Wedstrijdverslagen & Uitslagen van het 'Moving Marathon Team' : Wouter & Mario.
22-09-2009
HOLLANGE; 39ste alg.
Afgelopen zondag afgezakt naar het Luxemburgse Hollange. Prachtige omgeving, stralende zon maar wel zonder slaap aan de start. Het is een zwaar weekje geweest door allerlei zaken. Wie weet helpt deze marathon om alles te vergeten en er eens alles uit te knallen. Helaas van meter 1 voelen de benen als lood. De eerste klim moet ik al meteen volledig terugschakelen en zweet ik als een rund. Ik probeer een tempo te zoeken waar ik weinig last van heb en tracht van de omgeving en bij momenten prachtige ver zichten te genieten. Af en toe haal ik een voor mij gestarte renner in en dat heeft een klein beetje moed. Tot halfweg dan passeren mij meerdere renners en geraak ik niet meer vooruit. Ik denk aan opgeven, fiets aan de haak en gaan vissen.... Man, ik voel me slecht en zwalp naar boven. Iets verder kom ik een renner tegen van het waaslandmoutainbiketeam. Versnellingen aan flarden en gedaan met rijden. Ik blijf even bij hem en kom zelf op adem. Hij heeft op aan de bevoorrading, ik pep me op om toch door te gaan. Ondertussen vloog Michiel ons vrolijk voorbij. Het even op adem komen deed blijkbaar deugd en ik voel me iets beter en kan toch nog even genieten van de Luxemburgse omgeving. In de laatste 3km vliegt Ken me voorbij gevolgd op korte afstand door Alexis. Miljaar die gaan vooruit en dat op het einde van een marathon.Pfffffffffffffffff. Na de aankomst even verbroederen en dan blijkt dat ook Camille in de buurt was. De 4 bezetten dan ook de eerste plaatsen met Ken als winnaar. Proficiat maat. Ikzelf blijk op een 39 ste plaats algemeen te staan op een 110 renners. Had veel slechter verwacht dus heeft dat toch weer wat moed. Het volledige seizoen is al gekenmerkt met ups en downs. Er staan voor mij ng een 5tal wedstrijden op het programma waaronder het BK. Daarna hoop ik in de winter eens stevig te kunnen door trainen en zo volgend jaar te kunnen vlammen .
See you Mario
22-09-2009 om 19:30
geschreven door Teamlid
Wevelgem-Kluisbergen-Wevelgem; 10de
Vandaag geen zin in een verre verplaatsing of enige competitie. Deze keer wou ik gewoon fietsen en dat in een voor ons weinig bekende streek. Dit was een recreatieve marathon over 110km. Het parcours liep via wallonie glooiend naar Kluisbergen en van daar terug naar wevelgem. Alles is aanwezig om er een competitieve marathon van te maken. En vergis je niet ook al zijn de klimmen nooit spectaculair men voelt het na 5uur fietsen en zeker als je nog eens een ferme tegenwind gratis bij krijgt. Onderweg hadden ze voor de racekonijnen een rondje van 2km tegen de klok georganiseerd. Het rondje volledig in het bos en single track. Met de nodige draaien,klimmen,dalen,wortels.....maw een rondje waar je je volledig choco kon oprijden. Het was sterker dan mezelf dus bood ik me ook aan samen met zo een 100 anderen. Ik kreeg zowaar veel aandacht.... Blijkbaar waren ze de winnaar van vorig jaar nog niet vergeten en was ik plots Wouter. Best grappig. Iedere renner vertrok met enige tussentijd. Helaas zat ik al snel achter iemand aan en voorbij steken was niet simpel of je ging ergens tussen de bomen. Dit gebeurde 3 keer en zo verloor ik kostbare tijd en achteraf gezien een podiumplaats. Er was voor mij een 10de plaats weggelegd en daar ben ik best tevreden mee. Voor de rest een super organisatie alleen maak hem 10km korter en blijf wat langer cirkelen rond kluisbergen en dan is hij volledig af. Mario
22-09-2009 om 18:33
geschreven door Teamlid
05-09-2009
6 uren vn Langdorp in team of solo; mario 10de solo
Op zaterdag afgezakt naar Langdorp als alternatief voor een Duitse marathon die niet doorging. Dit zou een nieuwe uitdaging worden, niet de 6 uren op de fiets maar het rondjes draaien. Het parcours was xc getint. Lange grintklim, het bos in en iets verder een eerste afdaling gevolgd door een 1ste klim. Gevolgd door een nieuwe maar technische afdaling ,eenmaal beneden effe recup om een steile technische klim aan te vatten. Boven afdraaien en recht naar beneden in het mulle zand. Hier volgde de enige vlakke strook eerst in grint daarna single track maar helaas knal tegenwind. Op het einde afdraaien en we zaten in de bevoorradingszone en aankomst. Best een pittig rondje van 3km waar je verdomd hard kan afzien. Ik besluit rustig te starten en kijk hoe het draait. De temp is vrij hoog en ik drink iedere ronde mijn deel. Na 2uur begint het me wat tegen te steken gelukkig zijn er de Pieter en Stijn die me af en toe een woordje toeroepen. Eenmaal 3uur denk ik aan opgeven, het loopt niet lekker en als het zo verder gaat zit ik straks volledig zonder drinken. Er bleek later ergens in de wisselzone een bevoorrading te zijn maar helaas nooit gezien!!!!! Ik heb