Al geruime tijd keek ik uit naar dit evenement.  Enerzijds vol vertrouwen, anderzijds met veel vraagtekens.  Vol vertrouwen omdat de aangekondigde profielen me bevielen en de afstanden te doen zijn, echter later zou blijken dat deze gegevens niet met de werkelijkheid overeenkomen.  De vraagtekens waren er omdat het de laatste weken voor de bikechallenge razend druk is geweest om maar niet te zeggen hectisch en ik niet meer aan trainen toe kwam, ik had veel te weinig samen met mijn bikepartner kunnen rijden en zodoende waren we niet echt op elkaar afgestemd. 

Op 21 juli vertrokken Dirk en Peter (team1) , Anja en Patricia (team2) , Martina, Alain en Jente (de begeleiders) richting Polen alwaar we verbleven in een landhuis in Zelazno, een dorpje ten Zuiden van Klodsko.  Dit was centraal gelegen tegenover de verschillende start- en finishplaatsen zodat de verplaatsing telkens meeviel.  We werden er hartelijk ontvangen door de eigenaars en van bij de eerste blik in het huisje zat het ok. 

Zondagochtend mochten we dan voor het eerst kennismaken met de ontbijtservice.  Zalig… gewoon voetjes onder tafel schuiven en niet weten wat te nemen want het gamma was te uitgebreid.  En…zoals we hadden gevraagd werd er rekening mee gehouden dat we sporters zijn en dat we koolhydraten nodig hebben.  Elke dag kregen we bovendien een versgebakken cake.

’s Middags reden we naar Duszniki Zdroj waar we onze nummers ophaalden en de nodige registratie deden.  Eventjes rondgewandeld in het stadje en dan terug naar het verblijf om de nummers op de fietsen te hangen en eventjes los te rijden.  Ondertussen kwamen ook Erwin, Tina en Noor ons vervoegen.

Tegen 18u kwam het gastgezin met het avondeten.  Alweer stonden we verbaasd van de samenstelling en de hoeveelheid van de maaltijd.  Het was duidelijk dat we niet zouden verhongeren.  ‘k Moet zeggen dat de Poolse keuken me bevalt.

Dag 1 Duszniki Zdroj – Kraliky (82km – 2036hm)

Voor de start moesten de deelnemers zich registreren bij de douane.  We gingen vandaag de grens over naar Tsjechie en in Polen en Tsjechie kom je de grens niet over zonder paspoortcontrole.

Deze etappe werd aangekondigd als opwarmingsetappe.  Dit klopte enerzijds, veel asfalt, lange niet te steile hellingen en lange vlotte afdalingen, niet technisch.  Anderzijds was ze ook niet te onderschatten en kon je hier al direct je reserves opgebruiken. 

Ik had me voorgenomen om op reserve te rijden, er moesten immers nog 5 etappes verreden worden, ik genoot van elke meter.  Na de trainings inactiviteit van de voorbije weken moest ik er nog wat in komen, daarvoor was deze etappe perfect.  Mijn teampartner was eerder uit op resultaat, maar daarvoor vond ik het nog te vroeg en vond dat we het hoofd er moesten bijhouden en verder kijken dan deze dag.

Dag 2 Kraliky – Stronie Slaskie (70km – 2175hm)

Een dag met lange klimmen, alweer had ik me opgelegd om nog eens met de rem op te rijden.  Vandaag was er meer off-road met af en toe eens een ietwat technische passage, vooral de laatste afdaling was puur mtb-fun… zalig.  Bij de finish voelde ik me, uiteraard tevreden omdat we de finish hadden bereikt, maar nog meer tevreden over mijn gevoel dat me vertelde dat er nog genoeg overschot was.

Deze morgen voorspelden ze kans op wat regen en op de hoogste top zou het slechts 5° zijn, we namen voor de zekerheid ons regenjasje mee.  Gelukkig bleven we gespaard van nattigheid en viel de temperatuur best mee.

Met een goed gevoel keerden we terug naar ons verblijf om alles in gereedheid te brengen voor ’s anderendaags.  We genoten van het lekkere eten en van de rust.

Dag 3 Stronie Slaskie – Bardo (74km – 1742hm)

Aan de ontbijttafel werd niet veel gezegd deze ochtend.  Zo’n typisch 3^de dag gevoel volgens Peter.  Onderweg naar de start in Stronie Slaskie maakten we even de balans op van de voorbije dagen en keken we eens vooruit naar wat nog komen zou.  Ik maakte voor mezelf de conclusie dat ik wel eens die rem zou mogen loslaten en af en toe eens kon doortrekken.

