrukken te geven van deze Moorse parel:
In het eerste deel over Malaga konden jullie een pareltje van de Moorse architectuur bewonderen, maar vandaag gaan we het eens hebben over een christelijk gebouw dat de stad siert: kathedraal La Manquite ("de eenarmige vrouw", aangezien er niet genoeg geld was om de kerk twéé torens te geven). De kathedraal werd - zoals zo vaak in Andalusië - gebouwd op de restanten van een moskee, van de 16e tot de 18e eeuw. Dat betekent dat de kerk uit drie stijlen bestaat: gothiek en vooral renaissance en barok. Dat geeft deze kathedraal een voor ons beetje vreemd uitzicht maar indrukwekkend is ze zeker!
Sinds gisteravond ben ik terug van een prachtige reis doorheen het zuiden van Spanje. Het weer was goed en ik heb me geweldig geamuseerd, dus wat wil een mens nog meer? Ik wil zeker nog eens terug naar Andalusië; Sevilla en Cordoba zijn twee steden die nog op mijn verlanglijstje staan. Dat zal echter niet voor morgen zijn, maar ik kan alvast wegdromen bij de 770 foto's die ik getrokken heb. De komende weken zal ik hier af en toe enkele leuke kiekjes posten, zodat jullie kunnen meegenieten. Vandaag krijgen jullie een eerste selectie uit Malaga!
Al deze foto's zijn genomen in het Alcazaba, een Moors fort/paleis op een heuvel boven Malaga. Je kan zeggen wat je wil, maar smaak hadden die Moorse heersers wel! Voor mij mogen ze ook wel eens een villa in die stijl bouwen!
Sommige mensen vinden de boeken van Dan Brown crap (meeslepende fictie is natúúrlijk verwerpelijk in vergelijking met de hoogstaande literatuur van Claus, Mulisch of James Joyce ), maar ik vind dit soort literatuur super! Een beetje (kunst)geschiedenis, een beetje wetenschap, wat detectivewerk overgoten met een sausje romantiek, wat heeft een mens nog meer nodig om zich helemaal te laten meeslepen door dat soort boeken? Daarom ook kijk ik altijd uit naar de verfilmingen van Browns werk, dan kan ik het nog eens allemaal beleven. Helaas vallen de filmversies blijkbaar altijd wat licht uit tegenover het boek. Ik heb de film The Da Vinci Code gezien toen ik het boek nog niet gelezen had, en toen vond ik de filmversie wel goed. Ik snapte niet echt dat iedereen de film zo afkraakte. Nadat ik het boek had gelezen, begreep ik inderdaad dat sommigen kritisch waren over de film. Het boek had daarentegen een meliger einde. Met de film Angels & Demons was het tijd voor een herkansing. Dit keer heb ik wél het boek gelezen voordat ik naar de film ging zien, wat de film natuurlijk direct een stuk minder spannend maakte. Bovendien zat ik de gebeurtenissen in boek en film voortdurend te vergelijken - ik zou eerder zeggen dat de filmversie "losjes" is gebaseerd op het boek. In het boek gebeuren er veel meer zaken, krijg je veel meer achtergrond en zijn er veel meer personages en plotwendingen. Bij de film had ik de indruk dat sommige zaken krmapachtig in elkaar gezet worden. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om een boek met zoveel info te verfilmen - Angels & Demons is beter dan de Da Vinci Code maar ook veel ongeloofwaardiger. Bovendien lag ook het Vaticaan dwars en kreeg de filmcrew geen toestemming om te filmen in Vaticaanstad. Met deze verzachtende omstandigheden kan ik zeggen dat Angels & Demons ok is; een goede introductie op Browns werk en je krijgt er nog wat mooie plaatjes van Rome bovenop. Alle wegen leiden naar Rome, en nu ik de film gezien heb, vind ik dat ik die stad toch maar eens uitgebreid moet gaan bezoeken.
Ondertussen is er alweer een nieuw boek van Dan Brown in de maak: The Lost Symbol. Na respectievelijk de Illuminati en de Tempeliers krijgt professor Robert Langdon dit keer te maken met de Vrijmetselarij. Dat belooft!
Ik ben onlangs Sheba een bezoekje gaan brengen bij haar nieuwe baasjes. Het was al zeker 3-4 maand geleden dat ik het beestje nog gezien had, maar ik heb bewust een tijdje afstand gehouden. Nu is het echter tijd voor een visite zo nu en dan, want het contact met een huisdiertje geeft toch een opkikker. Met Sheba bleek alles goed te zijn; ik heb echt de perfecte baasjes gevonden. Af en toe zijn er wel spanningen tussen haar en Pimpernel, die graag de baas speelt. In het begin was Sheba de dominante caaf, maar na een tijd heeft ze de macht toch maar weer teruggegeven aan Pimpernel. Met Ivo komt ze het best overeen: even lui en (bijna) even dik Maar het was duidelijk dat de drie caafs enorm veel pret beleven. Tijd voor wat kiekjes:
Ivo, Pimpernel en Sheba ruiken eten!