ondertussen alles uit mijn eigen bevoorradingszakje genomen inclus cola. Iets later zie ik Pieter opnieuw staan en hij begrijpt dat ik zonder drinken zit. Dankzij hem krijg ik nog bidons en die zorgen ervoor dat ik blijf rijden. Pieter een dikke merci hiervoor..... Eindelijk begint het einde te naderen maar versnellen lukt me niet meer. Geen idee op welke plaats ik rij maar blij dat het erop zit. Uiteindelijk rij ik 33 ronden en behaal ik een 10de plaats. Niet slecht maar kon beter als ik zie dat we met enkelen vrij kort bij mekaar zitten. De organsitatie en sfeer was super alleen de bevoorrading kon beter. Nog even dit; enkele renners die in teamverband reden vonden het nodig om te roepen en te brullen net als ze in je wiel zitten en dat zelfs op een pad van 3 meter breed. Geen greintje respect of geduld en dat voor enkele naturaprijzen al een chance dat er geen geld te verdienen was. Daarom rij ik dus geen rondjes meer lees xc. Lang leve de sportiviteit ....... Ik ben denk ik een zeer faire renner die niemand tracht te hinderen, snellere renners voorbij laat en help waar ik kan helpen ( dit jaar reeds 4 binnenbanden gegeven aan pechvogels waarvan 1tje teruggekregen, waarvoor dank). Vroeg of laat zal ik toch eens mijn geduld verliezen en op een zeer arrogante manier terug reageren en ik vrees voor een mindere afloop voor de brulaap die me dan probeert te passeren.
05-09-2009 om 18:42
geschreven door Teamlid
24-08-2009
Ghost sauerland marathon; mario 24ste sen 1
Op vrijdag samen met Ken naar het Duitse Schmallenberg gereden (in de buurt van Winterberg). Eenmaal Keulen voorbij kom je in een groene long met prachtige uitzichten en niks anders dan bos. We passeerden Saalhausen waar we eerder dit jaar reeds geweest waren en dat deed ons herinneren aan een zware marathon. Eenmaal aangekomen een plaatsje gezocht om te overnachten. Een rustig plekje met de nodige douchefaciliteiten en dat gelegen naast de startklim. Die startklim was verdomd steil en lang,dat bleek na onze verkenning. Zowel ikzelf als ken hadden een slechte nachtrust en nee het kwam niet door onze Nederlandse vrienden. Die bleken later oa Tibor te zijn die we op verschillende marathons reeds tegengekomen zijn. Dus verbroederen maar en zo onstond er een leuke bende. Ikzelf maakte een kleine ochtendwandeling om dan samen met Ken onze startnummer te halen en ons klaar te maken. Alles bleek mooi geregeld zoals we het in Duitsland gewoon zijn. Even nog in het bos een bevoorradingszakje wegsteken en klaar is kees. Er blijken een 500tal renners klaar te staan voor de halve en volledige marathon. Met enige vertraging werd de start gegeven en weg waren we. Wat een tempo. Die startklim werd genomen alsof het boven gedaan was....Ikzelf zat in de buurt van Marco onze buur. Samen vatten we de eerste km's aan en maken wat grappen. We blijven in elkaars buurt, we zweten als een rund en drinken volop. Ikzelf heb superslechte benen. Totaal geen kracht en stramme spieren. Dat belooft bij deze temperaturen en 3200hm........... Tot aan bevoorrading 1 blijven we in elkaars buurt maar dan moet ik Marco laten gaan. Eigelijk moet ik zowat iedereen laten gaan. Ik besluit enkel naar mezelf te kijken en mijn eten en drinken te verzorgen. We zien wel hoever ik geraak. Na 3u30m passeer ik de splitsing/ziel en besluit verder te rijden. Ik neem mijn eigen bevoorrading en dan nog eens die van de organisatie. Plots merk ik dat de benen wel draaien en ik sneller kan. Dit heeft me kleine vleugeltjes en ik rij snel een tandje groter en sneller. Ik behoud enige voorzichtigheid maar rij vrij vlot de lange klimmen op. Deze zijn zwaar daar ze constant afwisselen in hellingsgraad. Men geraakt nooit in zijn ritme. De km's vliegen voorbij en ik voel me goed en heb plezier op mijn fietske. Na 6u en een klets vlieg ik de eindklim op en sta ik aan de streep. De ken komt naar me toe en zegt; jij bent niet moe hé. Tja een raar verhaal maar moe ben je natuurlijk wel na 109km, 3200hm en meer dan 6 uur in die warmte. Toch voelde ik me nog vrij goed. Ik heb dan ook volgens mijn polar ruim onder mijn normale gem waarden gereden. Het enige minpuntje van de dag was dat het technische gedeelte van de omloop nihil was en dat in zo een mooie omgeving. Ik blijk uiteindelijk 24ste sen 1 en Ken is 3de sen 1 en dit met een lekke band in de laatste 10km. Jammer voor hem want anders zat er zeker meer in. Slechts 94 renners finischen op de lange afstand, dit zegt genoeg denk ik. Na nog socialen met onze Nederlandse vrienden en het podium van de Ken vertrekken we huiswaarts. Even denk ik er aan om op zondag in Houffalize te starten op een korte afstand maar we zullen moeder de vrouw maar te vriend houden en ook de beentjes voor ................. jawel alweer een nieuwe sportieve uitdaging.