Vandaag keek ik uit naar de lange klim op km10, eens deze overwonnen leek de rest van het profiel niet meer zo erg…alhoewel… De lange afdaling die volgde werd als gevaarlijk aangekondigd, op plaatsen schoven we te voet met de bike in de hand naar beneden…spannend.  Het parkoer vandaag had alweer een tikkeltje meer mtb-gehalte.

Amusement van de eerste tot de laatste meter.  Conditioneel voelde ik me steeds beter worden.  Vandaag hebben we ook onze eerste platte band gehad.

Dag 4 Bardo – Gluszyca (63km – 1755hm)

Vandaag was de kortste etappe aangekondigd, maar zoals hierboven beschreven komen de gegevens van de organisatie niet overeen met de werkelijkheid en zou het deze keer ook wel een stukje langer kunnen zijn.   Er werd een vrij technisch parkoer aangekondigd met een 30 km singletrack.  De hellingen waren steil, stenig, je moest goed kijken waar je reed, zowel bergop als bergaf.  Ik vond het vandaag een pareltje, elke dag wordt het parkoer prachtiger en is het meer en meer om duimen en vingers van af te likken.  Het geluk kon helemaal niet meer stuk na die afdaling met drop-off’s, boomwortel en keien… zalig… puur genot.

Op het einde mochten we letterlijk onder de grond, we werden door een tunnel in Osowka gestuurd, het was er meteen enkele graden frisser, dat deed deugd, maar bij het uitkomen van die tunnel werd de warmte op je gesmeten en een steile beklimming moest overwonnen worden.  Deze etappe was op mijn lijf geschreven, het ging vooruit, ik amuseerde me en mijn teampartner zorgde ervoor dat we niet in overdrive gingen.  Ik kon terug met een goed gevoel deze dag afsluiten.

Dag 5 Gluszyca – Teplice n/Metuji (76km – 2257hm)

Deze etappe heb ik onderschat.  Manmanman…steil, steiler, steilst…zo was het de eerste helft van het parkoer.  Heel veel te voet naar boven moet gaan… neen klauteren… en afdalen gebeurde heel dikwijls ook te voet.  Tijdens de eerste 27km stond er al 1000hm op de teller.  De tijd ging snel voorbij, veel te snel zodat ik niet op tijd kon eten, ook de eerste bevoorrading lag behoorlijk ver, niet in afstand maar in tijd, en ik kwam zonder drinken te zitten.  Dit begon ietwat op mij in te spelen.  Aan de bevoorrading dan voldoende gegeten en gedronken en al snel was alles terug okidoki. 

Het was duidelijk dat we lang onderweg zouden zijn, dus doseren was de boodschap en mijn teampartner herinnerde me daar af en toe aan.

Dag 6 Teplice n/Metuji – Kudowa Zdroj (77km –1800hm)

De slotetappe en als je dacht dat het uitbollen was dan was je verkeerd.  De eerste 15km waren aanvankelijk vlot bollend en de snelheid lag dan ook behoorlijk hoog, maar nadien volgde het echte bikerswerk.  Een steile klim deed ons voor de eerste keer vandaag van de bike afstappen en we gingen te voet verder naar boven, eerst ging het nog goed, later moest de fiets op de schouders en was het klautern naar de top.  Hetgeen erop volgde was een singletrail langs de flanken van een berg, lichtjes bergop, mooi… Vervolgens mochten we boven op een rotsmassief fietsen, adembenemend…  Net voor de 2^de bevoorrading moesten we de zwaarste afdaling van de dag overwinnen, en wat voor eentje.  Hier lieten we ons naar beneden glijden tot het iets te steil wordt en we voet aan grond zetten.  Verder was het nog genieten tot de allerlaatste km.   Vandaag hadden we met wat pech af te rekenen, de laatste 20 km had ik geen voorrem meer en mijn teammaat had een lekke band in de eerste helft.

Bij de finish kon ik de emoties niet meer de baas, het was een overweldigend gevoel om de 6 dagen tot een goed einde te brengen.

Zeker voor herhaling vatbaar.  Een meerdaagse voor de echte mountainbiker die niet vreest voor steile en lange klimmen en voor supertechnische afdalingen.  Toch enkel minpunten opgemerkt, nl de slaapplaatsen die de organisatie had voorzien liepen in het honderd, het eten was dikwijls onvoldoende, koude douches, bikewash kon beter, en de hygiene in het sanitair blok liet ook te wensen over.  Pluspunten zijn vooral de perfecte uitpijling, de zeer goede bevoorradingen, en natuurlijk het schitterende parkoer.

