COMIC-CON Terwijl duizenden mensen 's morgens vroeg voor het Convention Center stonden aan te schuiven om het panel van 'Twilight' bij te wonen, zaten wij op de persconferentie van 'Breaking Dawn Part II'. De Cullens stonden de pers voor een laatste keer te woord op Comic-Con, waar ze over het begin van hun 'Twilight'-avontuur praatten, hoe het voelt nu het einde van de reeks nabij is en waar ze het meeste plezier aan hebben gehad. Beleef het alsof jullie er zelf bij waren, met deze integrale persco.
"Welke souvenirs hebben jullie van de set mee naar huis genomen?
Dringt het al een beetje tot jullie door dat het 'Twilight'-tijdperk er bijna op
zit?"
Ashley Greene: "Ik heb de halsketting van
Alice Cullen mee naar huis genomen. Het originele exemplaar, wat erg cool is om
te hebben natuurlijk. Dit is het eerste evenement waar we het einde van de
'Twilight'-reeks inluiden. Het is de laatste 'Comic-Con' waarop we als de
Cullens aanwezig zullen zijn. Ik denk wel dat het tot ons doordringt, ja. Maar
ik denk dat van zodra de premières beginnen, we het meer en meer gaan beseffen
dat het er écht op zit. De fans zijn ongelooflijk. Ze volgen ons op de voet en
kijken uit naar onze nieuwe projecten. Zij steunen ons door dik en dun, dus dat
is best tof, nietwaar?"
"Hoe hebben jullie het einde van de
filmreeks gevierd op de set?"
Elizabeth Reaser:
"Ik kan het mij nog goed herinneren omdat we dat bijna elke week vierden. Je
weet nooit echt precies wanneer het allemaal op zijn einde loopt omdat er altijd
zo veel bij de productie van een film komt kijken. Ik denk dat Peter en ik op
hetzelfde moment gedaan hadden met filmen. We hadden er net een scène opzitten
met Ashley en Kellan. Is dat juist? Ik weet het niet zeker. Toen ik Peter
vertelde dat onze laatste scènes er aan zaten te komen, werden we plots overmand
door emoties. Als ze jou na vijf films vertellen dat je gedaan hebt, dan is dat
even slikken. Dat is zo onwerkelijk. Ik kan me herinneren dat ik tegelijkertijd
aan het schreeuwen, lachen en knuffelen was. En daarna denk je: 'Wel, wat zullen
we nu doen?'"
Kellan Lutz: "We zijn daarna op restaurant
gegaan. Dat was plezant."
Elizabeth Reaser: "We zijn
toen naar een restaurant geweest waar we al jarenlang komen tijdens de
filmopnames."
"Kellan, klopt het dat Kristens vampier sterker is
dan Emmett?"
Kellan Lutz: "Wel, Emmet is een
steengoede acteur. Dat is waarom hij haar laat winnen. Ik ben drie keer zo groot
als Kristen. Weet je, ik heb er heel lang naar uitgekeken om die scène met
Kristen op te nemen. Dat deed ik al vanaf de eerste dag dat ik de boeken had
gelezen. Ik heb ooit gezegd: 'Hopelijk mogen we 'Breaking Dawn' doen omdat je
dan eindelijk de scène tussen Emmett en Bella te zien krijgt. Als je dan mag
samenwerken met Kristen, die een uitstekende actrice is, en haar ziet
transformeren van de 'menselijke' Bella tot de vampier Bella: dat was heel tof
om mee te maken. Ik kijk er al naar uit om die scène in de film te zien. En ik
ben er zeker van dat de fans dat ook doen."
Elizabeth Reaser: "Ik denk de eerste. Ik heb daar het meeste plezier aan beleefd. Het is raar dat ik het zeg, maar ik kan niet zo goed uitleggen waarom."
Ashley Greene: "We hadden toen geen flauw idee waar we mee bezig waren."
Elizabeth Reaser: "We hadden geen flauw idee waar we mee bezig waren en wat ons te wachten stond. We dachten dat we zo'n klein vampierenfilmpje gingen opnemen in Portland. We deden toen gek en we gedroegen ons niet altijd even goed."
Jackson Rathbone: "Dat was een fijne tijd. Bij de eerste film leerde iedereen elkaar pas kennen en kregen we elkaar voor het eerst te zien. En we filmden memorabel lange scènes met de Cullen-familie. Wanneer er een scène is met de Cullens, dan..."
Peter Facinelli: "...Duren die ontzettend lang omdat iedereen in beeld is, dus het moet goed zijn. Je moet misschien maar drie zinnen zeggen, maar er staan wel tien mensen in beeld. De opnames van die drie zinnetjes kunnen wel twaalf tot vijftien uur duren. Maar het is leuk om te doen omdat iedereen samen is. Hoe moeilijk het ook soms was om die scènes in te blikken, ik heb er altijd van genoten om met z'n allen op de set te staan."
Kellan Lutz: "Bij de eerste film voelde het alsof we allemaal zeventien jaar waren en bijna achttien werden. We konden ons in de nesten werken, zeg maar. Vlak voordat de 'Twilight'-gekte ontstond, maakten Jackson, Peter en ik gewoon veel plezier. Dat hebben we nu nog steeds, maar we hebben ons gedrag toch een beetje moeten aanpassen."
Peter Facinelli: "We hadden bij de eerste film een heleboel oefensessies waar we de familie beter moesten leren kennen. We moesten dan ervaren hoe het voelde om een familie te zijn. We hebben toen ontzettend veel tijd doorgebracht met elkaar. Ik kan me herinneren dat we op een dag in een opslagplaats honkbal hebben gespeeld, dat was echt enorm leuk."
"We zagen jullie gisteren op de 'Twilight'-party in het Hard Rock-hotel. Hoe was het om jullie fans te zien die zo blij waren om jullie te ontmoeten?"
Nikki Reed: "Er hing een heel andere sfeer dan andere jaren, maar dat kan misschien ook aan mij liggen. Ik had het gevoel alsof we langs beide kanten wisten dat het einde er aan zat te komen en dat de sfeer daardoor anders was. We hebben een heleboel bekende gezichten gezien. Het is dus niet dat we deze mensen nog nooit hadden gezien. Je herkent ze op den duur. 'Hey, je hebt je haren geknipt' of 'Hey, Nikki, bedankt voor je handtekening'. 'Bedankt om hier (aan het Convention Center, nvdr.) ieder jaar te kamperen om ons te zien.' De interactie was gisteren zeer kalmpjes. Ik denk dat ik voor iedereen kan spreken wanneer ik zeg dat we beseffen hoe uniek en speciaal deze ervaring is geweest. We leven in een tijdperk waar het zo goed als onmogelijk is om iemands aandacht langer dan vijf seconden te houden. Maar deze fans zijn altijd bij ons gebleven. We hebben deze ervaring aan hen te danken. Je moet daarom je best doen om die dankbaarheid te tonen, door bijvoorbeeld naar buiten te gaan om handtekeningen uit te delen."
Peter Facinelli: "Het is surreëel om fans te zien die je al vier jaar kent. Ze zijn samen met ons gegroeid en ze zijn er vanaf het begin voor ons geweest. Ze waren er op de eerste première, op alle evenementen, op elke editie van Comic-Con. Je herkent die mensen meteen. Je kent ze zelfs bij naam. Dat is iets heel speciaals."