Mario
24-08-2009 om 19:29
geschreven door Teamlid
19-08-2009
CHAPELLE L HERLAIMONT 16de
Alweer een zondag en een wedstrijd verreden in de buurt van Charleroi. Dit is eentje die ik al enkele jaren op mijn programma heb staan en die best te pruimen is qua organisatie,parcours en niveau. Het is een van de kortere maar daarom niet minder. De start werd gegeven om 8uur s'morgens en dit voor een man of 60. Na een stukje afsfalt duiken we het veld in en men laat zich best niet te ver uitzakken want na een km of 3 moeten we een van de mijnnterrils op. Hier en daar is er al sprake van een valpartij dus het is opletten geblazen. Na de mijnterril duiken we het bos in, dan weer een veldwegel, een mijnterril enz.... Het gaat op en af en zeer snel, alles ligt snel uit mekaar en het is ieder voorzich. Het 2de deel is langs het kanaal waar men soms langs de flanken op en af worden gestuurd. Hier zit ik samen met iemand anders maar ik merk dat ik een stuk sterker ben en meer moet werken. Achter ons zie ik een grote groep en denk dat ze ons zullen inhalen. Op de laatste ietwat technische klim besluit ik hem er af te rijden. Ik rij zo hard dat ik ook nog 2 andere renners inhaal. Eentje kan volgen, we praten wat en besluiten samen te rijden. De grote groep komt nooit terug, yes. Na de kanaalzone is het weer volop bos en met veel veel draaien,keren,op en af. Ik voel dat ik op mijn max zit en laat mijn gezel rijden. De laatste km's werk ik alleen af en ik hou stand. De volledige rit is het opletten om niet lek of brokken te rijden. In deze omgeving zijn vele wegjes en tracks opgevuld met steengruis en allerlei afval. Jammer want dit is het enige minpuntje van deze dag. Als ik beneden aan de vijver kom weet ik dat het er bijna opzit. Je weet natuurlijk nooit want het parcours was iets anders dan de voorbije jaren. Na 2u50m zit het erop met een 16de plaats. Ik had gerekend op een top 20 dus dit valt goed mee. Nu zaterdag trek ik met Ken naar Duitsland voor een pittige marathon met meer dan 3000hm. Hopelijk is het minder warm want daar kan ik niet tegen. Zo nu nog wat bijtrainen en veel rusten en trainen.
19-08-2009 om 15:40
geschreven door Teamlid
11-08-2009
Raid des sources Chimay; mario 43ste
Op zondag zonder mijn maatje afgezakt naar Chimay. Snif zal het toch moeten gewoon worden. Het zonneke schijnt en er blijkt veel volk te zijn. Dit is een van mijn lievelingsmarathons, super organisatie, prachtige omgeving, geen bond gezeik en een zeer gemoedelijke en vriendelijke sfeer en dit jaar na jaar. Vele grotere organisaties die veel meer geld vragen met zogenaamde naam en faam kunnen hier nog iets van leren. Ik ben rustig naar hier gekomen en blijk een van de laatste starters te zijn. Is niet erg zo kan ik lekker inhalen. Het parcours loopt in tegenovergestelde richting dan vorig jaar en sommige stukken herken ik nog. Alles ligt kurkdroog, de zon schijnt fel en ik merk op dat ik zeer veel zal moeten drinken. Er zijn op de lange afstand dan ook 5 bevoorradingen voorzien. Van enige file of verkeerd rijden is nooit sprake en zo kunnen we lekker gas geven. Maar ik besluit toch voorzichtig te zijn heb immers 3 weken niet gefiest en een antibiotica kuur van 10 dagen gehad. De kilometers vliegen voorbij en nee vlak dat kennen ze hier niet en als dat er dan al is dan ligt het bezaaid met wortels.... De 1ste bevoorrading laat ik links liggen, de 2de niet en neem drinken bovenop dat vanmezelf. Aan de 2de bevoorrading melden ze dat zij ook de 4de bevoorrading zijn maar dat ze er ev niet meer zullen zijn maar ze beloven van drinken achter te laten. Fijn en ik bedank hen. Ik zit nu op de grote lus en de zon is fel op de open stukken, klimmen en afdalen volgen elkaar op. Ik denk dat ik het komende 1u30m niet uit het bos kom en de enige levende wezens zijn andere renners en enkele wandelaars. Magnifiek maar zwaar. Aan de derde bevoorrading raap ik nog enkele renners op en merk dat ik aan een gem zit om op 5uur binnen te zijn. Eh da's snel en ik ben verbaasd over mezelf maar het ging goed. De volgende km heeft dit me vleugels en geniet volop van het fietsen en de streek.Na het meer gaat het steil omhoog en moet ik even van de fiets want ketting is tussen pion en wiel gesukkeld. Gelukkig zonder erg en we kunnen weer verder. Ik weet nu waar ik ben en kom op snelheid aan de 4de bevoorrading. Zij schrikken even dat ik reeds terug ben maar zijn blij me te zien en