Aan de nobele onbekende aan de andere kant

Als je me hier tegenkomt, zou je dan de moeite doen om eens een blik over mij te werpen? En zou je meteen doorlopen als ik je in eerste instantie niet bekoren kan? Of zou je je toch niet laten misleiden door enkel de vaagheid van de buitenkant? Ik hoop het. Blijf staan en sla me open. Ik weet, ik ben niet gelouterd, maar toch kan ik je misschien zonder enige erkenning, onderscheiding,  aanspreken met mijn geschreven stem aan mijn kant. Dus tracht jezelf een weg te banen doorheen al deze  woorden vol zin en onzin die voortkomen uit de zin en onzin in het leven. Zie mij als een verlengde ervan. Als een eigenzinnige encyclopedie die niet louter rust op objectiviteit. Ik ben niet één langdradig verhaal, dus. Draai een bladzijde van mij om en ontdek dat er in mij een plotselinge wending tevoorschijn kan komen. Iets wat je niet meteen van mij  had verwacht. Want dit gaat over alles en (n)iets. Ik ben een open boek, een bundeling van allerlei bedenkingen. Toegankelijk voor iedereen die dat wenst. Voor wie wilt, sla ik mezelf open en laat ik mijn verhalen door je lezen. Voor en door jou, de onbekende aan de andere kant, ben ik dan misschien klaargestoomd om verder te sleutelen aan mijn boek. Om een nieuw hoofdstuk te schrijven in de hoop dat mijn boek weer iets nieuws te vertellen heeft.

Ik kan alleen nog maar hopen dat je op het einde van het laatste hoofdstuk me graag gelezen hebt.

Vandaag is het zaterdag 9 oktober, een prille herfstdag en buiten laat de zon zich nog eens van haar beste kant zien bij zo’n 21°. De lente van dit jaar zou het niet beter hebben gedaan. Na een natte septembermaand lijkt het alsof de lente opnieuw voor de deur staat. Maar niets is wat het lijkt. Je merkt het meteen, als je buiten kijkt. De schapen loeien niet meer in de wei, maar knetteren misschien ergens op het vuur. Ook de fazant die hoogst opvallend hier in de tuin mijn pad kruist, laat merken dat er iets niet pluis is aan het lentegevoel dat nu overheerst. En hoewel de winter nog ontluiken moet, kondigen de felgekleurde bladeren van de bomen haar niet zo vergelegen aantocht aan.

Al lijkt het nu lente in de herfst, de klok draait heus niet terug, integendeel. De klok tikt door en de tijd gaat snel genoeg vooruit. Ook al wordt dat pas gemerkt wanneer die tijd al voorbij lijkt te zijn. De weemoedigheid waarmee je terugblikt op wat geweest is, overstijgt de bangheid van ons hart, waarmee we wachten op wat komen gaat.

Alleen wat is, ligt in onze handen. Vandaag. Wacht niet op morgen om weemoedig achterom te kijken naar gisteren, deze zachte herfstdag. Want ook al merken we het pas als het voorbij is, het verleden leert ons dat het gaat snel, die tijd. De seizoenen veranderen en  voor je het weet beland je al in de herfst van je bestaan.  Wat komen zal gaat dan al geweest zijn…  

De winter sluipt dichterbij en als de lente over deze herfstdag valt, is het lang nog niet zeker of het huichelachtig onschuldige wit van die dagen ooit nog verdwijnen zal voor het ontwakende groen van volgend jaar.

Carpe Diem

In de Elsschotbiografie van de Nederlandse uitgever Vic van de Reijt, die vrijdag verschijnt, is een onbekend gedicht opgedoken. Het jubelgedicht op Willem Elsschots vriend en advocaat Edgar Boonen, die na een verwijdering van zeven jaar wegens collaboratie opnieuw tot de Antwerpse balie was toegelaten, werd nooit eerder gepubliceerd. Dat bericht Knack.be vandaag.
 
Volgens van de Reijt gaat het om een konterfeitsel dat de naam gedicht nauwelijks verdient, een gelegenheidsgedichtje. De uitgever citeert in zijn Elsschotbiografie het volledige gedicht, dat gedateerd is op 24 februari 1951 en enkel in kladhandschrift bestond.
 
Volgens de uitgever wordt in de biografie het taboe tussen Elsschot, de zakenman, en Elsschot de schrijver, dat Elsschot maar al te graag zelf cultiveerde, opgeheven.

(bron: www.hln.be)

 "De Engelenmaker" van Stefan Brijs is bekroond met de Euregio Literatuurprijs 2011. De Euregio Literatuurprijs wordt al een decennium lang toegekend door 400 scholieren uit meer dan 25 middelbare scholen in de Euregio Maas-Rijn. De bedoeling van de prijs is het lezen van literatuur door jongeren te bevorderen en dat over de landsgrenzen heen. Jaarlijks worden zes romans genomineerd die gepubliceerd zijn in de drie daar gesproken talen: Nederlands, Duits en Frans. Na auteurslezingen, criticirondes en onderlinge debatten kiezen de scholieren via stemming de uiteindelijke winnaar. Dit jaar is dat De engelenmaker (Le Faiseur d’anges / Der Engelmacher) van Stefan Brijs. Andere genomineerden waren onder meer Boven is het stil (Gerbrand Bakker) en Courir (Jean Echenoz). Aan de prijs is een bedrag van 5000 euro verbonden voor de auteur en 1000 euro voor de beide vertalers van het winnende boek (Daniel Cunin en Ilja Braun). De prijs wordt op 20 mei uitgereikt bij het drielandenpunt. Scholieren uit de drie landen zullen in hun eigen taal een lofrede houden. Eerder ging de prijs naar Maarten 't Hart, H.M. Van den Brink en Philippe Claudel. Voor De engelenmaker is het al de vijfde bekroning. In oktober verschijnt de langverwachte nieuwe roman van Stefan Brijs: "Post voor mevrouw Bromley".

(bron: www.uitgeverijatlas.nl)

De hemel wordt bewaakt door wolkentroepen die hun tranen afvoeren op het aardse slagveld

De hemel huilt