Time for a nap!
Sheba en Ivo Ivo stort zich op het eten, terwijl Sheba en Pimpernel op de achtergrond een beetje kibbelen
Maandagavond kon ik door een speling van het lot gratis naar de premiere van de film Dossier K. in de Metropolis. Toevallig had ik een week geleden De Zaak Alzheimer gezien, dus ik was al goed voorbereid. In tegenstelling tot De Zaak Alzheimer werd Dossier K. níet geregisseerd door Erik Van Looy maar door Jan Verheyen, maar dat heeft zeker geen slechte invloed gehad op de kwaliteit van de film. Vincke & Verstuyft zijn ondertussen mijn favoriete politieduo geworden! Deze keer mochten de heren achter de Albanese maffia aan, een taak die veel bloed, zweet en tranen kost. Blerim Destani is ideaal gecast als de typische aantrekkelijke maar gevaarlijke (en dus foute) man, terwijl de "Antwerpe Turk" R. Kan Albay schittert als de zwaarlijvige, Albanese maffiabaas van de Shehu-clan. Hij leerde speciaal voor deze film Albanees en kwam (nog eens) 30 kilo aan, aan inzet ontbrak het hem dus zeker niet. Hij zet dan ook een geloofwaardige Albanese peetvader neer die bij tijden ook nog eens grappig is! Marieke Dilles heeft zich erg goed ingeleefd in de rol van rotverwend poppemieke (omdat ze toch al alles heeft en alles kan krijgen, moet ze per sé verliefd worden op een gangster, lekker spannend en gevaarlijk) - ik realiseerde me pas achteraf dat zij dezelfde actrice is die de mooie, klassevolle Helena De Keyser speelt in de reeks De Smaak van De Keyser. Knap werk dus. Procureur Bracke en Majoor De Keyser mochten in deze film natuurlijk niet ontbreken, al gaat hun rol deze keer verder dan die van "lastige domkoppen". 
Ik hoop dat er veel volk naar ons meesterwerkje komt kijken! Meer info over het programma op 
Maar het museum en zijn omgeving loonden de moeite! Het museum zelf is een leuk paleisje, opgericht door Leopold II tijdens één van zijn vele vlagen van grootheidswaanzin, en het park errond is ook zeer aanlokkelijk. Je kan er eindeloos wandelen want het park gaat uiteindelijk naadloos over in een bos, en geen typisch Belgische electriciteitsmast, fabriek of autosnelweg te zien die het uitzicht kunnen verstoren. Voor het museum staan ook nog enkele leuke olifantenbeelden tentoongesteld. De Kai-Mookhype is nog lang niet overgewaaid. De vaste collectie van het museum zelf is zeer omvangrijk en interessant, maar helaas wat "stoffig". De opstelling is aftands en de vele opgezette dieren lijken elk moment uit elkaar te gaan vallen. Duiding is moeilijk te vinden. Hier is een opknapbeurt nodig! Anderzijds móet je wel onder de indruk zijn van de énorme prauw van massief tropisch hardhout, de énorme opgezette olifant en giraf en de énorme olifantstanden...Wow!
Voor de dames is er op deze tentoonstelling nog een leuk extraatje te zien 
De voorbije weken is het ziekelijke schoonheidsideaal van maatje 34 (of liefst nog kleiner) meermaals in het nieuws geweest. Eerst verklaarde de hoofdredacteurs van het Duitse vrouwenblad Brigitte dat ze niet meer met professionele modellen wensen te werken, aangezien ze achteraf altijd een hele rotklus hadden aan het via photoshop "verdikken" van de graatmagere schoonheden. Ontwerpen Karl Lagerfeld bleek het daar niet mee eens te zijn, we citeren: "Niemand wil vrouwen met ronde vormen zien. Negentig procent van de modellen zijn volkomen normale, goed geproportioneerde meisjes, met minder vet maar meer spieren. Meisjes die hamburgers en pizza eten." (ik heb vaak wilde verhalen gehoord van modellen die leven op sla, coke en champagne maar blijkbaar klopt dit helemaal niet
Sommige mensen vinden de boeken van Dan Brown crap (meeslepende fictie is natúúrlijk verwerpelijk in vergelijking met de hoogstaande literatuur van Claus, Mulisch of James Joyce