melden me dat ik goed bezig ben. Ik dank hen en laat alweer enkele renners achter me. Maar dan begint de lijdensweg. Iets verder krijg ik kramp in mijn linker been en moet vanaf nu iets kleiner schakelen. Daarna word ik misselijk en heb het gevoel dat ik moet overgeven, man ik voel me slecht. Ik krijg niks meer binnen en voel me dan ook meter per meter verzwakken, verdomme toch. Op de steile en lange klim naar de laatste bevoorrading krijg ik nog kramp in mijn andere been en zlfs mijn tenen weigeren dienst. Eenmaal aan de bevoorrading neem ik de tijd om uit te puffen, de mensen zijn zo vriendelijk dat ik besluit een babbelke te maken en het klassement vergeet. Eenmaal een beetje bekomen op weg voor het laatste uur en dat is afzien. Niks lukt nog en de krampen zitten klaar om ieder moment uit te breken. Eindelijk na 5u49 compleet choco de meet over. Ook hier zijn de mensen kei vriendelijk en weten ze blijbaar nog dat ik als laatste vetrokken ben en zeggen dat ik goed gereden heb. Jaja de eerste 4uur waren super maar daarna stillaan over en uit. Maar goed na een 10 tal min naast de auto gelegen te hebben en een zalige douche kan ik al relativeren. Ik kan ook geen wonderen verwachten na mijn ziekte/rust periode. Kan alleen verbeteren en wetende dat ik met een tijd van 5u een 8ste plaats in mijn bereik had. Nu is het een 43ste plaats maar dit kon nog 30ste geweest zijn moest ik niet aan het socializen zijn geweest met de bevoorraders/organisatie. Moe maar toch tevreden naar huis en op naar de volgende. Vanaf sept gaat de Vito naar school en dan komt er weer veel tijd vrij om te trainen daarbij reken ik op een pittige trainingswinter en hoop zo volgend seizoen te knallen. Mario
11-08-2009 om 12:00
geschreven door Teamlid
10-08-2009
GEZOCHT
GEZOCHT;
37jarige jonge marathonrijder zoekt team of omkadering voor seizoen 2010. Echte kilometervreter. Deelname aan zowel binnenlandse als buitenlandse marathons. Liefst geen crosscountry. Kan ev beschikken over eigen fiets. Verdere info via mail....
Mario
10-08-2009 om 20:14
geschreven door Teamlid
Tot onze spijt
Hallo, de meesten onder ons wisten het al. De wouter trekt de komen de 4 jaar naar Bulgarije. Daar zal zijn vrouw de Belgische diplomatie vezorgen. Mede hierdoor wordt het movingmarathonteam gehalveerd en hebben we besloten om met het team te stoppen. De voorbij jaren waren fijn, we hadden een mooie omkadering/steun en we waren buren en beste vrienden. Dagelijks was er contact of werd er gefietst. De mooie avonturen en zotte momenten zijn onvergetelijk. Ondanks het vele winnen en enkele mooie titels blijkt sponsoring in deze tijd niet zo eenvoudig. Ik wil dan ook iedereen bedanken die dat wel heeft gedaan waaronder movingstore,cannondale,high5,maxxis.....Hoe gaat het nu verder.
Wouter gaat op zoek naar een team die hem wil steunen in het buitenland en natuurlijk komt hij nog terug voor een aantal Belgische wedstrijden. Hopelijk lukken zijn plannen om in Bulgarije het mtb gebeuren wat in kaart te brengen en onze Belgen massaal naar daar te lokken.
Ikzelf kan niet op mijn eentje een volledig team dragen en ga ook op zoek naar een nieuw team of rij verder onder eigen support. Uiteraard blijft de site draaien en kunnen alle wedstrijdverslagen en avonturen nog gelezen/gevolgd worden tot eind dit jaar. Het mtb seizoen is verre van gedaan en we gaan onze sponsors dan ook nog zoveel mogelijk publiciteit bezorgen in de komende maanden.
Een ding is zeker het afscheid nemen was niet simpel maar voor we het weten zitten we weer samen op de fiets waar dat ook mag zijn want de plannen en ideeën zijn er al......
Mario
10-08-2009 om 15:17
geschreven door Teamlid
28-07-2009
Bike challenge Polen : 450km, 14700hm, 1e plek
Zat 18/07 Proloog te Nachod , 8,5 km, 520 Hm "We nemen ons voor niet te forceren en 'gewoon' goed tempo te rijden. Het regent en onweert heel de dag, dus nat zullen we zeker worden! Eens gestart komt er van dat rustig niets in huis: in de klimmen zakt mijn hartslag niet onder de 179. Er zijn wel enkel prachtige paadjes. Wouter kan super starten en hij heeft een klein beetje overschot, ik heb het heel zwaar, na amper 1,5 km besef ik dat ik precies niet vooruitga. We startten als allereerste, later blijkt dat we met dik 33 min de beste tijd hebben, zelfs dik één min beter dan de eerste solorijders! Rustigaan hadden we ons nochtans voorgenomen. Wuilmus en Kris eindigen zelfs 2de".
