Voor onze vierde editie reeds van onze jaarlijkse motorrit hadden we gekozen voor Duitsland en Oostenrijk. Ons team werd versterkt door Eddy, die er verleden jaar in Zuid-Engeland niet kon bij zijn omdat hij de zware taak op zijn schouders had genomen om grootvader te worden van een wolk van een baby. Schaduwzijde was het overlijden van Frans die er het eerste jaar wel bij was. Frans zou zich dit jaar ook geweldig geamuseerd hebben! Om 08h30 werden we uitgezwaaid door Antoon en Rita, mijn buren in het appartementsgebouw waar ik sedert een jaartje woon. Langs Doornik - Mons - Charleroi en Namen zijn we dan langs de N4 naar Luxemburg gereden. In Martelange hebben we onze boterhammetjes opgegeten en toen kon de vakantie echt beginnen.
Doorheen Luxemburg zijn we via Echternach naar Trier gereden. Langs de boorden van de Moesel hebben we op een terrasje van een koffie genoten en dan hebben we de Moesel gevolgd tot Kinheim, een klein dorpje juist voor Cochem.
In een Weingut voor de schappelijke prijs van 25 per persoon en per nacht.
Het flesje Moeselwijn op het terrasje s avonds kostte ook maar 3
Vanuit Kinheim de Moesel verder gevolgd tot Koblenz. Na een bezoekje aan de Deutsches Eck, zetten we onze reis verder langs de Rijn. De Moesel is schilderachtiger, maar de Rijn is dan weer mooi door de vele kastelen die het landschap sieren. Van Wiesbaden wordt de Rijn industriëler, daar hebben we dan de autobahn gevolgd. Via Mannheim, Heidelberg en Heilbronn zijn we in Crailsheim beland waar we de nacht doorgebracht hebben.
Terug de autobahn op: Ulm, Munchen en Rosenheim.De Oostenrijkse grens over en in Kitzbuhel het middagmaal verorberd. De bedoeling was eerst om de Deutsche Alpenstrasse te volgen tot Salsburg en Bad Reihenhall, maar Marc stelde voor om in navolging van de renners in de Giro de Grossglockner over te rijden. Daar de hemel wolkeloos was en we twee jaar geleden door het weer ons doel niet bereikt hadden was ik er wel voor te vinden. Na betalen van 19 hebben we de berg bedwongen. Hij is wel iedere waard. Prachtige vergezichten en leuke haarspelden. Tijdens de afdaling strandden we in Heiligenblut, een prachtig dorpje aan de voet van de berg, waar we overnacht hebben.
Langs de Milsattersee naar Velden gereden waar we aan de oevers van de Wörthersee genoten hebben van de omgeving. Velden is zo een beetje de Côte dazur van Oostenrijk. Aan de grens met Slovenië hebben we ons middagmaal genomen en zijn dan teruggereden via Spittal en Lienz naar Italië. In San Candido hebben we overnacht. Tijdens ons diner begon het te regenen. Een onweersbui dwong ons binnen te eten. We hebben overnacht in een pension en de motoren stonden in de stal tussen de tractoren.
Na een weekje met prachtig weer, kondigde de vrijdag zich somber aan. Lage temperatuur, een onvriendelijke hemel. Dus maar ons regenpak aangetrokken en weg waren we. Dobbiaco Brunecko vipeteno. Via de Brennerpass naar Innsbruck. Dan via St-Anton naar Bregenz. Iemand had het idee om via de Arlbergpass te rijden. Waarschijnlijk is dit wel prachtig, maar door de sneeuw, regenen en mist was er niet veel van te zien. In Bregenz waren we gelogeerd in een hotel waar juist een buslading gepensioneerden was toegekomen. Het diner was daardoor vergezeld van volksmuziek. Wij zijn dus snel de bar ingevlucht of anders moesten we misschien wel den dans inzetten
Ongelofelijk maar het weer zag er terug wat vriendelijker uit. Niet meer de hoge temperaturen, maar uitstekend motorweer. De noordzijde van het meer van Konstanz gevolgd en dan het Zwarte woud ingereden. Beetje problemen in het zwarte Woud met wegomleggingen, maar toch blijft het een prachtige streek.
Wij zijn dan richting Luxemburg gereden, waar we in Remich in een luxe hotel gelogeerd hebben.
Onze laatste dag weeral. Vanuit Remich de Moesel gevolgd via Wasserbillig Echternach naar het kasteel van Vianden. Na een lekker middagmaal en een goedkope tankbeurt zijn we richting huis gereden; moe maar tevreden.