Met tc Houtland is het eigenlijk allemaal begonnen, het is de eerste club waar ik lid van was.  Samen met een 5-tal southparkbikers hebben we vandaag deelgenomen aan de toeristenrit van deze club.  Een ritje op de weg, volledig vlak, goed voor zo'n 100km en veel wind.  In het begin was het eventjes wennen om de pijltjes op de straat te volgen, wij zijn immers pijltjes aan een boom of paaltje gewoon.  Al gauw bleek dat we richting Polders reden en het bolde vlotjes, de wind zat ons mee.  De eerste km waren leuke bochtige baantjes, maar eens we goed in de Polders zaten en langs de dijk reden van de Westerschelde waren het eindeloze lange, rechte stukken, en de wind zat ons tegen.  'k Dacht toch even aan hoe leuk het wel kan zijn op de mountainbike ergens in een bos op een singletrack... In Breskens konden we genieten van zicht op de Westerschelde en de jachthaven.  Er was ook controle in Breskens, in een frituur met bijhorende viswinkel waar je verse vis kan kopen.  Na de controle ging het verder met lange rechte eindeloze stukken tot we meer landinwaarts waren.  De wind speelde parten, de hartslag lag duidelijk hoger dan het eerste deel.  Maar uiteindelijk stonden we toch vroeger dan ik had verwacht terug in Ertvelde.  Doordat we met een groepje waren was het leuk, op m'n eentje zou ik me verveeld hebben. 

Veel neidige korte steile hellingskes, behoorlijk wat off-road, singletracks, af en toe technisch, kortom een parkoer op mijn lijf geschreven.  Enkel het weer kon nog tegenzitten.  Ik had voor de lichte zomerbanden gekozen en bij teveel regen zou dit wel de verkeerde keuze geweest zijn, het weer was nogal wisselvallig en het was een gok.  Deze editie mochten we ook over de Bosberg rijden, prachtig stukske moet ik toegeven.
Van bij de start ben ik erin gevlogen, het ging als vanzelf, draaide goed, bolde goed, het zat erin...en het bleef erin.  Ik wist dat ik goed bezig was en genoot ervan.  Bij de finish was ik tevreden dat ik er was, doch niet leeggereden.  Ik verwachtte mezelf dan ook vooraan in de uitslag, was in negatieve zin verbaasd over mijn 6de plaats.  Enfin, het zal zo zijn...  Maar het allerbelangrijkste is het feit dat ik een goed gevoel had, mij zeer goed heb geamuseerd en een fantastische dag heb beleefd.

Als afsluiter konden we nog lekker smullen van een bord spaghetti, hmmm.  Zeer leuk initiatief zo'n bord pasta achteraf.

Het was lang geleden, maar ik heb nog eens een toertocht gereden en ik heb ervan genoten.  Schitterend bikeweertje trouwens vandaag.  Er waren 3 mogelijkheden vandaag om een toertocht uit te kiezen, nl Waasmunster, Lokeren of Zottegem.  De keuze viel op Zottegem omdat er dan wel wat hoogtemeters zouden inzitten.  Ik ben alvast tevreden met de keuze, het was een leuke tocht, nogal veel baan maar dat stak helemaal niet tegen.

In Ronse vond vandaag de beneluxcup plaats.  Wat me vooral opviel was het groot aantal dames, uiteraard heel veel Nederlanders.  Het werd een dag met kettingproblemen, ik kon mijn 34 achteraan niet gebruiken, de ketting liep regelmatig af mijn tandwiel en de ketting bleef af en toe eens plakken ook.  En alsof dit nog niet genoeg was had ik ook een bandenprobleem, meer bepaald een bandendrukprobleem bleek achteraf.  De banden waar ik met reed waren gemonteerd op de wielen van Dirk, aangezien ik minder weeg was die bandendruk veel te hoog en had ik geen grip, schoof heel veel weg vooraan met enkele valpartijen als gevolg. 
'k Heb dus heel veel geklungeld vandaag, en tussen al dat klungelen in reed ik toch de wedstrijd.
Ben 23ste geworden en tevreden.

Heb ook nog even kunnen kennismaken met het onsportieve gedrag van een toprijdster.