Zon 19/07 Nachod - Duszniki Zdrój 66 km -2272 Hm Jindra, een Tsjechische vriend die ik vorig jaar op de IronBike leerde kennen, vertelt ons voor de start dat er een nieuw duoteam start: 2 Tsjechen, Ex-profs die gisteren de proloog niet konden rijden omwille van het Tsjechisch kampioenschap. Ze zouden voor de proloog de tijd van de laatste krijgen, 1u15, dat geeft wat reserve. De start gaat me te hard, de geel-blauw gekleede Tsjechen gaan hard omhoog, ik tracht het gaatje klein te houden in afwachting. Wouter had enkele weken geleden zijn ketting is zijn wiel gehad; deze had blijkbaar een paar spaken beschadigd. Nog op het einde van de startklim breekt één van zijn spaken. Ik rij iets minder hard door, Wouter rijdt heel soepel, vlecht de spaak veilig tussen de andere en komt een km of 4-5 terug aansluiten. We jagen op de 2 Tsjechen. Beetje bij beetje halen we ze in, doch in een afdaling in hoog gras durven we niet volgen: liggen er stenen of putten onder t gras? We houden t op safe, zeker met onze bijna semi-slick banden die toch nogal schuiven in de modder. De Tsjechen knallen volle gas naar beneden. Als we ze wat later bijna inhalen, rijdt één van hun lek. Plots rijden we (mits één sterke solo-rijder) op kop, we laten het tempo wat zakken. Dicht bij het einde van de heel mooie rit zien we 2-3 personen terugkomen en draaien ook wij de gas terug open. Aan de fnish (+-3u50) komen de Tsjechen pas na 10 min door: in een poging ons in te halen waren ze bergaf terug lek gereden."
Ma 20/07 Duszniki Zdrój Kraliky 78 2183 Hm "Vandaag schijnt het zonnetje volop, heerlijk! Ditmaal gaat de start net iets minder hard: ik kan net volgen. Na de startklim op een stuk vals plat gaat er van de 3 rijders voor me iemand onderuit, een van de geel-blauwe Tsjechen erop, Wouter kan zich nog net half-recht houden, ik kan ontwijken. Heel raar, gewoon een vlak stuk op oude asfalt rechtdoor. Blijkbaar zijn er af en toe putjes in het asfalt die niet 2 cm maar veel dieper zijn in dit putje zouden er nog mensen vallen, een paar dagen later kom ik zelfs te horen dat er hier een master 2 zijn rug gebroken heeft! Amai In een modderig stuk dat aan de Ardennen doet denken rukken de 2 geel-blauwe Tsjechen zich los samen met Pavel, de sterke solo-rijder, die ons gisteren op 10 min zette. Mede dankzij Wouter zijn soepel tempoke op een vlakker stuk halen we ze terug in. Naar het einde toe krijg ik het wat lastig, mijn rechter quadriceps voelt wat krampig aan ook en ik zit door mn drinken, gelukkig heeft Wouter wat extra. In de laatste klim zit ik even op een slechter stuk dan Wouter en de 2 Geel-Blauw Tsjechen, ik versnel kort en zet me voor t groepje op het beter bollend stuk. Wouter denkt dat ik aanval en spurt me voorbij, ik volg hem zo goed en kwaad als het kan. De Tsjechen kunnen niet versnellen: ze lossen direct. Ik vraag Wouter iets in te houden, hij kan zo van me wegrijden, en met t oog op de komende dagen wil ik me niet volledig leeg rijden. Zachtjes vergroten we onze voorsprong, en de laatste 4 km vals plat zet ik me met moeite in t wiel van die 1000cc racemoto (Wouter), ik kan amper 100 m overnemen. Aan de finish hebben we 150 extra op de geel-blauwkes! Merci Wouter! Aan de finish zie ik iets raars aan Wouters fiets: de bout die zijn achterdemper vasthoudt zit niet alleen los, de kop is er ook adfgebroken! Wouter vindt na lang zoeken een bout die past bij Patrick Wouters van de symphtieke Reevax Belgen (oh yes, zij waren er natuurlijk ook bij zoals overal waar mooie avonturen te beleven zijn). Oef, merci Patrick want even leek t erop dat we geen bout zouden vinden!"
Di 21/07 3e etappe: Kraliky - L¹dek Zdrój - 74 km - 2580 m "Vandaag wordt de etappe met t meeste hoogtemeters. Het zonnetje is weer van de partij, joepie! Weer een prachtige etappe, en we moeten over 1200 m hoogte. De bossen zijn net zoals de voorbije dagen zalig rustgevend en groen, de weilanden zijn van niemand en van iedereen. Ik bedoel maar: geen prikkeldraad, weinig verkeer, alleen maar rust. Deze bergen zijn echt zalig, dit land straalt zon rust uit. Althans dit deel van het land. Na een alweer heel snelle startklim waarop ik nauwelijks maar nog net kan volgen hangen we ons terug in t wiel van de geel-blauwe Tsjechen, Pawel de sterke solo-man rijdt van iedereen weg, een of 2 solorijders proberen te volgen maar moeten vroeg of laat lossen. t Stramien begint zich te herhalen. En ja ook bergaf geven we wat toe op de zeer goed dalende Tsjechen (die van de omgeving zijn). Ze hebben bergaf zeker al 2-3 min gepakt, doch ook dik 10 min verloren met lekke banden. In de slotklim zitten we samen, de Tsjechen trekken heel hard door, maar ze krijgen ons er niet af. Na onze 3 overwinningen mogen ze ook es winnen, wij rijden voor t klassement. Kort voor de top slaat Wouter zijn mooie XTR carbon en zonder schakelen en zonder iets te raken in zijn achterwiel, helemaal krom. In een tevergeefse poging de versnelling achteraan in t midden te zetten en zo wat te rijden slaat de derailleur nog eens in Wouters achterwiel, de carbonnen kooi versplinter volledig. Nu ist zeker lopen geblazen. Tussen de stenen door tracht ik Wouter te duwen. Algauw volgt een asfalt afdaling, waarin in Wouter zich gemakkelijk aan mij kan vasthouden, ikke tempo-volgas bergaf, hopen dat de ketting niet in zijn wiel draait. Met een 4 min achterstand finishen we dan toch. Damn en ik had ook al wat last met een 4 dagen oude X.9, die veer werkt precies langs geen kanten. Wouter plaatst een nieuwe XT, das betaalbaarder. Ook een Australier zou zijn XTR in de vuilbak mogen gooien. Enfin, Las-RavX mag terug op t podium en de geel-blauwe mannen hebben ook hun overwinning verdiend!"
Woe 22/07 4e etappe: L¹dek Zdrój - Bardo 50 mk -2057 Hm Voor de start merk ik dat mijn achterversnelling helemaal niet werkt zoals het hoort, t is nu al 3 dagen geknoei. De bike mechaniekers steken nog vlug een nieuwe kabel, ik weet dat dit niet zal helpen, maar maak hun dat maar es wijs. Stress. Verder krijgen we ook vandaag weer een heel mooie etappe met een zwaar loopstuk, stenen en boomwortels (zoals gewoonlijk), de Tsjechen die bergaf wegrijden en even later aan de kant staan met een lekke band. Ik voel me wat sterker worden, waar ik de eerste dagen vooral in Wouters wiel zat en ik degene was die bergop soms moest lossen, begin ik nu ook de kop te pakken en door te sleuren. Misschien verzwak ik minder dan de anderen, of heb ik wat trainingseffect van de eerste dagen? Naar t einde is mijn achterband precies wat gelost. Om zeker te zijn even stoppen en nazien: de NoTubes heeft zijn werk perfect gedaan! Even bijpompen, neen we gebruiken geen bommetje, dat kost teveel en we liggen toch voor, goeie armtraining voor Wouter. Verder verloopt alles op wieltjes, hoewel een diepe geul in de laatste afdaling wel even serieus verschieten is. Gelukkig zijn mijn ZTR Race 7000 wieltjes ook hier tegen bestand. De Tsjechen zouden een 2e maal lek gereden zijn en weer finishen we als eerste jiha! We hebben wel wat meer km +-55 en wat minder hoogtemeters +- 1500, maar daar klaagt niemand over. Ik ben het geknoei met mijn achterderailleur serieus beu: soms moet ik 4x schakelen eer die 1 tandje groter spring, soms verspringt die vanzelf. Ik wil mijn nieuwe cassette niet in 5 dagen kapot rijden en koop een nieuwe X.7 bij de bike mechaniekers. 60 voor de vuilbak enfin, ik ga zagen voor garantie. En het goede nieuws: Wouter heeft voor t eerst geen mechanische pech, oef! Straf, hij is zo voorzichtig om zeker geen stukken te hebben en dan 3 dagen op een rij. Net voor t podium barst een stevig onweertje los, in een mum van tijd staat de parking half onder water. Heerlijk om na de bui met de sandaaltjes door het 5cm diepe water te ploeteren."
Do 23/07 5e etappe: Bardo G³uszyca -50 km - 1931 m "In de etappe van vandaag wordt gewaarschuwd voor het middenstuk: heel veel boomwortels en neem genoeg om te drinken aan de eerste bevoorrading, want je zou wel eens lang onderweg kunnen zijn. Ideaal werk voor onze fullys! Nu ja, ze hebben deze week al veel hun dienst bewezen, zelfs in t klimmen om dikke stenen ben ik blij dat mijn Pro Pedal achterdemper mooi blokkeert (platform) totdat je tegen die dikke stenen rijdt, dat geef veel meer tractie. Vandaag is t weer warm. In de start gaat t weer ietsje te snel voor mij, hoewel ik kan nu het wiel van de sterke Pawel volgen. Wat verder worden de afdalingen snel gevolgd door een klim en ik rij zonder forceren zelf even van iedereen weg. Pawel heeft t moeilijk, de geel-blauwe Tsjechen ook en Wouter klaagt wat over t hoge tempo en de warmte. Gelukkig voor hun rij ik me even vast in een diepe plas (kniehoogte); k zag net te laat dat er naast de plas een klein paadje door t gras liep. Fiets in 3x lostrekken en volgen. Inderdaad vandaag zijn er heel veel boomwortels en stenen, nog iets meer dan anders, ik voel me super. In de eerste 2/3 van de rit had ik iedereen op een paar minuutjes kunnen rijden, helaas heeft Wouter net vandaag zijn off-day. We laten Pawel wegrijden, hoewel hij ditmaal amper 1min30 zou pakken, en we finishen in t wiel van de Geel-Blauwe Tsjechen. Leuk detail: die Tsjechen zijn gesponsord door oa KED en RavX, waar ook ik mee rijd! Verassing aan de finish: de spuitstand is nog niet klaar, er staan weinig pijltjes naar de school waar we slapen etc. De organisatie die het anders zéér goed doet, heeft blijkbaar ook een off-day. Gelukkig maakt het heerlijke avondeten in een prachtige berghut alles meer dan goed. s Avond, als we terugkomen van ons extra eten (nagenoeg elke dag zijn we nog Pizza gaan bijeten, gulzig als we zijn J ) breekt er terug een onweer los. Ditmaal vergezeld van enkele hevige rukwinden. Enkele kleine en grote takken worden afgerukt en vernielen een tent. Ook Wouter Wuilmus zijn opgesteld tentje moet eraan geloven: gelukkig zit er een sporttas in van 30 kg, anders was ze wellicht gaan vliegen! Wouters slaapzak is helemaal doorweekt en enkele kledingsstukken zijn nat. Gzegorz en Barbara van de organisatie regelen vlug een hotelletje voor Wouter, en dat zou renderen!
Vrij 24/07 G³uszyca - Teplice n/Metuji - 69 km - 2118 m Omwille van het stormweer en de vele afgerukte takken in de bossen wordt het parcours ingekort. We zouden op een 54 km moeten komen met een 1700 hm. Mijn Polar zou stoppen bij 56 km en 1505 Hm. Blijkbaar is er deze week op verschillende plaatsen in Europa stromweer: in de Transalp zouden ze met sneeuwproblemen zitten en in de Salzkammergut reed niemand vorige zondag de grote afstand van 209 km. Ik bedoel maar: soms krijg ik de indruk dat t weer hier aan de Pools-Tsjechische grens heel grillig is, maar ik denk eerder aan toeval. Omdat ik t Wouter gisteren wat moeilijk had gemaakt tijdens de etappe, besluit hij aan te vallen: IK ben zijn concurrent, vandaag rijden we 'tegen' elkaar, dat belooft! Hij spreekt Pawel de leider in de solos aan om tegen mij samen te zweren, t wordt plezant, jamaar! Na alweer een zware startklim wordt algauw duidelijk dat Wouter terug de oude is: t is iets minder warm en Wouter knalt omhoog. In een steile gladde afdaling duik ik bijna de bossen in, neen die bijna semi-slick banden zijn niet ideaal bij natte ondergrond, gelukkig kan ik met mijn voet door de stenen slepen en als bij wonder kom ik met enkel een buil op mijn dij veilig beneden. Wouter zou onderuit gegaan zijn en er zouden er nog enkelen volgen. Uiteindelijk zouden slechts 6 personen de afdaling genomen hebben, waaronder Kris Denef, hoewel ik mijn 'afdaling' allesbehalve geslaagd vond. Niet treuzelen en doorsleuren, Wouter gaat heel hard bergop, Pawel en een andere solorijder Mirecek kunnen nauwelijks volgen, ook ik moet serieus diep gaan. In een afdaling vol met stenen, geulen, water, losse takken en andere brol neem ik de leiding. Ik hoor precies iemand roepen en ik besluit toch even te stoppen. Er volgt 2 man, doch Wouter niet! Als hij afkomt is zijn 2 dagen oude derailleur naar buiten geplooid. Shit! Blijkbaar is er van mijn wielen een tak opgesprongen en in zijn derailleur beland, nog een geluk dat t een alu XT is en geen 'plastic' XTR. Mirecek zou hier overkop gegaan zijn. We stoppen nog eens om ons er van te vergewissen dat de derailleur zeker niet in t wiel kan draaien. We zijn ook uit ons ritme geslagen en t duurt even eer we er terug in geraken. Mits onzelf bergop op te jagen rijden we terug door het 'pijnpunt' heen, alzo komen we terug op stoom. Op de asfalt rapen we Mirecek op en met ons 3-en zetten we de achtervolging in op Pawel, die een kleine minuut voorsprong heeft gekregen. Mirecek vertelt ons naar t einde toe dat we op t fietspad naar zijn werk zitten en dat hij hier wekelijks een aantal maal passeert, als local is hij natuurlijk gebrand op een goede plaats! Pawel is echter heel sterk, we komen met ons 3-en nauwelijks dichterbij en in één van de stukken vals plat sleur ik zo hard dat t echt niet meer harder kan en dat Wouter bijna moet lossen. 4 Km van t einde zitten we op 10 sec. Ook in de afdaling blijf ik gaan, echter mis ik een plotse bocht naar recht, Wouter volgt me, Mirecek duikt de juiste bocht in en zou door zijn terreinkennis nog net tot bij Pawel geraken. Pawel gunt hem de overwinning en ik ben blij dat de symphatieke Tjech ook es kan winnen, voor eigen publiek dan nog wel! We winnen voor de 5de maal in de team categorie! Wouter Wuilmus en Kris Denef halen hun 2de top 3 plaats (na de proloog- waar echter geen podium was), en ze mogen samen met ons op t podium! Joepie! Voor de verandering eten we vandaag es geen pizza (als extra na t avondmaal) maar we houden t bij gebrek aan pizza op pannekoeken met slagroom! In t eindklassement hebben we net iets meer dan 1u voorsprong! Wouter laat zijn derailleur terugplooien, hopelijk houdt ie het. s Avonds trakteert organisator Gzregorz me op een lokale pruimenvodka van 70°, hopelijk heb ik er morgen geen last van, maar met een uur voorsprong zal het wel lukken zeker?
Zat 25/06 etappe 7: Teplice n/Metuji - Kudowa Zdrój 55 km 1732 Hm "Ergens heb ik t gevoel dat we t vandaag rustiger aan kunnen doen, gewoon stevig tempo en op safe binnenrijden. Samen met ons start de beste Tsjechische belofterenner, die kerel knalt keihard omhoog op een lange steile helling, Wouter en ik zijn de enigen die net kunnen volgen, al moet ik enkele meters prijsgeven als ik een ongelijke strijd begin met mijn windvestje, dit omdat het is beginnen regenen. Linker arm in de rechter mouw en dan t vestje in de mond vasthouden - help! Gelukkig daalt de belofte supervoorzichtig af, met t oog op een of ander wereldbeker in Australie binnenkort, hij neemt nog minder risicos dan ik en Wouter. Pawel en Dariusz, een stevig boerenzoon vinden zo aansluiting, alsook de geel-Blauwe mannen. Wouter heeft blijkbaar zijn superbenen teruggevonden en op de stukken vals plat knalt hij alles en iedereen uit zijn wiel die ook maar iets vermoeid zit!!! Met momenten moet ik echt bijten om te kunnen volgen, en als je hem bezig ziet is ie precies aan t losrijden! Pawel is de enige die nog even kan volgen maar als afwisselend ik en Wouter bergop doorsnokken neemt hij genoegen met een iets minder hard tempo. We krijgen een aantal mooie passages uit de eerste etappe, maar gelukkig zit er nu geen krokodil in de grote plas waar we doorheen moeten (ofwel is het gevaarsbordje verdwenen?)! Naar t einde toe begint het zelf hevig te regen en te hagelen, op een stuk asfalt bergaf moet ik mijn ogen 2/3 toedoen om te kunnen zien waar ik rij, Wouter snapt niet hoe ik zo hard door die hagel nog kon zien. Misschien is het 'balkon' aan mijn voorhoofd wat groter, of steekt mijn helm wat meer naar voren? Ik begrijp nu ook waarvoor een klepje op de helm zou kunnen dienen! We haasten ons het bos in, dat doet al minder pijn aan de ogen en aan de blote armpjes. De eerstvolgende afdaling bestaat uit 2 schuine kanten met in t midden een smalle greppel met stenen die nu vol water loopt. Ik kan niet goed schatten hoe diep t water is en ik sukkel wat naar beneden, even verder tracht ik zelf ongewild een stuk schors van een boom te rijden, maar t wordt een stuk vel van mijn schouder, gelukkig zonder erg. Wouter houdt effe in en op t stuk asfalt dat volgt weet ik niet goed waar ik rijd van t water. Zouden hier ook diepere putjes liggen? Blijkbaar wel, Wilfried een Belg uit een mixed team zou later ergens op de asfalt tegen 45km overkop gegaan zijn, gelukkig zonder erg. Terwijl het water opspat kom ik meer autos tegen dan op de rest van de Bike Challenge (4 op amper 1 km) en tracht ik me in Wouters wiel te nestelen, hoewel me dat t gevoel geeft dat ik onder water aan t kijken ben. Klote, maar ook o zo fantastish heerlijk, want t was een serieus buitje! Gelukkig krijgen we nog een stevige klim om wat 'op te warmen', ik voel dat t beste bij mij er af is, of ist de kou? Even later komen we doorweekt en afgescheiden aan, de sterke Pawel zou zelfs dik 3 min op ons moeten toegeven, de teamrijders een min of 6-7! Leuk om zo te eindigen! s Avonds is er nog feest en eten en gezellig nababbelen met al de symphatieke Belgen en symphatieke Tsjechen en Polen en Litouwers en Australiers en Duitsers en een Brit en en en Dan het minst leuke: je beseft dat t gedaan is, maar t was echt een fantastische week waar ik met veel heimwee naar terugkijk. Wie weet kom ik hier nog terug, in elk geval: t is zeker de moeite waard: zeer goede organisatie, gezelligheid boven, prachtige parcoursen met MTB i.p.v. op een MTB rondrijden, rustgevende landschappen, Zmzrlina of Pody (ijskreem), pizza, veel Belgen en zelfs vuurwerk! Echt een aanrader die Bike challenge! Ik krijg al zin in de Beskedy Trophy, van dezelfde organisator!"
28-07-2009 om 10:46
geschreven door Teamlid
25-07-2009
wouter en ken; bike challenge Polen.
Wouter en Ken reden een duo wedstrijd in Polen. Dit hield in, een proloog en 7 etappe's. Via de site van de organisatie ben ik mijn maatjes gaan volgen. Wel ze hebben weer een prestatie neergezet om u tegen te zeggen. Ze wonnen niet alleen de proloog maar ook 5 etappe's en ze werden 2 keer 2de. Hierdoor nemen ze natuurlijk ook de eindzege mee. Het volledige verhaal zullen ze zelf nog wel doen. Via deze weg alvast super gereden en een dikke proficiat.
en ga ook op zoek naar een nieuw team of rij verder onder eigen support.
